Bæjarins besta - 19.12.1997, Síða 6

6 FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 1997
Útgefandi:
H-prent ehf.
Sólgötu 9,
400 Ísafjörður
% 456 4560
o 456 4564
Netfang:
hprent@snerpa.is
Stafræn útgáfa:
http://www.snerpa.is/bb
Ábyrgðarmenn:
Sigurjón J. Sigurðsson
Halldór Sveinbjörnsson
Ritstjóri:
Sigurjón J. Sigurðsson
Blaðamaður:
Magnús Hávarðarson
Bæjarins besta er aðili að samtökum bæjar- og héraðsfréttablaða.
Eftirprentun, hljóðritun, notkun ljósmynda og annars efnis er
óheimil nema heimilda sé getið.
Leiðari
Óskum Súðvíkingum sem og öðrum Vest-
firðingum gleðilegra jóla og farsælar á nýju ári
Súðavíkurhreppur
Óskum viðskiptavinum okkar, starfsfólki og
landsmönnum öllum gleðilegra jóla og farsældar
á komandi ári
Hraðfrystihúsið hf.,
Mjölvinnslan hf.,
Hnífsdal
Sendum okkar bestu óskir um gleðilega jóla- og
nýárshátíð og þökkum árið sem er að líða.
Sendum okkar bestu óskir um gleðilega jóla- og
nýárshátíð og þökkum árið sem er að líða
ÚTKALL TF-L
Í nýrri Útkallsbók Óttars
Sveinssonar lýsa hátt í þrjátíu
viðmælendur hans fjórum
mögnuðum atburðum þar sem
um sex tugir manna lenda í
bráðri lífshættu. Greint er frá
ótrúlegum staðreyndum sem
ekki hafa komið fram opinber-
lega fyrr. Sagt er frá sjávar-
háska og björgunaraðgerðum
tengdum Vikartindi, varðskip-
inu Ægi, Dísarfelli og Þor-
steini GK. Einnig segir ungur
Íslendingur, Einar Ágústsson,
frá baráttu sinni við dauðann
í frumskógi í Gvatemala.
Við grípum hér niður í
fyrstu frásögn bókarinnar
þegar risabrotsjór lagði varð-
skipið Ægi á hliðina er áhöfn
skipsins reyndi að bjarga
flutningaskipinu Vikartindi
frá strandi við suðurströnd
Íslands:
Ægir liggur undir áföllum!
Nú hljómuðu skýr skilaboð
í kallkerfinu hjá áhöfn þyrl-
unnar úti á flugvelli:
„ÚTKALL ALFA“ – neyð-
arútkall – áhöfnin átti að fara
í loftið eins og skot.
Benóný flugstjóri fékk
vitneskju um að varðskipið
lægi undir áföllum:
„Þetta voru hrikalegar frétt-
ir. Við vissum ekkert um afdrif
Ægis annað en að skipverjar
væru í stórhættu. Vikartind
hafði verið að reka upp en nú
komu upplýsingar um allt aðra
hluti. Þetta var ótrúlegt.
Við hlupum út í vél og
reyndum að hraða okkur eins
og kostur var. Ég einbeitti mér
að því að koma vélinni sem
fyrst í loftið. Ég vonaði nú
sem aldrei fyrr að allt gengi
upp hjá okkur – engin bilun
yrði við gangsetningu, afís-
ingarbúnaðurinn yrði í lagi og
allt annað. Mikill éljagangur
var, með hvössum hryðjum.
Þegar við komum út í vél
höfðum við samband við
stjórnstöðina og létum vita að
við værum að fara í loftið. Við
vorum þá látnir vita að varnar-
liðið hefði líka verið kallað
út. Þeir væru að leggja af stað.
Þetta var staðfesting á því að
eitthvað mikið væri um að
vera.“
Einar skipherra hafði undr-
ast mjög að vélar Ægis gengu
enn, þrátt fyrir að skipið hefði
lagst nánast alveg á hliðina:
„Mér til mikillar furðu
slógu engar vélar út. Aðalvél-
arnar tvær eru þannig að ef
rafmagn fer af skipinu fara
báðar skrúfurnar á ferð aftur á
bak. Ef það hefði gerst hefðum
við misst skipið upp í fjöru.
Komi mikill halli á skipið eins
og nú gerðist missa vélarnar
smurolíuþrýsting. Öryggis-
kerfið á þá að slá ljósavélarnar
út. En bæði aðalvélar og
ljósavélar voru enn gangandi.
Mér fannst það með ólíkind-
um.
Ég kallaði á Jakob yfirstýri-
mann aftur á og spurði hvort
allir væru heilir eftir þessi
ósköp.
Ég fékk ekkert svar. Oft er
okkur ekki svarað strax aftur
á – menn heyra ekki alltaf í
stöðinni í hávaða og hama-
gangi.
Mér leist samt illa á að
heyra ekkert frá þeim aftur á.
Ég einbeitti mér áfram að
því að ná skipinu upp í ölduna.
