Reginn - 18.12.1975, Qupperneq 5

R E G I N N
5
málum, í umferðarmálum, i
hermálum á stríðstímum o.
s. frv. Það ætti því ekki að
koma neinum á óvart, þótt
lögmálið um samvirkni að-
aðgerða gildi einnig um í
baráttunni gegn drykkju-
sýki. Það er því engin rök-
semd að klifa á því, að þetta
eða hitt sé gagnslaust, af
því að það nægir ekki eitt
út af fyrir sig.
En hvers vegna er verið
með allan þennan fyrirgang
út af áfenginu? Hvers vegna
mega þeir, sem með það
kunna að fara, ekki nota það
sér til skemmtunar og á-
nægju? Hvers vegna mega
menn ekki óáreittir notfæra
sér þennan gleðigjafa? Er-
um við þá ekki lengur frjáls
að því, hvað við gerum? All-
ar þessar tilraunir til að tak-
marka eða koma alveg í veg
fyrir neyzlu áfengis eru
beint tilræði við persónu-
frelsi einstaklingsins, sem
nú virðist ógnað frá öllum
hliðum. Þannig geri ég ráð
fyrir að margir muni nú
hugsa. (Það væri raunar
fróðlegt að fara nánar út í
það að ræða liugtakið ,,flesi“
en til þess vinnst því miður
ekki tími. Aðeins skal á það
bent., að svo mjög sem það
orð er haft á oddinum í ræðu
og riti, hefur enginn getað
svarað því, hvað frelsi er, sé
hann spurður beint og óvið-
búinn, og jafnvel ekki undir-
búinn heldur. Svo þokukennt
er hugtakið í vitund manna).
Mikill gleðigjafi getur vínið
verið í góðum félagsskap,
síðastur mann skal ég neita
því. En nú vil ég leggja fyr-
ir ykkur spurningu, sem ég
er líka oft búinn að spyrja
sjálfan mig: Er ekki þessi
gleði okkar og ánægja eina
hraðfleyga stund, of dýru
verði keypt? Eigum við ráð
á þeim gjaldeyri, sem við
greiðum hana með? Við er-
um í rauninni að taka eitt-
hvað, sem við eigum ekki og
verðum aldrei borgunarmenn
fyrir. Auk þess að vera sjálf
lögð út á hálan ís í gleði
okkar, erum við að stela
heilsu, hamingju og velferð
einhverra annarra einstakl-
inga. Við tökum kannske af
þeim hús, heimili, fé og at-
jvinnu. Þetta gerum við með
því að taka þátt í því að
halda áfenginu uppi sem fé-
lagslegum gleðigjafa, með
því að stuðla að því, hvert
um sig, að það þyki sjálf-
sagður förunautur í mann-
legum samskiptum. Áfengis-
neyzl&n er því langt frá að
vera einkamál okkar hvers
og eins, heldur atferli, sem
jvarðar allt þjóðfélagið. —
Nýjar rannsóknir Jóhannes-
ar Bergsveinssonar og Tóm-
asar Helgasonar, sem ná til
fólks á Reykjavíkursvæðinu
á aldrinum 21 til 49 ára,
I ’
benda til, að af hverjum 100
1 sem hefja áfengisneyzlu,
verði 10 drykkjusýkinni að
bráð og aðrir 10 ofdrykkju-
menn. Það er ekki hægt að
'segja um það fyrirfram,
hver jir úr hópnum það
verða, úr því verður reynsl-
an að skera. Þótt drykkju-
sýkin sé venjulega ekki
bráðdrepandi sjúkdómur, er
hún í mörgum tilfellum
dauðanum verri. tÉg á við
þá fjölskylduharmleiki, þeg-
|ar fyrirvinnan er búin að
| glata öllu, sem hún getur
jtýnt, ég á við ungu konuna,
j sem vegna drykkju sinnar
jhefur lent á botn þjóðfélags-
ins og berst með straumn-
um eins og kulnaður hnött-
ur, og ég á við námsmann-
inn, sem þrátt fyrir mikla
hæfileika verður að hverfa
úr skóla og láta allan náms-
frama lönd og leið vegna
þess, að hann reyndist vera
einn af þessum 20 úr 100
manna hópnum, sem höfðu
byrjað drykkju. Og sumra
bíður hel langt um aldur
fram, annað hvort af slys-
förum, eða að líkaminn þol-
ir ekki meiri drykkju.
Ef við værum mörg að
búast til ferðar, sem væri
svo erfið og hættuleg, að
fyrri reynsla af slíkum ferða
lögum væri sú, að meira en
10. hver maður kæmi annað
hvort stórlemstraður til baka
,eða hann dæi á leiðinni,
;myndum við ekki vilja at-
huga þetta mál talsvert bet-
jur, áður en við legðum upp?
Vafalaust myndum við vilja
vita, hvað þessum slysför-
um olli. Voru menn vanbún-
ir til ferðalagsins, eða var
þetta eitthvað, sem nauðsyn-
lega hlaut að gerast, hversu
mikil varúð sem var viðhöfð
eða búnaðurinn góður ? En
fyrst og fremst myndum við
spyrja: Er þessi ferð svo
nauðsynleg, er erindið svo
brýnt, að það réttlæti það,
að þessi áhætta sé tekin ?
Við getum varla ímyndað
okkur, að svo geti verið,
nema helzt á ófriðartímum,
þegar öllu mati hefur verið
snúið við. En samt gerist
þetta. Við sjáum hvern 100
.manna hópinn leggja upp í
,þetta áhættusama ferðalag.
jOg hvað er það, sem gerir
Iþessa ferð svo brýna, að það
íþykir ekki umtalsvert að
fórna 10. hverjum manni?
jÞað er hvorki verið að berj-
jast fyrir guð, trúna né föð-
jurlandið, eins og gömlu her-
foringjarnir sögðu. Öðru
jnær. Markmiðið er gleði-
jvíma eina kvöldstund, eina
1 drykklanga stund, og þar
jmeð búið. Ég læt ykkur
jdæma, hvort hér er sam-
iræmi milli vöru og verðs.
Síðasti eindagi
útsvara og annarra bæjargjalda er 15. DESEMBER
Nauðsynlegt er að full skil verði gerð fyrir þann
tíma, svo ekki þurfi að reikna dráttarvexti á eftir-
stöðvar. Vinnuveitendur eiga að hafa lokið greiðsl-
um starfsmanna sinna fyrir sama tíma.
Greiðið því allar eftirstöðvar strax og forðist þar
með dráttarvexti. lögtakskostnað og önnur óþægindi
og aukin útgjöld.
Siglufirði, 8. desember 1975
BÆJARGJALDKERINN
TILKYNNING
Eins og að undanförnu er fólki gefinn kostur á að lýsa
upp leiði í kirkjugarðinum um jólin. Þurfa öll ljósastæði
að vera komin í garðinn í síðasta lagi 18. desember. Þeir,
sem síðar koma með ljósastæði, eiga á hættu að fá þau
ekki sett í samband. Öll ljósastæði skulu vera vel merkt
eiganda.
Nánari upplýsingar gefa starfsmenn Rafveitimnar.
RAFVEITA SIGLUFJARÐAR
SOKNARNEFND SIGLUFJARÐAR
Gleðilog jól og farsælt Iromandi ár
Þökk fyrir viðskiptin.
Rafveita Sigluf jarðar