Harmonikublaðið - 01.12.2015, Qupperneq 14

Skemmtiferð Harmonikufélags Vestfjarða
til Stykkishólms 11.-13. september 2015
Ferðin hófst á Þingeyri við Dýrafjörð fyrir
hádegi þann 11. september með því að Þing-
eyringar gengu um borð í rútu þá sem var
farkostur okkar í þessari ferð. I Dýrafirði
stendur harmonikan traustum fótum. Æfingar
eru stundaðar nokkuð reglulega og þar ber
skjöld fýrir harmonikumönnum Guðmundur
Ingvarsson fýrrverandi póst- og símstöðvar-
stjóri. Bílstjóri í ferðinni var Elvar Sigurgeirs-
son, Bolvíkingur. Lék stýrið svo í höndum
hans að engu var líkara en bíllinn vœri á hjólum
aðframan. Farkosturinn var rúta árgerð 1985,
sú sama og flutti okkur til Stykkishólms í
samskonar leiðangri og nú og á sömu dögum
árið 2009. Þá fannst okkur að hún væri að
ganga úr augnakörlunum. En hún hefur
gengið í endurnýjun lífdaga með aldrinum.
Við hlökkum til að ferðast með henni þegar
hún verður fertug.
Er Þingeyringar voru komnir um borð í
rútuna var stefnan tekin áleiðis til Isafjarðar.
Mýrhreppingar voru teknir um borð við
vegamót hjá Gemlufallsá. Síðan var haldið
rakleitt til Isafjarðar. Þar kom í rútuna margt
þungavigtarfólk, m.a. formaður harmoniku-
félagsins Karitas Pálsdóttir, maður hennar
hinn landskunni Baldur Geirmundsson og
sonur þeirra Flólmgeir, trommarinn góði.
Ekki skal heldur dragast úr hömlu að nefna
hinn sagnafróða og fingralipra Magnús Reyni
sem handleikur stóra gítarinn (bassann) af
mikilli snilld. Þó heita mætti að hvert sæti
væri skipað í rútunni þegar Isfirðingar voru
komnir um borð fundu allir sem þar voru að
stórt skarð var nú fýrir skildi. Hér vantaði
Villa Valla og hans ágætu konu í hópinn.
Fararstjóri í ferðinni var formaðurinn sjálfur,
Karitas Pálsdóttir og einkenndist stjórn
hennar af mildi og festu.
A mínútunni kl. 13 var lagt af stað frá ísafirði
og eftir þægilega ferð um Djúp og Steingríms-
fjarðarheiði var stansað við sölubúð Kaup-
félags Steingrímsfjarðar. Það er eitt af fáum
kaupfélögum á landinu sem ekki hefur farið
á hausinn. Það státar bæði af vínbúð og veit-
ingasal. Fararstjórinn gaf lítinn tíma til að
nýta þau gæði, en menn sinntu þörfum sínum
og fengu sér skyndibita. Síðan var ekið í
Búðardal og þar tekið álíka stopp og á Hólma-
vík. Frá Búðardal var ekið í einni striklotu til
Stykkishólms. Leiðin lá um Vestfjarðaveg og
síðan um Snæfellsnesveg fýrir Álftafjörð. Þar
er malarvegur. Var hann allholóttur er við
14
Kokkurinn tekinn í Stykkishólmi
fórum um hann á suðurleið. Það kom þó ekki
að sök, svo er fýrir að þakka þrítugri rútunni
og góðum bílstjóra.
Þegar til Stykkishólms var komið var ekið
rakleitt að Hótel Stykkishólmi þar sem
ákveðið hafði verið að dvelja. Móttökur þar
voru með ágætum. Fólk fékk úthlutað her-
bergjum. Menn fóru og skoluðu af sér ferða-
rykið. Síðan var gengið til kvöldverðar. Á
borðum var mjög góð súpa og brauð. Eftir þá
hressingu fóru menn að taka hrollinn úr hljóð-
færum sínum. Harmonikukarlarnir og Lóa
úr Dýrafirðinum ásamt Eddu söngkonu sinni
tóku fýrri snerruna. Eftir það stigu á svið
hljómsveit B.G. ásamt söngkonunni Margréti
Geirs. Var spilað, rabbað, sungið og dansað
til kl. 23:30.
Laugardagurinn 12. september rann upp
bjartur og fagur. Eftir góðan morgunverð var
fólki smalað í rútuna. Síðan var ekið um
gjörvöll stræti Stykkishólms. Bærinn er snyrti-
legur og þar má sjá mörg gömul hús sem vel
er við haldið. Ökuferðin endaði hjá Eld-
fjallasafninu sem Haraldur Sigurðsson hefur
komið þarna upp. Eftir að menn höfðu skoðað
safnið dreifðist hópurinn. Sumir fóru í sund
eða slettu úr klaufum víðs vegar um bæinn,
aðrir lögðu sig og bjuggu sig þannig undir
átök kvölds og nætur.
Á mínútunni kl. 19:00 voru allir mættir í
borðsalnum í sínu stífasta pússi. Þar var fram-
reiddur þriggja rétta veislukvöldverður. Allir
réttir valdir af fararstjóranum og borðhaldinu
öllu stjórnað af honum. Gerðu menn matnum
góð skil og stóðu upp frá borðum glaðir og
saddir.
Nú var ekki til langrar setu boðið, því kl. 21
átti að hefjast dansleikur í samkomusal hót-
elsins sem Harmonikufélag Vestfjarða stóð
fýrir. Svo hafði málum verið skipað að Dýr-
firðingar, Harmonikukarlarnir og Lóa, skyldu
stíga fýrst á svið og spila til kl. 22. Síðan tækju
ísfirðingarnir við og spiluðu til kl. 1. Fyrir
Dýrfirðingum fór tónstjórinn Guðmundur
Ingvarsson. Aðrir harmonikuleikarar sem
honum fýlgdu voru: Hreinn Þórðarson, Berg-
sveinn Gíslason, Gunnar G. Sigurðsson,
Kristján Gunnarsson og Lóa Snorradóttir.
Taktstjóri og hljómborðsleikari var Líni
Hannes Sigurðsson og söngvari Edda Arn-
holtz. Á réttri mínútu lyfti Guðmundur tón-
sprotanum og dansleikurinn hófst. Gekk allt
að óskum, hljómsveitin spilaði og söng sígild
harmonikulög og slúttaði með seiðandi tangó-
lagi. Má segja að allt hafi verið í fínasta lagi
nema aðsóknin var naum. Dýrfirðingar yfir-
gáfu nú vettvang og var vel þakkað með
hressilegu lófaklappi.
Fyrr en varði voru Isfirðingar komnir á svið.
Skal þar alfremstan telja Baldur Geirmunds-
son sem spilar á allt. Strax á hæla honum
komu Magnús Reynir með stóra gítarinn,