Skóli og heimili - 15.01.1932, Blaðsíða 3

Það er ekki ofsagt, að Það sé afar
erfitt að læra þessa skrift, enda
hefur Þ°-ð komiB í ljós, aó of fáir
geta lært aó skrifa hana fallega.
Þetta hefur börnum: nú samt veriö ætl'-
aB aB lær<> og eigi veriö hlífst viö
aó áminna pau um aó hafa nú hvern ; . S
i
staf nákvæmlega eins og í forskrift- !
inni. Aöal;'iherzlan hefur verið lögö á j
Þaó, að barnió skrifaöi vel i skrif-
bókina sina, og eftir henni hafa eink !
-unnir verið gefnar.
Flest beirra hafa gleymt skrautskrift
-inni, þegar Þau hafa skrifað stílana
sina og Þurft aö flýta sér meira en í
skriftartímunum. Árangurinn af Þeirri
skriftarkennslu.sem enn víóa er notu'ó, j
er Því miÞur oft sá, aó hagleiksmenn- !
irnir hafa lært aö skrifa vel,en u. !
I
klaufarnir ekki. Helzti gallinn á
eldri skriftarkennslunni er sá, aö of :
lítil áherzla hefur veriö lögö á þaö, :
hvaöa aöferö börnin notuöu. til þess
aö skrifa. Þau hafa mörg vanist á aö j
sitja bogin i baki,halla sér 1 sæturp! :
um o.s.frv.. Þetta er ekki heppilegt, :
vegna þess, aö það skaöar þau líkara- ;
loga. Yiö dráttskrift. nota menn fing-í .
urna. til þess aö hroyfa peimrmn ©g
þannig hefur allt erfiöiö koiaiö' á
fingurvölvána, aem oru afllitlir og \
þroskast soimia ©n stdru vöðvíxrnir. «
I dráttskrift oru ongar vissasr ro-gl- í 5
ur fyrir því a.B hafa ' stafina s;amhang-'
ondi. Bornin skrifa oft aBoins einn ,
staf i oinu ©g þurfn poss v©gna .ölltajp!
aB vora. aB fem hondinn tii* ÞnB tef«|
u.r tiaann og gorir skriftina slitrðttjfi.
Hjá þessum erfiðleikiim er hægt aö
komast meö því aö kenna armhreyf-
inguna. Þeir sem meiri reynslu hafa
en ég, halda því fram,aö hún sé
bezta aöferöin, sem ennþá hefur
fundist til þess að kenna börnum aö
skrifa fljótt, en þó vel. Stafirnir
eru einfaldir og miöaöir viö þaö,aö
sá sem hefur tamiö sér að nota arm-
inn,geti veriö flgótur að búa þá
til. ViÖ æfinguna veröa armsveifl-
urnar ósjálfráöar og mönnum alveg
eins eölilegar og fingrahreyfingin,
þá kemur lika erfiöiö á upphand?-"g
leggsvöövana, sem eru stórir og
lýjastseinna. Þaö er kostur viö
þessa skrift,hve lengi menn geta
setið viö skriftir,án þess aö finna
nokkra þreytu í hendinni,og þess
vegna hefur hún verið tekin upp af
mörgum_skrifstofumönnum,og er þaö
álit þeirra,er reynt hafa, aö mik-
ill munur sé á því,hve miklu lengur
þeir geti haldiö áfram,án þess a«
lýjast. Þetta kemur eirmig af því,
aö börnunum er kennt aö halda mjög
laust á pönnanum og nota ekki óþarfa
afl viB skriftina og þannig veröur
Mn dráttiaus og fin. Penninn er
aldroi tekiirn jipp,fyr en oröið er
búiB,þá eru sett merki yfir stafi.
ÞaB eina af hendinni, seia snertir
pappirinn,eru naglrendur baugfingurs
og iitlafingurs»þær renna eftir
pappirnum i hverri amsveiflu.
MúningsmátstaBan er þvi sama og
engin og áparfi aB lyfta hendinni
frá papplmum. ÞaB er eins mieB þetta