Morgunblaðið - 30.12.2019, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. DESEMBER 2019
✝ Jóna KristjanaEiríksdóttir
fæddist í Reykjavík
31. mars 1924. Hún
lést á Sólvangi 16.
desember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Sigrún
Benedikta Krist-
jánsdóttir og Eirík-
ur Einarsson,
lengst af búsett í
Réttarholti í
Reykjavík, og var Jóna fjórða af
fimmtán dætrum þeirra hjóna.
Þegar Jóna var þriggja ára
Börn Jónu og Péturs eru: 1)
Margrét, hennar maður er Guð-
mundur Þór Frímannsson og
eiga þau tvær dætur og sex
barnabörn. 2) Sigrún, hennar
maður er Jón Þórir Sveinsson
og eiga þau tvö börn, sjö barna-
börn og tvö barnabarnabörn. 3)
Daníel, hans kona er Oddgerður
Oddgeirsdóttir og eiga þau tvö
börn og fjögur barnabörn.
Jóna var lengst af heimavinn-
andi samhliða verslunarstörfum
sem hún stundaði ásamt manni
sínum.
Eftir lát Péturs starfaði hún á
St. Jósefsspítala og Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Síðustu tvö árin var hún vist-
maður á Sólvangi.
Útförin fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag, 30. des-
ember 2019, klukkan 13.
flutti fjölskyldan á
Vatnsleysuströnd
og þar ólst hún upp
þar til hún var ell-
efu ára, er þau
fluttu aftur til
Reykjavíkur og for-
eldrar hennar hófu
búskap í Réttar-
holti.
Jóna giftist 1944
Pétri Daníelssyni
kaupmanni og
bjuggu þau allan sinn búskap í
Hafnarfirði en Pétur lést 3.
ágúst 1987.
Í dag kveð ég hjartkæra
tengdamóður mína Jónu Krist-
jönu Eiríksdóttur sem lést á Sól-
vangi í Hafnarfirði 16. desember
sl. 95 ár að aldri. Ég kynntist Jónu
fyrir hartnær hálfri öld þegar
leiðir okkar Möggu dóttur hennar
og Péturs heitins kaupmanns lágu
saman. Allt frá fyrsta degi byggð-
ust samskipti okkar á gagn-
kvæmu trausti og virðingu sem
aldrei bar skugga á. Jóna, sem var
ein fimmtán systra sem kenndar
eru við Réttarholt í Reykjavík,
var fyrst og síðast húsmóðir af
þeim gamla skóla sem ég þekki
hvað best. Hreint og fallegt heim-
ili, lambasteik í hádeginu á sunnu-
dögum, hnallþórur, kleinur og
pönnukökur með kaffinu um helg-
ar. Allt þetta til viðbótar því að
vinna með Pétri heitnum í verslun
þeirra Kjarakjöri í Kópavogi og
eftir það á St. Jósefsspítala og
Hrafnistu í Hafnarfirði. Það var
alltaf notalegt að koma á Sval-
barðið og njóta gestrisni þeirra
hjóna á meðan Péturs naut við en
hann andaðist í ágúst 1987 aðeins
62 ára að aldri, og skömmu eftir
andlát hans flutti Jóna á Hjalla-
brautina. Jóna ók ekki bíl en fór
flestra sinna ferða með strætó og
aðdáunarvert var að fylgjast með
því hve vel hún var að sér í flóknu
leiðakerfi þess fyrirtækis, þegar
hún var að heimsækja systur sín-
ar og vinkonur sem bjuggu víðs-
vegar um höfuðborgarsvæðið.
Jóna hafði mikið yndi af fjöl-
skyldu sinni alla tíð og voru jóla-
og afmælisboðin rómuð og það var
oft þröng á þingi á Hjallabraut-
inni þegar allur skarinn kom sam-
an, en börn Jónu og Péturs eru
Margrét, Sigrún og Daníel,
barnabörnin eru 6, langömmu-
börnin 17 og langalangömmu-
börnin 2.
Hin síðustu tvö ár var Jóna
vistmaður á Sólvangi í góðu yfir-
læti, nýflutt yfir á nýja heimilið
þegar hún varð fyrir slysi sem
hún náði sér ekki af.
