Morgunblaðið - 02.10.2019, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBER 2019
Þorfinni, til grafar eftir erfiða bar-
áttu við krabbamein. Á þeim tíma
þekktum við lítið til þess illvíga
sjúkdóms sem erfiðlega gekk að
vinna á þá og er því miður enn,
þrátt fyrir alla þá tækni og fram-
farir sem orðið hafa á þessum 40
árum. Enn heggur krabbinn í hóp-
inn okkar því annar bróðir er fall-
inn fyrir hans hendi. Úlfar kvaddi
þessa jarðvist á dögunum eftir
harða baráttu við sjúkdóminn.
Úlli var níundi í röð okkar
systkina, rétt 61 árs gamall, búinn
að koma sér vel fyrir og hafði svo
gaman af lífinu. Hann var að okk-
ar mati mesti töffarinn í fjölskyld-
unni. Hann spilaði fótbolta og var
mikill Leedsari allt til enda. Úlli
var mikill dansari og segja má að
hann hafi dansað áfram allt sitt líf
og áorkað miklu.
Úlli skellti sér á vertíð til
Vestmannaeyja eins og svo marg-
ir gerðu á þeim árum. Hann kolféll
fyrir eyjunum og bjó þar um tíma.
Þar eignaðist hann börnin sín þau
Gunnýju og Þorfinn en áður hafði
hann eignaðist hana Evu sína.
Hann festi rætur sínar í Eyjum
og hefur alltaf verið meira Eyja-
maður en nokkuð annað. Auðvitað
mun hann taka sína hinstu hvílu
þar, hvar annars staðar?
Úlfar var heppinn með lífsföru-
naut. Lánið lék við hann þegar
hann hitti Stínu og bauð henni upp
í dans.
Einhvern veginn small allt
saman eins og hann hefði fundið
síðasta kubbinn í púslið. Hann
blómstraði hreinlega, þau áttu svo
fallega samleið. Stína varð börn-
um Úlla góð stjúpmóðir og barna-
börnunum mikil amma.
Þau byggðu upp fallegt heimili í
Grindavík þar sem ávallt var opið
hús fyrir börnin og barnabörnin
sem og alla aðra sem komu þar
við.
Já, við kveðjum bróður okkar
með sorg í hjarta. Við höfum
fylgst með honum síðastliðin tvö
ár takast á við veikindi sín af svo
miklu æðruleysi og stórhug,
ákveðinn í að njóta lífsins. Við
fréttum af honum á hinum ýmsu
stöðum, út um allar trissur, á milli
lyfja- eða geislameðferða. Hann
naut þess að spila golf, sækja tón-
leika, sem þau gerðu mikið af
hann og Stína. Oft skellti hann sér
í eyjarnar að hitta vini sína og
dætur og að vinna í húsinu sínu.
Oft var hann floginn út í heim í
einhverjar ævintýraferðir. Já, Úlli
naut lífsins til hinsta dags.
Við systkinin erum þakklát fyr-
ir þann tíma sem við áttum með
Úlla heima á Sigló í sumar. Þar
hittumst við, öll 12 saman, með
fjölskyldum okkar og áttum ynd-
islega helgi. Úlli naut þess að
koma á æskustöðvarnar og hitta
vini og kunningja og taka einn
hring á golfvellinum.
Elsku Stína, Eva, Gunný, Þor-
finnur, Sunna og fjölskyldur, hald-
ið vel utan um hvert annað og ver-
ið áfram þessi samheldna
fjölskylda. Það var einstakt og
gott að fá að upplifa samheldni
ykkar núna á síðustu dögum hans
Úlla, hvað þið áttuð ljúfa og fal-
lega stund með honum. Við erum
þakklát fyrir að hafa fengið að
vera með og fá að kveðja. Við
systkinin og fjölskyldur okkar
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð og megi Guð styrkja ykkur í
sorginni.
Elsku bróðir. Við þökkum sam-
fylgdina og hafðu þökk fyrir allt.
Guð geymi þig.
Fyrir hönd systkinanna,
Erla Gunnlaugsdóttir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Í dag kveðjum við kæran vin,
Gunnlaug Úlfar eða Úlla eins og
hann var alltaf kallaður.
Úlli kom inn í fjölskylduna árið
2002 þegar hann og Stína systir
okkar og mágkona fóru að stinga
saman nefjum og síðan að búa
saman.
