Bæjarins besta - 19.12.1997, Qupperneq 17

FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 1997 17
Sendum öllum Vestfirðingum okkar bestu jóla- og
nýársóskir og þökkum ánægjuleg viðskipti á
nýliðnum tveimur árum. Vonumst til að eiga góð
viðskipti við Vestfirðinga sem oftast í framtíðinni.
Hlaðbær - Colas
Markhella 1 - Hafnarfirði
er gríðarlegur tilfinningahiti,
eins og vel hefur komið fram
í pólitíkinni að undanförnu.
Menn viðhafa stór orð hver í
annars garð, rétt eins og
Ítalirnir gera. En ef eitthvað
bjátaði á, þá vitum við að
þessir sömu menn myndu taka
um axlirnar hver á öðrum og
gráta saman og hjálpa hverjir
öðrum. Þetta er eitt af því sem
er svo heillandi við Vestfirð-
inga. Tilfinningarnar eru svo
miklar og margbreytilegar.“
Skötulyktin í dyra-
stafnum að Mjógötu 3
– Borðar þú kæsta skötu og
hnoðmör? Mér finnst eins og
útvarpið hafi hringt í frænda
þinn hér vestra og spjallað
við hann fyrir hver jól svo
lengi sem ég man til þess að
fræðast um þennan ramm-
vestfirska Þorláksmessumat...
„Já, ég geri það á Þorláks-
messu. Þá fer ég alltaf í Mjó-
götuna til Dóra og fæ skötu.
Það er tvennt sem ég man
sérstaklega vel eftir frá því að
ég var lítill drengur hér á Ísa-
firði og var að heimsækja
ömmu mína. Annars vegar
lyktin af skötunni og hins
vegar sjávarlyktin sem hér var
þá. Nú er búið að fylla svo
mikið hér upp að fjörurnar
hempuna og hökli sem er í
mismunandi lit eftir árstíðum
kirkjuársins. En þegar við
göngum út í kirkjugarð og við
ýmsar athafnir aðrar erum við
á svörtu hempunni. Svo að ég
taki alveg nýlegt dæmi frá
vígslu íþróttahússins á Þing-
eyri, þá var sóknarpresturinn
þar, séra Guðrún Edda Gunn-
arsdóttir, einmitt í svartri
hempu við þá athöfn.“
Hefðbundið jólahald á
heimili prestsins
– Hvernig eru jólin á heimili
sóknarprestsins á Ísafirði?
„Jólahaldið á heimili okkar
er mjög hefðbundið. Á að-
ventunni reynum við að hafa
það frekar rólegt, gefa okkur
tíma til að lesa, hlusta á tónlist,
drekka saman heitt kakó og
borða þýskt jólabrauð, Stoll-
en, sem konan mín bakar alltaf
að hætti móður sinnar og
ömmu. Við gerum dálítið af
því að útbúa sjálf gjafir og
skraut. Reyndar skreytum við
heimilið ekki mjög mikið, en
við reynum að útbúa það sjálf
og hafa það notalegt. Þegar
síðan kemur að sjálfri jóla-
hátíðinni, þá gerum við eins
og aðrir, við borðum góðan
mat, tökum upp pakka, lesum
jólakort, hringjum í ættingja
og förum í kirkju. Að vísu eru
kirkjuferðirnar líklega heldur
fleiri hjá mér en almennt
gerist, eins og við er að búast!“
Andi jólanna
„En þetta er ákaflega mikil-
vægt, að mínum dómi, að fólk
gefi sér góðan tíma á aðvent-
unni til að slaka á og njóta
lífsins með fjölskyldunni. Það
er dálítil hætta á því að þessi
mánuður verði svo anna-
samur, að loksins þegar jólin
sjálf koma verði eins konar
spennufall, að þá þurfi fólk
bara að liggja og hvíla sig. En
þannig á það ekki að vera. Þá
er hætta á því að jólin verði
ekki eins skemmtileg og þau
ættu að vera. Á jólum á fólk
að geta gefið sér tíma til að
vera með vinum og ættingj-
um, fara í heimsóknir og eiga
góðar stundir með öðru fólki.
