Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 01.04.1964, Blaðsíða 12

Óskoraður samningsréttur
Framhald af 1. síðu.
Ríkisvaldið sýndi á liðnu hausti virðingarverða
tilraun til að ná tökum á yfirvinnuvandamálinu,
en framkvæmdin hefur því miður orðið alltof
fálmkennd vegna lélegrar yfirstjórnar og skipu-
lagningar. Grunur minn er sá, að það mál allt
sé nú að renna úr böndunum. Það er sorglegt til
þess að vita, að ríkisvaldið skuli ekki gera sér
betur grein fyrir ábyrgð sinni gagnvart lands-
mönnum í þessum efnum og taka rekstur starfs-
mannamála ríkisins föstum tökum, með því að
fela þau sérmenntuðum mönnum, eins og tíðkast
með siðuðum þjóðum, í stað þess sem allt of lengi
hefur tíðkast, að því er mér virðist, að þau séu
falin yfirhlöðnum ráðuneytisstjórum sem eins
konar aukastarf. S. F. R. á hér meira í húfi sem
félagsmenn þess eru ósamstæðari hópur og starfa
fyrir sundurleitari aðila en félagsmenn sérgreina-
félaga innan bandalagsins.
Formælendur ríkisvaldsins hafa látið orð liggja
að því, að hefði Kjaradómur orðið við kröfum
Kjararáðs, hefði það haft ófyrirsjáanlegar afleið-
ingar fyrir afkomu þjóðarbúsins. Ég lít hins vegar
svo á að það hefði reynzt hollara að viðurkenna
skýlausan rétt ríkisstarfsmanna og leyfa þeim að
njóta jafnaðar við aðra. Þá yrði þjóðarlíkamanum
ekki byrlað það eitur, sem það siðspillandi launa-
greiðslukerfi er, sem auðkennist af tiltölulega
lágum, en opinberum, launaflokkstekjum og
meira og minna duldum aukagreiðslum.
Formælendur ríkisvaldsins þurfa ekki að væna
samtök opinberra starfsmanna eða forystumenn
þeirra um óþjóðhollustu eða efnahagsleg
skemmdarverk, þegar þeir sjálfir sýna ekki af
sér þann manndóm að geta hagað stjórnsýslu
þannig, að málum verði skipað af meiri réttsýni
og jöfnuði en raun ber vitni.-------“
I lok fundarins var samhljóða samþykkt álykt-
un, þar sem segir m. a.:
„-----Fundurinn telur, að ríkisstarfsmenn hafi
skv. 7. gr. samningsréttarlaganna átt ótvíræðan
rétt á launahækkun til samræmis við kauphækk-
anir annarra stétta á liðnum vetri. Telur hann
vítaverða þá röskun, sem með dóminum er gerð
á launahlutfallinu milli ríkisstarfsmanna og ann-
arra launþega. Um leið og fundurinn mótmælir
harðlega niðurstöðu dómsins, skorar hann á opin-
bera starfsmenn að styrkja samstöðu sína um rétt
sinn og hagsmunasamtök".
Mótmœlaályktun
stjórnar BSRB gegn dómi Kjaradóms
31. marz 1964
Samþykkt einróma á fundi stjórnar BSRB 2. apríl 1964..
Um sl. áramót gerði stjórn B. S. R. B. kröfu til ríkis-
stjórnarinnar um 15% launahækkun á föst laun og
yfirvinnu ríkisstarfsmana. Krafan var byggð á 7. gr~
laga um kjarasamninga opinberra starfsmanna, en í
henni eru ákvæði um, að ef almennar og verulegar
kaupbreytingar verði á samningstímabilinu, geti samn-
ingsaðilar krafizt endurskoðunar kjarasamnings án upp-
sagnar hans. Lögin um kjarasamninga opinberra starfs-
manna voru á sínum tíma sett með samkomulagi ríkis-
stjórnarinnar og B. S. R. B. Með setningu þeirra laga.
fengu opinberir starfsmenn aðstöðu til að hafa hönd í
bagga er ákveða skyldi laun þeirra, og jafnframt gafst
kostur að leiðrétta að nokkru margra ára misrétti milli
launa ríkisstarfsmanna og annarra stétta.
í kröfugerð B. S. R. B. fyrir Kjaradómi sl. ár um
laun ríkisstarfsmanna var ein höfuðröksemdin saman-
burður við aðrar stéttir. Kjaradómur féllst þá að nokkru
leyti á rök B. S. R. B., eins og dómur hans frá 3. júlí
1963 ber með sér. Með þeim dómi var sett ákveðið hlut-
fall milli launa ríkisstarfsmanna og annarra stétta —
um leið og reynt var í fyrsta sinn að meta menntunr
ábyrgð og sérhæfingu starfsmanns til hækkandi launa.
í kjarasamningalögunum er samningstímabil ákveðið
2 ár. Þó skal núgildandi kjarasamningur gilda í 2V2 ár
eða til ársloka 1965.
Þegar samið var um grundvöll laganna milli B.S. R. B.
og ríkisstjórnarinnar gekk stjórn B. S. R. B. inn á.
óvenjulega langt samningstímabil gegn því að fá inn í
lögin ákvæði 7. gr., sem hafði þann eina tilgang að
tryggja, að opinberir starfsmenn drægjust ekki aftur úr
um laun á samningstímabilinu.
Ákvæðið um afkomuhorfur þjóðarbúsins á aðeins vi5-
þegar um er að ræða gerð nýs heildarkjarasamnings.
Með algjörri synjun á kröfu B. S. R. B. hefur Kjara-
dómur gengið í berhögg við ákvæði 7. gr. laganna, og
gert að engu það öryggi, sem henni er ætlað að veita
opinberum starfsmönnum. Stjórn B. S. R. B. telur, að-
ríkisstarfsmenn hafi haft lögverndaðan rétt til að halda
launahlutfallinu út samningstímabilið, og Kjaradóm
hafi algjörlega brostið vald til að svipta þá þessum lög-
verndaða rétti. Það er mikið áfall fyrir traust ríkis-
starfsmanna til Kjaradóms, sem hlutlauss dómstóls, að'
meirihluti hans skuli nú með bersýnilegri rangtúlkun á
7. grein samningsréttarlaganna ætla starfsmönnum rík-
isins það hlutskipti, sem þeir áður höfðu, að dragast
æ meir aftur úr þeim launastéttum, sem með verkfalls-
réttinn að vopni geta á fárra mánaða fresti rétt að;
nokkru hlut sinn gegn hraðvaxandi dýrtíð.
Um leið og stjórn Bandalags starfsmanna ríkis og
bæja mótmælir harðlega dómi Kjaradóms frá 31. marz.
sl., skorar hún á opinbera starfsmenn að taka mál þetta
til alvarlegrar íhugunar og láta þann órétt, sem þeim
er gerður með úrskurði Kjaradóms, verða til þess að;
styrkja samstöðu þeirra um rétt sinn og hagsmuna-
samtök.
12