Alþýðublaðið - 24.04.1925, Blaðsíða 3

KLÞ7ÐUBLAÐIS
I
WvoM Hdi Iftur yfir g«at stofu
'sfna mæii með auguaum rfúk*
ana, stólana, borðin or mynd-
irnar á vcgRjunum. Ait í sinu,
hnftfur hún niður í atól, byrjar
að gráta og s®gir við vandá-
konu sfna, sem sfðar hertndi (rá
þeasari eögu: »Nú sé ég, að það
er ekkl iengur til nokkurs fyrir
o'-'kur á cmbættismsnnahsimii'
unum að halda til j»fns vlð
kaupmennlnaU
Hvað átti konan viðPÞ^ðeitt,
að embættUmannastéttln, sem um
langan aidur hatði verið hin
eiginlega yfiratétt í landinu að
þekkingu, etnum, íé og vöidum,
var nú að dragást aftur úr ann-
arl stétt ktupmön unum, Emb
ætdamannskonan bár saman
það útlit heimlla og húsmnna
s^-m k*»ypt verður fyrir peninga,
Og grátur h nn r statsðl afþví,
a’’ hún f nn, að stétt hennar
-ar ð draeast aftur úr. Nýstétt
var feomfn í fararbrodd með ytrf
u nbú ir helmilanna og fjármagn
til að berast á f velzium og
mannfagnaði.
Þessl lltll’ atburður er tákn*
andf um flutnlng veiz uhaldsins
roiifi tvvggja stétta, og hvernig
hin sicraða stétt f»nn ti« ósigurs
síns. Síðan hefir aðstöðumunur-
inn orðið enn þá melri. Fésýslu-
stéttin hefir náð tökum á hiou
hreyfanleiía ’jármagni landslns
ocr með ári hvarju borist meira
á. Laun embættisstéttarinnár hafa
að vísu hækkað að k>ónutaii, en
minkað í rann og veru. Með
h erju ári, sem lfður, dregst hin
skólacenpnn stétt aftur úr brask-
s é tunum. Hún dansár með, en
d n-ar nauðug. Tilraun embætt-
lemanna að endurlffga fornmála-
námið. ereins .konar hálthugsað
fálm eftir sérstöku einkennl fyrir
hina langskólagengnn stétt, í von
ura að bæta þanuig úr missi fjár
muna og forustuvalds í landlnu.
Meðan embaettlsístéttin hatðl
forustu f þjóðmálum og félags-
iffi íslendinga mótaði hún stjórn
málastarísemina og blaðamensk-
ana. Sfðustn dæmi þess voru
<oringjar Heimastjórnar og Sjálf-
atæðlsmanna á blómaöld þeirra
flokka: Hannes Hafstein, Björn
Jónsson og Skúli Thoroddsen,
Tvelr hinir sfðar nefndu voru f
elnu áhrltamikllr blaðamenn og
þingskörungár, en Hannes studdu
óvenjulega ritrærir blaðamenn
eins og Jón Ófafsson og Þor&t.
Gisiason. Á þelrra tfð var mang-
aravaldið komið fram úr em-
bættismönnunum f veizinlffinu,
en ekki bútð að taka við völd-
unum oplnberlega, hvo>ki í þing-
salnum né blöðunnm. Merkl virð-
ingarinnar fyrir andlegu verð
mætl og þekkingu komu fram
í því, að engum datt f hug, að
ómentaðir, hugsjóna- og þekk-
ingar lausir aumingjar gætu verlð
blaðstjórar. Vafdlmar Asmunds-
son, Einar Benedlktsson, Gestur
Pálsson, Jón Óíafsson, Þorstelnn
Gfslason, Þorutainn Erlingsson,
Hannes Þorsteinsson, Einar
Kvaran. Björn Jónsson og Skúii
Thoroddsen voru alt prýðilega
ritfærir menn og sumir með af-
brigðnm. Aliir gættu þelr þess
að fara mjúkum höndum um
fslenzkuna. »Fjó!urnar< voru þá
óþektar f fslenzku blöðnnum.