Það var ljóst frá upphafi að Úlli
smellpassaði inn í hópinn og
myndaðist strax mikill vinskapur
milli okkar
Það voru ófá skiptin sem við
systur og makar komum til Stínu
og Úlla til Grindavíkur og gistum
hjá þeim, Úlli var höfðingi heim að
sækja og galdraði fram dýrindis
máltíðir, enda frábær kokkur,
þarna áttum við margar ógleym-
anlegar stundir með þeim og
brást ekki að daginn eftir var Úlli
vaknaður fyrstur manna og búinn
að undirbúa morgunverð eins og
hann gerist bestur.
Það voru margar góðar stundir
sem við áttum saman bæði hér
heima og erlendis, við gleymum
ekki þjóðhátíð í Vestmannaeyjum
sem við fórum á systkinin með
börnin okkar með okkur og þar
var Úlli í essinu sínu með hvíta
tjaldið sitt og yljum við okkur við
þær góðu minningar.
Það má með sanni segja að Úlli
hafi kunnað að njóta lífsins, enda
voru hann og Stína mjög dugleg
að ferðast og gleðjast með góðum
vinum.
Úlli var líka mjög góður
tengdasonur og vildi allt fyrir
tengdaforeldra sína gera. Hann
kom varla í heimsókn til mömmu
án þess að finna sér eitthvað til að
laga eða gera fyrir hana.
Stórt skarð er höggvið í fjöl-
skylduna og við sitjum nú eftir
með sorg í hjarta og söknuð eftir
þeim góða manni sem Úlli vinur
okkar var.
Við þökkum fyrir samfylgdina,
elsku Úlli.
Elsku Stína, Eva, Þorfinnur,
Gunný, Sunna, tengdabörn og
barnabörn. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Minningin um góðan dreng lifir
áfram.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Eygló og Olle,
Gerður og Sigurður,
Victor og Júlía,
Jóhanna og Geir.
Það er þyngra en tárum taki að
skrifa minningargrein um hann
Úlla, eins og við vinirnir kölluðum
hann. Hann var mikill Lionsmað-
ur og ekki síður vinur. Úlli gekk á
sínum tíma í Lionsklúbb Grinda-
víkur og lét strax mikið að sér
kveða hjá okkar klúbbi. Hann var
gríðarlega afkastamikill félagi og
tók að sér hvert verkefnið á fætur
öðru og skilaði því með miklum
sóma.
Það er ekki of djúpt í árinni tek-
ið að segja að hann hafi verið einn
af afkastamestu félögum okkar.
Hann var gerður að Melvin Jones-
félaga fyrir nokkrum árum, en
það er ein af æðstu viðurkenning-
um sem Lionsmaður getur fengið
og hafði hann svo sannarlega unn-
ið fyrir henni. Úlli hefði átt greiða
leið í Umdæmisstjórn Lionshreyf-
ingarinnar en hann vildi einfald-
lega leggja sig fram um að gera
klúbbinn okkar betri.
Úlli tók við formennsku Lions-
klúbbs Grindavíkur 1. júlí 2019 og
var það í annað sinn sem hann
varð formaður. Hann var búinn að
undirbúa starfsárið sem fram
undan var undir sinni stjórn þegar
hann féll frá langt um aldur fram.
Í hugum okkar Lionsmanna er
mikill missir að Úlla, hann var
ekki bara duglegur, hann var líka
svo góður félagi. Hann var með
sínar skoðanir á hreinu og hvatti
okkur sem vorum að vinna nefnd-
arstörf á vegum klúbbsins að huga
vel að því sem við vorum að vinna
við, þ.e.a.s að láta gott af okkur
leiða og fylgjast vel með samfélagi
okkar. Svona var hann Úlli.
Við Lionsmenn kveðjum hann
með miklum söknuði og vottum
Stínu og öllum aðstandendum
hans innilega samúð.
F.h. Lionsklúbbs Grindavíkur,
Gunnar Vilbergsson.
Elsku Úlli. Við vissum að þessi
stund kæmi, en hún kom of fljótt.
