Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1988, Síða 13

Hlerað í hornum
Eitthvað hafa þau hlerað.
Páll Finnbogason, sem nú gegnir sendi-
herraskyldum hjá Ö.B.Í. kann margar
hnyttisögur frá liðinni tíð m.a. af þjóð-
kunnum mönnum. Hér látum við tvær
flakka.
Við vígslu brúar austur í sveitum fyrr á
öldinni voru margar ræður fluttar og fjálg-
legar.
Sýslumaður stjórnaði hófinu og fórst
það vel úr hendi. í lokin greindi hann frá
því að nú yrði stiginn dans. Sjálfum þótti
honum gaman að dansa en af fótfimi hans
fóru minni sögur. En tvíræð þótti síðasta
áminning sýslumanns: „Og svo vona ég að
hér takist gott samkomulag á milli fót-
anna“.
Páll ísólfsson var afburða eftirherma og
hringdi oft í menn með annarra rödd og
létu margir blekkjast.
Séra Friðrik Hallgrímsson dómkirkju-
prestur var mikill skautaunnandi og lék oft
listir sínar á Tjörninni, og sást það gjörla
frá biskupsbústað, en biskup var þá Jón
Helgason. Eitt kvöld eftir að séra Friðrik
er búinn að iðka skautaíþróttina vel og
lengi er hringt til hans og kynnir sig þar
biskupinn yfir íslandi. Segist hann kunna
því afar illa, að einn þjónn hans og það sjálf-
ur dómkirkjupresturinn sé að sprikla og
sprella á skautum með alls konar fólki.
Bað biskup séra Friðrik fyrir alla muni að
hætta iðkan þessari. Séra Friðrik þóttu
þetta harðir kostir, en hætti þó. Nú mætast
þeir nokkrum dögum síðar séra Friðrik og
Jón biskup og spyr þá biskup að því,
hverju það sæti, að séra Friðrik sé alveg
hættur á skautum og þetta skínandi svell á
Tjörninni. Séra Friðrik bregst heldur kalt
og þurrlega við og segir: „Ég veit nú ekki
betur en sjálfur herra biskupinn hafi harð-
bannað mér að vera á skautum“. Nú rak
biskup heldur betur upp stór augu og við
nánari eftirgrennslan komust þeir að hinu
sanna eða þóttust a.m.k. vita, að þarna
hefði Páll verið að verki.
Bóndi einn eystra fylgdist mjög vel með
skákmótum, og ræddi þau gjarnan við
vinnufélaga sína í saltfiskinum, sem hann
var í öðru hvoru. „Ekkert skil ég í þessu
eilífa tímahraki hjá mönnunum. Ég held
þeim væri nær að byrja fyrr á morgnana.“.
Og enn segir Páll Finnbogason frá.
Það var heljar mikil frelsunarsamkoma
hjá trúarsöfnuði í Eyjum og þangað komu
ýmsir. Inn slæddist m.a. fylliraftur, sem
undir lok samkomunnar sofnaði fram á
hendur sínar. Pegar samkomunni lauk sat
karl einn eftir í salnum og trúboðinn yfir
sig hrifinn gekk til hans, ýtti varlega við
honum og spurði: Ert þú að Ieita að Jes-
úm, vinur minn? Sá fulli rauk upp með
andfælum og spurði: Hva - er hann nú
týndur?
heimsókn
Þakkað fyrir
r
í Islenska getspá
Ekki þarf að tíunda hér frekar þá gullnu
auðlind, sem „Lottóið“ er Öryrkjabanda-
laginu og allri starfsemi þess. Félagslega
sem framkvæmdalega nýtur Ö.B.Í. þessar-
ar tekjulindar. Það var því vel til fundið,
þegar forystuliði Öryrkjabandalagsins var
boðið í heimsókn til íslenskar getspár síðla
mars s.l.
Þar var fólki kynnt rækilega öll sú
galdratækni, sem gerir þeim „lottó“
mönnum kleift að fylgjast með öllu alls
staðar í öllum greinum, svo unun var á að
horfa og heyra ágætar útskýringar stjórn-
armanna sem starfsfólks. Öll stjórn ís-
lenskrar getspár var mætt á staðinn og
framkvæmdastjórinn Vilhjálmur Vii-
hjálmsson og formaður stjórnar Þórður
Þorkelsson önnuðust yfirstjórn móttök-
unnar, sem öll var hin höfðinglegasta.
Þarna eru tölvan og tækin til ýtrasta nýtt
og umfang allt ótrúlega viðamikið og
margþættum störfum þarf að sinna.
Undir svignandi kræsingaborðum voru
flutt ágæt ávörp og ánægjulegt var að
heyra, hversu góð samstaða er um „lottó-
ið“, hversu bæði íþrótta- og ungmenna-
hreyfingin og Öryrkjabandalagið eru
samstiga unt vöxt og viðgang getspárinnar.
Gestir íslenskrar getspár færa gestgjöf-
unum innilegar þakkir fyrir ánægjulega
stund og óska þeim góðrar velgengni í
framtíðinni. A því byggist velgengni og
velferð svo ótrúlega margra.
H.S.
13