Morgunblaðið - 29.01.2020, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JANÚAR 2020
✝ Viktoría HrönnAxelsdóttir
fæddist 16. janúar
1995 í Reykjavík.
Hún lést 19. janúar
2020. Faðir Viktor-
íu er Axel Jóhann
Ágústsson, f. 1.
mars 1948, frá
Seyðisfirði. Kona
hans er Steinunn
Karólína Arnórs-
dóttir, f. 26. nóvem-
ber 1946. Móðir Viktoríu er Les-
ley Patricia Dixon, f. 21. apríl
1961, búsett í Englandi.
Systkini Viktoríu eru Stella
Rut Axelsdóttir, f. 29. maí 1972,
maki hennar er Ívar Sæmunds-
son, f. 16. júní 1969, Sandra
Björg Axelsdóttir, f. 16. desem-
ber 1975, maki hennar er Björn
Halldórsson, f. 4. október 1977,
Ágúst Ingi Axelsson, f. 26. júlí
1979, maki hans Halla Hrund
Skúladóttir, f. 7. október 1979,
Paul Lewis Trosh, f. 22. mars
1984, maki hans Hayley Dixon,
f. 19. maí 1986, Linzi Margaret
Trosh, f. 13. desem-
ber 1988, maki
hennar Bjarki Þór
Sigvarðsson, f. 16.
september 1989,
Axel Kristinn
Axelsson, f. 15. maí
1993, maki hans
Sólbjörg Guðrún
Vilhelmsdóttir, f.
27. júní 1995.
Viktoría ólst upp
í Reykjavík, lauk
grunnskólanámi frá Seljaskóla
og spilaði fótbolta með ÍR um
árabil sem barn og unglingur.
Hún útskrifaðist sem stúdent frá
Verzlunarskóla Íslands árið
2015 og var við nám í íþrótta- og
heilsufræði við Háskóla Íslands
þegar hún lést. Viktoría vann
sem þjónn á ýmsum veitinga-
stöðum og hótelum í Reykjavík
og nágrenni.
Viktoría var ógift og barn-
laus.
Útför hennar fer fram frá
Seljakirkju í dag, 29. janúar
2020, klukkan 13.
Viktoría Hrönn var vinkona
allra. Vingjarnleg, brosmild og
opin. Hún vildi öllum vel og kom
eins fram við alla, gaf hverjum og
einum möguleika að sýna hvað í
þeim bjó. Þar sem Viktoría var,
þar var fjör.
Elsku, elsku Viktoría mín. Það
er nær ómögulegt að setjast niður
og koma öllum tilfinningum mín-
um til þín á blað. Minningarnar
um þig eru svo margar og dýr-
mætar. Þú hafðir alltaf nóg fyrir
stafni og varst framúrskarandi í
því sem þú tókst þér fyrir hendur,
hvort sem það var skólinn, vinnan,
ræktin eða félagslífið. Þegar ég
loka augunum sé ég þig fyrir mér,
skælbrosandi með smitandi hlát-
urinn þinn. Ég gæfi allt til að sjá
þig aftur, elsku engillinn minn,
gullfalleg með rauða varalitinn
þinn sem fór þér svo vel og var vel
við hæfi því hvert sem við komum
var bærinn málaður í sama lit. Ég
sit eftir með verk og eyður í hjart-
anu, eyður sem mynduðust þegar
þú kvaddir okkur og verða þar
það sem eftir er. Í yfirþyrmandi
sorginni reyni ég að finna huggun
í fallegu minningunum okkar
saman. Ég gat alltaf leitað til þín
og treyst því að fá stuðning og góð
ráð hjá þér. Mér fallast hendur við
tilhugsunina um framhaldið, ég sé
ekki hvernig ég mun takast á við
allt án þín, elsku Viktoría mín.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín systir,
Linzi M. Trosh
Elsku hjartans litla systir mín
og mágkona, Viktoría Hrönn.
Nú kveðjum við þig með því-
líkri sorg og söknuði að orð fá
aldrei lýst. Yndislega, fallega og
hjartahreina Viktoría okkar. Við
trúum ekki að þú sért farin. Það
var svo margt sem okkur langaði
að upplifa saman. Það hvað lífið
getur verið óréttlátt er óskiljan-
legt og við fáum aldrei skilið.
