Kosningablað Alþýðuflokksins - 24.06.1934, Síða 4

4
KOSNÍNGÁBLAÐ ALÞÝÐUFLOKKSINS
Hverju skiftip það,
hvort Eggert Þorbjarnarson fær 5—10 atkvæðunum
meira eða minna, fyrst hann getur aldrei komist að, og
kommúni8tar geta hvergi fengið mann kosinn við þessar
kesningar?
Það skiftir auðvitað alls engu máli. En ef Alþýðuflokk-
inn vantar 5—10 atkvæði, já, þó ekki værí nema EITT EIN-
ASTA atkvæði til að fá sinn fulltrua kosinu, og íhaldsmað-
urinn sigraði þar með, þá skiftir það ÓSEGJANLE6A MIKLLI
fyrir ALLAN VERKALÝÐ ÍSLANDS. Þau atkvæði gætu orðið
til þess að gefa íhaldinu meirihlutavaldið í hendur á þinginu
með því að falla dauð og ónýt í atkvæðatölu kommúnista.
En þau gætu lika orðið til að bjarga íslenzkri alþýðu úr
klóm Nazismans, ef ÞAU FÉLLU Á ALÞÝÐUFLOKKINN. Og
aðeins með því móti.
Minnist þess, hvernig fór í Halnarfirði í fyrra,
Þessi íáu kommúnistaatkvæði þar urðu til þess
að fella alþýðuílokksmanninn Kjartán Ólaísson,
og íleyta íhaldsfulltrúanum Bjarna Sæbjörns-
syni inn í þingsalinn. Aðeins vegna þess, hve
vel Norður-ísfirðingar voru á verði um að
DREIFA EKKI ATKVÆÐAMAGNI ÍHALDS-
ANDSTÆÐINGA, tókst að bjarga því, að í-
haldið fengi ekki hreinan meirihluta. Þó Hall-
dór Ólafsson hefði þá fengið 15 atkvæði í
staðinn fyrir þrjú, þá hefði Kommúnistaflokk-
urinn verið jafn nær, en íhaldið í landinu
hefði við það náð hreinum meirihluta, og
Nazisminn verið kominn í tramkvæmd nú.
Dreifið því ekki atkvæðum íhaldsandstæðinga
á ísafirði. Það getur kostað það, að íhalds-
maðurinn Toríi Hjartarson verði þingmaður
bæjarins, — og því miður eru mestar líkur til
að það yrði oddasætið í þinginu, eins og þegar
Sigurjón komst á eina atkvæðinu íorðum, og
gaf íhaldinu meirihluta í 4 ár.
Nú er Nazisminn yfirvofandi, og þvi má þetta ekki lienda
á ný. Kjósið öll með ALÞÝÐUULOKKNUM!
Eyrnamark Aflturhaldsins.
Eins og Jöti Þorláksson sagði,
þegar hann var i blóma lifsins,
þá er það eyrnamark allra reglu-
legra afturhaldsflokka, hverju
nafni sern þeir kjósa aö nefna
sig, að gala i líf og blóð um
sparnað. Þetta gera þeir vestur-
landsmenn ekki síður en aðrir.
Jóni Þorlákssyni fórust svo orð
um sparnaðargal ihaldsins á öll-
utn tírnum, i þeirri frægustu blaða-
grein, sem hann hefir borið gæfu
til að skrifa um dagana:
„ihaldsmenn semja i öllum
löndum stefnuskrár sfnar þannig,
að þær gangi sem bezt í augu
almennings, því að á þvf veltur
iylgið. Þess vegna segja þeir
ekki:
Við viljum enga nýja vegi, ekki
talsima, kærum okkur ekki um
alþýðuskóla o. s. frv. EF ÞEIR
SEGÐU ÞETTA, FENGJU ÞEIR
SEM SÉ LlTIÐ FYLGI. Þeir segja
sem svo: Við viljum fara spar-
lega með landsfé, við viljum
styðja gætilega fjármálastefnu,
við viljum ckki hleypa okkur i
skuldir. Þeir vita það ofurvel, að
el þeir gætu passað, að þjóðin
komist ekki l landssjóðinn, þá
fær þjóðin huorki alþýðuskóla,
járnbrautir, hafnir eða annað
slíkt, sem hún telur sig þurfa, en
þeir ihaldsmennirnír halda, að
hún geti verið án“.
