Bæjarins besta - 06.12.2000, Blaðsíða 6

r ^
Gamansögur af alþingismönnum
Kærí kjósandi
Bókaútgáfan Hólar hefur
sent frá sér bókina Kæri
kjósandi sem er sjálfstætt
framhald hinna vinsælu
metsölubóka Hæstvirkur
forseti og Já, ráðherra. Blað-
ið hefur fengið góðfúslegt
leyfi útgefanda til að birta
nokkrar skemmtisögur úr
bókinni.
Átti enga mynd
af Grími rakara
Sagan hermir að forsetinn
okkar, Ólafur Ragnar, hafí
gefið Margréti Danadrottn-
ingu ljósmynd af föður sín-
um þegar hún heimsótti ísa-
fjörð hér um árið. Þetta barst
vitanlega í tal á fundi sjálf-
stæðismanna skömmu síðar
og var Davíð Oddsson þá
spurður, hvort hann teldi
svona nokkuð við hæfi.
Hann svaraði grafalvarlegur
á svipinn:
„Jú, það tel ég. Eg veit
ekki til þess að Margrét
Danadrottning hafi átt nokk-
ra mynd af Grími rakara.“
Magnús heimtar
sannanir
Magnús Torfason var al-
þingismaður fyrir fjölmarga
flokka á sinni tíð, meðal
annars- Framfaraflokkinn,
Sjálfstæðisflokk eldri og
Framsóknarflokkinn. Jafn-
framt var hann sýslumaður,
fyrst í Rangárvallasýslu, þá
Isafjarðarsýslu og síðast í
Arnessýslu.
A sýslumannsárum
Magnúsar í Arnessýslu kom
eitt sinn bóndi til hans á
skrifstofuna og kærði fyrir
honum að kona sín væri sér
ótrú.
„Hafið þér sannanir fyrir
því?“ spurði Magnús.
„Já, ég get sannað að hún
hefur leitt annan mann á
götu en mig,“ svaraði bónd-
inn.
„Það eru engar sannanir,“
sagði Magnús þá. „Það er
ekki það sama að teyma
merina og ríða henni.“
Súkkulaðið búið
Það var í jólaglöggi hjá
Framsóknarflokknum á
Vestfjörðum í desember-
mánuði 1998. Teitið var
haldið á ísafirði og voru
þingmenn flokksins í kjör-
dæminu, Gunnlaugur M.
Sigmundsson og Kristinn
H. Gunnarsson, vitaskuld
mættir í gleðskapinn. Tóku
þeir báðir til máls og sagði
Gunnlaugur meðal annars:
„Eins og þið vitið öll þá
er Guðni Geir Jóhannesson
bæjarfulltrúi Framsóknar-
flokksins hér í bæ. Hann
var kjörinn í vor og kunni í
fyrstu lítið fyrir sér í pólitík.
Það hefur hins vegar lagast,
en þó frétti ég í morgun, að
Guðni hafi aldrei komið til
Suðureyrar. Ekki er það nú
gott, enda tilheyrir þetta
byggðarlag Isafjarðarbæ og
þar er mikið af framsóknar-
mönnum.
Ég ákvað að kippa þessu
í lag. Ég var á leiðinni þang-
að og bauð Guðna með. Við
ókum í gegnum jarðgöngin
og til Suðureyrar og heim-
sóttum þar fyrst af öllum
gamla konu, sem alltaf hef-
ur kosið Framsóknarflokk-
inn. Hún bauð okkur í kaffi
og dvöldum við hjá henni
lengi dags.
Guðni er durtur og feim-
inn. Hann sagði ekki orð
allan tímann sem við vorum
hjá henni, heldur sat þögull
við eldhúsborðið og bruddi
í sífellu hnetur sem voru í
stórri skál á borðinu. Að
skilnaði hrökk upp úr hon-
um: ,
„Þú fyrirgefur mér von-
andi, en ég gáði ekki að
mér og kláraði allar hnetur-
nar.“
„Það er allt í lagi, vinur,"
svaraði gamla konan um
hæl. „Ég er alveg tannlaus
og get því ekki borðað hnet-
ur, en var þó búin að sjúga
allt súkkulaðið utan af
þeim.“
Hannibal
é vildi ekki upp í
Það var á framboðsfundi
í Bolungarvík 1974. Þetta
voru fyrstu kosningarnar
sem Sighvatur Björgvins-
son bauð sig fram í efsta
sæti fyrir Alþýðuflokkinn
og Vilmundur Gylfason í
annað. Hjá frjálslyndum og
vinstri mönnum var Karvel
Pálmason efstur og Jón
Baldvin Hannibalsson í
öðru sæti.
