Bæjarins besta - 02.06.1999, Síða 9

kallinn upp í lögreglubílinn
en heilinn úr honum var eftir
á götunni. Þá komTorfi Bjarna
nteð skóflu, pabbi hans Reyn-
is listamanns, tók heilann á
skófluna og henti honunt nið-
ur í fjöru. Þá sagði einhver
þarna: Það hefði nú frekar átt
að setja heilann úr Alí Baba í
kistuna en henda búknum.“
Tólf börn samanlagt
Sigríður Inga Þorláksdóttir,
eiginkona Kristjáns, er frá
Siglufirði. Þaðan fór hún
sextán ára til Danmerkur þar
sem hún bjó í níu ár en fluttist
þá til Reykjavíkur. Inga á sjö
börn frá fyrra hjónabandi en
Kristján á fimm, einn son og
fjórar dætur. Aðeins eitt af
börnum Kristjáns og Elsu
heitinnar er búsett á Isafirði.
Það er Kiddý, eiginkona Haf-
steins kafara. Síðan á Kristján
eina dóttur sem er bóndakona
í Landeyjunum, aðra í Reykja-
vík og þá þriðju sem er búsett
í Noregi, og sonurinn á heinta
í Reykjavík.
nokkrum árum eða undir það
sem þau Sigríður Inga voru
að hætta í siglingunum hafi
börnin, barnabörnin og barna-
barnabörnin þeirra verið orðin
samtals 85. „I síðasta jóla-
túrnum vorum við með áttatíu
og fimm jólapakka.“Töluvert
hefur afkomendunum víst
fjölgað síðan en Kristján veit
ekki hver fjöldinn er núna.
„Eg er hættur að telja“, segir
hann með uppgjafarsvip.
„Við vorum auðvitað sitt
með hvort herbergið á Hofs-
jökli, Inga með þernuherberg-
ið og ég með bátsmannsher-
bergið, sem var stærsta her-
bergið. En eftir að við vorum
gift kunnum við ekki við ann-
að en að reyna að búa saman,
þannig að hennar herbergi var
bara notað sem geymsla. Þar
vorum við með jólapakkana
og tollurunum hreinlega féll-
ust hendur þegar við komum
til landsins. Þeir lögðu ekki í
að fara að skoða í áttatíu og
fimm jólapakka.“
Nóg að fara einu
stoðarmenn til að fara með
sér um borð í Albert. Baldur
sagðist vera hræddur við skip-
herrann því að hann væri með
kjaftagang og hótanir, enda
var maðurinn blindfullur.
Baldur vildi komast um borð
í Albert til að koma því áhreint
hvort þeir ætluðu yfirleitt að
ná bátnum út. Helgi skipherra
þóttist ætla að ná honum út á
morgunflóðinu en svo kom
morgunflóðið og þeir gerðu
ekki neitt. Það var svo á kvöld-
flóðinu sem við Jóhann vorum
sendir um borð með Baldri
og Hermanni heitnum Sig-
urðssyni, sem var skipstjóri á
Víkingi, þeim til trausts og
halds, til að vita hvað varð-
skipsmenn hygðust fyrir. Að
öðrum kosti ætlaði Baldur að
fá Fagranesið til að draga
bátinn á flot.“
Blindfullur skipherra með
bjölluhnapp í kojunni
„Svo fór að það átti að
leggja hendur á Baldur þarna
um borð í varðskipinu en við
Jóhann sem áttum að vera líf-
verðir hans gátum auðvitað
ekki látið það viðgangast.
Þetta endaði þannig að ég
lagði helvítis kallinn á varð-
skipinu upp í koju og settist
fyrir framan hann. En þá var
tæknin orðin svo mikil þarna
um borð að hann var með
bjölluhnapp í kojunni til að fá
kaffi eða önnur drykkjarföng
í bælið. Hann hringdi bara og
þá kom stýrimaðurinn. Helgi
skipherra fyrirskipaði stýri-
manninum að láta alla menn
vopnbúast og standa klárir á
ganginum og tjarlægja síðan
þessa menn af skipinu, þ.e.
okkur, því að við værum of-
beldisseggir. Við Jói gengum
síðan í gegnum þessa helvítis
þvögu, þcssa vopnasveit, með
þeirn Baldri og Hermanni.
