Skessuhorn - 25.03.2020, Blaðsíða 23

MIÐVIKUDAGUR 25. MARS 2020 23
Vísnahorn
Óskar Sigurfinnsson í
Meðalheimi á Ásum er
maður prýðilega hag-
mæltur og vel skír í koll-
inum enn þó skrokkurinn
hafi aðeins látið á sjá í seinni tíð. Góðvini sín-
um sendi hann eitt sinn þessa kvöldkveðju:
Góða nótt ég garpi býð,
gleði og vín þig dreymi.
Með ástarkveðju alla tíð;
- Óskar í Meðalheimi.

Óskar söng alllengi með Karlakór Bólstað-
arhlíðarhrepps og án vafa hefur ýmislegt orð-
ið þar til á æfingum. Svo sem alþjóð veit þurfa
kórar stöðuga þjálfun því ekki dugir kyrr-
staðan og eitt sinn fengu þeir félagar konu að
nafni Sigríði til leiðbeiningar um kviðarönd-
un og raddbeitingu:
Sigríður á söngsins braut
sitthvað trúi ég kenni.
Margur sína menntun hlaut
á maganum á henni.
Rifjar þetta upp aðra vísu eftir Jakob Jóns-
son síðan Ingveldur Hjaltested var með karla-
kórinn Söngbræður í svipaðri þjálfun og lagði
hönd á neðanverðan kvið þeirra til að finna
öndunina:
Ingveldur hér átti að kenna söng
enda búin slíkum töframætti
að það sem löngum lafði í hálfa stöng
lyftist nú með undraverðum hætti.
Lárus Þórðarson söng lengi í kirkjukór
Lágafellssóknar og eins og lög gera ráð fyrir
þurfti hann að hlýða á guðsþjónustur eins og
fara gerði og þar með lokabænina. Eitthvað
var sú góða bæn farin að verða honum óþarf-
lega kunnugleg að hann taldi, þannig að hann
tók sig til og samdi aðra:
Héðan aftur heim ég fer
frá hugarvillu snúinn.
Drottinn Guð ég þakka þér
að þessi messa er búin.
Einn kórfélagi Lárusar átti til að mæta
með örlitla kaupstaðarlykt á æfingar. Hann
fór í síðan í áfengismeðferð og á fyrstu æf-
ingu kórsins eftir það var kórfélaginn spurð-
ur hvernig honum liði. „Jú, bara vel,“ svaraði
hann; „ég harma ekki fyrri daga og nú þarf ég
ekki að fá mér afréttara til að slá á þynnkuna.“
Þá varð Lárusi að orði:
Ekki harmar örlög sín
okkar góði drengur,
engin flaska, ekkert vín
og engin þynnka lengur.
Áður en umræddur kórfélagi fór á snúruna
brá hann sér til altaris en þótti blóð Krists
heldur naumt skammtað í staupin. Þegar kór-
félaginn sneri til baka hvíslaði Lárus að fé-
lögum sínum í bassanum:
Til altaris sér venda vann
veill á dagsins þrasi,
einhvern tíma hefur hann
haldið á fyllra glasi.
Spritt hefur oft reynst vel til sóttvarna
bæði útvortis og stundum einnig innvortis.
Á bannárunum og svosem eftir það var vin-
sælt að leita til greiðugra lækna og fá hjá þeim
sótthreinsunarefni. Ef ég man rétt var það Jó-
hann Ólafsson í Miðhúsum sem orti eftir vel
heppnaða læknisheimsókn:
Léttast brár við læknaspritt,
lifnar klár og gaman.
Gleðitárum glasið mitt
grætur árum saman.
Eyjólfur í Sólheimum fór líka til læknis í
Búðardal sem Þórhallur hét og lét draga úr
sér tönn en taldi vissara að nálgast einhver
sóttvarnarefni í leiðinni:
Fjörs í bálið fór allur.
Fægði stál úr kjafti.
Þína skál ég Þórhallur
þamba af sálarkrafti.
Á bannárunum kom maður til Jónasar
Rafnar sem þá var læknir á Akureyri og bar
sig aumlega. Taldi fátt geta bjargað sér annað
en læknaspíra. Jónas glotti við og tók lyfseðil
og skrifaði á hann:
Kominn er hann ennþá hann
Krossastaða Jón
og hvetur mig að gera sína einustu bón.
Að láta hann fara þurrbrjósta
þykir mér skömm
þið skuluð láta hann hafa ein 200 grömm.
Jónas gætti þess svo vel að hafa gott pláss til
að hægt væri að bæta þriðja núllinu við sem
Jón sveikst ekki um og gerði sér síðan gott
af. Jón Þorsteinsson á Arnarvatni hinsvegar
hugsaði til annarskonar glaðningar og ætli við
megum ekki öll hlakka til með honum:
Vorið dregur eitthvað út
undan freðnum bakka.
Hefur geymt þar grænan kút.
- Gef mér nú að smakka.
Ýmsir norðanlands hafa áhyggjur af kali í
túnum og fleiri hremmingum sem geta fylgt
langvarandi svellalögum. Ekki verða lang-
varandi svell til að auka grasvöxt svo mikið er
víst. Valdimar Kamillus Benónýsson sem var
afburða sláttumaður stóð við slátt í grasleysi
og kvað:
Er sem slái ég út í bláinn
ofan í gráan móasvörð.
Aðeins fáein æpa á ljáinn
ýlustrá um nakta jörð.
