Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 01.04.1964, Blaðsíða 1

o?c
Æe
FELAGSTIÐINDI
STARFSMANNAFÉLAGS RÍKISSTOFNANÁ
X. ÁRGANGUR APRÍL 1964 1. TÖLUBLAÐ
Óskoraður samningsréf-tur er krafa
ríkisstarfsmanna
Þegar hinn örlagaríki úrskurður Kjaradóms
var felldur hinn 31. marz sl. sló óhug á ríkis-
starfsmenn, en með þessum úrskurði voru þeim
meinaðar launabætur til jafns við aðrar stéttir.
í tilefni þessa boðaði stjórn B. S. R. B. til al-
menns fundar í Austurbæjarbíó 6. apríl sl. Mikill
einhugur og samstaða var á þessum fjölmenna
fundi um að krefjast óskoraðs samningsréttar.
Á fundinum fluttu ræður fjórir af stjórnar-
mönnum B. S. R. B., þeir Kristján Thorlacius
form., Guðjón B. Baldvinsson, Haraldur Stein-
þórsson og Magnús Eggertsson. Auk þeirra fluttu
ávörp formenn níu bandalagsfélaga.
Formaður S. F. R., Sverrir Júlíusson, sagði m. a.
í ávarpi sínu:
„---------þegar ríkisstarfsmenn á árinu 1962
náðu loks því langþráða marki að njótá þeirra
sjálfsögðu mannréttinda að semja sjálfir um kaup
sitt og kjör, með gildistöku laga nr. 55 það ár,
urðu þeir að sætta sig við ýmsar takmarkanir á
þessum réttindum, sem aðrar starfsstéttir þurfa
ekki að búa við. Þessar takmarkanir eru aðal-
lega, eins og ykkur er fullvel kunnugt um,
tvennir gerðardómar sem heita Kjaradómur og
Kjaranefnd.
Mikillar óánægju gætti, þegar í upphafi, í röð-
um ríkisstarfsmanna vegna þessara þátta laga-
setningarinnar. Grunur hinna svartsýnustu meðal
ríkisstarfsmanna hefur nú reynzt á rökum reist-
ur, þegar komið er í ljós, að meirihluti Kjara-
dóms hefur nú fellt úrskurð með hæpinni túlkun
laganna og óeiginleg sjónarmið fyrir augum —
úrskurð sem tvímælalaust stríðir gegn réttlætis-
vitund manna.
Urskurður þessi leiðir m. a. í Ijós, að haldreipi
það er brostið, sem ríkisstarfsmenn treystu á
óeðlilega löngu gildistímabili samnings, miðað
við aðrar stéttir. Traust manna á Kjaradómi hlýt-
ur nú að hafa beðið alvarlegan hnekk, og þetta
er mikið áfall fyrir þá, sem trúað hafa því, að
gerðardómur geti verið gagnlegt tæki við gerð
kjarasamninga. Þetta er alvarlegra fyrir þá sök,
að ég lít svo á að gerðardómur geti verið réttlæt-
anlegur, ef skilyrði eru að öðru leyti fyrir hendi
fyrir óvilhöllu starfi hans. En eins og háttar hér
á landi, að ómálefnalegur áróður og blekkingar
og pressa valdaaðila geta hrakið dómendur til
slíkra óyndisúrræða sem raun ber vitni, er ekki
um annað en dulbúna valdbeitingu að ræða, sem
lögfræði og dómsvaldi er lítill greiði gerr að
láta bendla sig við.
Vegna þessarar dýru reynslu, hljóta ríkisstarfs-
menn því að leggja enn meiri áherzlu en fyrr á
kröfu sína um óskoraðan samningsrétt án allra
gerðardóma.
En hvað er nú framundan? Hvaða líkindi eru
fyrir því, að launastéttirnar uni þeirri verðlags-
þróun sem nú ríkir? Fjölmörg verkalýðsfélög
hafa lausa samninga í maí og júní næstkomandi,
og hver verður hlutur okkar þá? Verður þá enn
vegið í sama knérunn með líkum úrskurði? Eitt
er víst, að þótt til þess komi ekki, verður sá
draugur misréttis og ójafnaðar, sem við vorum
að reyna að kveða niður með upphaflegri kröfu-
gerð okkar við gerð kjarasamnings í fyrra magn-
aður samt á ný, þegar ýmsir einstaklingar og
hópar meðal opinberra starfsmanna, vegna sterkr-
ar aðstöðu sinnar, fara að knýja fram bætur
handa sér á bak við tjöldin.
Framhald á 12. síðu.
A"í!r'!; .KASAFN
25412?
í S LA11 r) S