Morgunblaðið - 26.02.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. FEBRÚAR 2020
Enn sönnuðust
orð Hallgríms Pét-
urssonar: „ein nótt
er ei til enda trygg“.
Nafni hans, Sveinsson, varð bráð-
kvaddur á heimili sínu á Þingeyri
að morgni 16. febrúar sl. Tíðindi
þessi voru óvænt harmafregn,
fram til þessa hafði hann ekki sýnt
nein merki þess að þeirra væri að
vænta. Hallgrímur var um langt
skeið staðarráðsmaður á Hrafns-
eyri. Þar skilaði hann góðu verki
eins og hvarvetna og naut við það
dyggrar aðstoðar Guðrúnar Stein-
þórsdóttur eiginkonu sinnar. Eitt
af því sem hann stuðlaði að þar var
bygging eftirlíkingar af fæðing-
arbæ Jóns Sigurðssonar forseta.
Undirritaður kynntist Hallgrími á
Hrafnseyrarárum hans. Síðan
hafa leiðir okkar legið saman á
ýmsum sviðum. Við fengumst báð-
ir við kennslu, hann á Þingeyri og
ég á Núpi. Við sátum saman í
sýslunefnd og í stjórn Kaupfélags
Dýrfirðinga. Nú hin síðari ár í
Dýrafjarðarakademíunni sem
hann kallaði svo, en það er fólkið
sem mætir í sund í Þingeyrarlaug
á morgnana, oftast 10 til 15
manns. Þar hafa skapast ýmsar
hefðir og átti Hallgrímur drýgst-
an þátt í því. Hann tók upp þann
sið fyrir margt löngu að lesa upp
úr bókum á sundlaugarpallinum á
miðvikudagsmorgnum. Þar safn-
ast laugargestir saman til kaffi-
drykkju eftir góða sundspretti.
Las hann gjarnar úr bókum sem
Vestfirska forlagið hafði gefið út
eða úr ævisögum þjóðkunnra ein-
staklinga, Sú venja skapaðist hjá
akademíunni, fyrir tilstuðlan Hall-
gríms, að senda út opin bréf, leið-
beiningar, áskoranir eða tilmæli
til ýmissa aðila s.s. ríkisstjórnar,
Alþingis og félagasamtaka.
Hallgrímur átti jafnan upptök-
in að slíkum erindum og fékk þau
samþykkt í akademíunni. Eitt
sinn var Trump send áskorun um
að vera ekki að atast í strák-
greyinu í Norður-Kóreu heldur
Hallgrímur
Sveinsson
✝ HallgrímurSveinsson
fæddist 28. júní
1940. Hann lést 16.
febrúar 2020.
Útför Hallgríms
fór fram 22. febr-
úar 2020.
ætti hann að bjóða
honum heim og
semja við hann.
Hallgrímur sagði
birtingu í Moggan-
um tryggja að þetta
bærist til Hvíta
hússins. Þannig var
gamansemin alls
ráðandi og birtist
með ýmsu móti.
Stundum kom fyrir
að hann brast í söng
er hann kom að kaffiborðinu. Var
þá jafnan tekið hraustlega undir.
Má segja að Hallgrímur hafi verið
okkur sundfélögunum sannkallað-
ur gleðigjafi og sálufélagi. Dýr-
firðingum og raunar Vestfirðing-
um öllum er að honum mikill
missir. Hann var umsvifamikill
bókaútgefandi, stofnaði og rak
Vestfirska forlagið til hinstu
stundar. Hann gaf út á fjórða
hundrað rita og sum þeirra ritaði
hann sjálfur. Meðal útgáfurita
hans eru bókaflokkarnir Frá
Bjargtöngum að Djúpi og Mannlíf
og saga fyrir vestan. Þar er að
finna viðamikinn fróðleik um
Vestfirði og Vestfirðinga bæði úr
nútíð og fortíð. Með útgáfustarf-
semi sinni og greinarskrifum var
hann mikill málsvari Vestfirðinga.
