Vinnan - 01.03.1948, Blaðsíða 8

t
hinna óbreyttu íélagsmanna á þessu húsbónda-
hlutverki sínu er undirstöðuatriði og lífsskilyrði
heilbrigðra verkalýðssamtaka.
Það skal játað, að í ýmsum málum getur í
svipinn orðið torvelt fyrir félagsmenn að úr
skurða í deilumáli milli forustumanna, en með
vakandi eftirtekt og aukinni reynslu félagsmanna
fer ekki hjá því, þegar til lengdar lætur, að hinn
rangi málstaður verði veginn og léttvægur fund-
inn, en sá, er betur reynist, hljóti sí.na viðurkénn-
ingu.
Af orðunum einum verður ekki ætíð greint
milli hins rétta og ranga, þótt oft megi af máli
þekkja manninn hver helzt hann er, — því fagurt
er oft mælt á báðar síður, — og sjaldan hefur hinn
verri máistað skort formælendur, þegar út á op-
inn vettvang er komið sakir hins mikla blaða-
kosts auðstéttarinnar og annarra áróðurstækja,
sem verkalýðurinn hefur ekki til jafns við and-
stæðingana.
Til þess að afla sér þeirrar þekkingar á foringja
sínum, sem ekki fæst af orðum hans, er verka-
mönnuni sú eina leið örugg að kynna sér verk
hans og bera þau saman við orð hans og eiðstafi.
Látum hans eigin verk svara spurningum eins og
t.d. þessum:
1. Hlítir þú svo sem lög bjóða samþykktum stétta-
samtaka þinna; einnig þeim, sem þú greiddir
atkvæði gegn í minni hluta?
2. Ertu þegar á reynir hagsmunum verkalýðsins
trúr?
Innan íslenzkra verkalýðssamtaka hafa svo sem
alþjóð veit staðið yfir árum saman harðar deilur
milli sameiningarmanna, sem eru í meirihluta
innan heildarsamtakanna annars vegar og hægri
nranna Alþýðuflokksins hins vegar.
í árásum sínum á stjórn Alþýðusambands ís-
lands hafa þeir Alþýðublaðsnrenn borið mjög í
munni orðin lýðræði og „lýðræðissinnuð verka-
lýðshreyfing“, sem þeir hafa auðvitað tileinkað
sér, í mótsetningu við oftnefnda „kommúnista" í
sambandsstjórn.
Það er og alkunna, að hið núverandi Alþýðu-
sanrband íslands er lögum sínum samkvæmt starf-
andi á lýðræðisgrundvelli, að starf þess og stjórn
mótast hverju sinni af lýðræðislegum meirihluta
á sambandsþingi.
Lög þessi eru nreira að segja sanrin og sam-
þykkt nreð þátttöku Stefáns Jóhanns, Sigurjóns
Ólafssonar o. fl. hægri foringja í Alþýðuflokkn-
um.
En sjá: Á 17. þingi Alþýðusambandsins 1942
lenda hinir „lýðræðissinnuðu" hægri foringjar í
fyrsta sinni í minnlrluta. Byrjuðu þeir þá stíax
að hafa í hótunum við meirihlutamr, ef hann
vildi ekki hlýðnast minnihlutanum. Ræða Finns
Jónssonar er sérstaklega minnisstæð í sambandi
við kosningu sambandsstjórnar þá.
A 18. þinginu neituðu hægriforingjarnir bæði
samkomulagi við meirihlutann um sambands-
stjórn og neituðu jafnframt að taka við kosningu,
hvað senr þingið kynni að samþykkja í því efni;
þeir lröfðti í lrótunum unr klofning sambandsins
og gerðu tilraun til að hleypa upp þinginu og
skipuleggja brottgöngu minnihlutans, þegar í
Ijós kom, að meirihlutinn þ. e. lýðræðið á þingi
verkalýðsins hlýddi ekki fyrirskipunum minni-
hlutans.
Á 19. þinginu endurtóku þeir hótun sína unr
klofning sambandsins, ef hinn hverfandi minni-
hluti þeirra fengi ekki að kúga nreirihlutann.
Á 17. þinginu var m. a. samþykkt einróma, að
unnið skyldi að nryndun bandalags vinnandi
stétta gegn afturhaldinu í landinu og fyrir upp-
byggingu atvinnuveganna.
Lýðræðispostular minnihlutans gerðu barátt-
una gegn þessari samþykkt að höfuðáhugamáli
sínu r Alþýðublaðinu og áróðri sínum í verkalýðs-
samtökunum.
18. þitrgið samþykkti m. a. stuðning við ríkis-
stjórn nýsköpunarinnar, senr þá var nýsetzt á
valdastól að vissu leyti að tilhlutan verkalýðssam-
takanna og í samræmi við hugmyndina um banda-
lag vinnandi stétta.
Lýðræðispredikarar minnihlutans hófu „heil-
agt“ stríð gegn nýsköpunarstjórninni og viðreisn-
arstefnu hennar. Sjálfir voru þeir þó aðiljar að
þessari ríkisstjórn.
Flest eða öll sambandsþing verkalýðsins í seinni
tíð hafa gert ákveðnar samþykktir í sjálfstæðis-
máli þjóðarinnar og hin síðustu ár hafa verkalýðs-
samtökin staðið eins og vera ber fremst allra sam-
taka í sjálfstæðisbaráttunni.
„Þjónar" verkalýðssamtakanna í Alþýðublað-
inu gengu fremstir hinna 32, er sviku land sitt
með hinum endemisfræga flugvallarsamningi.
19. þingið samþykkti m. a. að barizt skyldi
fyrir:
áframhaldi nýsköpunarinnar,
leiðréttingu á dýrtíðarvísitölunni og að ekki
skyldi skertur hlutur launþeganna frekar en orð-
ið var í sambandi við útreikning hennar,
unnið skyldi að kjarabótum almennt fyrir
verkalýðinn, hækkaðri kauptryggingu sjómanna
og síldveiðisamningum sagt upp með kjarabætur
fyrir augum.
36
VINNAN