Þú með þitt fallega bros, þinn
uppáhalds rauða varalit, yndis-
legu nærveru þína, smitandi hlát-
urinn þinn, hreinskilni og hlýja
hjartað þitt gerði líf okkar svo
miklu betra. Þú varst einstök og
gafst sko lífinu lit og lýstir upp allt
í kringum þig, elsku gullmoli.
Manngæska var einn þinn
helsti kostur og gerði þig að ein-
stakri dóttur, systur, mágkonu,
frænku og vinkonu. Alltaf til í að
gera allt fyrir alla sem stóðu þér
næst og margt sem þú hefur gert
fyrir okkur sem var algjörlega
ómetanlegt. Við erum svo þakklát
fyrir þennan tíma sem við áttum
saman.
Viktoría var algjör gleðipinni,
hafði svo góða nærveru og tók öll-
um opnum örmum.
Á þessum tímum erum við svo
þakklát fyrir ótalmörgu, yndis-
legu stundirnar sem við áttum
saman, þær flæða í gegnum hug-
ann okkar og ylja manni um
hjartarætur þegar við hugsum um
þig, fyrst og fremst allar ferðirnar
í sveitina hennar Lindu, þú varst
alltaf til í að koma með okkur
þangað þó að þú hefðir nokkrar
mínútur til að pakka niður í tösku
og bruna af stað. Þar spiluðum við
fram á rauðanótt, alltaf mikið
stuð, mikið hlegið. Þar fannst þér
gott að vera. Stundirnar sem við
áttum saman úti í Englandi um
jólin eru ómetanlegar og dýrmæt-
ar og munu lifa með okkur að ei-
lífu, alltaf. Þú varst mikil fé-
lagsvera og vinmörg, það dáðu þig
allir og elskuðu.
Elsku besta Viktoría okkar,
núna munum við kveðja þig í
hinsta sinn, sama hversu óraun-
verulegt það er. Þetta líf sem við
lifum er ekki alltaf sanngjarnt,
þangað til næst verður þú ávallt á
góðum stað í hjörtum okkar. Við
vitum að þú munt yfir okkur vaka,
verða okkur alltaf nær því þú
varst og ert alltaf best, elsku Vikt-
oría okkar.
Hvíldu í friði, elsku fallega
Viktoría Hrönn okkar. Minning
þín er ljós í lífi okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þinn stóri bróðir Seli og mág-
kona Solla.
Axel Kristinn og Sólbjörg.
Elsku litla systir okkar er farin
frá okkur.
Við eigum aldrei eftir að
gleyma símtalinu örlagaríka og
sorginni sem helltist yfir okkur
þegar við fréttum að þú hefðir val-
ið að kveðja þennan heim. Eftir
sitjum við með óteljandi spurning-
ar sem við fáum ekki svarað en
viljum trúa því að þér líði betur
núna. Þú varst alltaf litla prins-
essan í systkinahópnum, litla ljós
foreldra þinna. Bros þitt lýsti upp
rýmið og þú gast komið öllum í
gott skap með nærveru þinni og
smitandi hlátri.
Það eru fjölmargar minningar
úr Hálsaselinu þar sem við brös-
uðum mikið, minningar af þér og
prinsessukjólunum og skartinu
sem var í miklu uppáhaldi. Minn-
ingar um sundferðirnar í Ár-
bæjarlaug og að fylgjast með þér
á fótboltaæfingum hjá ÍR þegar
við komum í bæinn.
Við fylgdumst með þér vaxa og
dafna og verða að fallegri ungri
konu. Þú bjóst yfir miklum metn-
aði og dugnaði, hvort sem var í
námi eða vinnu. Þú varst alltaf til í
að hjálpa til og það var alveg sama
hvað við báðum þig um, svarið var
alltaf: „já, ekkert mál!“ með bros á
vör.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigfús Sig.)
Elsku Viktoría okkar, minning-
in um þig mun aldrei gleymast og
þú munt lifa í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Kossar og knús.
Stella, Sandra og Ágúst Ingi.