Svona er þessu nú farið, segir
Jón Þorláksson. Óg hver treystir
svo stórcyðslustéttunum ogfulltrú-
um þeirra til að spara? Hver
treystir Jakob Möller til þess,
Hver Ólafi Thors, Eggerl Claessen
eða öðrum slikum?
Ekki óbreyttir alþýðumenn með
óbrjálaða skinsemi. En þeim er
treystandi til að skera niður
verklegar framkvæmdir og auka
þannig á atvinnuleysið og vand-
ræðin hjá verkat'ólki. Það vita
allir.
Munið á morgun!
Vcslnrlamt scgir, að kosninga-
dagurinn sé úrslitadagurinn um
það, hvernig fari urn fratnkvæmdir
þjóðmálanna næstu 4 árin. Þetta er
rétt. En livaöa alþýðumaður vænt-
ir sér góðs af þeim framkvæmd-
um, ef íhaldinu tekst að sölsa
undir sig öll yfírráð I þjóðfélaginu
við þessar kosningar?
Heill allrar þjóðarinnar er boð-
orðið og kjörorðið við kjörhorðið,
scgir Vesturland líka. Mikið rétt.
— En hcill allrar þjóðarinnar er
sízl tryggð með sigri íhaldsins.
Með sigri þcss er tryggð heill og
hagsæld braskaranna, auðmann-
anna, óreiðumannanna, sjóðþurða-
mannanna, einræðisherranna,
bruggaranna, hölstefnumannanna.
Af sigri íhaldsins mundi leiðavan-
sæld allra vinnandi manna á land-
inu, það er 9 af hverjum tíu lands-
matina. Sigur íhaldsins er því ó-
sigur allra vinnandi stétta — ó-
sigur þjóðarinnar.
Vesturland biðurykkur að grciða
ekki atkvæði með tilliti til stétta
eða flokka. — Hvað þýðir þetta?
íhaldsblaðið biður ykkur að gleyma
því á kjördaginn að þið alþýðu-
menn séuð, lágt launaðir, atvinnu-
litlir, efnalausir, örsnauðir. Þessu
eigið þið að gleyma, meðan þið
eruð að kjósa sýslumanninn há-
launaðan, fulltrúa hálaunamann-
anna — yfirstéttanna. Ætlið þið
að gleyma ójöfnuði og yfirgangi
ranglæti og öfugstreymi þjóðfélags-
ins, meðan þið eruð að kjósa?
Það er það, sem íhaldsblaðið bið-
ur ykkur um?
Þið eruð líka beðin að gleyma
flokkunum tneðan þið kjósið. —
Gleyma þvf, að íhaldið er flokkur
þeirra manna.sem selurdýrarvörur,
að það eruð þið, sem kaupið þær.
Að ihaldið leigir dýr hús, þið sem
borgið húsaleiguna. Að það er í-
haldið, sem ræður dómstólum og
réttarfari — þið sem eruð dæmd
fyrir smásakir, cn háttsettir bófar
sýknaðir eða náðaðir. Að það er
íhaldið sctn drottnar yfir fjármagn-
inu í bönkum og atvinnurekstri,
þið, sem fáið af því litið eða ekk-
ert, og hafið þó skapað það allt.
— Þessu eigið þið að gleyma,
a, m. k. á kjördaginn, segir ihald-
ið. Og jafnframt eigið þið að
gleyma því að Alþýðuflokkurinn
berzt fyrir sæmilegu kaupgjaldi
vinnandi fólks, bættri vinnuaðbúð,
styttum vinnutfma, bættum húsa-
kynttum, aukinni menntun álmenn-
ings kostaðri af almannafé, berst
fytir samvinnu i búskap, útgerð
og iðnaði, fyrir félagsverslunj’fyr-
ir alþýðutryggingum og afléttingu
tolla og skatta á fátæku alþýðu-
fólki. Þessu eruð þið beðnir að
gleyma við kjörborðið. Og svo
vill íhaldið ekki, að þið munið eftir
þvi.að Alþýðuflokkurinn ber/.t með
aðstoð verkalýðs og sjómanna-
félaga um allt land móti siðferðis
og fjármunaþjófnum mikla, áfeng”
Ísböliuu. — Þetta eigið þið altaf
að muna, og þó sérstaklega við
kjörborðið.
