Vorblómið - 01.04.1933, Blaðsíða 4

2.
VORBLÓMI J.
allt kyr't op ckkcrt hljóij heyroist af þvi ai slcógarvörourinn var oro-
inn veikur. llann átti einn son, sera hét Priónk og var hann 15. ára.
Friorik vildi fara til hcíjarins at- ná í lskni, cn móöir hans vildi
ekki láta hann fara. Hun var hrædd um aÖ úlfarnir réöust á hann og
dræpu hann. En Friö^ik fór samt fram og fór í skó, setti á sig vetr-
arhúfu og vetlinga, sí'ian fór hann inn og tók nffilinn hans pahha
síns og híóo hann i snatri og haföi meö sér nokkur skot. Þegar hann
kora út, fór hann út í hesthúsiö og tók tvo hesta, setti þá fyrir sleöa
og lagöi af staö. Hestarnir Jþutu áfram á haröa spretti og Priöriki
fannst aö þeir kmmú ekki vio joröina. Alt í .einú leit Priurik viö>
og sá aö úlfar. konu á eftir honum, þá herti hánn á hestunum, en samt
sá hann nö úlfarnir fsröust ncrr honum. Þogar úlfarnir voru ems og
tvo metra fýrir aftan cleöann, snéri Friörik sér viö, tók riffilinn
og miöaöi á fremsta úlfinn. Skotiö reiö af og fremsti úlfurinn steypt-
ist niour í snjómn og hlóöiö spýttist út úr enninu á. honum. líinum
úlfunum varö svo hverft viö, ac þeir snéru viö, og þutu út af vegm-
um og inn í skóginn. - Hestarnir s'tulcku haröara og linntu ekki á
sprettinum fyr en þeir komu inn í hsinn. Friörik nam staöar fyrir
u’tan stórt hús, sem hét fTaröshorn. Ho.nn g;ekk upp steintröppur og
V ’ • . -
haröi aö dyrpm, f á kom kona fram og spurúi Friörik hvaö honum vmri
V
á höndum. Friörik spuröi hvort ekki vmri hægt ac fá aö tala vió lmkn-
mn. jú, sagöi hún og haö hann aö koma ifm fyrir. Rett á eftir lcora
\ . . .....
Isknirinn fren. Fnönk sagöi aö pahhi sinn vari veikur og haö Imkn-
itn aö koxoa meö ser til hans, Lokmrinn fór tafarlaust aö húa sig og
\
láta ýmiskonar áhöld í töskuna sina. SÍÖan fóru þeir út, scttust í
sleöahn og héldu af staö. Fyrst fóru þeir hcDgt, en þegar þcir kornu
. • ’n í
út fynr fóru þeir aú aka hraöará. Þeir komust heilu og höldnu