Með eftirfarandi ljóðlínum Jón-
asar Hallgrímssonar, sem voru
Jónu og Pétri mjög kær, kveð ég
Jónu með söknuði og þakklæti
fyrir samfylgdina og bið þess að
góður Guð taki vel á móti henni og
búi henni stað hjá Pétri sem hún
unni svo mjög.
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg;
en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson)
Guðmundur Frímannsson.
Elsku besta amma Jóna hefur
nú kvatt þennan heim og er ég
þess fullviss að hún hefur fengið
fallegar móttökur í sumarlandinu
frá afa og systrum sínum. Amma
var ein af þeim allra glæsilegustu
og pjöttuðustu og fylgdi ávallt
nýjustu tísku. Hún var heilsu-
hraust, dugnaðarkona, snögg og
snör í fasi og lítið fyrir hangs. Hún
var mjög myndarleg og var t.d.
með nýbakað með kaffinu hvern
sunnudag fram til 93 ára. Fyrir
hver jól þrátt fyrir að vera orðin
níutíu ára voru bakaðar hátt á
annan tug tegunda af jólasmákök-
um, jólabrauði og hnallþórum. Við
amma erum búnar að eiga margar
gæðastundir í rúma hálfa öld sam-
an. Ég var svo heppin að vera oft
hjá ömmu og afa þegar ég var lítil
stelpa og voru það ófáar næturnar
sem ég gisti hjá þeim. Áriń74 oǵ76
buðu þau mér með sér til Kanarí,
þetta voru sannkallaðar ævintýra-
ferðir. Þar var dekrað við mig á
alla kanta, keyptir kjólar, dúkkur,
farið í grísaveislu og hvað eina
sem mig langaði. Einnig voru þær
ófáar ferðirnar sem þau fóru til
útlanda og komu færandi hendi
heim alltaf með eitthvað spenn-
andi handa mér. Ég hef oft á tíð-
um hugsað hve heppin ég er að
eiga svona hressa ömmu því það
er bara alls ekki sjálfgefið. Ég
þurfti aldrei að hafa mikið fyrir
því að fá ömmu með í bíltúr,
stundum hringdi ég í hana með
engum fyrirvara og hún var alltaf
til, þetta voru gæðastundir og
góðar minningar í bankann. Já,
amma var fim á fæti og þurfti ekki
langan tíma til að taka sig til eða
ákveða hlutina. Ein af betri sög-
unum er þegar Iffa systir hennar
spurði ömmu hvort hún væri til í
að skreppa með sér til Kanarí í
kaffiboð því sonur hennar væri
þar og ætti sextíu ára afmæli, hún
væri að hugsa um að koma honum
á óvart. Með litlum sem engum
fyrirvara skruppu þær systur
komnar hátt á níræðisaldurinn í
þriggja nátta ferð til Kanarí – geri
aðrir betur. Það var fátt sem
stoppaði ömmu og hún stoppaði
sjaldan, hún var eiginlega alltaf
að. Þegar hún var kominn hátt að
níræðu söng hún t.d. í tveimur
kórum, stundaði eldriborgara-
starfið bæði í Reykjavík og Hafn-
arfirði og ferðaðist enn til útlanda.
Amma var í góðu formi, gekk mik-
ið og þær leiðir sem hún ekki fór
gangandi tók hún strætó. Hún
kunni svo sannarlega á strætó-
leiðirnar og fór meira að segja
með strætó til Akureyrar að
heimsækja Láru systur sína.
Elsku amma, ég var svo sann-
arlega heppin að eiga þig sem
ömmu og vinkonu.
Ég minningarnar á með þér,
er ylja mínu hjarta.
Þær ávallt munu fylgja mér,
gera framtíð mína bjarta.
(Elfa Sif)
Allar góðu stundirnar okkar
eru mér dýrmætar perlur á bandi
minnninganna sem ég mun
geyma í mínu hjarta.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt.
Þín
Elfa Sif.
Elsku amma og langamma er
farin til englanna, hún og afi passa
hvort annað núna.
Mér varð hugsað til hver pass-
aði mig og hugsagði svo vel um
mig og elskaði hana Sóleyju Jónu
mína. Ég á svo margar góðar
minningar um hana, t.d. þegar ég
fékk að gista hjá henni og fékk
ristað brauð og kakó að drekka úr
mínum eigin bolla þar sem sat ég
á gólfinu fyrir framan sjónvarpið.