Þannig var það forðum, þegar
fjárhirðarnir komu til Maríu
og Jósefs og englarnir sungu
svo fyrir þau. Það er slíkur
söngur sem þarf að hljóma í
hjörtum okkar á jólunum.“
Hlynur Þór Magnússon
Sr. Magnús Erlingsson,
sóknarprestur á Ísafirði.
Ísafjörður
Aðalhindrun „strætó“
á Ísafirði úr sögunni
Ljósmyndari BB tók þessa mynd þegar unnið var að niðurrifi hússins að Sundstræti
15, á Ísafirði í síðustu viku. Húsið, sem stóð út í götuna, hefur komist í fréttir vegna
skemmda sem orðið hafa á því við ákeyrslur þar sem „strætó“ hefur komið við sögu, en
bæjarsjóður Ísafjarðarbæjar keypti það af eigandanum fyrr á árinu til að rýmka fyrir
umferð um Sundstrætið.
Að sögn Kristins Jóns Jónssonar, bæjarstjóra Ísafjarðarbæjar, er nú sá árstími þegar
menn viða að sér efni í áramótabrennur og var því talið tilvalið að drífa í að rífa húsið
og slá með því tvær flugur í einu höggi.
Fyrrum eigandi hússins að Sundstræti 15, Magnús Arnórsson, fylgdist með niðurrifinu
í síðustu viku.
Flotbryggja Djúpbátsins
Fagraness sökk s.l. sunnudag,
en talið er að þungi af völdum
snjós hafi valdið því að sjór
komst í gegnum loftventla
þannig að flottankur bryggj-
urnar fylltist. Aðfaranótt
mánudags var reynt að ná
bryggjunni upp með gáma-
lyftara, en án árangurs.
Á mánudagsmorgun var
kafari fenginn til að koma
togvír í bryggjuna og tókst
áhöfn togarans Guðmundar
Péturs að hífa hana upp með
spili skipsins. Strax var hafist
handa við dælingu úr flottank-
inum, en eftir að henni lauk
kom í ljós að bryggjan var
óskemmd.
Flotbryggja Fagranessins sökk
Ísafjarðarhöfn
Sendum öllum Vestfirðingum
okkar bestu jóla- og nýársóskir
með þökk fyrir viðskiptin
á liðnum árum
hafa minnkað og sjávarlyktin
að sama skapi. Þó er hægt að
fara hér út með Prestabugtinni
og finna góða fjörulykt. En
skötulyktin er enn föst í
dyrastafnum að Mjógötu 3.
Það er mjög notalegt.“
Siðir og form
,,Það er gaman að öllum
svona siðum. Siðir eru dýr-
mætir. Líka fyrir kirkjuna. Það
er oft talað um formfestuna í
kirkjunni, en hún er dýrmæt.
Formfestan er aðferð til þess
að lifa okkur inn í helgihaldið.
Við sjáum það kannski best
við útfarir. Þar ríkja ákveðnir
siðir, sem fólk vill helst ekki
breyta út af nema eitthvað
alveg sérstakt liggi þar að
baki.“
– Lengi býr að fyrstu gerð,
og ég kann aldrei almennilega
við presta öðruvísi en í svartri
hempu og með hvítan pípu-
kraga eins og hann séra
Hálfdán á Mosfelli þegar ég
var barn í þeim hreppi Mos-
fellshreppi...
„Þetta er einmitt dæmi um
það, hversu ríkur vaninn er og
hefðirnar í hugum fólks. Við
erum nú flestir í hempu.
Reyndar hefur orðið sú breyt-
ing, að við messur klæðast
prestar hvítu rykkilíni yfir