Andlát Viktoríu Hrannar, langt
um aldur fram, er mikið áfall fyrir
samferðafólk hennar. Við kynnt-
umst Viktoríu í gegnum störf okk-
ar í félagsmiðstöðinni Hólmaseli í
Breiðholti, en sem unglingar voru
Viktoría og hennar fallegi vina-
hópur tíðir gestir þar. Í starfi okk-
ar sem frístundaleiðbeinendur
kynnumst við fjölmörgum gull-
molum og ósjaldan skapast gagn-
kvæm virðing og væntumþykja í
garð skjólstæðinga okkar, ung-
mennanna sem til okkar sækja.
Viktoría var sannarlega einn þess-
ara gullmola og átti hún sérstakan
stað í hjarta okkar. Það var alltaf
jafn yndislegt að rekast á Viktoríu
Hrönn á förnum vegi, svo vinaleg
og hlý. Það var því afskaplega sárt
að fá þessar sorgarfregnir.
Við vottum fjölskyldu hennar
og vinum okkar dýpstu samúð og
geymum hlýjar minningar okkar
um hana Viktoríu um ókomna tíð.
Kári, Kristín, Róbert og Sif.
Elsku hjartans Viktoría mín. Í
dag eru minningar með þér það
verðmætasta sem ég á. Útilegurn-
ar, utanlandsferðirnar, fótbolta-
mótin, kósíkvöldin, festivölin,
Hólmaselskvöldin, bæjarferðirn-
ar, þorrablótin, sundferðirnar,
gistinæturnar, böllin, spilakvöld-
in, kokteilarnir, samtölin, hlátur-
sköstin, ég gæti haldið áfram
endalaust. Mig langar að rifja upp
nokkrar sem mér finnst lýsa þér
vel og það gefur mér örlitla gleði í
hjartað í þessari ólýsanlegu sorg.
Fyrsta minningin sem mér
tókst að brosa í gegnum tárin að
rifja upp var þegar þú flaugst á
hausinn í drullunni á Parklife í
Manchester. Við vorum búnar að
dressa okkur upp allar í stíl, í
neonlitum með steina og glimmer
– „Viktoría’s style“. Drullan
skvettist yfir þig alla, meira að
segja andlitið og hárið. Ég heyri
smitandi hlátur þinn að rifja þetta
upp. Þú tókst þessu eins og öllu
öðru, með bros á vör og skellihlæj-
andi.
Þegar ég horfi til baka stendur
Englandsferðin að heimsækja þitt
annað heimili upp úr. Við fórum á
Spice Girls-tónleika og eitt
stærsta festival Englands. Við
vorum búnar að tala óteljandi oft
um að fara og létum loksins verða
af því. Að hafa fengið að kynnast
stórfjölskyldu þinni, vinum og
vandamönnum úti og sjá þig
svona ótrúlega glaða með þeim
sem áttu stóran part í að móta þig
er ómetanlegt. Við vorum bros-
andi, hlæjandi og syngjandi alla
ferðina. „Friendship never ends.“
Þú varst með svo mikinn drif-
kraft og hvattir mann áfram í öllu.
Enda varstu fyrirliði í fótboltan-
um og tókst að draga mig á æf-
ingu, þið komnar í 4. flokk og ég
gat ekkert. Þú sagðir að það skipti
engu máli, ég myndi bara læra.
Þetta snerist um að hafa gaman
og vera oftar saman. Þú hafðir svo
rétt fyrir þér. Það sem stendur
mest upp úr í fótboltanum er þeg-
ar við fórum á Unglingalands-
mótið með heimagerða boli með
mynd af Powerpuff Girls því það
voru einu kvenkyns ofurhetjurnar
sem okkur datt í hug.
Þú varst alltaf svo þorin og
hvatvís. Að rifja upp bátsferðina í
Tyrklandi lýsir karakter þínum
vel. Við stoppuðum til að hoppa í
sjóinn af klettum. Sumir fóru ekki
upp á klettana, aðrir stukku frá
lægsta punkti en þú dróst mig
með þér á hæsta punktinn sem við
fengum leyfi fyrir. Algjör nagli og
lifðir lífinu til hins ýtrasta. Við
hvöttum hvor aðra að láta hug-
myndir verða að veruleika. Ég
heyri rödd þína segja: „Já! Ég er
til!“ því þessa setningu heyrði ég
svo ótrúlega oft frá þér.
Stundum var það pirrandi.
