Alþýðublaðið - 04.06.1925, Blaðsíða 3

&.E#&É'tlfcK£Ííf#
Alþjóðlega hjálparmálið,
esperantó, nær nú aftur meiri og
meiri utfipeiðslu. Etnkum kemur
það nú hinni samþjóðlegu alþýðu-
hreyflngu að notum, með því að
forgöngumönnum hennar verður
æ ljósari gagnsemi þess.
- Fra því er sagt í aprílblaði
Alþjóðasambands flutningsverka-
manna (I. T. F.), að í brófaskift
um við járnbrautarstarfsmanna-
sambandið í Eistlandi, sem leiddu
til þess, að það gekk í alþjóða-
sambandið, hafi esperantó verið
notað eingöngu af hálfu beggja
aðilja. Enn fremur notar sam-
bandið esperanto í bréfaskiftum
um ihngongu í sambandið við
járnbrautaratarfsmenn í Persíu,
Tyrklandi, China og Japan.
í sama blaði er og frá því sagt,
aö í málgagni atvinnuskólanna, er
ýmis þýzk verklýðsfélög járnbraut-
arstarfsmanna hafa í sameiningu
stofnað handa járnbrautarstarfs-
mönnum, sé nú byrjaður kenslu-
bálkur f esperantó. Það heflr
komiö í ljós, að járnbrautastjóm-
inní þýzku fellur illa, að verklýðs-
íélögia hafa tekið að sér vinnu-
fræðsluna, og g§fur hún því síðan
í nóvember út hálfsmanaðarrit til
fræðsíu fyrir járnbrautarstarfs-
menn. Eftirtektarvert er, að í því
hófst þegar í fyrsta hefti greina-
flokkur um esperantó, og á eftir
honum á að koma kenslub&lkur.
Enn er birt í sama biaði kafli
úr skýrslu um esperantó, er þjóða
bandalagið gaf ut 1922, og hlióðar
hann svo:
>Vór voium staddir á hinni
alþjóðlegu mentamálaráðsteínu
Þjóðabandalagsins, þar sem um-
ræðurnar fóru fram á esperantó.
Haföi það mikil áhrif á ois, hversu
auðveldlega og fljótlega fulltrúum
ailra landa (þeir voru frá 28 iönd
um frá Chile til Kína) tókst að
láta skoðanir sínar í ljós og gera
aig skiljanlega. Umræðurnar voru
ekki slitnar sundur með þýðingum.
32 menn fluttu ræður, og á þrem
dögum var lokið vinnu, sem að
jafnaði tekur 10 daga, þegar mál
stórþjóðanna eru notuð.< —
í einhverju af næstu tölublöðum
Alþbl.hefstalþýðlegfræðslugreinum
esperantó eítir Ól. P. Kristjánsson
bóndamann að Kirkjuhóli í Ön-
undarflrði.
Dauðir menn dæmdir tii dauða.
>Morð logglit
>Ðaily Heratd< 13. mai seglr
frá dauðedómum herréttarins búl-
garska yfir þeim, sem sakaðir
haf a verið nm kirkjuspreaging-
uoa í Soiía, og hafl jafnvel ibú-
um Sofíu brugðið. Að vfsu hafi
menn búist við dauðadómum, en
ekki kowið tll hugar, að dauðir
menu yrðu dæmdir til dauða.
Samkvœmt simskeyti til blaðslns,
trá gömiam jatnaðarmannafor-
ingjum i Búlgariu Kolaroff og
Dmltroff. hafa sumlr þeirra, sem
dtemdlr voru til Lfláta, verlð skotn-
Ir í fangelsunam, áðar en dóm-
urlnn í'éli, -og dómurlnn um þá
kveðinn upp að eins til þess að
>löggllda morðUw.
>THgargurion með þessn er að
siá ryki í augn annara þjóðat,
segja Kolaroffog DmitroíT. >Tsan-
kovátjórnin hefir sent út íalsað-
ar ský/síar tii blaðanna, og stór-
veldln hafa tskið á sig ábyrgð
á gfæpunum með þvi að leyia
að aoka her Bálgara um 10
þúsundir nýllða.< —
Vér áköiíum alþýðu annara
þjóða í Norðurálfu um akjóta og
ötuliega hjáip.
