Morgunblaðið - 30.12.2019, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. DESEMBER 2019
✝ Hreinn Jóns-son fæddist í
Axlarhaga í
Blönduhlíð í
Skagafirði 12. jan-
úar 1943. Hann lést
á Landspítalanum
8. desember 2019.
Foreldrar hans
voru Arnfríður
Jónasdóttir frá
Grundarkoti, f.
12.11. 1905, d. 9.2.
2002, og Jón Pálmason frá
Svaðastöðum, f. 7.10. 1900, d.
12.8. 1955.
Systkini Hreins voru 1)
Hulda, f. 1.9. 1921, d. 2002, 2)
Anna, f. 6.8. 1922, d. 2009, 3)
Sigurbjörg Erla, f. 19.6. 1931,
d. 10.11. 1997, 4) Pálmi, f. 20.7.
1933, 5) Kristjana Þórdís Anna,
f. 8.8. 1947, d. 31.3. 2012.
Árið eftir lát föður síns flutt-
ist Hreinn, þá 13 ára gamall,
með móður sinni og yngstu
systur, Þórdísi, að Þverá I og
hóf móðir hans þar sambúð
með Hannesi Gísla Stefánssyni,
f. 10.5. 1910, d. 1985.
Fyrri kona Hreins er Nína K.
Guðnadóttir, f. 21.4. 1944, og
bjuggu þau á Þverá frá 1977 til
1993 er þau skildu. Dætur
þeirra eru 1) Arnfríður Hanna,
f. 26.3. 1977, maki Jóhannes G.
Þorsteinsson, dóttir þeirra er
Hann lauk gagnfræðaprófi og
hafði einstakt lag á að tileinka
sér hluti m.a. tengda vélum og
ýmiskonar smíðum þrátt fyrir
að hafa ekki formlega numið
neina iðn. Í uppvextinum vann
hann við bústörf. Hann tók svo
með tímanum við búinu á
Þverá, stækkaði það og byggði
fjós og fleiri útihús á jörðinni.
Sem ungur maður fór hann á
vertíð á veturna, á Vestfirði, til
Grindavíkur og Vestmannaeyja.
1986 fluttist fjölskyldan í nýtt
einbýlishús á Þverá sem Hreinn
byggði. Síðar jókst áhugi
Hreins á hestamennsku og
hrossarækt og fór hann út í
kynbótaræktun á Svaðastaða-
kyni, en þaðan var stóðið í Axl-
arhaga komið.
Eftir að Hreinn hætti búskap
vann hann m.a. við söðlasmíði
fyrir Dísu systur sína og við
bensínafgreiðslu. Síðar tók
hann meirapróf og vann í vega-
vinnu. Hann seldi Þverá um
aldamótin og fluttust þau Jór-
unn suður á Kjalarnes, þar sem
þau bjuggu ævi sína á enda. Í
Reykjavík starfaði Hreinn sem
strætisvagnsbílstjóri og við að
aka ferðafólki. Hann hætti að
vinna fyrir aldur fram 62 ára
gamall af heilsufarsástæðum,
en var þó aldrei verkefnalaus
og sinnti ýmsum viðgerðum og
smíðum sem og áhugamálum
eins og heilsa leyfði.
Útför Hreins fór fram í kyrr-
þey.
Viðja Gná, f. 5.7.
2018. 2) Kristín
Hrönn, f. 19.10.
1980, maki Michael
H.F. McKenzie,
dóttir þeirra er
Eva Frances, f.
19.9. 2011. Fyrir á
Kristín dóttur með
Chris M. Brown:
Anja Ísis, f. 15.4.
2002. Nína á 2 börn
af fyrra hjónabandi
1) Guðni, f. 16.3. 1965, maki
Edda María Valgarðsdóttir og
eiga þau 3 börn og 3 barna-
börn. 2) Svava Vilborg, f. 30.8.
1968, maki Eiríkur Waltersson.
Hún á 3 börn og 4 barnabörn.
Árið 1995 hóf Hreinn sambúð
með Jórunni Vang Lárusdóttur,
f. 28.8. 1942, d. 31.12. 2016.