Þótt Hallgrímur hafi fæðst og al-
ist upp í Reykjavík var hann meiri
Vestfirðingur en margir sem þar
eru fæddir. Að leiðarlokum þökk-
um við langa og gefandi samfylgd.
Eiginkonu og ættingjum vottum
við innilega samúð.
Valdimar H. Gíslason,
Edda Arnholtz.
Kæri vinur okkar og nágranni.
Nú ert þú farinn á annan stað
og líklega er Bangsatík mætt til að
taka á móti þér. Við systur minn-
umst einstaks manns sem bauð
okkur ávallt velkomnar þegar við
kíktum í heimsókn eða með mat til
hænsnanna ykkar hjóna. Glað-
værð og glettni einkenndi þig þar
sem þú sast oftar en ekki við skrif-
borðið þitt í stofunni að grúska
eitthvað. Síðar kom í ljós að þú
varst að skrifa heilan helling af
sögum sem fyllt hafa margar
bækurnar sem forlagið þitt gaf út.
Þú bauðst okkur inn til að spjalla í
hvert skipti, ýmist fengum við ís
hjá þér og Gullu eða mola úr
búrinu. Oftar en ekki fengum við
með okkur heim, í hreinsaða skál-
ina, egg eða nýbakað rúgbrauð en
besta rúgbrauð í heimi er einmitt
það sem Gulla bakar. Þér var það
ljúft að deila með okkur Bangsa-
tík sem var þér svo kær, sumir
(Sirrý) héldu að hún ætti hana
með þér og eflaust var það þann-
ig. Sama sagan þegar við fengum
að koma með pabba til ykkar á
Hrafnseyri sem okkur þótti ógur-
lega spennandi. Okkur þótti afar
eftirsóknarvert að standa á
hlaðinu við ævintýrahöllina ykkar
og spjalla eða hlusta á ykkur
segja sögur sem þið áttuð svo
mikið af. Oft sátum við í eldhúsinu
yfir góðgæti með ykkur hjónum
eða gengum um sveitasæluna og
safn Jóns Sigurðssonar sem þér
var svo annt um. Mesta spennan
var þegar bíl bar að sem þurfti
bensín því þá vorum við ekki langt
undan og eltum að bensínskúrn-
um og græddum kannski einn
mola á eftirfylgninni. Á Hrafns-
eyri leið okkur alltaf vel, hvort
sem mamma og pabbi voru með
eða við í pössun. Það lýsir þér vel
að hafa kallað sjálfan þig „létta-
dreng“ á Hrafnseyri, þú settir þig
ekki á stall eða þóttist vita betur
en aðrir um hluti sem þú varst
ekki sérfræðingur í.
Þú varst ekki bara nágranni
okkar og vinur. Við fengum báðar
að njóta þess að hafa þig sem
skólastjóra, fylgja þér í upphafi
skólagöngu í halarófu frá anddyri
að skólastofunni. Standa fyrir aft-
an stólana okkar, eða á söngsal,
og syngja hástöfum „hafið bláa
hafið“ og skiptisönginn „skviss-
skvass-skídúría“, sem við síðan
höfum báðar sungið með börnun-
um okkar enda gleði og skemmt-
un í laginu og söngnum. Að byrja í
grunnskóla var ekki svo hræði-
legt þegar skólastjórinn gerði úr
því leik og gaf sér tíma til að
syngja með okkur, lesa fyrir okk-
ur og spjalla um daginn og veg-
inn.
Takk fyrir að skilja eftir góðar
minningar og vera okkur góð
fyrirmynd.
Þórey Sjöfn og Sigríður
Agnes Sigurðardætur.
Kynni mín og Einars af Hall-
grími Sveinssyni hófust fyrir tæp-
um 25 árum er ég tók við sem
sóknarprestur á Hrafnseyri við
Arnarfjörð í Þingeyrarpresta-
kalli. Ekki er hægt að nefna Hall-
grím á nafn án þess að nefna Guð-
rúnu Steinþórsdóttur eiginkonu
hans um leið. Þau voru staðar-
haldarar og bændur á Hrafnseyri
í 40 ár. Hann sá um Jón og hún
um kindur og kollur, svo heyjuðu
þau saman og voru samhent í öllu.
Þau voru í sóknarnefnd Hrafn-
seyrarkirkju og sáu um kirkjuna
og kapelluna og staðinn af mikilli
alúð og vandvirkni. Það var alltaf
gott að koma og messa á Hrafns-
eyri. Það er föst hefð fyrir messu í
kapellunni á Hrafnseyri á 17. júní
og ef fært var á jólum og páskum
og auk þess alltaf ein messa á
sumrin í Hrafnseyrarkirkju.
Ekki var oft messað á stórhátíð-
um en þau skipti afar eftirminni-
leg. Alltaf sömu góðu og hlýju við-
tökurnar hjá Hallgrími og nöfnu
minni. Hann var bæði meðhjálp-
ari og hringjari og átti sér uppá-
haldssálm sem jafnan var sung-
inn í sumarmessunum. „Áfram,
Kristsmenn, krossmenn,“ eftir
séra Friðrik Friðriksson. Alltaf
öllum boðið í kirkjukaffi af mikilli
rausn. Heim í bæ áður en nýi,
gamli bærinn var reistur, þangað
eftir það á sumrin. Hallgrímur
var óþreytandi í því að fræða þá
sem komu að Hrafnseyri um
staðinn og sögu hans og um Jón
Sigurðsson, líf hans, störf og ætt-
ir. Hann var hlýr í viðmóti og
fræddi gesti af virðingu um hið
liðna og tengdi nútímanum. Hall-
grímur sá nauðsyn þess að safna
saman alls konar fróðleik sem
annars hefði gleymst, stofnaði
Vestfirska forlagið og fór að gefa
út bækur, fyrst ritröð með fróð-
leik úr Arnarfirði og Dýrafirði en
svo varð útgáfan fjölbreyttari og
jókst ár frá ári. Alltaf fróðleikur
ýmiss konar og góðar sögur úr
mannlífinu. Eftirfarandi vers í
sálmi sem Matthías Jochumsson
orti til flutnings við útför Jóns
Sigurðssonar og Ingibjargar Ein-
arsdóttur kemur í hugann þegar
ég kveð Hallgrím Sveinsson.
Ó, Guð, þín miskunn meiri er
en megi sál vor skilja.
Hvert ljós, sem kemur, lýsir, fer,
oss les þau orð þíns vilja:
Lær sanna tign þíns sjálfs,
ver sjálfur hreinn og frjáls,
þá skapast frelsið fyrst,
og fyrir Jesú Krist
skal dauðans fjötur falla.
(Matthías Jochumsson)
Ég minnist Hallgríms Sveinsson-
ar með þakklæti og hlýju fyrir
vináttu og liðnar ánægjustundir á
Hrafnseyri við Arnarfjörð og í
Dýrafirði. Guðrúnu, nöfnu minni,
sendi ég einlægar vinar- og sam-
úðarkveðjur og bið góðan Guð að
styrkja hana og blessa.
Guðrún Edda Gunnarsdóttir.
Fallinn er frá
borðtennismaður-
inn, þjálfarinn og
landsliðsþjálfarinn Hjálmar Aðal-
steinsson en hann lést á Landspít-
alanum 25. janúar sl., 65 ára að
aldri.
Hjálmar Kristinn
Aðalsteinsson
✝ Hjálmar Krist-inn Aðalsteins-
son fæddist 4.
september 1954.
Hann lést 25. jan-
úar 2020.
Hjálmar var
jarðsunginn 12.
febrúar 2020.
Hjálmar varð árið
1973 Íslandsmeist-
ari í meistaraflokki
karla og í tvenndar-
keppni með Sigrúnu
Pétursdóttur 1973
og 1974. Árið 1975
varð hann Íslands-
meistari í tvíliðaleik
karla með félaga sín-
um Finni Snorra-
syni. Sama ár vann
hann leik gegn kín-
verska landsliðinu í heimsókn kín-
verska landsliðsins til Íslands.
