Alþýðublaðið - 08.06.1925, Blaðsíða 3

©r ©kkl Ijóa skilningur á örðug-
Seikaoa vlð brsyíingarQar, heidnr
@r húa ijandsamleg aðstaða gegn
uonbótunum sjáiíum.
í>að, s«m við þursum í stjórn-
málunum, ©r víðsýni og hugsjónír,
hln hugdjarfa von, hin örugga
trú á roátt mannsanðans til þaas
að stjórna r&s tbutðanna, þegar
hann vlií, og áitveðian vilja tii
þasss að sætta sig ekki við neina
rangsleitoi. a.
Gsperanto.
I.
Svo segir í austurlenz um
halgi*ögnum. að f upphafí hötðu
ailir menn ©itt og sama tungu-
roál. Einhvcrju sinni kom þelm
tll hugar að byggja sér borg
eina með miklum turnl, svo að
þair tvíst aðu'it ekki. En drottinn
aifskerj r sá þ?tta hiá þ im og
varð þá að o ði: »Sjá ! Þair ©ru
ein þjóð o« hft a aliir »ma
tungumál. og þetta ®r hið íyrsta
fyrirtæki þeirra, og nú mun þ®im
ekkert ófært vorða, sem þeir
taka sér fyrir hendur að gera.
Gott og vd, Stígum niður og
ruglum tungumái þdrra, svo að
©nginn skiíji t'ramar annars mát.<
Þatta gerði Mann síðan, og var
þá úti um borgarbygginguna
fl* JEL»YBUBL'JLBr*
sem og önnv.r samvinnufyrlr-
tæki.
Vitanlega er þetta ekkert
annað en þjóðsaga. En mikill
sannieikur ©r í henni fólginn,
eins og- oft-er f sltkum sögnuœ.
Þó hefir sam; nburðarmál'ræð-
inguoum — @n beir ieggj st
manna dýp t 'á þ$«au sviði —
®kki tekisi að fi > na líkur iyrlr því,
að Rlt maunkynið hafi nokkru
sinni taláð eitt og sama mál.
Eu hht telja þeir sanmsð, að
alllr Iado-Gi5rmanir eða Aríar,
en tií þairca teSjaat, eins og
kunnugt er: Indverjar, Persar,
Afmeeir og Evrópumenn aliir
að frátöidum Finnum og Madjör-
um h»fi í öndverðu haft eitt
máí, verið ®ln þjóð, ©nda bjaggu
beir þá allir á svipuðu svæði.
Síðan dc elrðust þeir víða um
lönd. o - rugluðust þá tungur
f>sdrra. Nú tala hinar arísku
þjóðir ait &ð 50 sðaitungumál
yrir man aliar tsáiiýzkur. En
þær skitta huadraðum.
Eíí pýðiag austaríenzka æfin-
týrsins sr dýpri en þetta. Aðal-
kjsrninn ligvur f þessum orðum
drottins aUaherj rr: >Þelr eruein
þjóð og hafa tíiir sama tungu-
mái;... síú mun i>eim ekkert ófært
verða « Drotíinr, þesai var þröng-
rýnn eins og flastir guðlr á þeim
dögum. Hann óttaðiat, »ð menn-
irnir myndu v. xa sér yfir höfuð,
og hann fann ráð, s®m dugði,
svo eiotsít sen \ það var: Að
eina að rugia tungumál þeirra,
S
Bækur til sölu
á aígreiðslu Álþýðablaðsíiis,
gefnar út af ÁlþýðaiiokkQRiu:
Söngvar jafnaðarmauna |kr. 0,60
Bylting og íhaíd — 1,00
Höfuðóvinurinn — 1,00
Dailt um jafnaðarstefnuna — 1,60
Bækur þessar fást einnig hjá útsölu-
mönnum blaðsins úti um land. Enn
fremur fást eftirtaldar bækur á af-
greiðslu blaðsius:
Réttur, IX. árg., 'kr. 4,60
fyrir áskrifendur — 4,00
Bréf til Láru — 6,00
Allar Tarzans-sögurnar, sem
út eru komnar, — 20,00
Byltingin í Rússlandi — 8,00
®tbrai@i8 MMðubiaSiS
hvar ssm *»;8 sph8 sg
hvspt MS pið faril!
Alþýðumenn!
Hefi nú með síðustu skipum fengið
mikið af ódýrum, en smekklegum fata-
efnum, ásamt mjög sterkum tauum í
verkamannabuxur og stakka-jakka. —
Komið fyrst til mín!
Guðm. B. Vikap,
klæðakeri. Laugavegi 5.
þá kom hitt af sjáífa sér, og
hefi* ekki verið úr því bætt ean
sem komið @r.
Eon reyaist oaa svo, að hin
mörgu og óííku tanguroál þjóð-
anna eru orsök margra ötðug-
Ielka og roikile böis. Er það
alkunnagt, hversu mjög það
Edgar Ric@ Burroughs: Vilti Tapaara.
haft i fullu tré við þær. Ef með þarf, sýni ég þér,
hvernig þu skalt bera þig að, og þá' veröur þér
borgið.“
„Ég skal reyna," mælti stúlkan, Ben ég óttast, að það
verði erfitt. Þetta er ógeðslegasta dýr, sem ég hefi
séð.B
Tarzan brosti. „Yafalaust hugsar liann eins um
þiff.“
Nú voru margir apár kömnir. Bæði fullorðnir kai’lar,
ungar apynjur og gamlar mæður með unga sina á
bakinu eða hlaupandi i kringum sig. Þótt þeir befðu
séð stúlkuna um nóttina, höfðu þeir gaman af að skoða
hana enn. Stúlkan hleypti i sig kjarki og' lót ekki hið
minsta bera á ótta sínum. Tarzan horfði fast á hana
og brosti. Svo kunnugur var hann menningunni, að
hann vissi, að stúlkan hlaut að kveljast mjög. En hann
kendi ekki i brjósti um hana. Hrm var úr fjandmanna-
liði og átti þetta víst fullkcinlega skilíð. Hann varð þó
að viðurkenna hugrekki hennar. Alt í einu snéri hann
sér að öpunum.
aTarzan fer á veiðar fyrir sig og maka sinn,“ mailti
hann. „Makinn verður hér eftir," og hann henti á skýlið.
»Gætið þess, aö enginn úr hópnum geri henni mein.
Sbiljið þið það?“
Jú, þelr skilclu það. „Við meiðum hana ekki,“ sagði
i Go-lat.
! „Nei,“ sagði Tarzan, „Þú gerir það ekki, þvi að ef
þú gerir það, drepur Tarzan þig,“ og hann snéri sér
að stúlkunni og mælti: „Komdu! Ég fer nú á veiðar.
Það er bezt, að þú farir ekki úr kofanum, Aparnir hafa
lofað því að láta þig i friði. Ég lána þér spjótið mitt.
Það er bezta vopn til varnar, en ég efast um, að þú
þurfir þess með, meðan ég er i burtu.“
Hann gekk með henni að skiðgarðinum, og þegar
hún var inn komin, lokaði hann hliðinu með þyrnihrislu
og gekk til skógar. í skógarjaðrinum sveiflaði hann sér
upp i trén og' hvarf sýnum Bertu. Þá fór hún inn i
skýlið, kastaði sór til jarðar 0g brast í grát.
X. KAFLI.
i Eiöndum willimanna.
Tarzan leitaði að rádýri eða villigelti. Hann bjóst við,
að kjöt þessara dýra myndi bragðast þessari konu úr
mentaða heimii um bezt. Hann gekk upp með ánni.
Helzt voru dýi þessi þar; þau leituðu vatnsins. En