Bjuggu þau fyrst um sinn á
Þverá. Synir Jórunnar eru 1)
Hallgrímur, f. 6.4. 1961, maki
Hafdís Sveinsdóttir. Hann á 3
börn og 2 barnabörn. 2) Lárus
Vang, f. 20.3. 1963, maki Ásta
María Sigurðardóttir, þau eiga
4 börn og 7 barnabörn 3) Her-
mann, f. 5.8. 1974, maki Ólöf
Ásta Karlsdóttir og eiga þau 4
börn og 1 barnabarn.
Hreinn ólst upp í torfbænum
Axlarhaga, við fjallsrætur
Blönduhlíðar með fjölskyldu
sinni og fóstru þeirra, Stjönu.
Elsku pabbi minn, ég trúi ekki
enn að þú sért farinn. Að ég eigi
aldrei framar eftir að fá að faðma
þig, sjá hlýja brosið þitt, heyra
röddina þína sem róaði alltaf, eða
heyra þig snýta þér hraustlega
eftir að hafa tekið í nefið. Að þú
standir ekki í gættinni á Jörfa-
grundinni og veifir til okkar eins
og alltaf þegar kom að kveðju-
stund.
Síðan þú kvaddir hefur mér
liðið eins og litlu 8 ára stelpunni
sem fékk að fara með þér fram á
dal að smala. Á meðan þú fórst
upp í fjallshlíð að sækja kindur
beið ég róleg, maulaði suðu-
súkkulaði á meðan ég sá enn til
þín, en svo skall á svartaþoka. Ég
hafði aldrei verið eins hrædd í lífi
mínu og var þess fullviss að ég
sæi þig aldrei aftur. Svo birtist
þú allt í einu, brosandi. En í þetta
sinn kemur þú ekki aftur.
Þú fórst alltof snemma, við
áttum eftir að gera svo margt.
En í gegnum tárin, sársaukann
og söknuðinn finn ég svo óend-
anlega mikið þakklæti. Að við
höfum náð að eyða meiri tíma
saman undanfarin ár og tengst
nánari böndum. Öll skiptin sem
þú komst til okkar og ýmislegt
var brasað, byggður pallur og
unnið í garðinum. Stundirnar
okkar í Axlarhaga þegar við gist-
um í gamla húsbílnum sem þú
komst fyrir við bæjarstæðið. Ótal
minningar.
Ég er mest þakklát fyrir að
þið Viðja mín hafi náð að kynn-
ast. Hún var orðin svo hænd að
þér, enda hafðirðu alla tíð sér-
stakt lag á börnum. Hún er enn
að tala við þig í símann, hlær og
hjalar og þekkir alla hluti hjá
okkur sem tengjast þér. Minning
þín lifir og hún mun aldrei
gleyma þér. Það er svo sárt að þú
sért ekki með okkur um jólin, en
við eigum allar dýrmætu minn-
ingarnar frá í fyrra, fyrstu jól-
unum hennar. Hvað hún skríkti
alltaf þegar þú gerðir „Fagur
fiskur í sjó“ rétt eins og við Stína
gerðum og síðar Anja og Eva.
Þú varst svo hress þegar ég
heyrði í þér síðast, kvöldið fyrir
aðgerðina. Varst viss um að þú
yrðir alveg stálsleginn eftir
þetta. En svo fór sem fór. Elsku
hjartahlýi, þolinmóði, hjálpsami,
rólyndi, stríðni, gamansami
pabbi sem hafði alltaf ráð við öllu
og gat lagað allt. Þú varst ein-
staklega handlaginn og dugleg-
ur, aldrei að flýta þér og vandaðir
þig við allt sem þú tókst þér fyrir
hendur.
Þú varst mikið náttúrubarn og
dýravinur, unnir sveitinni mikið
og ég held að þér hafi hvergi liðið
betur. Ég veit að lífsbaráttan var
hörð í æsku þinni, en í minning-
unni er þar alltaf sól og bjartar
sumarnætur, brosandi og kær-
leiksrík fjölskylda, börn að leik,
prakkarastrik og fjör. Sögunum
þínum fylgdi gjarnan gamansöm
vísa, eftir þig eða einhvern ann-
an. Ég vildi óska þess að ég hefði
skrifað niður kveðskapinn, því
ekki gerðir þú það, enda einstak-
lega hógvær þrátt fyrir mikla
skáldagáfu.
