Morgunblaðið - Sunnudagur - 09.08.2020, Side 10

VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9.8. 2020
É
g ákvað að keyra á þetta í lok síð-
ustu viku eftir að hafa tekið tvær
vikur, tvær og hálfa, alveg í frí,“
segir Martin Hermannsson, lands-
liðsmaður í körfubolta, er við hitt-
umst í lok júlímánaðar. „Ég byrjaði að æfa síð-
asta mánudag og hef ekki getað gengið síðan,“
segir hann kíminn.
Hann segir þetta sumar vera nokkuð frá-
brugðið því sem hann á að venjast. „Þetta er
fyrsta sumarið síðan 2009 hjá mér þar sem það
er ekkert landsliðsverkefni í gangi,“ segir
Martin en hann hefur verið með yngri eða
A-landsliðum á þessum árum. Hann hefur fest
sig í sessi sem besti körfuboltamaður þjóð-
arinnar, verið valinn körfuboltamaður ársins
af KKÍ síðustu fjögur árin og varð annar í
kjöri á íþróttamanni ársins í fyrra.
Eftir að tímabilinu var frestað í þýsku úr-
valsdeildinni vegna kórónuveirunnar í mars
kom Martin heim til Íslands. „Þá vissi enginn
neitt, það vissi enginn hvort tímabilið yrði
klárað, en Þjóðverjarnir voru bjartsýnir á að
ég þyrfti að koma aftur.“ Hann þurfti að fara í
sóttkví í tvær vikur hér heima og gat lítið æft á
meðan. Ákveðið var svo að klára deildina í
Þýskalandi.
„Þetta gerðist mjög hratt. Ég var látinn vita
að ég þyrfti að koma út og tveimur dögum
seinna var ég kominn til Berlínar. Menn voru
stressaðir yfir því að það yrði mikið um
meiðsli, margir búnir að þyngjast, og allir
dottnir úr leikformi, þannig.“
Lið Martins, Alba Berlin, varð meistari fyrir
tómu húsi í júní og vann þar með tvöfalt í ár en
liðið varð bikarmeistari í febrúar. Liðið vann
alla sína leiki í úrslitakeppninni, sem sett var
af stað þegar byrjað var að spila aftur í byrjun
júní. „Við náðum að gera mikið á stuttum tíma
og púsla okkur saman.“
Var skrítið að fagna fyrir tómu húsi?
„Ég sagði áður en ég fór út að það myndi
enginn bera virðingu fyrir þessum titli en eftir
að við unnum var þetta geggjað. Þegar maður
er að spila finnur maður ekki fyrir þessu. Þeg-
ar það eru kannski fimmtán þúsund manns í
höllinni „sónar“ maður samt einhvern veginn
út og finnur ekki fyrir þeim. Það var þannig séð
ekki skrítið á meðan maður var inni á vellinum
en eftir á, þegar við fögnuðum titlinum sjálfum,
var þetta frekar furðulegt allt saman.“
Liðinu gafst færi á að fagna titlinum í lestar-
ferðinni heim til Berlínar frá München, þar
sem úrslitakeppnin fór fram. „Ég bið bara
fólkið afsökunar sem þurfti að vera með okkur
í þeim vagni,“ segir Martin og hlær.
Fær dugnaðinn fá mömmu
Faðir Martins, Hermann Hauksson, var einnig
landsliðsmaður í körfubolta, lék með KR, eins
og Martin hér heima, og Njarðvík, auk þess
sem hann kom stuttlega við í atvinnumennsku
í Belgíu. Þegar Martin var valinn besti leik-
maður úrvalsdeildarinnar 2014, aðeins 19 ára,
urðu þeir fyrstu feðgarnir til að vera báðir
valdir bestu leikmenn úrvalsdeildarinnar.
