Járnsmiðurinn - 07.01.1933, Blaðsíða 2
2
J Á R N S M I Ð U R I N N
allra, sem kunnugir voru málavöxt-
um, að slíkt athafna- og skeytinga-
leysi væri með öllu óverjandi.
A pessu tímabili voru haldnir 4
fundir í félaginu, og voru ftar tekn-
ar ýmsar mikilsvarðandi ákvarðan-
ir um væntanlega samtiinga. Félag-
ar og utanfélagsmenn sýndu f»að
pegar á pessum fundum, að peir
treystu á samtökin, með því að
mæta vel á fundunum og að ganga
í föiagið.
Tilboði atvinnurekenda
h a f n a ð .
Rinn 29. des. síðastl. kom loks
(í síma) fundarboð frá atvinnurek-
endnm. Átti fundurinn að haldast
kl. G samdægurs. Samninganefnd
mætti á stað og stundu og fékk að
heyra skilmála pá, sem atvinnu-
rekendur höfðu soðið saman á þrem
mánuðum, en peir voru á pessa
leið: Fyrra árs samningur sé ó-
breyttur. —■ Pegar nefndin spurði
um ástæður fyrir uppsögninni, kom
[»að í Ijós, að hlaupið hafði verið
eftir einhverjum »Gíslasögum« um,
að járnsmiðir í Englandi væru tekn-
ir upp á peirri nýbreytni, að vinna
fyrir sama sem ekki neitt, en svo
hafi petta reynst ósatt, og kaup-
gjald væri mjög ápekkt hér og er-
lendis.
K r ö f u r j á r n i ð n a ð a r rn a n n a.
í tilefni af uppsögn samninganna
hafði Félag járniðnaðarmanna gert
uppkast að nýjum samningi, par
sem frá sveina hálfu ekki var far-
ið fram á neinar verulegar breyt-
ingar, en aftur á móti hafði pað
sett inn í samninginn nokkrar kjara-
bætur fyrir nemendur, sem sé: byrj-
unarlaun 50 aura um kl.stund fyrsta
árið, sem hækkaði um 10 aura á
kl.st. á hverju námsári, uns náms-
tíma væri lokið. I einkasamningum
[>eim, sem ennpá tíðkast milli nem-
enda og meistara, eru engin ákvæði
um lágmarkslaun, en í flestum til-
fellum eru pau 30 aur. á kl.st.
Þess skal getið, að við síðustu
samninga voru kröfur pessar sam-
[tyktar af liálfu atvinnurekenda, og
vinna hafin áður en samningarnir
voru hreinskrifaðir og undirritaðir.
En pegar atvinnurekandi sá, sem
tekið hafði að sér að fullgera satnn-
inginn, lagði hann fram til undir-
skrifta, höfðu peir felt úr kröfur
nemenda. — Etida pótt tiltæki petta
væri í fylsta máta ódrengilegt og
bein fölsun, lét fél. pað að sinni óá-
talið, enda var sýnilegt, að tæp-
lega var geriegt að stöðva vinnu
að nýju, eins og pá stóðu sakir.
Átvinnurekendum gat pví tæp-
lega komið til hugar, að félagið
myndi gleyma pessum kröfum nú,
einmitt pegar verkalýðurinn er að
vakna til vitundar um pau smán-
arkjör, setn hann á við að búa.
Prátt fyrir pað að sumir af atvinnu-
rekendur töldu pessa kröfu hafa
mjög litla fjárhagslega pýðingu fyr-
ir verkstæðin, var henni neitað, og
ekkert varð úr samningum að pessu