Ein fallegasta minningin sem
ég á um þig er þegar við Viðja
gistum hjá þér nokkrar nætur í
sumar og ég hafði lagt mig með
henni eitt síðdegið. Þegar ég
opnaði augun stóðst þú í dyrun-
um og virtir okkur fyrir þér
kankvís á svip. Ég leita oft í
þessa minningu og finn ró.
Takk fyrir allt og allt, elsku
pabbi minn, sjáumst einhvern-
tímann eins og þú sagðir alltaf
þegar við kvöddumst. Ég elska
þig.
Arnfríður Hanna
Hreinsdóttir.
Elsku pabbi minn, það er ólýs-
anlega sárt að þurfa að skrifa
minningargrein um þig.
Að sjá þig veikan inni á
sjúkrahúsinu var svo óraunveru-
legt því að ég var nýbúin að tala
við þig í síma. Þú varst svo bjart-
sýnn á að þú yrðir eins og nýr
eftir aðgerðina, en svo varð því
miður ekki. Ég veit að margir
góðir tóku á móti þér og við finn-
um alltaf fyrir þér vaka yfir okk-
ur.
Þegar þú komst síðast í kaffi
til okkar töluðum við mikið um
hvað lífið væri stutt og að maður
væri alltaf að flýta sér svo mikið.
Hefði aldrei nógan tíma fyrir
neitt og að án fyrirvara gæti það
verið of seint að hringja eða kíkja
í heimsókn til einhvers sem að
manni þætti vænt um. Þú varst
aldrei að flýta þér. Ég ætla að
vera meira eins og þú.
Við eigum ótal minningar úr
sveitinni. Ein er mér svo minn-
isstæð og er svo lýsandi fyrir þig.
Þegar ég var um 8 ára þá var ég
úti að leika mér daginn eftir
slæma stórhríð og fannst ég
heyra jarm undir stórum skafli
hjá hlöðunni. Ég fór heim og
sagði frá þessu en enginn trúði
mér. Ég fann svo þig og sagði þér
frá áhyggjum mínum. Þú lést það
eftir mér að koma með mér út og
athuga málið. Að sjálfsögðu hafði
sú litla rétt fyrir sér og við hjálp-
uðumst að við að moka kindurnar
upp. Það var alltaf svo gott að
leita ráða hjá þér, þú hlustaðir
alltaf.
Stelpurnar mínar elskuðu afa
sinn sem eldaði besta lambalærið
og átti alltaf ís eða jólaköku í
frystinum. Anja og Eva ískruðu
af spenningi þegar þú gerðir
„Fagur fiskur í sjó“ við þær þeg-
ar voru litlar. Eva sagði einu
sinni að það væri aldrei hægt að
vera reiður við afa, hann væri
bara svo góður maður. Þær höfðu
alltaf tröllatrú á að afi gæti lagað
allt. Þú varst svo stoltur af
barnabörnunum, fannst gaman
að sjá þær stækka og dafna og
ganga vel í lífinu.
Þú hafðir svo gaman að því
þegar að Adda kom með Viðju í
heimsókn og talaðir um að það
væri svo mikill kraftur í henni.
Ég sakna þess að sjá þig
standa í dyrunum á Jörfagrund-
inni og vinka til okkar brosandi
bless, horfa á okkur keyra í burtu
eins og bara til að vera viss um að
allt sé í lagi. Þú passaðir alltaf
svo vel upp á stelpurnar þínar.
Við Adda erum heppnar að
hafa hvor aðra í sorginni því hún
er svo sár.
Við eigum svo ótal minningar
sem við munum aldrei gleyma.
Takk fyrir allt, elsku pabbi, ég
elska þig svo mikið. Þó að það
hafi ekki oft verið sagt þá sýndir
þú það svo sannarlega að þú elsk-
aðir okkur.
Þú fyllir dalinn fuglasöng
nú finnast ekki dægrin löng
og heim í sveitir sendirðu’ æ
úr suðri hlýjan blæ.
Kristín Hrönn.
Ennþá megnar íslensk þjóð
aðrar þjóðir fræða.
Og þá verður lítið ljóð
ljúfust andans fæða.
Öðlingsdrenginn allir hér
einskis kenndu meins.
Hinstu kveðju brátt að ber,
blessist minning Hreins.
Illur dauðinn ei mig vildi,
alveg skýrt og ljóst.