Guðmundur stýrimaður og
Óskar háseti, sem höfðu verið
á brúarvængnum, höfðu
sloppið með naumindum.
Guðmundur náði að beygja
sig undir þil þar sem hann
síðan gat haldið sér með því
að hanga lóðréttur. Óskar
hafði hins vegar staðið uppi á
þaki þyrluskýlisins. Honum
tókst að komast í skjól með
því að hlaupa á bak við skor-
steinshúsið þar sem hann náði
handfestu og hékk meðan
ósköpin dundu yfir. Báðir
mennirnir fóru á kaf.“
Maður fyrir borð
Viðvaranir Einars um brot-
Í hvaða akur
er fræinu sáð
Jólin eru á næsta leiti. Á
aðventukransinum á aðeins
eftir að kveikja á Englakertinu,
sem minnir á hverjir það voru, sem fluttu okkur fregnina um
komu HANS, sem við tökum á móti í hvert sinn og helgi
jólanna gengur í garð.
Hjá okkur Íslendingum er undirbúningur jólanna orðinn
nokkuð fastmótaður. Jólaljósin kvikna þó fyrr með ári hverju
og kaupmennskan bólgnar út. Nú er síður en svo ástæða til að
amast við ljósadýrðinni í svartasta skammdeginu eða þeirri
tilhneigingu, að gleðja vini og ættingja með gjöfum og gera vel
við sitt heimafólk í mat og drykk á jólum, meðan þetta er innan
marka, sem kalla mætti almenna skynsemi. Spurningunni,
hvort við séum komin yfir þau mörk eða ekki, verður hver og
einn að svara fyrir sig.
Þótt fólk verði fegið komu jólanna til að geta hvílst eftir
erfiðan undirbúning, geta sofið, etið, lesið og þegið heimboð,
og þannig líði jólin hjá flestum okkar, þá vakna eigi að síður
margar spurningar á jólum, spurningar sem alla jafnan komast
ekki að fyrir amstri hversdagsins.
Í hvaða akur höfum við sáð fræjum okkar. Hvaða uppskeru
væntum við? Hvernig höfum við nýtt akurinn og hvernig
höfum við hlúð að honum svo hann viðhaldi frjósemi sinni til
að gagnast niðjum okkar? Þessum spurningum svari hver og
einn, líkt og þeirri um jólahaldið. Svörin verða mörg. Þau verða
jafn ólík og mannfólkið er. Það getum við verið viss um.
Á akri allra heimsins barna, jörðinni, er svo komið að
opinberir verkstjórar, þjóðarleiðtogarnir, eru farnir að efast
um ágæti verka sinna. Lengi hafa þeir vitað betur en orð þeirra
og gjörðir bentu til. Blekkingin eða fáviskan um að gufuhvolfið
gleypti að skaðlausu öll þau eiturefni sem skefjalaust
lífsgæðakapphlaup og gróðahyggja hefur leitt af sér, skýlir
þeim ekki lengur. Um það má segja að betra er að iðrast seint
en aldrei.
Heldur eru það dapurleg örlög þjóðar, sem öðrum þjóðum
fremur montar sig af ósnortinni náttúru, loks þegar þjóðir
heims eru að vakna til vitundar um hættuna, sem yfir
mannkyninu vofir verði ekki dregið úr mengun lofts, láðs og
lagar, að þá skulum við Íslendingar knékrjúpa í bæn um meiri
mengun, vegna þess að við höfum ekki verið nógu duglegir að
subba út og spilla umhverfinu fram til þessa. Nú krefjumst við
stærri hlutdeildar í subbuskapnum og menguninni.
Skammsýni af þessu tagi þjónar eflaust pólitískum tilgangi,
færir okkur jafnvel fjárhagslegan skammtíma ávinning. Hitt er
aftur á móti víst, að sá akur sem þannig er í sáð, er ekki líklegur
til að skila íslenskum börnum næstu aldar þeim óspilltu lendum,
sem við hljótum að óska erfingjum okkar til handa.
Þeir menn sem við lok tuttugustu aldar grátbiðja um meiri
mengun en við höfum hingað til látið frá okkur fara, kunna að
hafa þá einu afsökun sem leiðir til fyrirgefningar í þessu máli:
Þeir vita ekki hvað þeir gjöra.
Bæjarins besta þakkar lesendum sínum nær og fjær tryggð
við blaðið og sendir þeim hugheilar óskir um gleðileg jól og
farsæld á komandi ári.
s.h.
Ísafjörður
Orra breytt á Spáni
Fimm tilboð bárust í breytingar á togaranum Orra ÍS, en
eins og kunnugt er, stendur til að lengja skipið um 12
metra auk þess sem því verður breytt í fullkomið frystiskip.
Þrjú tilboðanna bárust frá Póllandi og tvö frá Spáni þ.á.m.
frá skipasmíðastöðinni í Vigo, en þar er ráðgert að skipinu
verði breytt. Áætlaður kostnaður við breytingarnar er 225-
250 milljónir króna.