Eins og árið sem við fengum bíl-
próf og við vildum keyra út fyrir
Reykjavík. Við fórum í Hvalfjörð-
inn með strákunum og ætluðum í
náttúrupottinn þar og hafa það
huggulegt. Eða það hélt ég.
Strákarnir vildu hlaupa út í sjó en
ég vissi ekki alveg með það, allt of
kalt. En auðvitað heyrist í þér:
„Já! Ég er til!“
Ég lofa, elsku Viktoría mín, að
heiðra minningu þína með því að
tileinka mér hugarfar þitt og tala
um minningar okkar. Ég er ólýs-
anlega þakklát fyrir að hafa
kynnst þér og það mun ekki líða sá
dagur sem ég hugsa ekki til þín.
Trúin og vonin að við munum hitt-
ast aftur heldur mér gangandi.
Þín
Sigrún Dís Hauksdóttir.
Elsku fallega stelpan mín, það
er enginn sem jafnast á við þig.
Okkar vinátta var svo einstök og
ég veit að ég mun aldrei kynnast
aftur eins vináttu. Við kynntumst
þegar við vorum 4 ára og urðum
óaðskiljanlegar eftir að ég byrjaði
með þér í bekk þegar við vorum 7
ára. Amma hefur oft sagt mér frá
því hvað ég kom ótrúlega leið
heim eftir fyrsta skóladaginn, því
þú vildir ekki labba samferða mér
heim. Nokkrum dögum síðar vor-
um orðnar bestu vinkonur.
Við eigum svo margar góðar
minningar saman úr Hálsaselinu.
Uppi á lofti hjá ömmu og afa að
dansa eða syngjandi í álpappírs-
míkrófónana sem amma hafði bú-
ið til. Svo gleymi ég ekki þegar við
vorum alltaf úti að gera prakkara-
strik. Ég sleppi nú samt kannski
að segja hvað það var, það verður
bara á milli okkar.
Æ, við áttum svo yndislega vin-
áttu, ég vildi að allir væru jafn
heppnir og ég með besta vin. Allar
minningarnar sem við sköpuðum
saman eru svo ómetanlegar, og
eitthvað sem ég mun gleðjast yfir
og vera þakklát fyrir allt mitt líf.
Öll gistipartíin, hólmasels-
kvöldin, ferðirnar, djömmin.
Þegar við unnum saman í sápu-
verksmiðjunni og tókum skyndi-
ákvörðun að skella okkur til
London á Wireless festival. Allar
minningarnar sem við eigum úr
útskriftarferðinni.
Og besta ferðaminningin okkar
er frá síðasta sumri, þegar við
heimsóttum mömmu þína. Við
vorum búnar að tala um það frá
því við vorum svona 12 ára að ég
myndi fara með þér út. Það tók
mig 12 ár að drífa mig loksins
með, en guð hvað ég er ánægð að
við náðum að gera þetta saman.
Það var svo gaman að fá að kynn-
ast fjölskyldunni þinni betur.
Besta minningin mín úr ferðinni
er án efa síðasta kvöldið. Við fór-
um í mat til systur mömmu þinn-
ar, ásamt fjölmörgum úr fjöl-
skyldunni. Hinar stelpurnar fóru
snemma heim, skiljanlega, því við
vorum að fara kl. 8 morguninn
eftir. Okkur datt ekki í hug að fara
snemma heim. Við fórum í eftir-
partí til frænku þinnar, og end-
uðum svo í öðru eftirpartíi hjá
mömmu þinni til kl. 7 um morgun-
inn. Þá fórum við loksins heim, og
þá varst þú ekki einu sinni byrjuð
að pakka og við áttum að fara eftir
klukkutíma.
Það sem ég elskaði líka við okk-
ur er að við rifumst nánast aldrei.
Alltaf ef það var ósætti þá var það
Viktoría Hrönn
Axelsdóttir
Það er gæfa að
eiga góða ná-
granna, eitthvað
sem ber að virða
og þakka fyrir og
það gerum við svo sannarlega
þegar við fylgjum vinkonu okk-
ar henni Rósu síðasta spölinn.
Sumarrós Jóhanna hét hún
fullu nafni og var Helgadóttir,
en aldrei kölluð annað en Rósa.