Áratugur okkur skildi,
andlát Hreins var snöggt.
Saknaðarkveðjur frá
Pálma bróður.
Elsku Hreinn minn, ekki átti
ég von á að síðasta símtal til þín
fyrir stuttu yrði það síðasta. Ég
hringdi og bauð þér í jólaboð sem
þú varst mjög þakklátur fyrir og
ég hlakkaði mikið til. Það var því
erfitt símtal þegar systir mín til-
kynnti mér að aðgerðin hefði
ekki tekist vel sem þú hlakkaðir
til að fara í og yrðir stálsleginn
eftir það.
Við vorum hjá þér systurnar
og gátum kvatt þig. Það er mér
ómetanlegt. Ég var átta ára þeg-
ar þið mamma kynntust og þú
komst til Eyja. Man hvað mér
þótti þú alltaf flottur maður, í
leðurjakka með dökkt hár og
barta. Ég hændist strax að þér,
þú varst alltaf svo rólegur og þol-
inmóður. Ég man að þú gafst þér
tíma til að læra með mér ljóð sem
ég átti erfitt með, þú sast og
þuldir þetta aftur og aftur og
sýndir aldrei að þú værir orðinn
þreyttur á þessu.
Við fluttumst svo á Þverá þeg-
ar ég var níu ára, þá var Adda
systir fædd og gleði fyrir ykkur
að koma með ungbarn í sveitina.
Það var skrítið að koma frá Eyj-
um í sveitina og líka fyrir ykkur
að fá allt í einu þrjú börn á bæ-
inn. Kristín systir mín kom svo
þremur árum seinna. Það mynd-
aðist mikil gleði á heimilinu og
gamla fólkið, Adda og Hannes,
tók okkur alveg sem sínum börn-
um.
Ég tók strax ástfóstri við
Hannes, var eins og skugginn
hans alla tíð, elti hann og þig út
um allt, ég elskaði sveitina og allt
sem því fylgdi. Ég á svo margar
skemmtilegar minningar úr
sveitinni þótt ég komi því ekki
öllu á blað. Ófáar voru þær spil-
astundirnar sem við áttum með
Öddu og Hannesi. Mér er það
minnisstætt þegar við vorum að
koma með skólabílnum eftir
skóla, þá sátu þau tilbúin, búin að
hlakka til að spila við okkur.
Ég á líka skemmtilegar minn-
ingar um Öddu ömmu þegar við
sátum úti og vorum að sauma
striga og þú komst og brostir,
vissir að mér sem unglingi fannst
þetta ekkert töff.
Ég á þér svo margt að þakka
og er svo þakklát, sérstaklega
fyrir síðustu árin, hvað við náð-
um að gera upp árin okkar og
æsku mína, það er mér ómetan-
legt. Þú varst alltaf svo glaður
þegar við Eiríkur komum til þín í
kaffi og skelltir jólaköku á borðið
sem þú bakaðir sjálfur.
Við eigum líka yndislegar
minningar frá því við eldhús-
borðið í matarboði með fjöl-
skyldu okkar þar sem þú grillaðir
læri og varst með endalaust á
borðinu af kræsingum og þín
fræga setning: „Fáið ykkur endi-
lega meira,“ og maður þorði ekki
annað - var stundum kominn með
þrisvar á diskinn! Elsku Hreinn
minn, ég á eftir að sakna þess að
geta litið inn á Kjalarnesi og átt
við þig innilegar samræður og
heyrt skemmtilegar sögur sem
þú áttir nóg af. Takk fyrir að
reynast mér sem faðir alla tíð.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin - mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Þín
Svava.
Vinur minn Hreinsi er látinn.
Ég kynntist honum fyrir 57 ár-
um, þegar mér bauðst að fara í
sveit á Þverá í Blönduhlíð í
Skagafirði. Mamma hans Adda
og Hannes stjúpi hans höfðu
samþykkt að taka við borgar-
barninu til reynslu.
Hreinsi var þá aðeins 19 ára
en ég tók strax eftir því hversu
hörkuduglegur og ráðagóður
hann var. Fyrsti traktorinn var
nýkominn á bæinn og sást fljót-
lega hvað mikinn áhuga hann
hafði á vélum og tækjum. Allt gat
hann lagað og tækin stoppuðu
aldrei lengi. Hvort sem var í hey-
skap, vinna ný tún eða byggja
hús þá leyndi krafturinn og
dugnaðurinn sér ekki í Hreinsa
sem vann myrkranna á milli til að
klára verkefnin.