Á síðustu tveimur árum hefur út-
litið stundum verið pínu svart, en
alltaf skoppaðirðu til baka af krafti
og vonuðum við heitt að það yrði
aftur þannig núna. Við sitjum eftir
og syrgjum þig og allar þær stund-
ir sem munu aldrei verða, en þökk-
um og minnumst þeirra sem við
áttum. Þið Stína voruð samheldin
og yndisleg hjón og að vera í návist
ykkar var alltaf svo notalegt og
gott. Vinátta okkar var einstök,
náin og ómetanleg. Ótal ferðir
okkar, golfferðir, tónleikaferðir,
matarboð, spilakvöld og spjallið.
Við gátum setið fram á nótt, spjall-
að um allt, rökrætt og þrætt, þú
varst oft á öndverðum meiði við
okkur, eða „illa vinstri grænn“
eins og við kölluðum þig oft. En
aldrei var djúpt á því og við kvödd-
umst alltaf með kossi.
Golfið var áhugamál okkar og
nutum við þess að spila saman.
Það sem þú gast hneykslast á
Stínu þegar hún hitti ekki boltann
nógu vel en klúðraðir svo næsta
höggi sjálfur með tilheyrandi kát-
ínu. Þú varst vinnusamur fagmað-
ur og öll þau verk sem þú tókst þér
fyrir hendur gerðir þú vel. Heimili
ykkar er lýsandi dæmi um vinnu-
semi, metnað og natni fyrir verk-
efnum þínum. Að koma til ykkar
var alltaf yndislegt. Þú hafðir
gaman af að taka á móti fólki,
naust þín í eldhúsinu, bauðst úr-
vals mat og vín og alltaf var einn
Irish. Ferðin okkar á Nordica á
Food & fun, þegar þú skrifaðir
skilaboð til kokksins „Það má allt-
af gera betur“ eftir að við höfðum
fengið frábæran mat og topp þjón-
ustu. Frasinn hefur fylgt okkur
síðan og notaður oft, en það var sá
kokkur sem vann keppnina það ár-
ið!
Ferðin til Dublin, þegar við fór-
um út að borða og pantaður var Ir-
ish eftir mat, þú tókst einn sopa og
spurðir þjóninn hvort það væri
viskí í glasinu, hann svaraði því
játandi, en þér fannst lítið til koma
og á endanum varstu kominn í eld-
húsið þar sem þú kenndir sjálfum
Írunum að búa til fullkominn Ir-
ish.
Trúlofun ykkar Stínu með okk-
ur í París, fljótabáturinn í Amst-
erdam og dásamlega ferðin okkar
til Maastricht á André Rieu sem
var jólagjöfin til Stínu framkalla
yndislegar minningar. Það var
ómetanlegt að fá að eyða síðustu
jólum með ykkur þegar við fórum
stórfjölskyldurnar tvær til Flórída
og áttum frábæran tíma saman.
Hægt væri að segja frá óteljandi
ferðum og uppákomum en það er
hláturinn, gleðin, þægilega og
hlýja návistin sem stendur upp úr í
minningunni.
Þú varst ótrúlega heppinn að
hafa fengið hana Stínu inn í líf þitt,
hún var þér sem klettur og náði að
temja óhemjuna sem ríkti svolítið í
þér þegar þið kynntust. Þið unnuð
svo vel saman og fallegra danspar
verður vart til. Við pössum ynd-
islegu Stínu okkar og hún verður
alltaf okkar besta.
Elsku Stína, Eva, Gunný, Þor-
finnur, Tobbi, Ágústa, Sunna,
Gylfi og fjölskyldur, þótt missir
okkar sé mikill er missir ykkar
margfaldur. Við biðjum góðan Guð
að vaka yfir ykkur og gefa okkur
öllum styrk í sorginni.
Elsku Úlli, við elskum þig. Þar
til við hittumst á ný segjum við
skál – við verðum ávallt undir þín-
um áhrifum.
Bjarni Ólafur (Daddi) og
Guðrún Mary.
Fallið er frá ljúfmennið Úlli píp-
ari vinur okkar. Vinskapurinn hef-
ur spannað um 30 ár og skuggi
aldrei fallið á. Úlli var einn allra
mesti höfðingi sem við höfum
kynnst, hann veitti vel og vildi að-
eins það besta fyrir sig og sína.
Við í vinahópnum Undir áhrifum
höfum oft kallað Úlla greifa, það
átti svo vel við hann.
Úlli og Stína dönsuðu fallegan
dans gegnum lífið saman með
léttri golfsveiflu, ferðuðust og
nutu góðra tíma með vinum.
