Harmonikublaðið - 01.05.2016, Side 22

Helgi Eiríkur Kristjánsson
f. 12. ágúst 1946 - d. 8. mars 2016
Helgi E. Kristjánsson fæddist í Reykjavík
12. ágúst 1946 og lést 8. mars 2016.
Helgi byrjaði snemma að leika á hljóðfæri
og hóf að leika með hljómsveitum ungur að
árum. Hann starfaði með mörgum þekktum
hljómsveitum og tónlistarmönnum, útsetd
lög, stjórnaði upptökum og kórum.
Það var árið 1995 sem Harmonikufélag
Selfoss stóð uppi án stjórnanda, en fram að
þeim tíma hafði Baldur Böðvarsson stjórnað
æfingum félagsins. Okkur var því vandi á
höndum og það var þá, sem Ólafur Th
Ólafsson þáverandi formaður talaði við
Helga E Kristjánsson og fékk hann til liðs
við okkur, sem leiðbeinanda og stjórnanda.
Mannskapurinn var misjafn, sumir lásu
nótur aðrir ekki en Helga tókst vel að nýta
hópinn og fór með okkur á landsmót 1996
að Laugalandi í Holtum og tókst það ágæt-
lega. Helgi starfaði síðan með okkur upp frá
því, að undanskildum tveimur árum. Fór
hann með okkur á nokkur landsmót og
spilaði með á dansleikjum og á Harmo-
nikudeginum svo eitthvað sé nefnt.
Við ákváðum að áeggjan Helga, að gefa út
hljómdisk árið 2013. Helgi lagði mikinn
metnað í þetta verkefni, sem tókst mjög vel.
Það vantaði mikið, þegar Helgi var ekki
með, því undirleikur hans á gítarinn eða
bassann var frábær. Það sem Helgi tók að
sér í sambandi við tónlistina varð að vera
gott, því hann var mjög nákvæmur og vand-
virkur. Það var æft og æft, því sæmilegt var
ekki til í orðaforða Helga. Þetta varð að vera
gott. Helgi var afbragðs tónlistarmaður,
smekklegur í flutningi öllum og tóneyrað
frábært.
Það er mikill söknuður vegna fráfalls Helga
úr tónlistarlífmu. Eg hefði viljað hafa hann
lengur á meðal okkar og heyra hann leika á
hnappanikkuna, en þar var hann vel á veg
kominn og hefði örugglega ekki hætt fyrr
en hún hljómaði vel.
Helgi eignaðist fjögur börn: Óðinn Burkna,
Sylvíu Rós, Sunnevu Ösp og Ninnu.
Að lokum votta ég öllum aðstandendum
Helga, okkar innilegustu samúð.
f.h. Harmonikufélags Selfoss,
Pórður Þorsteinsson, formaður.
Kveðja frá Félagi harmonikuunn-
enda í Reykjavík
Tónlistarmaðurinn Helgi E. Kristjánsson
er allur, tæpra sjötíu ára að aldri. Það kom
sem reiðarslag þegar mér var tilkynnt lát
vinar okkar þriðjudaginn 8. mars sl. Hann
hafði leikið með okkur á dansleik á
nýliðnum laugardegi og ekki haft orð á að
eitthvað amaði að. Við félagarnir héldum
heimleiðis að loknu góðu dagsverki og næst
á dagskrá var dansleikur 19. mars. Hann
verður með breyttu sniði.
Helga kynntist ég í kringum aldamótin í
tengslum við starfsemi harmonikufélagsins
á Selfossi. Það duldist engum að þar fór
ákaflega fær tónlistarmaður, sem átti auð-
velt að miðla af þekkingu sinni og reynslu.
Hann hafði lært á bassa á Bítlaárunum og
ungur látið að sér kveða á því sviði. Við
Hilmar Hjartarson fengum hann síðar í lið
með okkur til að sjá um upptöku á
geisladiski. Það var ómetanlegt, þegar hann
sagði okkur fákunnandi til í sumar-
bústaðnum í Grímsnesinu þar sem upp-
tökur fóru fram. Hann varð í besta falli
dálítið undirleitur þegar hann reyndi að
skilja spurningar okkar. Síðan kom örstutt
en auðskilin skýring frá fagmanninum. Allt
sem hann tók að sér fyrir okkur og félagið
okkar leysti hann af stakri vandvirkni og
ljúfmennsku sem var honum eðlislæg.
Menn komu ekki að tómum kofanum
þegar Helgi var spurður um tónlist, enda
búinn að starfa sem tónlistarkennari og
kórstjóri árum saman.
Minningar tengdar Helga frá dansleikjum
og harmonikumótum hrannast upp, en
væri Helgi á sviðinu þurfti ekki að hafa
áhyggjur af gítarnum eða bassanum. Alit
leysti hann íbygginn á svip með bros á vör
og oft eftir góðlátlegt grín að umræðuefn-
inu eða vandamálinu, enda húmoristi af
bestu gerð. Félag harmonikuunnenda í
Reykjavík naut góðs af hæfileikum hans
um árabil. Hann lék með okkur á harmo-
nikumótunum í Árnesi í Þjórsárdal og síðar
að Varmalandi í Borgarfirði. Ekki má
gleyma hans þætti í Fannahiíð um árabil.
Hann fýlgdi okkur á landsmót en þar var
hann einnig oft með hljómsveit Harmo-
nikufélags Selfoss, sem hann stjórnaði um
árabil. Oftar en ekki fengum við heim-
sóknir erlendra harmonikusnillinga og þá
var hringt í Helga til að leika með þeim og
allir voru á sama máli, að þar færi einn af
þeim betri sem þeir hefðu leikið með. Hann
var háttvís þegar rætt var um aðra tónlist-
armenn. Þegar minnst var á harmonikufólk
skipti hann því í tvo hópa. Það voru harmo-
nikuleikarar og harmonikueigendur. Það
var betra að tilheyra fyrrnefnda flokknum,
sem var hins vegar mun fámennari. Helgi
hafði fyrir nokkru hafið harmonikunám,
en ég hef grun um að hann hafi ennþá
flokkað sig sem harmonikueiganda. Helgi
hafði þann skemmtilega sið í lok dansleikja
að fá gesti til að mynda hring og síðan
sungu allir „Hvað er svo glatt sem góðra
vina fundur“. Nú er hann búinn að slá sinn
síðasta hijóm, en við félagar í FHUR
munum minnast hans þegar við syngjum
Hvað er svo glatt. Helga Kristjánssonar
verður sárt saknað af félögum í Félagi
harmonikuunnenda í Reykjavík. Félagið
sendir samúðarkveðjur til fjölskyldu Helga,
en sérstakar kveðjur til vinkonu Helga síð-
ustu árin, Arnýjar Helgadóttur.
Utför Helga fór fram að viðstöddu fjöl-
menni frá Fossvogskirkju mánudaginn 21.
mars. Að athöfn lokinni var kirkjugestum
boðið til kaffidrykkju í sal Ferðafélags
Islands. Þar léku nokkrir gamlir spilafélagar
Helga, þeir Reynir Jónasson, Reynir Sig-
urðsson, Edwin Kaaber, Hreinn Vilhjálms-
son og Guðmundur Steingrímsson fyrir
gesti til minningar um fallinn félaga.
Friðjón Hallgrímsson
22