Harmonikublaðið - 01.05.2016, Side 6

Fjáröflunartónleikar SÍHU í Salnum 5. mars 2016
Margrét A mardóttir leikur aftilfinningu
Agnes Löve, Reynir Jónasson og SigurSur Alfonsson í Ijúfum tangó
Þrátt fyrir að Samband íslenskra harm-
onikuunnenda hafi verið stofnað fyrir
35 árum síðan, hefur í raun aldrei
verið talað um annan tekjustofn fyrir
sambandið en landsmótin á þriggja ára
fresti. Það hefur í raun verið í annarra
höndum en stjórnar sambandsins, því
framkvæmd landsmótanna er á ábyrgð
þeirra félaga sem halda þau. Sam-
bandið hefur þó staðið fyrir fjáröflun-
arverkefnum endrum og sinnum. Það
fyrsta líklega sumarið 1991 þegar fjórir
sænskir harmonikuleikarar fóru um
landið og héldu tónleika í tilefni af tíu
ára afmæli sambandsins.
Laugardaginn 5. mars sl. var svo komið
að nýrri fjáröflun á vegum sambands-
ins. Á aðalfundi SIHU sem haldinn
var á Hellu síðastliðið haust var m.a.
lagt til að sambandið héldi tónleika til
fjáröflunar. Og nú skyldi fylgja þeirri
tillögu eftir. I nefnd sem tók að sér
undirbúning tónleikanna sátu for-
maður sambandsins Gunnar Kvaran,
gjaldkerinn Sigurður Eymundsson og
Guðrún Guðjónsdóttir margreyndur
stjórnarmaður og þrautreyndur hug-
myndasmiður. Ákveðið var að halda
tónleika með íslenskum harmon-
ikuleikurum, helst af yngri kyn-
slóðinni. Það reyndist erfitt, enda fjórir
þeirra í tónlistarnámi erlendis. Þrír
gáfu kost á sér, þau Margrét Arnar-
dóttir, Haukur Hlíðberg og Flemming
Viðar Valmundsson. Haukur heltist
úr lestinni þegar hann fmgurbrotnaði
þremur vikum fyrir tónleikana.
Klukkan 17:00 á laugardeginum setti
Gunnar Kvaran formaður SIHU tón-
leikana með stuttu ávarpi. Tónleikarnir
hófust á því að Sigurður Alfonsson lék
AustangjóLuna eftir Karl Jónatansson.
Að því loknu léku þeir Sigurður og
Húnvetningurinn Einar Friðgeir
Björnsson franskan vals, CielDJanjou
eftir Jo. Martineou, í dúett. Þriðja
atriðið var sérstakt að því leyti að
Agnes Löve settist við píanóið og lék
með þeim Reyni Jónassyni og Sigurði
Alfonssyni tvo tangóa, fyrst Uno eftir
Argentínumanninn Mariano Mores og síðan
hinn gullfallega Por una Cabeza eftir Carlos
Gardel. Næst steig á svið Margrét Arnardóttir,
eini kvenkyns harmonikuleikarinn á tónleik-
unum. Hún lék Olívublómin hans Pietro Fros-
ini og La Nmoyee eftir Frakkann Yan Tiersen.
Hún var beðin um aukalag og lauk sínum leik
á Vals d‘accordion eftir Argentínumanninn
Carlos DAlessio. Þá var komið að Grétari
Geirssyni. Hann byrjaði á Schottis Brillante eftir
Norðmanninn Ottar E. Akre. I kjölfarið fylgdi
valsinn Elvira, eftir Pietro Deiro. Áheyrendur
vildu fá meira að heyra og Grétar lauk sínum
þætti með gömlum enskumTollefsen standardi,
Meet me down atsunset valley. Síðastur fyrir hlé
var Guðmundur Samúelsson, sem hljóp í
skarðið þegar Haukur Hlíðberg forfallaðist.
Guðmundur lék tvo kunna slagara, nefnilega
Jalousie eftir Gade og Misty eftir Erroll Garner.
Ekki vildu áheyrendur rétta úr sér fyrr en Guð-
mundur hafði leikið T'fila, þjóðlag frá Israel.
Eftir hlé settist hinn aldni meistari Bragi Hlíð-
berg með hljóðfærið og hann hóf leikinn á
Dásamlegum dögum (Beautiful days) eftir Pietro
Frosini. Að því loknu fór Bragi í smiðju Norð-
mannsins Asmund Björken og lék
Minningar frá Froskaey (Frosö
minner). Að sjálfsögðu vildu áheyr-
endur fá meira frá meistaranum og
hann lauk sínum þætti á hinni gull-
fallegu Kvöldkyrrð eftir Oliver Guð-
mundsson. Nú var komið að Einari
Friðgeiri Björnssyni af því fræga
Bjargskyni í Miðfirði. Þarþykir jafn-
sjálfsagt að leika á hljóðfæri eins og
að fá sér morgunmat. Hann hóf
leikinn á skottísnum Með bros á vör
eftir frænda sinn Gretti Björnsson.
Næst var polkinn Coquette, eftir
Pietro Frosini og Einar Friðgeir lauk
leik sínum á Kenndu mér að kyssa rétt
eftir Elsu Sigfúss. Nú var komið að
einleik Reynis Jónassonar, en hann
fór í smiðju Svíans Andrew Walter
og byrjaði á Vals Caprice nr3. Þessu
fylgdi hann eftir með Astarþönkum
(Thoughts of love) Pietros Frosinis.
Hann var krafinn um aukalag og
lauk sínum hluta með Vor í Vagla-
skógi eftir Jónas Jónasson. Næstur á
svið var annar Þingeyingur, Einar
Guðmundsson. Hann leitaði fanga
hjá Pietro Deiro og hóf leikinn á
Elviru valsinum. Hann heiðraði
síðan sýslunga sinn Karl Jónatansson
og lék Vestan vindinn. Vegna fjölda
áskorana um aukalag hljómaði Czar-
das eftir Monti í lokin og tón-
leikagestir voru meira en sáttir. Síð-
asti einleikarinn á svið í Salnum var
yngsti þátttakandinn, Flemming
Viðar Valmundsson, sem er rúmum
70 árum yngri en Bragi Hlíðberg.
Hann hóf leik á hluta úr svítu eftir
Frakkann Franck Angelis en sá er
einn af frægari nútímahöfundum á
harmonikutónlist. Hann hélt síðan
áfram með prelodíu í g moll op. 23
eftir Rachmaninoff. Segja má að
þegar þarna var komið hafi tón-
Ieikagestir upplifað alla breiddina
eins og sagt er. Honum tókst að
núllstilla salinn með Gyðingaflug-
manninum eftir Rússann Yevgeny
Debrenko, sem er einskonar skop-
stæling af Flugi býflugunnar eftir Rimsky Korsa-
kov. Lokaatriði tónleikanna var samleikur þeirra
Einars og Flemmings. Þeir byrjuðu á Orfeum
Intermezzo eftir Norðmanninn Christian
Liebak og fylgdu því eftir með Herragarðspolka
Andrew Walters. Ekki dugði þetta því nú voru
áheyrendur komnir í stuð og heimtuðu meira.
Þeir félagar skutu á stuttum fundi og í lokin
hljómaði Wiggen polkinn með öllu tilheyrandi.
Þetta kunnu gestir að meta og fagnaðarlætin
ómuðu um salinn.