Hún eldaði/bakaði góðan mat
og kökur. Við hlógum oft að því
hvað hún gaf mér að borða, það
voru fiskibollur í dós, rúgbrauð og
bláberjasúpa, einfalt og gott og á
eftir spiluðum við rommí og sát-
um og spjölluðum og við hlustuð-
um oft á kórsöngva því hún þurfti
að æfa sig því hún var í kór fram
eftir aldri, elskaði að syngja. Það
voru ófáar ferðir sem við fórum
saman bæði leikhús og á tónleika.
Hún stundaði jóga. Hún leit svo
vel út að konan í afgreiðslunni
trúði varla að svona fullorðin kona
væri komin í jóga þannig að hún
spurði hana má ég spyrja hvað
ertu gömul. Hún var sirka 70-til
80. Hún sagði nei það er ómögu-
legt, þú lítur svo vel út. Svo fór
hún oft til útlanda, líka oft ein en
eitt stendur mest upp úr, þegar
hún fór til Kanarí með elstu syst-
ur sinni því sonur frænku minnar
átti afmæli. Þær vildu koma hon-
um á óvart en það var ekki laust í
ferð nema að stoppa aðeins í einn
sólarhring. Það var ákveðið skella
sér, þá sagði pabbi minn ertu al-
veg viss um að þú ætlir að fara?
Já, ég get alveg eins setið í flugvél
eins og að sitja ein heima. Svo
voru það ekki fáar ferðirnar sem
ég skutlaði henni hingað og þang-
að um bæinn. Hún trúði því ekki
að barnabarnið hennar keyrði
hana t.d. út í búð eða til systur
sinnar. Alla sína ævi var henni
mjög umhugað um að vera flott og
fín frú.
Elsku amma Jóna, hvíldu í
friði, takk fyrir allt.
Anna Björg Daníelsdóttir.
Þó að kveðjustundir séu alltaf
erfiðar getur maður ekki annað en
fyllst þakklæti þegar maður hugs-
ar um líf ömmu Jónu. Þakklæti yfir
að eiga ömmu sína svona lengi og
hvað hún átti einstaklega gott og
hamingjuríkt líf. Það eru svo sann-
arlega ekki allir jafn lánsamir.
Amma var afar hress og sjálfstæð
kona, fór með strætó út um allar
trissur, ferðaðist til útlanda, hafði
góða heilsu og átti mjög stóra og
góða fjölskyldu.
Mér fannst alltaf gaman að
koma til ömmu og afa á Svalbarðið
en þar var ýmislegt brallað. Það
fyrsta sem kemur upp í hugann er
að hafa verið að föndra músastiga
fyrir jólin, byggja úr íspinnaspýt-
um, Soda Stream-tækið sem var
nú ekkert lítið spennandi og VHS-
tækið þar sem aðallega var horft á
Áramótaskaupið 1985 og Söngva-
keppnina 1987. Þegar ég gisti hjá
ömmu eftir að afi dó minnist ég
þess með hlýju að hún hlustaði allt-
af á lagið „Hvert örstutt spor“ fyrir
svefninn.
Þegar ég var 2-3 ára gömul fór
mamma mín með afa Pétri til
London á sjúkrahús og var þar
með honum yfir öll jólin. Fyrir
ferðina fór afi og keypti fallega
skartgripi handa ömmu. Um leið
og hún fékk þá ákvað hún að þetta
ætti ég að eignast eftir hennar dag.
Hún gat þó ekki beðið svo lengi og
gaf mér skartgripina fyrir rúmum
14 árum, eða í 25 ára afmælisgjöf.
Það hefði kannski ekki átt að koma
mér svo mikið á óvart að hún
myndi drífa í því, í ljósi þess að hún
hafði tjáð mér þegar ég var um 10
ára að hún óttaðist að verða 120
ára gömul – en langaði samt helst
bara að verða 72 ára. Ég minnist
þess að lengi vel kveið ég fyrir
þeim degi sem hún yrði 72 ára.
Ég vissi aldrei sérstaklega
hvers vegna amma var strax harð-
ákveðin í að ég fengi þessa hluti
eftir hennar dag. Lengi vel taldi ég
sennilegast að það væri vegna þess
að þá var ég eina nafna hennar.
