Kosningablað Alþýðuflokksins á Siglufirði - 15.07.1933, Qupperneq 3

KOSNINGABLAÐ
3
Framsókn
og Reykholtssáttmálinn.
Það er öllum landslýð vitanlegt,
að Framsóknarflokkurinn hefir
verið mjög sundurleitur. Og síð-
an flokkurinn tók íhaldsráðherra
í stjórnarsængina, hefir hann ver-
ið raunverulega klofinn. Sjálf-
stæðisíhaldið hefir enda lagt alla
sína pólitík inn á það eitt síðan,
að kljúfa Framsókn, til þess að
reyna að tryggja sér öruggan
meirihluta í þinginu til þess að
geta tafarlaust drepið öll fram-
faramál, haldið óhindrað við
sköttum á alþýðunni og ausið úr
bönkunum eftir vild, án þess að
eiga á hættu að þurfa að taka
tillit til auranna. Þetta hefir nú
gengið býsna vel með þessi á-
form, því þeir hafa alltaf getað
náð nógu mörgum Framsóknar-
mönnum með skemmdarmálum
sínum, og þessir flokkar hafa
alltaf gengið óklofnir frá fjárlög-
unum þannig, að útiloka alþýðu-
stéttina í landinu frá öllum fjár-
veitingum henni til hagsbóta, eða
til verklegra framkvæmda, sem
auka mættu atvinnu í landinu. En
nú er það vitanlegt, að fjöldi
Framsóknarkjósenda kunna þess-
ari sambúð illa, og þykir flokkur
sinn nú vera í varga-kjöptum og
vilja ekki hlíta því. Glöggt dæmi
þess er hin svonefnda Reykholts-
samþykkt. í henni stendur meðal
annars:
»Fulltrúaráð og stjórn líta svo
á, aö þingfl. hafi brugðizt kjós-
endum og stefnu flokksins með
stjórnarmyndun með Ihalds-
flokknum, lýsir fullu vantrausti
á Magnúsi Guðmundssyni, en láta
Ásgeir Ásgeirsson og Þorstern
Briem hlutlausa, meðan ekki verð-
ur séð hvort stjórnin í störfum
sínum fylgir stefnu Framsóknar-
flokksins. Ummæli Tr. Þórhalls-
sonar í Tímanum 11. júní um, að
Framsóknarmönnum sé skylt að
styðja Magnús Guðmundsson, eru
ósæmandi flokksforingja og verða
að engu metin. Fulltrúaráð og
stjórn telja sér skylt að vara
Framsóknarmenn við friðarhug-
leiðingum Tr. Þ. og Ásg. Ásg.
í Tímanum, eftir stjórnarskiftin,
þar sem vitanlegt er að friðsam-
leg samvinna milli Framsóknarfl.
og íhaldsfl. getur ekki átt sér
stað nema því aðeins að Fram-
sóknarmenn falli frá stefnumál-
um sínum og veiti íhaldsflokknum
hlutdeild í stjórn landsins eins og
gerðist á síðasta þingi«.
Svo lítur fulltrúaráð Borgar-
fjarðarsýslu, 12 menn flest bænd-
ur, á mök þingfl. Framsóknar við
íhaldið. Án efa er mikill meiri
hluti kjósenda þeim samþykkur.
Sjálfstœðið og „hreyfingin.“
Eins og sagt er frá hér á öðr-
um stað í blaðinu, afneitaði M.
G. ráðherra »hreyfingunni« ný-
lega. Það er eins og hann trúi lít-
ið á að hún veiti kjörfylgi. Það
er öðruvísi hér á Siglufirði, á
frambjóðendafundinum hér sagð-
ist Garðar skilja hana og »sym-
patisera« með henni. Einn eða
tveir »hreyfingar«-menn töluðu
með honum, í blaði »hreyfingar-
innar«, sem út kom hér þann 12.
þ. m., hrósar ritstjórinn mjög
Garðari fyrir góða og rökfasta!!
ræðu á fundinum. Þá er það vit-
anlegt að ritstjóri »hreyfingar«-
blaðsins hér, Brekkan, kom að
blaðinu beint frá blaði sjálfstæð-
isins og er nú, eða hefir verið,
daglega starfandi á skrifstofu
Sjálfstæðisflokksins hér. Þai-f
fleiri vitna? En'hvað segja Sigl-
firðingar og Eyfirðingar um
þetta föruneyti?
Stráka greyin !
Á fundinum á Haganesvík sór
Magnús Guðmundsson dómsmála-
ráðherra fyrir »hreyfinguna«, þ.
e. Fasistana, sagði að »hreyfing-
in« væri svívirðileg og ætti engan
tilverurétt, já, og yrði að uppræt-
ast.
Um »fánaliðið« þeirra íhalds-
mannanna sagði hann að þeir
hefðu orðið að lofa stráka-greyj-
unum að fá treyju eða blússu eða
hvað það nú heitir, því komnnin-
istar hefðu verið komnir í treyju
og ef ekki þeirra strákar hefðu
fengið hið sama hefðu þeir misst
þá til »bolsanna« (þótt íhaldið
Kjósi fuiltrua verkalýðsins
Felix og Jóhann.
væri nú ekki minna hégómlegtl).
Annars hefðu blússurnar ekki
kostað nema 5 kall og jafnvel
Magnús sá ekki eftir því.
Útyfir gröf og dauða.
Hingað til hefir það þótt ærið
nóg að naga mannorðið af þeim
lifandi mönnum, er þátt taka í
opinberum málum, með lygum og
óhróðri. En foringja Kommún-
istaflokksins, Einari Olgeirssyni,
er það ekki lengur nóg.
Á frambjóðendafundinum, sem
haldinn var á Akureyri, fór Einar
að vekja upp svívirðingar Sveins
Benediktssonar um Guðmund sál.
Skarphéðinsson. Þegar sagt var
frá þessu á frambjóðendafundin-
um á Siglufirði, sögðu flokks-
menn Einars þar að þetta munclí
ósatt um Einar, og var ekki að
furða, þar sem Siglfirðingar
höfðu einróma dæmt skrif Sveins
og félagar E. 0. gert hann bæjar-
rækann. En hvað munar Einar
Olgeirsson og kommúnista um
það, að ganga þvert á sjálfa sig
eða svívirða látinn foringja
verkalýðsins, ef þeir halda að það
verði til að sundra alþýðunni? Og
Einar er ekki af baki dottínn, því
í Verkamanninum gerir hann fyr-
irspurn til Stefáns Jóh. Stefáns-
sonar um eignaframtal Guðmund-
ar sál. og uppgerð bús hans. St.
Jóh. St. svarar því í Alþýðu-
manninum og ættu allir Siglfirð-
ingar að lesa með eigin augum
fyrirspurn Einars og svar St.
Jóh. St. En hvað segir Siglfirsk-
ur verkalýður um svona níðings-
lega bardagaaðferð ? Eða hvað
segja Siglfirðingar yfirleitt? Jeg
þarf varla að spyrja, svo kær og
ógleymanleg sem þeim er minning
Guðmundar Skarphéðinssonar.
Þeir svara því auðvitað einróma
með því að sýna foringjanum og
flokki hans fullkomna fyrirlitn-
ingu. — Og þeir munu heiöra
minningu G. Skarp. með því að
láta atkvæðin sín á flokkinn, sem
hann vann fyrir. F. G.