Kosningablað Alþýðuflokksins á Siglufirði - 15.07.1933, Qupperneq 1

ALÞYÐIJFIiOKKSINS A SIGL.UFIRÐI
Siglufirði 15. Júlí 1933. — Ábyrgðarm. GUNNLAUGUR SIGURÐSSON
Til verkalýðsins
á Siglufirði.
Annir hamla því að hægt sé
að halda fjölmenna verkalýðs-
fundi eða ná eyrum ykkar á ann-
an hátt. Þetta er bjargræðistím-
inn og tekjurnar reynast ekki
svo háar, að sléppa megi nokk-
urri stund, sem vinnu er að fá,
þess vegna gerði ég engar tilraun-
ir til fundahalda, svo mjög sem
mig þó langaði til að fá tækixæri
ti að ræða við ykkur. En þrátt
fyrir annir, og þrátt fyrir alit,
er og verður þó nauðsyn hinna
vinnandi stétta, til gamtaka og
samstarfs jafn knýjandi, og þess
vegna má enginn vinnandi mað-
ur" eða kona gleyma því að við-
gangur verkalýðssamtakanna,
starf þeirra gegnum félagsleg á-
hrif og löggjöf er og verður
þeirra einasta hjálp í baráttunni
fyrir betra lífi. í baráttunni um
það að sólin megi líka skína á
þá stétt þjóðfélagsins, sem dag-
lega stritar og leggur lífið í hættu
til þess að öðrum líði vel.
Fyrir 11 árum hafði ég þá á-
nægju að heimsækja verkalýðinn
á Siglufirði og víðar norðan- og
austanlands, ég naut þeirrar gleði
að fá góðar viðtökur og sjá starf
mitt og annara, er störfuðu fyr-
ir verkalýðinn, bera góðan árang-
ur. Eg hafði þá um nokkur ár
starfað í þágu verkalýðssamtak-
anna, og ég hefi gert það nokk-
urnveginn óslitið síðan.
Og í gegnum mitt 15—16 ára
starf hefi ég fengið mjög ábreif-
anleg dæmi þess hversu mikið
veltur á samtökunum, og ekki
sízt höfuðvígi þeirra Alþýðusam-
bandinu, sem nú er orðið það vald
í landi hér sem erfitt mun reyn-
ast að brjóta á bak aftur, svo
fremi að félög þau er það saman-
stendur af reynast traust og sam-
taka.
Síðan alþýðan fyrst fékk full-
trúa inn á Alþingi, hefir verið
stanslaust unnið að því að fá
bætta löggjöf verkalýðnum til
handa, og þótt' að skammt sé
komið, hefir þó nokkuð áunnizt,
og því meir sem fulltrúum alþýðu
hefir fjölgað. Hvíldartími á tog-
urum er fenginn 8 stundir í sól-
arhring, var fyrst 6 og mætti
feikna mótþróa. Spor í áttina til
sj ómannatrygginga, verkamanna-
bústaðir, slysatryggingar, dálítið
löguð fátækralöggjöf og ýmislegt
fleira, þar á meðal rýmkaður
kosningarréttur og væntaniega
bráðlega bætt kjördæmaskipun.
Allar þessar umbætur hafa feng-
izt fyrir samtök verkalýðsins og
alþýðu, og hefði fengizt mikhi
meir ef samtökin hefðu verið enn-
þá víðtækari og sterkari, og þá
hefði og mátt hindra ýms
skemmdarverk, sem unnin hafa
verið á sama tíma. En það sem
þó mestu máli skiptir er það, að
kaupgjaldi í landinu hefir verið
haldið uppi, hindrað gengisfall og
fleiri óbeinar árásir á kaup og
samtök vinanndi stéttanna, þarf
ekki annað en að líta á skýrslu
fyrrverandi sambandsstjórnar cg
Verkamálaráðs til þess að sann-
færast um það, fjöldi kaupdeila,
sem allflestar unnust voru háðar
á tímabilinu og smáu félögunum,
sem erfiðast eiga uppdráttar varð
hjálpað. Þarf ekki annað en að
benda á Hvammstanga, Bolur.g-
arvíkur- og Blönduósdeiluna til að
sanna það, svo og járnsmiðadeil-
Una í Reykjavík. Skal ekki farið
frekar út í það en öllum bent á
að lesa þingtíðindi Sambandsins,
þar sem umræddar skýrslur eru
birtar.
Hugsið ykkur hvað kaupið h.ejði
verið og hver afstaða verkalýðs-
ins væri nú, hefðu félögin verið
fá og léleg í Iandinu og eklxert
allsherjar samband. Eg á bágt
með að trúa því að til sé nokkur
verkakona eða verkamaður sem
ekki skilji það, að það er Alhýðii-
sambaudið og þau félög sem það
sumanstenöur af, sem hafa unnið
það, sem unnizt hefir til handa
verkalýðnum og alþýðustéttinni í
landinu. Að það er alþýðusamtök-
unum að þakka, að ekki er allt
miklu verra en það þó er. Svo
sem lægra kaup, meira atvinnu-
leysi, minni tryggingar, í einu
orði sagt alþýða manna gjörsam-
lega varnarlaus. Og sé nú svo, að
allflestir skilji þetta og viti, þá
hljóta þeir líka að vita það að
verkalýðsfélögin og Alþýðusam-
bandið eru fjöregg verkalýðsins,
sem ekki má brjóta, og að n'llir
þeír er gera tilraunir til þess eða
vinna að slíku, skulu frá hendi
verkalýðsins reynast óalandi og
ófriðhelgir öllum verkalýðs- eða
alþýðusamtökum. Og því er það
skylda alls verkalýðs, allrar al-
þýðu, að styrkja verkalýðsfélögin
hver á sínúm stað, og skylda
félaganna að styðja Alþýðusam-
bandið, á þann eina hátt má fá
kjörum vinnandi stéttanna borg-
ið. —
En þetta verður að gerast oftar
en bara í kaupdeilum, það verð-
ur að gerast alltaf þegar samtök-
in koma fram sem heild. Það
duga engin mistök í því efni, eng-
ar afsakanir. — Það verður að
gilda í kaupdeilum og kosningvm,
í öllu sem samtökin taka sér fyrir
hendur. Enginn einstaklingur má
hugsa sem svo, að ekki muni um
sig. Allir verða að hugsa um að
gera skyldu sína, og skylda allra
í verkalýðs- og alþýðustétt er að
vinna að velfarnaði sínum og
annara á allan þann hátt senl
verða má. Þar mega engar trufl-
anir komast að, engin óánægja
eða mistök, og sízt af öllu mega
menn láta aðra flokka villa sér
sýn eða spilla árangri þeim, er
fenginn er eða fá má. Látlð ekki