Hún sagði mér samt þegar ég var
orðin eldri að hún kærði sig ekkert
sérstaklega um að börn sem fædd-
ust í fjölskylduna fengju nöfnin
hennar, henni fyndist þau bara
ekkert sérstaklega falleg. Þó sagði
mamma mín mér líka að það hefði
nú glatt hana heilmikið að fá nöfnu
þegar ég fékk nafnið mitt.
Elsku amma mín, á kveðju-
stundinni þinni getum við ekki
annað en haldið áfram að vera
þakklát fyrir þitt góða líf og vonast
til að við sjálf fáum að vera svona
hraust jafn lengi og þú. Takk fyrir
allt.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Þín
Hafdís Jóna og fjölskylda.
Elsku amma mín hefur nú
fengið hvíldina og afi hefur tekið
hana í faðm sinn. Amma var ein-
staklega glæsileg kona, alltaf svo
fín og vel til höfð ásamt því að vera
ótrúlega heilsuhraust alla ævi.
Amma var vinnusöm og dugleg
kona sem sat aldrei auðum hönd-
um. Hún lét sannarlega ekkert
stoppa sig og var stöðugt á ferð og
flugi. Ýmist ferðaðist hún um
landið með systrum sínum og vin-
konum eða þvældist í strætó út
um bæ og borg langt fram eftir
aldri þar sem hún keyrði aldrei
bíl. Það var aðdáunarvert að fylgj-
ast með henni og hlusta á sögurn-
ar af alls kyns uppákomum á öll-
um hennar ferðalögum. Það er
svo ótal margs að minnast en fyrst
og fremst kemur upp í hugann
þakklæti fyrir allt það sem hún
amma mín kenndi mér. Hún
kenndi mér svo ótal margt sem ég
hef tileinkað mér í lífinu. Mikil-
vægasta af öllu og það sem hún
þreyttist ekki á að innprenta mér
var að hafa hugfast að allt sem þú
gerir skaltu gera vel. Það var
ómissandi að koma í sunnudags-
kaffi hvort sem var á Svalbarðið
þegar afi hafði bakað vöfflur eða
pönnsur og amma karamellukök-
una dásamlegu og auðvitað marg-
ar aðrar tertur eða á Hjallabraut-
ina eftir að hún flutti þangað. Hún
afsakaði svo iðulega smáræðið og
að þetta væri ekki upp á marga
fiska. Ég mun alltaf hugsa til
ömmu þegar ég heyri lagið með
Baggalúti eftir Braga Valdimar
Skúlason; „Afsakið þetta smá-
ræði.“ Eftir sunnudagskaffið var
iðulega horft á Húsið á sléttunni
og við barnabörnin rifumst um að
sitja í rauða stólnum. En þá sagði
amma að Réttarholtssið, „Á gólf-
inu skulu góðu börnin sitja“ og
þar með var það útrætt. Ég man
svo óskaplega vel þegar amma og
afi bjuggu á Svalbarðinu hvað ég
hlakkaði alltaf til að fá afmælis-
pakka frá þeim því hann var alltaf
þakinn ilmandi bleikum rósum úr
garðinum þeirra. Ég man að
fyrstu árin eftir að amma flutti á
Hjallabrautina keypti hún rósir
og setti á afmælispakkann en okk-
ur báðum fannst það bara alls
ekki það sama svo hún hætti því
fljótt. Við amma áttum það til að
gantast með hlutina og við gerðum
oftar en ekki óspart grín hvor að
annarri og þeirri vitleysu sem við
tókum upp á. Svo átti amma sinn
frasa þegar engin ástæða var til að
ræða hlutina frekar þá sagði hún
einfaldlega „ég nenni því bara
ekki“. Við munum halda áfram að
grípa í þennan skemmtilega frasa
að hætti ömmu og leyfa honum að
lifa áfram með okkur. Eina þá dýr-
mætustu gjöf sem ég hef fengið
um ævina gaf amma mér áður en
ég fór til Austurríkis sem skipti-
nemi fyrir mörgum árum en það
var þríkross. Amma sagði að
krossinn myndi að halda verndar-
hendi yfir mér á meðan á dvöl
minni stæði. Ég var með krossinn
allt árið mitt í Austurríki og hef
alltaf haldið mikið upp á hann. Í
dag fer ég ekki öðruvísi til útlanda
en með krossinn um hálsinn og ég
mun svo sannarlega halda því
áfram um ókomna framtíð.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Elsku amma, hvíl í friði.