En þrátt fyrir þetta mikla
mannval var fundurinn
óhemju daufur og leiðin-
legur. Þetta skynjaði sjálf-
stæðismaðurinn Matthías
Bjamason, sem átti að tala í
annarri umferð, og ákveður
hann að hressa upp á mann-
skapinn.
Matthías byrjar ræðu sína
og segist harma að sjá alla
þessa krata, sinn á hverjum
listanum, eins og þeim hefði
nú orðið tíðrætt um það í
sumar að sameinast. Gylfi
Þ. Gíslason, þáverandi for-
maður Alþýðuflokksins,
hefði gengið svo hart fram
til að ná sáttum að hann
hefði ekki boðið Hannibal
að koma upp í til sín.
„Já, Gylfi lyfti sænginni,“
sagði Matthías, „og það var
ekkert eftir hjá Hannibal
annað en að hoppa upp í, en
Hannibal vildi ekki.“
Svo varpaði Matthías
þessari spurningu fram í
salinn:
„Hefur nokkur maður
heyrt að hann Hannibal hafi
fyrr neitað að fara upp í?“
Eftir þetta var ekki leiðin-
legt á fundinum.
Nýjar vestfirskar þjóðsögur
Gísla Hjartarsonar
Þríðja útgála
komiimút
AIls eru nú þrjú hundruð og
þrjár nýjar vestfirskar þjóð-
sögur Gísla Hjartarsonar rit-
stjóra á Isafirði komnar á
prent. Þriðja heftið í ritröðinni
„Hundrað og ein ný vestfirsk
þjóðsaga“ kom úr bókbandi í
síðustu viku og voru fyrstu
bækurnar opnaðar í rnorgun-
kaffí í Ahaldahúsi ísafjarðar-
bæjar á Stakkanesi. Sögurnar
sem Gísli hefur snapað saman
af nafnkenndu fólki og við-
burðum áVestfjörðum, sannar
eða ýktar eða lognar að ein-
hverju leyti, hafa notið mikilla
vinsælda í tveimur síðustu
jólabókaflóðum.
Útgefandi sagnanna erVest-
firska forlagið (Hallgrímur
Sveinsson) á Hrafnseyri. Þeg-
ar fyrsta heftið kom út fyrir
tveimur árum mun ekki hafa
verið gert ráð fyrir framhaldi.
Eins og nú horfir er hins vegar
hvorki þrot né endir í sjónmáli
og Gísli er enn að safna í
sarpinn.
Hér á síðunni eru nokkur
sýnihorn úr safni Gísla.
Móra endurborin
Halldór Jónsson á Broddadalsá á Ströndum er greina-
góður og skemmtilegur ágætiskarl, sem enn lifir hátt á ní-
ræðisaldri. Hann þeysir nú um alla landareignina á fjórhjóli
með nýja hnjáliði úr stáli. Dóri á Broddadalsá er nokkuð
fljótfær og til eru mörg skemmtileg tilsvör höfð eftir
honum.
Fyrir nokkru, eftir að sonurinn Torfi var tekinn við búi,
lóguðu þeir feðgar mórauðri garnalá í heimaslátrun að
hausti. Hafði ærin verið forystukind. I leitum haustið eftir
þegar verið var að reka féð í rétt kemur gömul ær í réttina
og líktist hún mjög ánni sem slátrað hafði verið haustið
áður. Þá kallar Dóri og er fljótmæltur að vanda:
„Torfi, þarna er hún komin hún Móra sem við lóguðum
í fyrra!“
Samstaða
Að Hólum í Geiradal bjó rnaður að nafni Þórarinn
Kristjánsson. Það er ekki sami Þórarinn og þar býr nú en
sá er Sveinsson. Þessi bjó áður að Illugastöðum, flutti
þaðan að Hyrningsstöðum og síðan að Hólum. Þórarinn
þótti að mörgu leyti sérkennilegur í tilsvörum og öðru.
Eitt sinn var Þórarinn að lýsa samstöðu og hjálpsemi
sveitunga sinna og sagði:
„Það er hver höndin upp á móti annarri við að hjálpa
hinni.“
Hallgrímur Sveinsson bókaútgefandi á Hrafnseyri afhendir
Olafi Borgarssyni starfsmanni Isafjarðarbœjar fyrsta
eintakið á kaffistofu Ahaldahússins. Gísli Hjartarson
þjóðsagnasafnari fylgist með.
r \
Koníakskraniim
ÓskarÞórarinsson skipstjóri áísafirði varþekkturmaður
hér vestra og ævinlega nefndur Skari sprútt í daglegu tali.
