Brautin - 15.12.1959, Side 8

8 JÓLABLÁÐ BRAUTARINNAR
+>—■---------*-----------------------------—--------------
■*+
að þetta. En var þá ekki frá-
leitt að vindurinn skyldi einn-
ig velja samhljóða sálma í opnu
bókanna? — Ekki hefur tekizt
að fá upplýst með vissu, hvaða
sálmar voru valdir fyrst, er búið
var að ganga frá kistunum í
stofunni í Steinmóðarbæ, en
hitt er fullvíst, að um morgun-
inn, er að var komið, var í opn-
um bókanna á báðum kistun-
um sálmurinn nr. 345 (í Sálma-
bók, útg. 1903):
Á meðan enginn mœtír neyð,
á meðan slétt er œvileið,
vér göngum þrátt með létta lundj
og leitum ei á Jesú fund.
En þegar kemur hregg og hríð,
og hrelling þjakar neyð og strið,
í dauðans angist daprir þá
vér Drottinn Jesúm köllum á.
Fleiri eru erindi sálmsins, en
þau getur lesandinn séð í
nefndri sálmabók. Má með
sanni segja, að sálmaval og
breyting frá hinum fyrri hafi
farið fram á einkennilegan hátt,
svo að ekki sé meira sagt, og
efni sálmsins mjög í anda hins
hörmulega atburðar.
[arðarför bræðranna fór sv(j
fram frá Ásólfsskálakirkju.
Voru þeir lagðir í sömu gröf,
og sannaðist þannig hugboð
þeirra, að þeir myndu hljóta
sama legstað.
Frá vermannahópnum, sem
kominn var að Kotströnd, er
það að segja, að ferð þeirra til
Reykjavíkur gekk greiðlega.
Náðu þeir, sem til Eyjanna
ætluðu, umræddri skipsferð og
hlutu góða ferð.
Margir voru ekki vinnufær-
ir strax eftir suðurkomuna
vegna afleiðinga frá veðrinu á
Rangárvöllum, kals og ofþreytu,
en þeir jöfnuðu sig þó, er frá
leið. Skipstjóri sá, er Einar Ing-
varsson var ráðinn hjá, varð til
dæmis að bíða eftir honum
hálfan mánuð, á meðan kalsár
hans greru að nokkru. En lengi
bar Einar sár þessi, er greru
bæði seint og illa.
Jón Stefánsson og Páll Ein-
arsson fóru til Eyja eins og til
stóð. Páll drukknaði þar þenn-
an vetur af mb. ísland, Ve. 118,
þann 12. apríl. Jón tók sér síðar
bólfestu í Eyjuiir og drukknaði
þar af bát sínum, mb. Haffara,
Ve. 116, þann 9. apríl 1916.
Eins og áður getur giftist Þor-
gerður Jónsdóttir frá Hrúta-
felli Snorra Þórðarsyni í Steini
í Eyjum. Hlífði það henni við
kali og jafnvel dauða í ferð
þessari, að hún naut sérlega
góðrar umönnunar ferðafélaga
sinna og var auk þess mjög vel
búin að öllum fatnaði, sem áð-
ur getur. Varð henni ekki var-
anlegt mein af erfiðleikum og
vosbúðinni í hrakningunum.
Um Björn á Efstu-Grund er
það aö segja, að aldrei varð
liann sami maður eftir þessar
hörmungar, hrakninginn og
bræðramissinn.
Ekki hefur tekizt enn að liafa
upp á nöfnum þeirra Mýrdæl-
inga, sem í þessum hrakning-
um lentu, utan Eyjólfs Gríms-
sonar, Nikhóli. Hefur þó mjög
verið reynt til þess, og þá ekki
sízt að hafa upp á nafni stúlk-
unnar, sem með þeim var. Eru
þess vegna þeir, sem kynnu að
lesa þetta og vita einhverjar
upplýsingar um Mýrdælingana,
beðnir að láta blaðinu þær í té.
Eg hef þá lokið frásögn þess-
ari. Eg hef reynt að vinna úr
munnlegum heimildum margra,
eins vel og mér var auðið, og
skýrt frá því, sem mér fannst
tnáli skipta. Efalaust hefði mátt
hafa frásögnina betur úr garði
gerða að stíl og málfari, en ég
held hins vegar, að rétt sé með
efnið farið og það komi skýrt
fram. Bið ég þess vegna vænt-
anlega lesendur að hafa það að
jöfnu.
Skráð í marz 1959.
Steinmóðarbcer vorið 1911.
„Ferskeytlan er Frónbúans”
Sigurður Breiðfjörð á að
hafa koinið í bernzku sinni í
verziunarbúð í Stykkisliólmi og
orðið starsýnt á varninginn.
Vindur þá einn búðarmanna
sér að honum, og kveður:
L£: JL -A_ =1;__-JL:-j-jlú
Varast þú að vera hvinn,
voðaleg er krambúðin.
Axlar- Björn var afi þinn
elskulegi drengur minn.
Sigurður svaraði um hæl:
Finn ég þú ert frændrækinn,
fyrst þú kennir heiiræðin.
En UKÍðurbróðir það var þinn
þú sem nefndir afa minn.
Kristján Kristjánsson, smiður
:i Bíldudal vestra um langa
hríð, var talandi skáid, en oft
óhlífinn. Einhverjum vék liann
þessu:
Það er í einu orði sagt
og að fullu sannað,
að þér er flest til lista lagt,
lygin jafnt og annað.
En stundum hitti hann og
sjálfan sig fyrir:
Margur lield ég fengi' frið,
á falsinu minna bæri,
ef kjal'turinn á Kristján smið
kalfattaður væri.
í kauptúni einu kviknaði um
skeið grunsamlega oft í, og var
þá kveðið:
Áfram líður ævibraut
eftir vegum duldutn.
Drottinn leggur líkn tneð
þraut,
líka eld með sktildum.
Urn málgefna vinnukonu
orti Páll Ófafsson:
Hænsnin eru mesta mein
mitt og allra á bænúm,
þó er verri Óföf ein
áttatíu hænum.
Um fjáraflatnann orti Gutt-
ormur Guttormsson:
-Heimildarmenn að frásögn-
inni eru: Þórður Stefánsson,
Einar Ingvarsson, Sigurjón Ól-
afsson, Jón Sigurðsson, Vest-
mannabraut 74, o. fl.
Ilann er ennþá um það fær
ull að reita af sauðum.
Veiðihár og vargaklær
vaxa á honum dauðum.
Mannlýsing eftir Káin:
Þú ert sveitar svívirðing,
sótugi eldhús- raftur.
Aftan og framan, allt í kring
ekkert nerna — kjaftur!
Indriði Þórkelsson:
Ilrós tmi dáið héraðslið
hamast sá að skrifa,
sem.cr ávallt illa við
alla þá, sem lifa.
?2SilS+o#o*o*o«o* o*S2o2o«c 2oéo»o»o2o«o«o*o282S2o2o2o •
Vesfmannaeyingar!
Mikið og fjölbreytt úrval af
karhnannafatnaði í öllum stærð-
um og litum.
EYJAFÖT
Skólavegi 2
KSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSiTSSSSSSS^
Vest-mannaeyingar!
Fjölbreytt úrval af hringum,
eyrnalokkum, armböndum, liáls
menum, kven- og herraúrum,
frá hinum vinsælu Steinþóri og
Jóhanni.
EYJAFÖT
Skólavegi 2
RÁÐNINGAR.
1. Móðurmjólkin. — 2. Ský-
in. — 3. Konan, sem var spurð,
var móðir mannsins. Hún var
einkabarn móður sinnar. 4.
Hinn helmingurinn. — 5. Róm.
(i. Máninn. — 7. Upp á nef sér.
— 8. Eossinn. — 9. Steinn. — io.
Með J)ví að stíga ofan á grimm-
an hund.
BRAUTIN
Málgagn Alþýðuflokksins.
Útgefandi:
Alþýðuflokksfél. Vestmannaeyja
A byrgðarmaður:
Þórður Elías Sigfi'tsson.