Eftir sumrin mín á Þverá fór
ég oft í heimsókn og var þetta
mitt annað heimili og fjölskylda.
Við Hreinsi fórum að veiða ef
tími gafst til og áttum eftirminni-
legar laxveiðar í Blöndu, silungs-
veiði í Héraðsvötnunum og skut-
um rjúpur og gæsir. Þetta var
alltaf svo gaman hjá okkur.
Hreinsi kenndi okkur sumar-
strákunum að vinna og búum við
örugglega að því alla ævi. Þegar
við strákarnir vorum orðnir of
orðljótir þá stofnaði Hreinsi
verkfærasjóð. Sjóðurinn var
geymdur í járnpíputóbaksbauk
og þurftum við að greiða eina
krónu fyrir hvert ljótt orð sem
við sögðum. Um haustið var svo
sjóðnum skipt upp milli strák-
anna af sanngirni.
Með söknuði kveð ég kæran
vin og votta fjölskyldu hans sam-
úð mína.
Skín við sólu Skagafjörður,
skrauti búinn, fagurgjörður:
Bragi, ljóðalagavörður,
ljá mér orku, snilld og skjól!
Kenn mér andans óró stilla;
ótal sjónir ginna, villa,
dilla, blinda, töfra, trylla,
truflar augað máttug sól.
Hvar skal byrja? Hvar skal standa?
Hátt til fjalla? Lágt til stranda?
Bragi leysir brátt úr vanda,
bendir mér á Tindastól!
(Matthías Jochumsson)
Hvíldu í friði Hreinsi minn.
Þinn vinur,
Pjetur Nikulás.
Hreinn Jónsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGURÞÓR HJARTARSON
rafvirki,
lést á Hrafnistu Nesvöllum í Reykjanesbæ
föstudaginn 20. desember.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 10. janúar
klukkan 13. Okkar innilegustu þakkir til starfsfólksins á
Nesvöllum fyrir frábæra umönnun og hlýju.
Bergljót Hulda Sigurvinsdóttir
Júlíus Sigurþórsson Justyna Ktosinska
Hulda Sigurþórsdóttir Guðjón Örn Emilsson
og barnabörn
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
TÓMAS B. GUÐMUNDSSON,
Lýsubergi 13,
Þorlákshöfn,
andaðist laugardaginn 28. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Pálína I. Tómasdóttir Sigurjón Bergsson
Sigríður Tómasdóttir Árni I. Sigvaldason
Víðir Tómasson Elísabet Guðmundsdóttir
Guðmundur S. Tómasson Sigríður Ó. Zoega Sigurðard.
Ragnheiður Tómasdóttir Brynjólfur Magnússon
J. Brynja Tómasdóttir Helgi Helgason
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR KJARTANSSON,
fyrrverandi bóndi í Þórisholti,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
aðfaranótt 24. desember.
Útförin fer fram frá Reyniskirkju í Mýrdal laugardaginn 4. janúar
klukkan 13.
Sigurbjörg Pálsdóttir
Kjartan Páll Einarsson Dagný Þórisdóttir
Guðni Einarsson Halla Ólafsdóttir
Þorgerður Einarsdóttir Guðmundur P. Guðgeirsson
Grétar Einarsson Sædís Íva Elíasdóttir
Vilborg Einarsdóttir Pétur Pétursson
Sigrún Lilja Einarsdóttir Einar Svansson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku yndislega móðir okkar,
tengdamamma, amma, langamma og
langalangamma,
SIGRÍÐUR KRISTÍN SIGURÐARDÓTTIR,
Ásgarði 51,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði laugardaginn
14. desember. Útför hennar fer fram frá
Bústaðakirkju föstudaginn 3. janúar kl. 13.
Jón H. Magnússon Hanna Guðmundsdóttir
Helgi Kristinn Magnússon
Sesselja Magnúsdóttir Sigurður Örn Guðmundsson
Guðrún Kristín Magnúsdóttir
Erlendur Magnússon Lilja Petra Ásgeirsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn