Vísbending - 01.07.2016, Blaðsíða 4

Aörir sálmar
VíSBENDING
---------------
framh. afbls. 1
Mynd: Gengi sterlingspunds gagnvart evru
og dollar frá byrjun maí 2016
Heimild: Seðlabanki íslands
hann þyrfti aldrei að halda, eftir mikinn
sigur UKIP í Evrópuþingskosningunum.
Þrátt fyrir að hann væri sjálfur sannfærð-
ur um að Bretland væri best sett innan
sambandsins tók hann engu að síður
áhættuna og boðaði til kosninga. Hann
tók svo ábyrgð á tapinu með því að segja
af sér þegar hans málstaður tapaði.
Farage er lýðskrumari sem berst gegn
útlendingum en er giftur þýskri konu.
Hann hefur nú líka stokkið fyrir borð
og ætlar ekki að taka þátt í útfærslu á
samningum við aðrar Evrópuþjóðir um
úrsögnina. Olíklegt þykir að hann hefði
náð að vinna ef ekki hefði komið til
stuðningur Boris Johnsons, fyrrverandi
borgarstjóra í London og manns sem
nýtur mikilla persónuvinsælda. Johnson
var til skamms tíma Evrópusinni, en hef-
ur lengi gengið með forsætisráðherrann
í maganum og taldi vænlegt að snúast
gegn sambandinu. Hann vissi örugglega
betur en að úrsögn væri Bretlandi fyrir
bestu, en frami hans sjálfs kom framar
þjóðarhag.
Michel Gove hefur lengi verið efins
um Evrópusambandið, en þó var lengi
talið að hann myndi styðja Cameron, vin
sinn, eftir að samningar um tilslakanir
höfðu náðst við Evrópusambandið í
febrúar síðastliðnum. Hann lýsti því
yfir að ákvörðunin um að berjast á móti
úrsögn væri sú erfiðasta á pólitískum
ferli sínum.
Margir litu svo á að bæði Gove og
Johnson hefðu stungið Cameron, félaga
sinn, í bakið með því að berjast gegn
honum. Eftir atkvæðagreiðsluna virtust
þeir félagarnir vera með pálmann í
höndunum og gætu orðið „draumalið“
Ihaldsmanna, Johnson forsætisráðherra
og Gove líklega fjármálaráðherra. En
Boris var ekki lengi í Paradís. Margir
þóttust lesa út úr svip hans daginn
eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna: Hvað
hef ég gerti Hann skrifaði svo grein um
úrslitin þar sem hann hélt því fram
að Bretar hefðu fengið allt fyrir ekki
neitt. Prentsvertan var varla þornuð
þegar nánast hver einasta setning hafði
verið borin til baka af væntanlegum
viðsemjendum í Evrópusambandinu.
Gove dró svo fram rýtinginn á ný,
í þetta sinn til þess að ryðja Boris, vini
sínum, úr vegi. Hann hefði „því miður“
komist að þeirri niðurstöðu að Johnson
gæti ekki leitt þjóðina og yrði því sjálfur
að bjóða sig fram. Þessi framkoma gekk
fram af kollegum hans í þinginu og hann
var nánast hrópaður af áður en baráttan
hófst.
Eftir sitja tvær konur sem engum
hefði dottið í hug að ættu möguleika á
formannstign fyrir tveimur vikum: Ther-
esa May og Andrea Leadsom. Sú fyrri er
talin sigurstranglegri núna, en það segir
lítið á svona tímum.
I Verkamannaflokknum er ástandið
ekki björgulegt heldur. Formaðurinn,
Jeremy Corbin, hefur sáralítinn stuðning
í þingflokknum, en er talinn myndu
vinna í kosningum meðal almennra
flokksmanna.
Tímaritið Economist talar um nauðsyn
á nýjum frjálslyndum flokki, nú þegar
einangrunarsinnar hafa náð völdum í
báðum gömlu flokkunum. Hver veit
nema það verði niðurstaðan? Q
Heiðursmenn og
fleira fólk
Rannsókn á sölu ríkisins á Búnaðar-
bankanum er ný hafin á sama tíma
og niðurstöður liggja fyrir í rannsókn á
ákvörðun Blairs að taka þátt í innrásinni i
Irak. Niðurstaða þeirrar skýrslu er að byggt
hafi verið á fölskum forsendum. Blair hafi
nánast vaðið áfram í blindni og heitið Bush
eilífri tryggð gegnum þykkt og þunnt.
Þetta mál kom upp í kosningabaráttunni
hér á landi þegar Davíð Oddsson var
spurður um það hvers vegna Islendingar
hefðu verið viljugir stuðningsmenn inn-
rásarinnar. Davíð svaraði eitthvað á þá leið
að annað hvort hefðu menn verið með eða
móti Saddam. Sú ákvörðun verður varla
rannsökuð meira hér á landi og enginn
biðst afsökunar eins og Blair gerði þó.
Islenskum stjórnmálamönnum er ekki
tamt að játa mistök. Þó eru mistök oftast
skýrasta dæmið um að menn geri eitthvað,
því að þeim einum verður ekkert á sem ekk-
ert gerir. Undantekning frá þessu var þegar
Geir Haarde baðst á sínum tíma afsökunar
á einkavæðingu bankanna. Sumir hafa gen
lítið úr því, en yfirlýsing Geirs er nánast
einstök i stjórnmálasögu þjóðarinnar.
Vilhjálmur Bjarnason hefur verið ötull
við að benda á að maðkur virtist í mysunni
við sölu Búnaðarbankans, en lítill áhugi
virtist á því að komast til botns í málinu.
Komi í Ijós að blekkingum hafi verið beitt
þarf líka að skýra hvers vegna það var ekki
upplýst við fyrri athuganir.
Líklega var misheppnuð einkavæðing
bankanna meginástæða þess að afleiðingar
bankakreppunnar voru mun alvarlegri
hér á landi en víðast annars staðar. Á ör-
skömmum tíma var efnahagslífinu breytt í
einkamál örfárra aðila sem voru í persónu-
legri og oft hégómlegri baráttu um Is-
land. Þeirra lífsstíll með einkaþotum og
eigin fótboltaliðum var utan og ofan við
veruleika venjulegs fólks.
I kjölfar samninganna við kröfuhafa
eignaðist ríkið mörg fyrinæki sem betur
væru komin í annarra höndum. Því miður
hræða sporin frá fyrri einkavæðingu og
sölu verður að vanda vel. Óhóflegar
arðgreiðslur benda til þess að eigendum
fyrirtækja sé ekki Ijós tortryggnin sem enn
ríkir í garð einkarekstrar. Traust vinnst ekki
nema á löngum tíma. Þangað til verða
fyrirtæki að sætta sig við reglur sem eru
óþarfar meðal heiðursmanna. bj
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Benedikt Jóhannesson
Útgefandi: Heimur hf., Borgartúni 23,105 Rvík.
Sími: 512 7575.
Netfang: benedikt@heimur.is.
Prentun: Heimur. Upplag: 700 eintök.
Oll réttindi áskilin. © Ritið má ekki afrita
án leyfis útgefanda.
4 VÍSBENDING • 23.TBI, 2016