Hjálmar varð margfaldur Ís-
landsmeistari í liðakeppni karla
með KR milli 1980 og 1990 og Ís-
landsmeistari í einliðaleik karla 40
ára og eldri árið 1988. Keppti
hann einnig fyrir Íslands hönd á
fyrsta heimsmeistaramótinu sem
Ísland sendi keppendur á í Birm-
ingham Englandi árið 1977 og
einnig á heimsmeistaramótinu í
Novi Sad í (þá) Júgóslavíu 1981.
Hann keppti á ferli sínum 29
landsleiki fyrir Íslands hönd.
Hjálmar útskrifaðist frá Íþrótta-
kennaraskóla Íslands 1982 og
dvaldi hann við nám í Danmörku
sama ár í spaðaíþróttum. Var
hann landsliðsþjálfari 1981-1983
og aftur í ferð landsliðsins til Fær-
eyja 1992. Fór hann fjölmargar
ferðir erlendis bæði sem leikmað-
ur og þjálfari.
Hjálmar sinnti af alúð þjálfun í
borðtennisdeild KR á áttunda og
níunda áratug síðustu aldar bæði
hjá byrjendum, lengra komnum
og meistaraflokksleikmönnum.
Hann var duglegur að taka bæði
myndir og myndbönd og læra af
þeim á áttunda og níunda áratug
síðustu aldar en þá voru leikmenn
ekki svo lánsamir að geta farið á
Youtube til að skoða tækni og
högg. Þurftu menn að grípa til
annarra ráða til að bæta sig.
Hjálmar var úrræðagóður og
keypti hann blöð og rýndi í þau
lúbb-hreyfingar meistaranna til
að geta sér til um hvernig höggið
liti út.
Það var alltaf stutt í brosið hjá
Hjálmari og upplifðu leikmenn
hans það sterkt að honum var um-
hugað að leikmenn næðu árangri,
hvort heldur persónulega eða í
keppni.
Á tíunda áratugnum sneri
Hjálmar sér meira að tennis-
íþróttinni þar sem hann náði einn-
ig góðum árangri. Hann var alla
tíð mikið í líkamsrækt og hjólaði
mikið í stað þess að nota bíl. Var
hann öðrum fyrirmynd í þeim
efnum.
Borðtennisfólk á Íslandi vottar
fjölskyldu Hjálmars samúð sína.
Fallinn er frá maður sem átti stór-
an og mikinn þátt í uppbyggingu
borðtennisíþróttarinnar á Íslandi.
Afburðaliðsfélagi og þjálfari sem
náði mjög vel til leikmanna. Verð-
ur Hjálmars ávallt minnst með
hlýhug. Fyrir hönd Borðtennis-
sambands Íslands,
Ingimar Ingimarsson
formaður.
„Elsku vinan
mín, þú ert alltaf svo
góð við mig‘‘ var það
síðasta sem amma
sagði við mig þegar ég kvaddi
hana á meðan ég hélt fast í hlýju
og mjúku höndina hennar. Hlýj-
an í höndunum hennar endur-
speglaði hjartað hennar og faðm-
inn svo vel og það er svo sárt að
hugsa til þess að geta ekki leitað í
það lengur. Í sorginni er ég þakk-
lát fyrir að geta yljað mér við all-
ar dýrmætu minningarnar sem
við áttum saman.
Ég minnist ömmu Önnu fyrst
og fremst sem mikillar vinkonu,
vinkonu sem hafði að geyma allt
sem maður óskar sér. Lífsviðhorf
hennar birtust í því hvernig hún
kom fram, sem einkenndust af
ást, umhyggju, trausti og hlýju.
Henni var svo mikið um að öllum
liði vel og að allir væru góðir. Það
kom henni virkilega mikið við
hverjir væru í kringum mann og
hún þurfti að hafa það alveg á
hreinu að það væri komið vel
fram við mann. Amma var haldin
Anna Tyrfingsdóttir
✝ Anna Tyrfings-dóttir fæddist
28. nóvember 1928.
Hún lést 12. febr-
úar 2020.
Anna var jarð-
sungin 24. febrúar
2020.
ólæknandi forvitni,
en það er eitthvað
sem við áttum sam-
eiginlegt. Amma
nennti að hlusta á
allt sem maður
sagði, sýndi því
áhuga og gaf góð
ráð.
Amma kenndi
mér að elska með
því hvernig hún
elskaði mig, hún
kenndi mér að vera þakklát með
öllu því þakklæti sem hún sýndi
mér og með því að vera besta vin-
kona mín þá sýndi hún mér
hvernig sönn vinátta er.
Elsku amma, takk fyrir að
hafa mótað mig á svo marga
vegu. Minningarnar um þig
munu lifa í hjarta mínu alla ævi
og ég mun alltaf búa að því að
hafa átt þig að.
Takk allra mest fyrir ömmu
Þórönnu sem ég veit að þú varst
alveg jafn þakklát fyrir og ég er,
ég lofa að veita henni alltaf alla
mína ást.
Nú er komið að langþráðum
endurfundum hjá ykkur afa sem
ég veit að þið hafið bæði beðið
lengi eftir og það er fallegt að
hugsa til þess að nú séuð þið
saman.
Ég elska þig, elsku amma mín.
Þín
Sara Björk.
Gunnar Jónasson
bóndi á Rifkelsstöð-
um eða Gunni á Rif-
kelsstöðum eins og
hann var kallaður meðal okkar
sveitunganna var litríkur karakt-
er. Hann talaði tæpitungulaust
og lá ekki á skoðunum sínum; en
hann var góður og hjálpsamur
granni og lá ekki á liði sínu þegar
verkin kölluðu. Ég man fyrst eft-
ir Gunnari sem einum af „ýtu-
mönnunum“ sem voru gjarnan
ungir menn úr sveitinni sem réðu
sig í umferðarvinnu á hreppsýt-
unni og brutu land til ræktunar
og tóku grunna fyrir nýbygging-
um. Vélavinna varð reyndar að-
alstarf Gunna um árabil og hann
geystist á milli vinnu við virkjanir
og störf heima í sveitinni á nýjum
Land Rover. Það sópaði af hon-
um þegar hann mætti á fótbolta-
æfingar þá sjaldan hann var
heima þessi sumrin. Svo kynntist
hann Völu sinni og saman tóku
þau við búi á Rifkelsstöðum. Það
voru mikil kynslóðaskipti í bú-
Gunnar Jónasson
✝ Gunnar Jón-asson fæddist
16. ágúst 1939.
Hann andaðist 11.
febrúar 2020.
Útför Gunnars
fór fram 21. febr-
úar 2020.
skap á þessum árum
og Gunnar var elst-
ur okkar sem þá
vorum að taka við
búi í gamla Önguls-
staðahreppi. Gunn-
ar var það sem kall-
að hefur verið
búhöldur. Hann var
hagur á tré og járn
og sjálfum sér næg-
ur um flest verk og
umgengni um land,
hús og skepnur var við brugðið.
Gunnar gekk til allra verka þar
til fyrir þrem árum að alvarlegur
sjúkdómur sem að lokum lagði
hann að velli bankaði upp á. Ég
þakka margar skemmtilegar
stundir með Gunnari þar sem
samtalið byrjaði oftar en ekki
svona: „Segðu mér eitt Jóhann-
es….“ og aldrei skortur á um-
ræðuefni enda maðurinn fjölfróð-
ur og áhugasamur um menn og
málefni. Myndin sem birtist í
huganum þegar ég set þessar lín-
ur á blað er hvar Gunni gengur
hröðum skrefum út í verkfæra-
hús því það lá alltaf mikið fyrir en
það var samt drifið inn í kaffi því
maður er manns gaman og gott
spjall allaf til bóta. Ég send að
lokum Völu og börnunum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jóhannes Geir
Sigurgeirsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir og afi,
ÖRN SIGURÐSSON,
Sléttuvegi 7,
lést á Landspítalanum Fossvogi
þriðjudaginn 18. febrúar umvafinn
fjölskyldunni.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Ása Hildur Guðjónsdóttir
Sigrún Ósk Arnardóttir
Ingimar Atli Arnarson
Hekla Bjarnadóttir
Ronja Rán Ægisdóttir
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar