Morgunblaðið - 26.02.2020, Qupperneq 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. FEBRÚAR 2020
✝ Sigurlaug Stef-ánsdóttir fædd-
ist í Aðalstræti 66
12. janúar 1933.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Lög-
mannshlíð Akur-
eyri 18. febrúar
2020. Foreldrar
Sigurlaugar voru
hjónin Sigríður
Kristjánsdóttir, f.
14.7. 1895, d. 11.6.
1985 og Stefán Marinó Stein-
þórsson, f. 6.3. 1895, d. 25.11.
1977.
Systkini Sigurlaugar voru
Helga, f. 18.5. 1918, Hólmfríður,
f. 8.10. 1919, Kristján, f. 15.2.
1921, Ragnar, f. 1.5. 1923, Sig-
rún, f. 2.8. 1925, þau eru öll lát-
in. Árið 1953 giftist Sigurlaug
Jakobi H. Jónssyni, f. 16.9. 1928,
d. 28.10. 1993.
Börn þeirra eru Stefán Stein-
þórs, f. 27.5. 1953, hann á 4 börn
og 7 afabörn, er kvæntur Soffíu
Sveinsdóttur. Sigurjón, f. 17.10.
1954, hann á 5 dætur og 9 afa-
börn, er kvæntur
Charlotte Hannine.
Sigurður Ómar, f.
11.11. 1955, hann á
3 dætur, 5 afabörn
og 1 langafabarn,
er kvæntur Evu
Kristjánsdóttur.
Gunnar, f. 9.7.
1957, hann á 3 börn
og 4 afabörn, er
kvæntur Margréti
Kristjánsdóttur.
Kristján, f. 5.7. 1971, d. 6.6.
1987.
Sunna Ósk, f. 11.8. 1972, hún
á 5 börn.
Sigurlaug, eða Silla eins og
hún var alltaf kölluð, gekk í
Barna- og Gagnfræðaskóla
Akureyrar, fór hún einnig í Hús-
mæðraskólann á Laugum í
Reykjadal. Silla var umfram allt
góð húsmóðir, mikil hestakona
og vann almenn verkakvenna-
störf.
Útför Sigurlaugar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 26.
febrúar 2020, klukkan 13.30.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson.)
Hinsta kveðja,
Sverrir, Sigurlaug
(Silla), Sæunn og Sveinn
(Svenni) Stefánsbörn og
fjölskyldur.
„Þú verður að hlýða henni í
einu og öllu“ voru tilmælin frá
sameiginlegum vini okkar Sillu
þegar ég fékk inni með reiðhest-
ana hjá henni. Konuna þekkti ég
aðeins af orðspori, beinskeytt, lét
fólk heyra það, en ég vissi að hún
var mikil hestakona, reið gráum
gæðingum. Ég fór að tilmælun-
um og áður en varði urðum við
miklir mátar, þó aldarfjórðungur
skildi okkur að í aldri. Undir
hrjúfu yfirborði var viðkvæm
kona sem hafði þolað sonarmissi
og veikindi í fjölskyldunni. Aldrei
heyrði ég Sillu kvarta eða barma
sér, hún var hörkudugleg og
gerði það sem gera þurfti. Í
hestamennskunni var Silla í ess-
inu sínu, alltaf glöð í kringum
hestana þó hún léti klárana líka
heyra það ef þeir hnutu um stein-
völu, „stattu á löppunum“, en þó
ekki eins hvasst og þegar hún lét
tvífætlingana hafa það óþvegið ef
henni mislíkaði.
Alla tíð átti Silla gráa klára, lét
sig hafa aðra liti í neyð en aldrei
skyldi hryssa verða í hennar eigu,
þær væru óalandi, gerðu allt vit-
laust í hrossahópum. Iðulega
kenndi hún hryssunum um ef
reksturinn riðlaðist, en henni
þótti vænt um hesta og hún var
einstaklega lagin við að ná stygg-
um hestum. Silla var ekki stjórn-
söm, en í áningum tók hún stjórn-
ina ef henni þótti fólk ekki gefa
hestunum næga ró eða fara of
geyst að þeim, „látiði þá vera“
gall í henni, eftir smástund fór
hún í rólegheitum ein inn í
hrossahópinn og kom með þann
stygga. Í hestaferðum var Silla
alltaf með smurt nesti fyrir alla,
soðbrauðið hennar var ómissandi
sem og brjóstsykurinn og súkku-
laðibitarnir. Oft var hún með sér-
staka blöndu, dísæta, svokallað
Sillu-sull, mjöðurinn sá kætti
marga. Engin hestaferð var án
söngs, Silla þá alsæl enda kunni
hún alla texta.
Ég minnist frásagnar Sillu af
fyrstu ferð hennar á Landsmót á
Skógarhólum á sjöunda áratugn-
um, riðið var yfir Kjöl og allt á
trússhestum. Silla var eina konan
í hópi sem taldi á annan tug, í án-
ingum og í næturstað lögðust
karlarnir flatir þegar þeir höfðu
losað trússtöskurnar af hrossun-
um. Konan sem var með þeim í
för hlyti að þjóna þeim, Silla hafði
til veitingar í áningum og eldaði í
næturstað, pakkaði svo öllu í
trússtöskurnar að morgni. Henni
sárnaði þetta og var eiginlega
reið sjálfri sér yfir að hafa látið
karlana komast upp með þetta.
Ég minnist ferðarinnar á
heimsmeistaramót hestamanna í
Austurríki árið 2001. Silla var þá
slæm til gangs, þrátt fyrir hörð
mótmæli hennar ákváðum við að
setja hana í hjólastól þegar við
fórum að skoða stóran og falleg-
an garð.
Í garðinum voru gosbrunnar
og einn þeirra var sagður krafta-
verkabrunnur. Við vorum nálægt
þessum brunni ásamt fjölda ann-
arra ferðamanna þegar brunnur-
inn fór óvænt að sprauta úr sér,
beint á Sillu sem spratt upp eins
og fjöður og hljóp undan vatns-
buninni. Hróp heyrðust úr ýms-
um áttum „miracle – miracle“.
Við vorum fljót að forða okkur,
hlupum Sillu uppi og skelltum
henni aftur í stólinn springandi
úr hlátri.
Ég kveð mína góðu vinkonu
með mikilli hlýju og þökk fyrir að
hafa fengið að vera samferða
henni, þessari gestrisnu og hrein-
skiptu konu. Silla var engum lík.
Sigurborg Daðadóttir.
Sigurlaug
Stefánsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Tíminn er komin tengda/móðir
töltir þú nú á nýjar slóðir.
Á hvítum hesti, hugsa ég mér
heldur betur að hraða þér.
(Höf. s.h.s.)
Far þú í friði, elsku
mamma/tengdamamma.
Með innilegu þakklæti
fyrir allar góðar samveru-
stundir.
Stefán og Soffía.
Líf manna flétt-
ast saman á marg-
an hátt og áhrif
þeirra fléttna eru
mismikil. Todda kom inn í líf
mitt vorið 1960 þegar hún og
Donni fluttu í kjallarann á
Strandgötu 15A á Patreksfirði.
Hún rifjaði það oft upp að fyrstu
minningar hennar um mig hefðu
verið þegar ég valhoppaði af stað
í skólann á mínu fyrsta skólavori
með skólatöskuna dinglandi við
hlið mér. Þegar þarna var komið
áttu þau hjónin 3 stráka og var
sá yngsti nýfæddur. Í kjallaran-
um bjuggu þau til ársins 1968 og
þá höfðu þeim fæðst 2 strákar til
viðbótar. Á þessum árum voru
samskipti við nágranna yfirleitt
mikil í þorpum landsins og sam-
skiptin í húsinu okkar voru engin
undantekning frá því.
Innangengt var á milli hæða
úr sameiginlegu þvottahúsi á
neðri hæðinni og stiginn þar
óspart notaður. Todda kom oft
upp til að fá eitthvað lánað, eða
til að ná í strákana sem oft voru í
heimsókn eða bara til að fá kaffi
og spjall. Óhætt er að segja að
sambúðin við Toddu og Donna
Þórdís Todda
Ólafsdóttir
✝ Þórdís ToddaÓlafsdóttir
fæddist 24. mars
1936. Hún lést 10.
febrúar 2020.
Þórdís Todda
var jarðsungin 21.
febrúar 2020.
hafi alltaf gengið
vel og hlýja, létt-
leiki og gagnkvæm
virðing hafi ein-
kennt samband
þessara tveggja
fjölskyldna. Minn-
ingarnar eru marg-
ar sem komu upp í
hugann þegar ég
fékk frétt um að
Todda hefði kvatt
þetta líf. Minningar
um greinda og glaðværa konu
sem alltaf var gaman að hitta og
spjalla við. Það var skemmtileg
tilviljun að þegar ég eignaðist
elstu dóttur mína var Todda
nýbúin að bæta við sjötta strákn-
um.
Mér fannst það eiginlega hálf-
gert óréttlæti að hún skyldi ekki
fá stelpu svona í lokin en ég hins
vegar eignaðist stelpu í fyrstu
tilraun. Ég man að hún hló bara
þegar ég hafði orð á þessu og
sagði:
„Ég myndi hvort eð er ekkert
kunna á stelpur, svo það var
bara ágætt að ég fékk strák.“
Svona var Todda, tók því sem líf-
ið færði henni af æðruleysi og
glaðværð.
Ég vil að lokum þakka þeim
hjónum fyrir skemmtilega og
dýrmæta samfylgd á Patreks-
fjarðarárunum og votta Donna,
sonunum og fjölskyldum þeirra
innilega samúð.
Ingibjörg Ólöf
Sigurðardóttir.
Elsku amma Ruth.
Mikið hefði ég vilj-
að náð að hitta þig
áður en þinn tími var
allur. Lífið, jú er eins og það er,
en mínar minningar um þig eru
yndislegar þótt allt of fáar hafi
verið og allt of stuttar.
Í dag þegar ég sat í kirkjunni
og þú varst borin til grafar, ég að
hitta fjölskylduna mína aftur eft-
ir hátt í 40 ár, þá var samt ró í
hjarta mér og sátt. Þú varst allt-
af amma mín, þó svo að við hefð-
um ekki verið í sambandi, og hef-
ur mér alltaf þótt mjög vænt um
þig.
Ruth
Pálsdóttir
✝ Ruth Pálsdóttirfæddist 10. des-
ember 1926. Hún
lést 7. febrúar 2020.
Útför hennar fór
fram 19. febrúar
2020.
Elsku amma, þú
kenndir mér svo
margt, svo margt
gott. Kenndir mér
að spila ólsen ól-
sen og er mér
helst í huga góð-
mennska þín, ég
reyndi eftir
fremsta megni að
svindla til að vinna
þig, stundum
leyfðir þú mér það
en ekki alltaf. Þú varst góð fyrir-
mynd fyrir mig. Að koma í
Stangarholtið þegar mig langaði
mun ég alltaf vera þakklát fyrir,
það var minn griðastaður. Að
vera með þér og Guðmundi afa,
að bardúsa alls konar, leika við
Guðrúnu Ruth, uppi á lofti þar
sem við gátum leikið okkur er
mér dýrmæt minning.
Hvíl í frið elsku amma mín.
Kveðja,
Ruth.
Kær vinkona úr
Sundlaug Vestur-
bæjar, Svava Stein-
unn Ingimundardóttir frá Hrís-
brún í Mosfellssveit, hefur nú
kvatt. Að eiga góðan sundfélaga
er svolítið sérstakt. Vinskapurinn
verður mikill oft á tíðum, eins og
þeir sem stunda sund reglulega
vita svo vel, en sár er söknuður er
vinur kveður. Að hittast á sama
tíma í sundi til margra ára er gef-
andi, nándin verður mikil og allt-
af viss eftirvænting að hittast og
rabba saman í sturtunni, heita
pottinum og að lokum yfir kaffi-
bolla áður en haldið er út í dag-
inn. Svava var ætíð til í að spjalla
og lagði ávallt gott til málanna.
Hún var vel gefin og jákvæð,
hafði yndi af því að segja frá
Svava Steinunn
Ingimundardóttir
✝ Svava SteinunnIngimundar-
dóttir fæddist 12.
september 1932.
Hún lést 30. janúar
2020.
Útför Svövu fór
fram 18. febrúar
2020.
sínum æskuárum í
Mosfellsdalnum,
sem hún elskaði svo
mjög. Þau hjónin
Svava og Sigurður
bjuggu lengst af í
miðbænum, ráku
heildsölu á Lauga-
veginum og mátti
oft rekast á þau
hjón á förnum vegi.
Nokkrum sinnum
komu sundvinkonur
mínar austur á Eyrarbakka í
heimsókn og áttum við ánægju-
lega samveru. Svava er sú fjórða í
hópnum, sem kveður, hinar eru
Guðbjört, Nanna og Dýja, miklar
ágætiskonur. Í Sumarlandinu
sitja þær nú með kaffibolla og
spjalla um Sundlaug Vestur-
bæjar hvíldinni fegnar. Það var
gott og gefandi að fá að vera sam-
ferða þessum konum. Blessuð sé
minning þeirra Guðbjartar,
Nönnu, Dýju og Svövu Steinunn-
ar Ingimundardóttur frá Hrísbrú
í Mosfellssveit.
Megi þær hvíla í friði.
Jónína Herborg Jónsdóttir,
Heiðdalshúsi Eyrarbakka.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
DAGBJÖRT GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 23. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðmundur Unnarsson Kristín Sveinsdóttir
Guðfinna Eyjólfsdóttir Sigurður G. Marteinsson
Jón Þór Eyjólfsson Kolbrún Ögmundsdóttir
Emil Þór Eyjólfsson Jónína Valtýsdóttir
Erla Eyjólfsdóttir Ingi Gunnlaugsson
Eydís Eyjólfsdóttir Stefán G. Einarsson
Ómar Þór Eyjólfsson Þórey S. Þórðardóttir
barnabörn, makar þeirra og barnabarnabörn
Elskulegur bróðir okkar og mágur,
SKÚLI G. NORÐDAHL,
Úlfarsfelli,
lést á heimili sínu 18. febrúar.
Útför verður frá Lágafellskirkju í Mosfellsbæ
miðvikudaginn 4. mars klukkan 15.
Ingibjörg Norðdahl Daníel Þórarinsson
Guðmundur G. Norðdahl Guðbjörg S. Birgisdóttir
Guðjón Norðdahl Auðbjörg Pálsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
MÁLMFRÍÐUR ÞÓRHALLSDÓTTIR,
lést á Sólvangi fimmtudaginn 20. febrúar.
Jarðarför auglýst síðar.
Þórhildur Þórðardóttir Þór Jóhannsson
Hálfdán Karl Þórðarson Freyja Árnadóttir
Jökull Ingvi Þórðarson Snædís Ögn Flosadóttir
og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
kærleika og hlýjar kveðjur við andlát og
útför elskulegs eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa, sonar, bróður og mágs,
HJÁLMARS KRISTINS
AÐALSTEINSSONAR
íþróttakennara.
Sérstakar þakkir til þeirra sem önnuðust hann í veikindunum,
samkennara hans í Hagaskóla og útskriftarhóps íþróttakennara
´82.
Margrét Björnsdóttir
Aðalsteinn Hjálmarsson Rósa Halldóra Hansdóttir
Kristín Ásta Hjálmarsdóttir Erik Ensjö
Margrét Sigríður Árnadóttir
Ásta Aðalsteinsdóttir Aðalsteinn Guðmundsson
Ólafur Aðalsteinsson Arna Guðlaug Einarsdóttir
og barnabörn