Fyrst um sinn var þó hugurinn við fótbolt-
ann. „Ég byrjaði fyrr í körfubolta út af pabba
en fannst alltaf skemmtilegra í fótbolta,“ segir
Martin, sem var mjög efnilegur knattspyrnu-
maður, valinn í úrtök yngri landsliða og orð-
aður við að fara til reynslu til West Ham sem
dæmi. „Ég var orðinn frekar heitur fyrir fót-
boltanum og ætlaði að fara þá leið. 13, 14, 15
ára gamall var ég staðráðinn í því.“
Martin gekk einnig vel í körfuboltanum og
ákvað á endanum að velja hann fram yfir fót-
boltann, 16 ára gamall. „Ég sé ekki eftir því en
maður veltir því alveg fyrir sér hvað hefði orð-
ið ef maður hefði valið fótboltann og eytt jafn
miklum tíma í hann og körfuna. Maður var
stór á fótboltavellinum en lítill inni á körfu-
boltavellinum. Maður hefði endað bara í haf-
sent eða eitthvað,“ segir Martin, sem lék mest
á miðjunni á sínum fótboltaferli.
Martin segir föður sinn hafa verið mikla
fyrirmynd. „Mig langaði alltaf að bæta það
sem hann gerði.“ Hermann þurfti að leggja
skóna snemma á hilluna vegna meiðsla og
Martin þurfti því að reiða sig á gamlar upp-
tökur af pabba. „Þegar maður sá þær var mað-
ur náttúrlega með stjörnur í augunum.“
Martin leit mikið upp til Jóns Arnórs Stef-
ánssonar, eins besta körfuknattleiksmanns í
Íslandssögunni ef ekki þess besta. „Svo auðvit-
að mamma líka. Hún er langhlaupari, á einn
besta tíma í maraþoni kvenna á Íslandi. Ég fæ
eljuna og dugnaðinn frá henni. Pabbi er dug-
legur en finnst gott að slaka á í sófanum á með-
an mamma er með bilaðan metnað og á erfitt
með að sitja kyrr.“
Fannst ég betri en þessir gæjar
Martin var alltaf efnilegur körfuboltamaður,
byrjaði snemma að æfa með meistaraflokki og
var valinn í yngri landslið Íslands. Hann var þó
ekki einn sá besti, fyrst um sinn. „Þegar hjólin
byrjuðu að snúast gerðist þetta hratt. Ég var
seinþroska, frekar grannur, lítill og aldrei sér-
staklega fljótur, hoppaði ekki hátt eða var
sterkur. Ég hef allan minn feril þurft að finna
leiðir til að skora og laga leikinn að mínum lík-
ama.“
Árið 2010 varð landslið 16 ára og yngri
Norðurlandameistari og var Martin valinn
bestur á mótinu. „Árið áður var ég í 15 ára
landsliðinu og var ekki einu sinni í byrjunarlið-
inu. Ég tók það svolítið inn á mig. Mætti að æfa
fyrir skóla, æfði eftir æfingar, tók 60 arm-
beygjur hvert einasta kvöld. Þetta hljómar
ekki mikið en þegar maður gerir þetta á hverj-
um degi skilar þetta sér. Ég fann þvílíkan
mun.“
Ólíkt mörgum öðrum drakk Martin ekki
áfengi í menntaskóla og er það til marks um
metnað og einbeittan vilja hans til að ná langt í
Morgunblaðið/Árni Sæberg
„Maður er það klikkaður“
Martin Hermannsson er aðeins 25 ára en nokkuð er síðan hann festi sig í sessi sem besti körfuknattleiksmaður okkar Íslendinga.
Hann varð Þýskalandsmeistari með Alba frá Berlín í júní og lék með þeim í EuroLeague, sterkustu Evrópukeppninni, í vetur.
Hann gengur í ágúst til liðs við Valencia, sem leikur í EuroLeague og spænsku deildinni, þeirri sterkustu í Evrópu.
Böðvar Páll Ásgeirsson bodvarpall@mbl.is
’ Þetta gerðist allt svo hratt aðég áttaði mig kannski ekki áþví sem var að gerast. Fyrir mérvar þetta mjög eðlilegt að þetta
væri að gerast á þessum aldri.
Sem er auðvitað galið þegar
maður hugsar út í það núna.
„Ég myndi ekki breyta neinu
og væri til í að gera þetta þar
til ég væri áttræður,“ segir
Martin um körfuboltaferilinn.