Fyrirmyndarhjón og vinir vina
sinna. Það er því með miklum
söknuði sem við kveðjum okkar
elskulega vin sem var okkur svo
ráðagóður og hjálplegur. Úlli, við
elskum þig, eða eins og góður vin-
ur okkar Daddi myndi segja yfir
þennan hóp: „Hef ég nýlega sagt
ykkur hvað mér þykir vænt um
ykkur?“
Við eigum margar góðar sögur
af okkar manni og þeim verða
áfram gerð reglulega skil.
Eitt sinn nutum við góðs matar
og fengum einstaka þjónustu á
Food and fun-hátíð. Þegar kom að
heimferð komumst við að því að
Úlli hafði skrifað skilaboð á kvitt-
unina til þjónsins: „Það má alltaf
gera betur.“ Þetta vakti mikla
kátínu hjá okkur, ekki síst þegar
við komumst að því seinna að
kokkurinn sem eldaði fyrir okkur
vann keppnina það árið. Úlli karl-
inn fékk ansi oft að heyra þessa
ágætu setningu eftir þetta og
hafði gaman af.
Úlli fæddist á Siglufirði og bjó í
Grindavík en er einn allra mesti
Eyjamaður sem sögur fara af.
Hann elskaði Þjóðhátíð og tjaldið
hans var alltaf eitt það flottasta.
Úlli var mikill golfari og spilaði
golf alveg fram í ágúst. Kristó er
afar þakklátur fyrir tímann sem
þeir hafa eytt saman á vellinum og
í vikulegri golfkennslu í allan vet-
ur. Ófáar golfferðir voru farnar og
verður næsta ferð Lundanna ekki
söm án hans. Ákveðið hefur verið
að hér eftir verði árlega keppt um
„Úllabikarinn“ í minningu hans.
Við í Undir áhrifum höfum ver-
ið dugleg að ferðast saman og
gleði og væntumþykja alltaf verið
í fyrsta sæti. Hlé þurfti að gera á
ferðunum þegar þrír fjórðu hóps-
ins tóku upp á því að eignast aðra
umferð af börnum. Við undirrituð
eignuðumst dreng og komumst
svo fljótlega að því að við ættum
von á öðrum.
Dag einn kíkti Úlli í kaffi og
ákváðum við að segja honum
gleðitíðindin, en viðbrögð hans
komu á óvart. „Eruð þið eitthvað
klikkuð?“ voru fyrstu viðbrögð
hans áður en hann óskaði okkur til
hamingju, en þótti nóg um þetta
barnastúss í hópnum.
Í september var plönuð ferð til
Ítalíu, sem hafði verið draumur
Úlla og Stínu lengi. Stuttu fyrir
ferðadag kom í ljós að læknarnir
treystu Úlla ekki til að fara.
Kvöldið áður en lagt var af stað
gistum við öll í Grindavík, borð-
uðum góðan mat og Úlli dró fram
besta vínið sem hann hafði geymt
fyrir sérstakt tilefni.
Þetta kvöld nutum við samver-
unnar, Úlli var hinn hressasti.
Tveimur dögum síðar var Úlla far-
ið að hraka svo mikið að hann var
lagður inn á spítala. Þar hafði
hann Stínu sína sér við hlið, sem
hefur staðið með honum eins og
sjálfur Heimaklettur ásamt börn-
um þeirra. Síðasta daginn á Ítalíu
opnuðust himnarnir og það helli-
rigndi. Stuttu síðar kom símtal að
heiman þar sem Stína sagði okkur
að stutt væri í endalokin hjá okkar
manni. Við röltum í þorpskirkjuna
og báðum fyrir vini okkar, sem
kvaddi þetta líf allt of snemma
stuttu síðar. Elsku Stína okkar
sem hefur verið stoð hans og
stytta, þú ert einstök og átt okkur
alltaf að. „Undir áhrifum“ hópur-
inn mun halda áfram að ferðast og
vera sterkur og minnast okkar
yndislega Úlla.
Elsku Eva, Gunný, Þorfinnur,
Sunna, tengdabörn og barnabörn,
hugur okkar er hjá ykkur, minn-
ingin um Úlla verður aldrei frá
ykkur tekin.
Hvíldu í friði kæri vinur, þínir
vinir
Kristófer (Kristó)
og Margrét (Magga).
✝ Atli Þór Sím-onarson fædd-
ist í Reykjavík 25.
desember 1959.
Hann lést 18. sept-
ember 2019.
Foreldrar hans
eru hjónin Edda
Finnbogadóttir, f.
22.10. 1937, og
Símon Símonar-
son, f. 24.9. 1933,
d. 25.7. 2013. Þau
skildu. Alsystir Atla Þórs er
Elín, f. 9.5. 1963. Seinni eigin-
maður Eddu er Guðgeir Peder-
sen, f. 31.10. 1938. Synir
þeirra, og bræður Atla Þórs
sammæðra, eru Salvar Geir, f.
21.8. 1974, og Þröstur, f. 7.1.
1976. Seinni eiginkona Sím-
onar er Kristín María Magn-
úsdóttir, f. 26.11. 1951. Synir
þeirra, og bræður Atla Þórs
samfeðra, eru Símon Ægir, f.
6.4. 1974, Þorgeir, f. 21.2.
1978, og Davíð Örn, f. 13.2.
1990.
Sambýliskona Atla Þórs var
Lára Björgvinsdóttir, f. 19.5.
1960, d. 8.8. 1999. Þau slitu
samvistum. Börn
þeirra eru 1)
Guðný Björk, f.
25.12. 1980, sam-
býlismaður hennar
er Hörður Alberts-
son, f. 8.2. 1980.
Börn þeirra eru
Daði, f. 3.12. 2008,
og Lára, f. 2.4.
2015. 2) Björgvin,
f. 6.2. 1982, sam-
býliskona hans er
Dagmar Markúsdóttir, f. 7.9.
1983. Synir þeirra eru Har-
aldur Ágúst Brynjarsson, f.
9.6. 2007, og Markús Lár, f.
23.10. 2018. Barnsmóðir Atla
Þórs er Diljá Einarsdóttir, f.
21.5. 1960. Dóttir þeirra er 3)
Birta Lind, f. 3.8. 1997, sam-
býlismaður hennar er Gunnar
Páll Ægisson, f. 1.4. 1997.
Atli Þór starfaði lengst af
sem jarðvinnuverktaki. Síðustu
árin starfaði hann sem leigu-
bílstjóri hjá Hreyfli.
Útför Atla Þórs fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 2. október 2019, og hefst
athöfnin klukkan 13.
Við burtför þína er sorgin sár
af söknuði hjörtun blæða.
En horft skal í gegnum tregatár
í tilbeiðslu á Drottin hæða.
og fela honum um ævi ár
undina dýpstu að græða.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Mamma.
Elskulegur bróðir minn Atli
Þór er látinn. Með trega fylgi ég
honum til grafar. Atli var eini al-
bróðir minn og vorum við sam-
rýnd eftir því. Hann var rifinn
burt frá ættingjum sínum á besta
aldri, sem er átakanlegt og sorg-
legt.
Atli var dökkur yfirlitum og
myndarlegur svo fólk dáðist að.
Hann gat verið manna skemmti-
legastur þegar vel lá á honum og
oft veltist maður hreinlega um af
hlátri, sérstaklega á hans yngri
árum. Hann var frábær kokkur
og afar duglegur og einbeittur til
vinnu. Hann var afar stoltur af
börnunum sínum þremur. Guð
gefi þeim og okkur öllum styrk í
sorginni.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Elín Símonardóttir.
Atli Þór
Símonarson
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is.
Minningargreinar
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Fagurhólsmýri,
Bólstaðarhlíð 41, Reykjavík,
lést á Vífilsstöðum föstudaginn
27. september.
Útför verður auglýst síðar.
Ágúst Sigurjónsson
Helga Jónína Sigurjónsdóttir
Guðný Sigurjónsdóttir
tengdabörn, ömmu- og langömmubörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
DÓRA JAKOBSDÓTTIR GUÐJOHNSEN
líffræðingur,
lést á líknardeild Landspítalans að kvöldi
laugardagsins 28. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kolbrún Bergþórsdóttir
Brynhildur Bergþórsdóttir
Ásdís Bergþórsdóttir
Anna Bergþórsdóttir Christopher Nandrea
Auður Ákadóttir, Sigursteinn Jóhannes Gunnarsson
Ólafur Ásdísarson
Brynja og Vaka Björg