Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 15.01.1991, Blaðsíða 4

Reykinga-
bann á
ríkis-
spítölunum
Reykingafólk hefur átt allmjög í vök
að verjast með sína nautn í seinni tíð
eins og kunnugt er og kemur þar margt
til. Óvéfengjanlegar sönnur hafa verið
færðar á tengsl tóbaks og ýmissa miður
frýnilegra sjúkdóma enda ekki lengur
deilt um skaðsemi reykinga á heilsufar
fólks. Þá hefur heilsubylgjan að undan-
förnu haft sitt að segja - það er af sem
áður var að það þyki eitthvað fínt að
reykja - og er ekki ofsagt að hún, ásamt
nýlegum upplýsingum um skaðsemi ó-
beinna reykinga, hafi orðið til þess að
reyklausa fólkið umber tóbaksreykinn
miklu síður en áður. Einkanlega gildir
þetta í vinnunni og annars staðar þar
sem reykurinn verður ekki umflúinn með
góðu móti, og eru nú nokkur ár síðan
settar voru strangar reglur um reykingar
á vinnustöðum. Eftir sem áður áttu þræl-
ar nikótínsins sín afdrep í vinnunni til að
púa en nú kann að vera búið með það
innan tíðar, a.m.k. ef marka má þróun-
ina á ríkisspítölunum, en um síðustu
áramót gengu í gildi reglur sem gerðu
reykingar útlægar þar á bæ.
Meiri takmarkanir
heppilegri en
Igert bann
Kolbrún Gestsdóttir, sjúkraliöi á af-
eitrunardeild: Okkar sjúklingum ekki
einu sinni leyfilegt að fara út fyrir að
reykja
“Við erum mörg sem
hefðum frekar viljað sjá
meiri takmarkanir en þetta al-
gera reykingabann,” sagði
Kolbrún Gestsdóttir, sjúkra-
liði, um þá nýju siði sem tóku
gildi á ríkisspítölunum um
áramótin. “Ég er líka óánægð
með að það skuli ekki vera
meira samræmi milli deilda.
Til dæmis býr mín deildi við
algert reykingabann - enginn
sjúklinganna er á undanþágu
- og það veldur óánægju að
sjá að hlutimir skuli ekki
vera eins útfærðir annars
staðar. Framkvæmdin fer eft-
ir yfirstjóminni á hveijum
stað og það er greinilegt að
stjómendur hinna ýmsu
deilda em misjaínlega stífir á
meiningunni.”
Kolbrún vinnur á Afeitr-
unardeild ríkisspítalanna -
Geðdeild 33 A. Á þessari
deild hefur hún unnið í sex
og hálft ár en samtals í 21 ár á
geðdeildum ríkisspítalanna.
Hún segist hafa heyrt deild-
ina nefnda mannvonsku-
deildina vegna ósveigjan-
legrar útfasrslu á reykinga-
banninu. “Á öðmm geðdeild-
um hafa sjúklingar fengið að
fara út fyrir að reykja en það
er ekki einu sinni leyfílegt
hjá okkur og sagt að J)að sé
vegna þess að deildin sé lok-
uð og að sönnu er deildin sú
lokaðasta innan geðdeild-
anna. Þannig er sjúklingun-
um ekki leyfílegt að reykja ef
þeir fara í göngutúra með
okkur starfsfólkinu - við
reykjum að sjálfsögðu ekki
við slík tækifæri enda værum
við þá bág fyrirmynd - en
þetta með sjúklingana finnst
mér ganga út í öfgar. Þá
finnst mér þetta algera reyk-
ingabann á afeitrunardeild
eins og okkar ekki samrým-
ast AA-stefnunni en sam-
kvæmt henni er heppilegast
að kljást við einn hlut í einu.”
Kolbrún reykir sjálf og
segir að ekkert hafi verið upp
á kynninguna um reykbannið
að klaga. “Þetta er löngu yfír-
lýst markmið og ekkert sem
kom á óvart um áramótin
hvað ffamkvæmdina snertir.
En satt að segja héldum við
að hún myndi ganga verr en
raunin varð,” sagði hún, “það
hefur ekki verið mikið um á-
rekstra og maður dáist að því
hvað sjúklingamir hafa tekið
þessari breytingu með miklu
jafnaðargeði.”