Reginn - 03.08.1940, Blaðsíða 3

REGINN
3
R E G I N N
ÚTGEFANDI: ST-. FRAMSÓKN nr. 187.
ÚT KOMA 12-16 BL0Ð Á ÁRI
ÁRG. KOSTAR KR. 1,50
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
HANNES JÓNASSON.
Afgreiðslumaður:
PÉTUR BJORNSSON.
Auglýsingastjóri:
JÓN HJARTANSSON.
Siglufjarðarprentsmiðja.
Kaupendur Regins í Reykja-
vík eru vinsamiega beðnir ai
greiða blaðið til Jóhanns Ögm.
Oddssonar.Kirkjuhvoli.Reykja-
vík.
sér. Þær íá ástir okkar í staðinn.
og oít getur það verið meira en
matarást.
Pétur Sigurðsson.
Á víð og dreif.
Róttækar ráðstafanir.
Útvarpið skýrði frá því nýlega,
að verið væri að gera víðtækar
ráðstafanir í Reykjavuk, vegna hins
óvenjuléga ástands, sem þar ríkir.
Frá 15. ág. verða öll ljós byrgð
og ekki látið loga á götuljósum.
Lögreglueftirlit verður og stórlega
aukið. Dansleikir verða ekki leyfð-
ir nema til kl. 22 og ráðstafanir
verða gerðar til þess að kvik-
myndahúsin byrji sýningar fyrr að
kvöldinu. Ölvaðir menn, sem sjást
á götum úti verða tafarlaust settir
í fangahúsið og yfirleitt hert á
öllu eftirliti með framkomu.
Væri ekki ástæða til að gera
svipaðar ráðstafanir hér í Siglu-
firði, þegar skyggja tekur?
Frá Danmörku.
Eitt af dagblöðunum í Reykjavík
átti nýlega viðtal við Helga Guð-
mundsson, bankastjóra, sem ný-
kominn er frá útlöndum, en hann
var í Svíþjóð, er hernám Noregs
og Danmerkur fór fram, en komst
síðar til Danmerkur og þaðan til
Petsamo í Finnlandi, og komst
loks heim eftir nokkrar krókaleiðir.
í þessu viðtali segir hann tölu-
vert frá ástandinu í Danmörku og
vekur sumt af því hina mestu eft-
irtekt, ekki hvað sízt eftirfarandi
ummæli hans: »Ein breyting hefur
verið gerð í Danmörku eftir 9. apr.
og það er hve geysihart er tekið
á ölvun rnanna, sem eru á almanna
færi. Er það í lög leitt nú, að hver
sá maður, sem sézt ölvaður útf,
meðal almennings, hann skuli sett-
ur í varðhald þetta 10—30 daga.
Það kom fyrir í smábæ einum
dönskum nýlega, að bæjarfulltrúi
einn mætti á fundi sýnilegadrukk-
inn. Hann var settur í Steininnog
síðar þvingaður til að leggja niður
bæjarfulltrúastörfir,.
En þá tekur í hnjótana, þegar
til þess kemur, að vín sést á þýzk-
um hermanni. Fullyrt er, að við
því liggi jafnvel dauðarefsing«.
Hvað myndi mönnum finnast, ef
þannig væri tekið á áfengismál-
unum hér á landi? Minna mætti
nú sjálfsagt gagn gera.
Sorglegt dæmi.
Tveir feðgar voru á gangi hér
á götunni fyrir skömmu. Sonurinn
var á að gizka 17—18 ára báðir
voru þeir undir áhrifum víns, en
faðirinn nokkuð meira og vildi
hann ólmur ná sér í meira áfengi,
en’vantaði nokkrar krónur til þess
að geta keypt sér flösku. Bað hann
þá son sinn að lána sér það sem
á vantaði og skyldi hann þá gefa
honum vel í staupinu. Þá varð
drengnum að orði: »Skammastu
þín ekki fyrir það, að aetla að
koma syni þínum á fylliríi«."'
Er von á heiminum góðum, meðan
feður hafa slík áhrif á syni sína.
Pað var sor
Það var þungur harmur á heimili
verkamannsins.
Húsbóndinn hafði dáið á bezta
aldri. Hinar iðjusömu hendur, er
vanar voru hvíldarlausu striti, höfðu
nú fengið hina síðustu, Iöngu hvíld.
Það var líka sýnd almenn hlut-
tekning í sorgarkjörum þessarar
fjölskyldu. Allir þorpsbúar sam-
hryggðust.
En hvað var nú! Menn urðu
háíf óttaslegnir þegar það kvis-
aðist, að héraðslæknirinn mundi
koma og framkvæma rækilega lík-
skoðun á hinum látna.
Þetta var heldur ekki kvittur
einn. Hann kom, tók til tækja sinna
og rannsakaði líkið til þess að
staðfesta dánarorsökina.
En þessi rannsókn leiddi til ein-
kennilegs málareksturs fyrir dóm-
stölunum. Fyrir tveim árum síðan
hafði hinn látni lentí slagtogi með
tveim félögum, þeir drukku áfengi
í bróðerni, en endirinn á þeim vin-
gjarnlegu félagsskap varð sá, að
þeim lenti saman í illdeilum og
báðir félagarnir veittust að hinum
Iátna. Meðal annars var hann þá
sleginn mörg höfuðhöggmeð þungri
kylfu. Það varð að bera hann
heim og hann lá lengi áður en
hann kæmist á fætur aftur. En
með tímanum náði hann sér svo,
að hann gat byrjað á sínum dag-
Iegu störfum.
En það var eins og honum lán-
aðist ekkert verk framar. Smám
saman versnaði það ástand. Hann
varð bílaður á sinninu. Það yarð
að passa hann eins og lítið barn.
Það varð konan hans að gera,
enda tók hún þessu böli með stakri
þrautseygju og þolinmæði. En svo
kom dauðinn og flutti hann úr
þesum þokuheimi vitundar hans
yfir i kyrðina eilífu.
En sorglegt var það samt. Þetta
sem var svo iðjusamur maður og
karlmanni i sjón og raun.
Og ekki leið á löngu áður en
félagarnir, er setið höfðu að sumbli
með hinum íátna fyrir tveimur
árum, voru kallaðír fyrir rétt. Þeir
voru ákærðir fyrir að hafa mis-
þyrmt hinum látna. Það var al-
varleg ásökun: Misþyrming sem
valdið hafði dauða þess er fyrir
varð.
Sannanir voru nægar og dóm-
arinn varð að kveða upp dómínn,
Níu mánaða fangelsi.
Þarna urðu tveir menn að þola
dóm og sárasta samviskubit.
Þarna voru tvær fjölskyldur lostnar
hvortveggja í senn, fjárhagslega og
siðferðislega.
Þessu er ekki vert að gleyma.
Þessar urðu afleiðingar áfengis-
nautnarinnar fyrir þrjár fjölskyldur
í litlu sveitaþorpi — á einum degi.
Er ekki þetta sönn og átakan-