Skari seldi brennivín í gríð og erg á svörtum í marga
áratugi. Var þetta nauðsynleg þjónusta við ísfirðinga og
nágranna þeirra. Óskar varð nokkuð snemma ekkill og
bjó hin síðari árin með Katrínu Gísladóttur.
Þegar Skari var orðinn gamall og fúinn íluttist hann
með Kötu til Hafnarfjarðar. Þar bjuggu þau í þjónustu-
íbúðum aldraðra uppi í hrauninu nálægt veginum til Kefla-
víkur. Þá var Óskar löngu hættur að selja brennivín. Hann
lést síðan syðra fyrir nokkrum árum.
Kata var afar góð við Skara og þegar hann var orðinn
alveg lappalaus var hún dugleg að liðka hann með því að
fara með hann í gönguferðir. Hafnarfjörður er mesti álfabær
á Islandi og þar er hvarvetna urmull af álfum. Eitt sinn er
þau Kata og Skari eru í gönguferð í hrauninu heyra þau
neyðaróp inni í runna. Þau fara inn í runnann og finna álf
sem hefur fest fótinn í gjótu. Skari var fljótur að losa
álfinn sem var þakklátur fyrir björgunina og sagði:
„Óskar Þórarinsson, þú hefur bjargað lífi mína Að
launum færðu eina ósk.“
„Ég þarf enga ósk“, segir Óskar, „ég fer bráðum að
drepast."
„Jú, ég meina þetta“, segir álfurinn. „Óskaðu þér.“
„Jæja þá“, segir Óskar. „Ég vil hafa nóg koníak að
drekka þangað til ég dey.“
Alfurinn: „Óskin er uppfyllt. Þegar þú kemur heim
munt þú pissa koníaki og svo mun verða þar til þú ert
allur.“
Nú brá svo við, að á heimleiðinni hafði Kata ekki roð
við Skara á göngunni. Þegar þau koma heim segir Óskar
strax:
„Kata, náðu í glas.“
Kata nær í glas og Skari pissar og smakkar. Og viti
menn, þetta er fimm stjörnu Napóleonkoníak. Þá segir
Kata:
„Gef mér líka í glas.“
„Nei, Kata, þú færð ekkert glas. Framvegis drekkur þú
af stút, kelli mín.“
Flugfélag íslands á ísafírði
*
ASI-sæti enn seid
Kjarasamningur sveitarfélaga
Framlengdur til áramóta
ísfirðingum standa enn til
boða svokölluð ASI-fargjöld
hjá Flugfélagi Islands. Að
sögn Arnórs Jónatanssonar,
stöðvarstjóra FI á Isafirði, hafa
engin fyrirmæli borist um að
hætta beri að selja sæti á
þessum kjörum. Fram hefur
komið í fréttum að fólki hefði
verið sagt að sérfargjöld þessi
væru fallin úr gildi.
„Ef það er laust ASÍ-sæti í
vél, þá seljum við það“, segir
Arnór. „Ekki er boðið upp á
þessi kjör þegar umferð er sem
mest. Þannig hefur ekki verið
hægt að kaupa sætin með
síðustu vélum á föstudögum
og sunnudögum. Samningur
FI við ASÍ er að því er ég best
veit í gildi til áramóta og við
seljum á þessum fargjöldum
þangað til annað kemur í ljós.“
Kjarasamningur milli 5
sveitarfélaga á Vestfjörðum
og Alþýðusambands Vest-
fjarða hefur verið fram-
lengdur til áramóta en fellur
þá úr gildi án uppsagnar.
Samningurinn tók upp-
haflega gildi 1. september
.1997.
Láunanefnd sveitarfélaga
undirritaði framlenginguna
fyrir hönd sveitarfélaganna.
í meðfylgjandi bókun segir,
að aðilar að samningnum
skuli vinna að gerð sameig-
inlegs heildarkjarasamn-
ings, þannig að einn samn-
ingur taki við af gildandi
kjarasamningi Launanefnd-
ar sveitarfélaga vegna sveit-
arfélaganna fimm annars
vegar og Alþýðusambands
Vestfjarða vegna aðildafé-
laga sinna hins vegar.
Til sölu
Til sölu er húselgnin Miðtún 45, ísafirði.
Húsið er raðhús á tveimur hæðum, 198m2
ásamt góðum bílskúr. Góð staðsetning, frá-
bært útsýni.
UpplýsingargefurHeiðarí símum 456 3441
og 897 2628.
6
MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 2000