I sama blaðl af >DaiIy Herald<
er sagt frá atburðl, sem orðið
hefir í Póílsndí 3. m«$ og bregður
nýju ljdsl yfir atburðlna í Búl-
garfu. Verður nánara aagt frá
þvf bráðlega hér i blaðinu.
Skaðabætnr. Birni Ólafssynl
símritara á Seyðisflrði var í fyrra
vikið frá starfl sínu við símstöð-
ina á Seyðisflrði fyrir engar sakir.
Nú hefir Mikla norræna ritsíma-
fólagið álitið sér hollast að greiða
honum -^skaðabætur fyrir. Segir
>Hænir< 23. maí svo frá því:
> 12000 krÓHfsr danskar hefir
Mikla norræna nú greitt Birni
OlafsByni í skaðabætur fyrir frá-
víkningu úr símritarastöðu hans
bjá félaginu. Hefir það greitt þessa
upphæð af fúsum vilja án dóms
eítir athugun málsins. Áður hafði
þ ið greitt honum 2500 kr. danskar.
Er það samtals um 15000 kr.
íslenzkar. Sýnir þetta, hve þokka-
legt athæfl frávikningin var, og
hve gild hafi ástæðan verið.<
K»tarr0rðar í Reykjavíkur-
apóteki þessa viku.
Bldgar Rioe Burroughs; Vllti Tarían.]
Þegar óttinn rénaði, óx henni áræði, og hún spur&i
hann, hvað hann ætlaðist fyrir, þegar skiðgarðurinn væri
fullgerður.
„Ég fer til vesturstrandarinnar, þar sem ég fæddist,"
svaraði Tarzan. „Ég veit ekki hvenær. Ég hefi æfina
fyrir mér, og ekkert rekur á eftir i skóginum. Við erum
ekki alt af á hlaupum úr einum stað i annan eins og
þið i umheiminum. Þegar ég hefi dvalið hér nógu lengi,
held óg vestur eftir, en fyrst verð óg að sjá um, að þú
hafir tryggan svefnstað, ogað þú hafir lært að verja þig,
ef þörf gerist. Það tekur sinn tima."
„Ætlarðu að, skilja mig hér eina eftir?" hrópaöi
stúlkan; hræðsluhreimur var i röddinni. „Ætlarðu að
Bkiljá mig eina eftir i þessum ógurlega skógi, þar sem
óg verð bráð villidýra eða villimanna, tugi milna frá
nýlendunum og i landi, sem enginn hvitur maður virð-.
ist hafa stigið fæti sinum 1?"
„Hvi ekki?" spurði Tarisani BÉg kom ekki með þig
hingað. Myndi nokkur þinna manna búa óvinakonu
betri vist?"
„Já," mælti hún með ákafa; „það myndu þeir sann-
arlega gera. Enginn maður af" minni ættkvisl myndi
skilja varnarl8usa hvita konu eftir á þessum hræði-
lega stað."
Tarzan ypti öxlum. Það virtist gagnslaust að tala
um þetta, og svo töluðu þau á þýzku, sem honum lik-
aði engu betur en þjóðin, sem talaði hana. Hann óskaði
þess, að stúlkan kynni ensku, osr mintist þess um leið,
að hann hefði séð hana á njósnum i enska liðinu. Hann
spurði hiuia þvi, hvort hún mælti á enska tungu.
„Auðvitað taia óg ensku", mælti hún, „en ég vissi
ekki, að þú kynnir hana".
Tarzan varð hissa, en sagði ekkert. Hanh furðaði að
eins á þvi, að stúlkan skyldi efast um, að Englendingur
talaði ensku, en honum datt þá, i hug, að hún myndi
frekast lita á slg sem villidýr merkurinnar, sem lært
hefði af tdlviijuu þýieku við að reika um þýzka hluta