Þín
Hrönn og fjölskylda.
Nú þegar elsku langamma Jóna
er farin frá okkur rifjast upp
margar góðar og skemmtilegar
minningar sem við eigum saman.
Það eru ekki allir svo heppnir að
ná 95 ára aldri og vera mjög hress-
ir í þokkabót nánast allt sitt líf. En
það kom mér ekkert á óvart að hún
hefði náð þeim aldri, hún amma
var alltaf svo hress og hraust, til að
mynda tók hún aldrei lyftu heldur
labbaði alltaf upp stigann þó að
hún byggi á þriðju hæð. Amma var
alltaf til í tuskið með mér þegar ég
var lítil. Það voru ófáar næturgist-
ingar sem ég átti hjá henni þar
sem að ég gerði allskonar fimleika-
æfingar og bað hana að herma eft-
ir mér og stundum var stofan orðin
of lítil, þá færðum við okkur fram á
stigagang og héldum æfingunum
áfram. Strætóferðir okkar voru
einnig ófáar og þótti mér þær
mjög skemmtilegar. Oft fórum við
bara til að fara í strætó og keyrð-
um við í hringi án þess að fara út úr
honum. Þessar ferðir eru minnis-
stæðar vegna þess að ömmu þótti
það ekki tiltökumál að ég vildi vera
stífmáluð, með leðurhanska af
henni og veski þá aðeins fimm ára.
Amma var einnig mikil spilakona
og kenndi hún mér að spila rommí
áður en ég gat haldið á spilunum
og þá voru þau bara geymd á stóln-
um. Það var eitt það skemmtileg-
asta sem ég gerði. Spilakvöld með
langömmu, fiskibollur og nætur-
gisting. Vakna svo við ristað brauð
og heitt kakó sem var auðvitað
borðað yfir sjónvarpinu þar sem
horft var á gamlar upptökur af
Spaugstofunni eða Áramóta-
skaupi. Amma hélt bestu jólaboð-
in, æðislegar jólaveislur með
kræsingum á borð við ómissandi
karamelluköku, jólabrauð þar sem
hún passaði upp á að vera ekki bú-
in að smyrja allar brauðsneiðarnar
svo ég gæti fengið nokkrar að
ógleymdu heita súkkulaðinu.
Í dag kveð ég dásamlega konu
með sorg í hjarta en þakklát fyrir
allar þær góðu stundir sem við átt-
um saman. Minningar um þig,
elsku langamma, geymi ég í hjarta
mínu og þær munu ylja mér um
alla ævi.
Takk fyrir allt, elsku langamma.
Þín
Alexandra Eir.
Elsku langamma Jóna, allar
minningarnar um góðu stundirnar
lifa í hjarta okkar bræðra.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Þínir
Daði Freyr og Orri Geir.
Jóna Kristjana
Eiríksdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HÖRÐUR GUÐMUNDSSON
vélstjóri,
Árskógum 6,
lést á Landspítalanum hinn 27. desember.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Vigdís Harðardóttir Gestur Gíslason
Helga Harðardóttir Lárus Þór Svanlaugsson
Guðmundur Bjarni
Harðarson
Rut Hreinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
ljósmóðir og hjúkrunarfræðingur,
lést hinn 23. desember á Kanaríeyjum.
Bálför hennar mun fara fram þar,
minningarathöfn verður auglýst síðar.
Ólafur Guðbrandsson
Anna Lísa Geirsdóttir
Hjördís Geirsdóttir
Bjarni Heiðar Geirsson
Okkar ástkæri
EGGERT HARALDSSON,
fv. stöðvarstjóri Pósts og síma,
lést á Landspítalanum í Fossvogi að morgni
aðfangadags, 24. desember. Útförin fer
fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 6.
janúar kl. 15.
Egilína Guðmundsdóttir
Haraldur Eggertsson Sólveig Kristjánsdóttir
Karl Eggertsson Sigríður Huld Garðarsdóttir
Eggert Eggertsson Dagrún Þorsteinsdóttir
Sigríður Fanney
Eggertsdóttir
Tommy Hansen
Gunnar Sean Eggertsson Lilja Sigurðardóttir
Óðinn Þórarinsson Dýrleif Guðjónsdóttir
Kristín Elínborg
Þórarinsdóttir
börn og barnabörn