Þarna um borð var loftskeyta-
rnaður sem ég þekkti. Pabbi
hans var lögregluþjónn hér á
Isafirði og átti heima hérna í
næsta húsi. Þessi strákur var
vopnaður línubyssu. Þegar ég
gekk fram hjá honum gat ég
ekki stillt mig um að segja:
Oli, skjóttu! Og þá var kjark-
urinn ekki meiri en það, að
hann missti byssuna. Svona
var nú liðið um borð í varð-
skipinu.“
Kristján var lögreglumaður
í tíð þriggja sýslumanna á ísa-
firði. Fyrsturþeirra var Jóhann
Gunnar Ólafsson, síðan
Björgvin Bjarnason og loks
Þorvarður Kjerúlf Þorsteins-
son, en sýslufulltrúarnir á
þessum tíma skiptu tugum.
Eins og vænta má gekk á
ýmsu í meira en tuttugu ára
starfi lögreglumanns á Isafirði
eftir miðja öldina, þegar kom-
ur breskra og þýskra togara
voru hér tíðar. Þá var oft róst-
ursamt þegar margir togarar
voru í höfn, erlendir og inn-
lendir.
Þegar Hofsteinn kafari
læknaðist af hikstanum
En það bar fleira við en
átök við sjómenn. „Mér er
það mjög minnisstætt þegar
verið var að rífa gamla slátur-
húsið, en það stóð rétt þar
sem seinna reis rækjuverk-
smiðja O. N. Olsens. Hér á
ísafirði var á þeim tíma að-
fluttur maður að sunnan og
vann í Vélsmiðjunni Þór.
Hann var snillingur í höndun-
um og gat allan andskotann.
Hann var hreinn galdramaður
og víst þess vegna kallaður
Alí Baba Til dæmis gerði
hann við ljósaperur. Þess má
geta, að hann læknaði Haf-
stein tengdason minn af hik-
sta. Hann fékk þennan and-
skotans óstöðvandi hiksta en
Alí var fljótur að blanda ein-
hvert helvítis rnjöl ofan í hann
og pilturinn snarhætti að
hiksta. Eg held bara að hann
hafi ekki hikstað síðan.“
Ævilok Alí Baba
„Nú, það var verið að rífa
þetta sláturhús og lögreglan
var fengin til að koma og loka
götunum svo að það væri ekki
verið að keyra þarna rétt á
nteðan ýtan var að maska þetta
niður. Þá hafði kallinn kornið
þarna inn á svæðið án þess að
við yrðum hans varir. Hann
fór fram fyrir ýtuna og ætlaði
að stoppa hana, því að hann
sagði að þetta væri svo mikil
sóun á verðmætum, sperrur-
nar þykkar og góður í þeirn
viðurinn, og hann vildi fá að
rífa þetta sjálfur og nýta það.
Strákurinn á ýtunni vildi ekk-
ert hlusta á hann og svo fer
kallinn og strákurinn bakkar.
Þá vill ekki betur til en svo að
hann keyrir yfir hausinn á kall-
inum. Hausinn lagðist náttúr-
lega saman undir beltinu. Þá
vorum við sóttir og við tókum
Áttatíuog fimm júlapakkar
Kristján segir að fyrir
sinni til Múrmansk
Hofsjökull var í flutningum
á frystum sjávarafurðum fyrir
6endum vestfirskum sjómönnum
og fjölskyldum þeirra bestu
kveðjur á sjómannadagjnn
ÍSFANGhf.
Suðurgötu - ísafirði
óendum vestfirskum sjómönnum
og fjölskyldum þeirra bestu
kveðjur á cBjómannadagjnn
Orkubú Vestfjarða
Nr Stakkanesi 1 • ísafirði • Sími 456 3211
r
óendum vestfirskum sjómönnum
og fjölskyldum þeirra be<stu
kveðjur á .sjómannadaginn
MIÐVIKUDAGUR 2. JUNI 1999
9