Séra Matthíasi Jochumssyni var á seinni
árum sínum sendur svohljóðandi vísuhelm-
ingur til að botna:
„Mesta hrak hún elli er,
engan maka’á kerling sér“
Hann bætti við fljótlega:
„versta tak mig hrellir hér,
hún á bakið skellir mér.“
Hofdala Jónas mun sömuleiðis hafa verið
farinn að finna fyrir ellimörkum þegar þessi
fæddist:
Ekkert get ég ort í dag
né upp á slegið gaman.
Það er á mér eitthvert lag
með „ói” fyrir framan.
Og eitthvað líkt hefur ástandið verið hjá
Guðríði Helgadóttur í Austurhlíð:
Svellar að skörum, sölnar stör
svifar í förin hrímið.
Styttast svörin, stirðna kjör
staðnar á vörum rímið.
Það verða semsagt ýmsar breytingar á
mannsævinni og væntanlega hafa einhverj-
ir vinir mínir í kennarastétt lent í svipuðum
nemendum og þeim sem Böðvar Guðlaugs-
son kvað um:
Kjafti aldrei heldur hann,
hvernig sem ég bið’ann.
Ekki veit ég hvern andskotann
á að gera við’ann.
Eigum við svo ekki að enda þáttinn á þess-
ari vísu Hjartar Gíslasonar. Hún á ekki illa við
núna:
Öls við dýra Amors krá
ýmsra skýrast lestir.
Æfintýra- og ástarþrá
eru víruspestir.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 4351189 og 849 2715
dd@simnet.is
Að láta hann fara þurrbrjósta þykir mér skömm
Í liðinni viku var tilkynnt hvaða
skólar í Evrópu hljóta viðurkenn-
inguna „eTwinning skóli“ til næstu
tveggja ára. Níu skólar hér á landi
munu bera titilinn og er Brekku-
bæjarskóli á Akranesi þeirra á með-
al. Hinir skólarnir átta eru Grunn-
skóli Bolungarvíkur, Hamraskóli,
Heilsuleikskólinn Skógarás, Leik-
skólinn Furugrund, Leikskólinn
Holt, Norðlingaskóli, Selásskóli
og Setbergsskóli. eTwinning skól-
ar eru nú ellefu talsins hér á landi
en í fyrra hlutu Hrafnagilsskóli og
Verzlunarskóli Íslands sömu viður-
kenningu sem er veitt til tveggja ára
í senn.
Titillinn „eTwinning skóli“ er
viðurkenning á öflugu og góðu
evrópsku samstarfi í gegnum þátt-
töku í eTwinning verkefnum. Við-
urkenningin er þó ekki síður liður
í skólaþróun því eTwinning skólar
eflast enn frekar í notkun upplýs-
ingatækni og alþjóðasamstarfi og
hafa tækifæri til styrkja starfsþróun
kennara og skólastjórnenda og auka
alþjóðatengsl skólans enda verða
þeir sýnilegri í skólasamfélagi eTw-
inning, sem fer ört vaxandi en tel-
ur nú yfir 200 þúsund skóla og tæp-
lega 800 þúsund kennara.
eTwinning skólar fá jafnframt
tækifæri til að mynd tengsl við aðra
eTwinning skóla í Evrópu og verða
hluti af evrópsku neti eTwinning
skóla. Þar að auki hafa eTwinning
skólar aðgang að námskeiðum og
vinnustofum sem eykur á mögu-
leika og tækifæri til starfsþróunar
og endurmenntunar fyrir kennara
og skólastjórnendur.
Nánari upplýsingar um eTwinn-
ing má nálgast á heimasíðu lands-
krifstofu eTwinning á Íslandi, etw-
inning.is, og á Evrópuvef Twinn-
ing, etwinning.net. mm
Á Facebook Hvanneyrarbúsins
voru nýverið rifjaðar upp aðstæður
sem sköpuðuðst á Hvanneyri þeg-
ar spænska veikin herjaði á lands-
menn fyrir ríflega öld. Minnt er á
að nú eru uppi fordæmalausir tímar
fyrir allflesta núlifandi Íslendinga.
Þá segir: „Það er samt ekki svo að
skæðir faraldrar hafi ekki gengið
áður yfir og núna er oft vitnað til
spænsku veikinnar sem geisaði vet-
urinn 1918-1919. Þá var gripið til
ýmissa takmarkana svo sem sam-
göngubanns og verðir stóðu við
Holtavörðuheiði til að varna því að
pestin bærist norður í land.“
Í því ástandi sem geisaði þá átti
Halldór Vilhjálmsson skólastjóri
Bændaskólans á Hvanneyri ráð
undir rifi hverju. Hann forgangs-
raðaði mikilvægi starfsmanna og
greip til þess ráðs sem lýst er svo
prýðilega í blaðaúrklippu frá þess-
um tíma, og gafst vel. „Það má eig-
inlega líka skilja þetta sem svo að
kirkjan hafi einnig nýst sem hlaða,
eða allavega verið álitin samskon-
ar húsakostur. Þar með má vísa til
hefðarréttar sem núverandi bústjóri
getur nýtt sér,“ segir á Facebook
síðu Hvanneyrarbúsins. Hvort sem
fjósamenn vorra kórónaveirutíma
munu dvelja í kirkjunni eða annars-
staðar, liggur ekki fyrir, en víst er
að fjóshlöður eru bágur húsakostur
og jafnvel ekki til eftir að heyverk-
un breyttist.
mm
Gegningamenn voru
einangraðir í kirkju staðarins
Brekkubæjarskóli ber nú
titilinn „eTwinning skóli“