Það er ekki nóg sagt með þvf
áð minna á, að þessir menn rit-
Yerkamaðnrinn,
<?
blað rerklýðsfélaganna á Norðurlandi,
flytur gleggstar fréttir að norðan.J
Koatar 6 kr, firgangurinn.
Gerist kaupendur nú þegar. —
Askriftum veitt móttaka & afgreiðslu
Alþýðublaðsius.
Yeggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
uðu vel. Þeir hötðu líka áhuga-
mál. Þeir voru ieiðtogar í raun
og veru. Blöð þeirra voru gefin
út vegna þjóðbætandi áhugámála
og ritstjórsrnir höfðu audiega
yfirburði til að vera ieiðarljós
þjóðarinnar.
Með vtxandi yfirráðum fjár-
magnslns vildi mangarastéttin
ifka taka að sér stjórn landsins,
ráða yfir þingmönnum, ráðherrum
og bJöðurn til þess að geta
notað pólitiska valdið tll stuðn-
ings f fjármálakúguninni. Munur-
Inn er auðsær. I stað Hannesar
Hafstoins, Björns Jónssonar og
Skúla er kominn Jón Magnússon.
í staðinn fyrir menn, sem böfðu
þrek ög mátt til að stýra öðrum,
er nú komin »toppdgura«, sem
lætur stuðningsfiokkinn gera við
slg þaO, sem hann vili, bara et
hánn tær að »sitja< og iátast
stjórna. Frv. um herskyldu í 30
ár var stuDgið í vasa hans. Hann
flytur það sem sitt frv. af því að
eitthvsð af lakast mentu pen-
ingabröskurum fiokksins vlli hafa
her tii að geta stjórnað með
ofbeidi, ef fjártökin nægja ekki.<
Sdgar Rice Burroughs: Vilti Tarzan.
Milli tveggja blökkukvenna gekk grannvaxin, hvit
stulka. Hun var hattlaus, og fötin héngu í druslum á
henni. Við og við slógu eða hrundu surtar henni að þvi,
er séð varð, að ástæðulausu. Tarzan horfði á með hálf-
lokuð augun. Honum datt fyrst 1 hug að stökkva fram
og hrifsa hana frá þeim. Hanu þekti hana strax; þess
vegna hikaði hann.
Hvað kom Tarzan apabróður það við, hvað varð um
þennan. fjandmannanjósnara? Sjálfur hafði hann þyrmt
henni vegna þess, að hann gat ekki fengið sig til að
leggja hendur á konu, en hér voru aðrir aö verki.
Honum fanst hún eiga það skilið að verða fyrir þeim
örlögum, er biðu hennar. Hún var þýzkur njósnari.
Hann lét svertingjana því fara með Bertu Kircher.
En hann slepti þeim þó ekki alveg.
Síðasti maðurinn hafði dregist aftur úr öinhverra
hluta vegnu; hann hljóp við fót til þess aö ná félögum
sinum, en þegar hann fór hjá trénu, sem Tarzan var i,
féll snara um háls honum. Maðurinn rak upp angistar-
óp. Félagar hans litu við og sáu hann hverfa hægt og
hægt upp 1 tréð.
Svertingjarnir stóðu eitt augnablik agndofa af undrun
og skelfingu, eu brátt áttaði Usanga liðþjálfi, er var
fyrir þeim, sig, hljóp til trésins og kallaði á menn sina
að fylgja sér. Þeir hlóöu byssurnar á hlaupunum og
hugðust að hjálpa félaga sinum. Usanga lét þá slá hring
um tréð og nálgast smám saman.
Usanga kallaði, en fékk ekkert svar; hann gekk nær
og horfði upp i tréð; hann sá ekkert; hringurinn færð-
ist nær, unz fimmtiu svartir hermenn gláptu upp i limar
trésins; hvað var orðið um félaga þeirra? Þeir sáu hann
svo greinilega vera dreginn upp i tróð; þeir höfðu ekki
litið af trénu augunum síðan; þó sáu þtíir ekkert til
hans. Einn klifraði upp i tréð og leitaði; hann var
fljótur i förum og sagði, er hann kom aftur niður á
jörðina, .aö hann hefði einskis orðið visari.