Kreppan - 28.05.1932, Blaðsíða 4
KREPPAN
í helgreipum ástarinnar.
Leynlögreglusage úr miðbænum.
I. kafli.
Brúarfoss var að skríða inn á
höfnina. Ólafur Magnússon hafn-
arstjóri kallaði: »La’ gaa!« og Jón
lóðs tók í manninn, sem tók í
kaðalstigann, vippaði sér eins og
köttur upp á þilfarið, þaðan hopp-
aði hann eins og unglamb upp á
brúna og heilsaði Júlíusi með
handabandi, eftir að hann hafði
varpað kveðju á Guðlaug bryta.
»Jesús minn almáttugur góður
guð«, sagði Júlíus, þegar Jón
spurði, hvernig ferðin hefði geng-
ið. »Þetta líka himneska veður,
eg segi nú ekki annað en það«.
Meðan á þessu samtali stóð,
lögðu tollþjónarnir leið sína um
káeturnar og skoðuðu dótið. Eftir
að þeir höfðu límt tollmiðana á
koffortin, opnuðu farþegarnir þau
aftur og smeygðu hógværlega
viskýinu undan sænginni og stungu
því niður hjá sér. Kvenfólkð þurfti
ekki að vera að slíku braski,
því að engum siðsömum tollþjóni
dettur í hug að fara að grann-
skoða dót hjá dömu, af ótta við
það, að hann kynni óvart að sjá
ýmsa forboðna hluti.
Allt þetta bjástur var að mestu
leyti um garð gengið, þegar skip-
ið lagðist eins og andvana hval-
ur upp að uppfyllingunni.
Uppfyllingin, þessi góða gamla
stabíla uppfylling, sem sandurinn
er ekki ennþá farinn að sprengja,
þótt það séu nú meir en fimmtán
ár, sínan Monberg sálugi kláraði
hana, er þennan sunnudag, eins
og endranær, þegar skip koma
af hafi, troðíull af fólki, bílum og
allavega litum vasaklútum, því
að lúðramúsíkin á Austurvelli er
afstaðin og nú er gott veður og
enn eftir stund til kvöldverðar.
Framarlega á bryggjunni standa
nokkrir sérvitrir unglingar úr
menntaskólanum og totta vindl-
ingana með yfirlætisleysi hinnar
sönnu menntunar. Þeir hafa fund-
ið upp á því snjallræði að snúa
baki við skipinu, sem óneitanlega
er þó aðalatriðið í þessu sam-
bandi, og standa nú og athuga
fólkið, sem komið er til að at-
huga hitt fólkið. Fyrir augu þeirra
ber marglitan blómvönd af full-
orðinslegum smástúlkum, sem þeg-
ar eru farnar að mála sig eins og
Gréta Garbó. Þær eru auðsjáan-
lega að enda við að drekka sítrón
inni á Hótel Borg og eru nú
komnar til að grennslast fyrir um
það, hvort ekki komi neinir sætir
og kjánalegir útlendingar á hvít-
um buxum, er bjóði þeim upp á
sítrón inni á Hótel Borg.
Ef þeir gerðu sér það ómak
að líta við, þá myndu þeir geta
séð farþegana, sem eru hver öðr-
um merkilegri, en það er ekki
við það komandi, því að fyrst og
fremst hafa þeir tekið þetta í sig,
og í öðru lagi eru þeir orðnir
spentnir fyrir litlu stúlkunum, en
itlar stúlkur líta, eins og kunn-
ugt er, aldrei á menntaskóla-
stráka, og gerir þetta spursmálið
flóknara.
Hins vegar eru stúlkurnar farn-
ar að pískra sín á milli um far-
þegana, en á meðal þeirra má
líta Magnús Sigurðsson banka-
stjóra, Þorvald Pálsson, lækni
og marga fleiri heldri menn. Lang-
mesta athygli vekur þó ungur og
dökkhærður Þjóðverji, og því er
slegið föstu eftir nokkrar bolla-
eggingar í ungmeyjahópnum, að
þetta sé nýi trumbuleikarinn, sem
eigi að fara að spila á Hótel
Borg.
Þessar og fleiri hugleiðingar
myndu stúlkurnar hafa verið að
bjástra við lengi, ef ekki hefði
komið fyrir óvænt atvik, sem
skygði yfir hingaðkomu hins ann-
álaða trumbumanns, huglastrar-
mannsins, dansprófessorsins og
jafnvel nærveru hins virðulega
bankastjóra.
Kaðall kom á fljúgandi ferð frá
stafni byrðingsins og stefndi í
miðjan ungmeyjaskarann, sem jafn-
skjótt tvístraðist með kókettum
skrækjum eins og hænhópur, þegar
hani stígur í vænginn. Maður nokkur
hljóp til og ætlaði að grípa kað-
alinn, en hrasaði og sentist eins
og píla fram af hafnarbakkanum,.
lenti milli skips og lands og lá
að vörmu spori í vatnsfletinum,
spriklandi eins og fluga í mjólk-
urbrúsa.
Framh.
Isafoldarprentsmiðja h.f.
Krepputíðindi.
Staddir í bænum.
Ásmundur skáld frá Skúfstöð-
um, Ólafur Davíðsson, Haraldur
Guðmundsson, P. P. Mörland,
Friðmundur Friðar, Mr. Norman
Berrie. Ennfremur eitt sauðnaut
austan úr Rangárvallasýslu. Tíð-
indalaust úr Vesturbænum.
Leikfélagið
sýnir um þessar mundir heims-
fræganleynilögreglusjónleik,»Gall-
inn á kassanum«. Fjallar hann um
leka, sem kom á ríkiskassann.
Sérstaklega mikla lukku gerir að-
alleikandinn, dómsmálaráðherrann,
þegar hann syngur slagarann:
»Þú álfu vorrar elzta þing . .«
og »Sjómennirnir vita, hvað það
er að sigla upp á sker . . .«
Út af Jónasi
skal það tekið fram, að eftir-
leiðis verður alls ekki á þann
mann minnzt í háttvirtu blaði
voru, til þess ber blaðið of mikia
virðingu fyrir sjálfu sér. Oss finnst
hann of ljótur og ómerkilegur til
þess, enda er hann búinn að vera.
Ábyrgðarmaður
óskast fyrir háttvirt blað vort.
Þarf að vera vel kunnugur i
Steininum. Afdankaður sprúttsali
eða fyrverandi fangavörður væri
heppilegur. Umsóknir sendist áð-
ur en næsta blað kemur út. Frítt
fæði og húsnæði (leggur ríkið til).