Rósa hans Klemensar meðan
hans naut við og lengi á eftir,
hjá sumum alla tíð.
Við setjum þessar línur nið-
ur á blað til að þakka samveru
og umhyggju þessarar
skemmtilegu og vingjarnlegu
konu.
Kynni okkar, þau seinni hóf-
ust fyrir alvöru þegar við flutt-
um fyrir tæpum tuttugu árum í
hverfið eða í næsta hús við
Rósu og Klemens; Ólafsveg 9,
en K. Haraldur og Rósa höfðu
þó unnið saman um fjögurra
ára skeið tveimur áratugum áð-
ur.
Á þeim tíma bjó í hverfinu
fólkið sem hafði byggt húsin og
skapað hverfið, þar sem lóð-
irnar við Ólafsveg og Gunnólfs-
götu ná saman. Fólkið sem
nam land þar sem göturnar
heita eftir hinum eiginlegu
landnámsmönnum Ólafsfjarðar.
Við hjónin og börnin okkar
voru með þeim fyrstu af ann-
arri og þriðju kynslóð til að
setjast að í þessu skemmtilega
hverfi.
Skemmst er frá því að segja
að öll féllum við í kramið hjá
þessu frábæra fólki sem bjó allt
í kringum okkur, fullorðnu fólki
sem varð að vinum okkar, fólki
sem flest er nú horfið á annan
stað.
Nálægðin við Rósu og
Sumarrós Jóhanna
Helgadóttir
✝ Sumarrós Jó-hanna Helga-
dóttir fæddist 20.
mars 1926. Hún lést
6. janúar 2020.
Útförin fór fram
18. janúar 2020.
Klemens varð þó
til þess að þar varð
tengingin mest,
einkum og sér í
lagi við hana Rósu.
Margar stundir
áttum við í görðun-
um að spjalla um
allt milli himins og
jarðar; ræktun af
öllu tagi, silungs-
veiði, sveitina,
sumarbústaði,
verklegar framkvæmdir og ekki
síst unga fólkið og íþróttirnar
en þar var Rósa betur heima en
margur íþróttafréttamaðurinn.
Golfið og skíðin sérgreinin.
Allar spjallstundir innblásn-
ar af sterkum skoðunum við-
mælendanna.
Þar myndaðist vinskapur
sem stóð upp frá því og kyn-
slóðabilið víðs fjarri.
Þeir urðu margir kleinupok-
arnir sem hún hengdi á útihurð-
ina í Ólafsvegi 9. Það var jafnan
tilhlökkunarefni eftir að hafa
fundið steikingarlyktina sem
lagði um hverfið á leið okkar
heim í hádegismat, að kíkja á
útihurðina til að gæta að því
hvort Rósa hefði ekki örugg-
lega hengt poka á hurðina.
Jú, það gerði hún.
En Rósa veiktist og þurfti
aðstoð, árin hennar á dvalar-
heimili aldraðra, Hornbrekku,
urðu fjögur.
Örlögin höguðu því þannig að
við urðum heimagangar á því
heimili fljótlega eftir að Rósa
flutti þangað og oft var stoppað
hjá henni og staðan metin. Það
voru skemmtilegar stundir og
húmorinn og jákvæðnin alltaf
meðferðis.
Það verða aldrei meira en fá-
tækleg orð sem hægt er að
setja á blað til að þakka kynni
okkar, vinskap og umhyggju
hennar, en það er tilraunarinn-
ar virði.
Við sendum Jónsa og Adda
og öllum afkomendunum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Alda María og K. Haraldur.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi, bróðir
og mágur,
SÆVAR SIGTÝSSON
rafvirkjameistari,
Mýrarvegi 113,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn 17. janúar.
Útförin mun fara fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 31. janúar
klukkan 13.30.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeir sem vilja minnast hans
er bent á líknarfélög.
Torfi Dan Sævarsson Valgerður Hallgrímsdóttir
Jón Marinó Sævarsson Kristín Irene Valdemarsdóttir
Arna Björg Sævarsdóttir Ásbjörn Þór Á. Blöndal
Ármann Snær, Snærún Tinna
Sædís, Sigmar, Silja
Sigtýr Snorri, Styrbjörn Sævar, Steinkell Skorri
Arnar Sigtýsson Málfríður Torfadóttir