Munið á morgun, að vinnustétt-
irnar á íslandi eru 9/io hlutar þjóð-
arinnar. Sé þeirra hagur tryggður,
þá er hagur þjóðarinnar það jafn-
framt. Sigur alþýðu er sigur al-
þjóðar.
Ábj'rgðarmaður: Finnur Jénsten.
Prentstolan ísrún.
Ef ihaldið fær meirihluta
myndar það þingræðisstjórn
mcð Ólaf Thors, Jakob Möller og
Magnús Guðtmmdsson sem ráð-
herra. Siðan afnemnr það lýð-
ræðtð og þingræðið og gerir
þessar kosningar þannig að sein-
ustu kosningumtm á þessum
mannsaldri. Þá verður rikislög-
reglan aukin og margfölduð. Verk-
lýðsfélögin verða leyst upp, for-
ingjar þeirra fangelsaðir, kaupið
lækkað eftir vild atvinnurekenda,
geugi peninga lækkað, málfrelsi,
[iindarfrelsi og prentfrelsi afnumið,
Alþingi lagt niður, bækur frjáls-
lyndra höfunda brenndar, allir
stjórnmálaflokkar bannaðir nema
ihaldið eitt, njósnarar nazistanna
sendir út um alt, allir nema ihalds-
menn rcknir úr opinberum stöð-
um og úr atvinnu, hvar sem er,
og Nazisminn þannig framkvæmd-
ur á „löglegatr hátt með nýjum
og nýjum bráðabyrgðalögum og
tilkynningum frá Ólafi Thors.
Þetta er sú sorgarsaga, sem
verður að veruieika, ef alþýðan
gleymir stéttaraðstöðu sinni og
réttum eðlismun flokkanna við
kjörborðið á morgun.
Þetta má aldrei henda, vakið á
verðinum. Brjótið íhaldið á bak
aftur með því að kjósa Alþýðu-
flokkinn, allir sem einn, og einn
sem allir.
Skjaldborg
heitir jataaðarmannafólag, sem
logimar Juliusson stofnaði á Btidu.
dal þann 17. júní. Stofnendur voru
50 að tölu og eru ibúar þoipsins
tæp 300.
Félagið heör þegar samið ogsam-
þykt meikar tillögur um viðreisn
atvinnulifsins á Bildudal.
Alþýðuflokkurinn sækir nú al-
staðar fram! Sláum skjaldborg um
málefni alþýðunnar!
Kjósið Alþýðuflokksframlijóðand-
ann, Finn Jónsson.
Kjördeildirnar
eiu þijár. í fyrsfu kjöideild kjósa
allir. sem upphafsstat eiga A—H
1 annaii kjöideild l_L
1 þriðju kjöideild N—Ö
alstaðar að baðum slöfutn meðtöldum.
í fyisl.u kjöideild geta Alþýðuflokks-
kjosendur snúið sér t.il Ólaf* Magn-
ússonar. I auuan til Ingimundar
Guðmundssonar eða Friðriks Jón-
assonar ug i þiiðju til Pals Guð-
rnundssonai eða Magnusat Ólats-
soinr.
Kosningarathöfnín
er afar auðveld. Vandinn er
enginn annar en sá, að setja
blýanlskross (x) framan við nafn
þess þingmannsefnis, sem kjós-
andinn œtlar að fglgja. Fram-
hjóðandi Alþýðuflokksins er al-
slaðar efstur á kjörseðlinum.
Setjið krossinn framan við nafn
Finns Jónssonar!
Fjármálastjórn íhaldsins,
Árið 1916 voru skuldir nkisins
2 miljónir. 1927 voru þær orðnar
28 miljónir. Skuldaaukning thalds-
ins á einum áratug er 28 miljónir
og er það áreiðanlega met í skulda*
söfnun í allrí sögu íslands. Fjár-
málaráðherrarnir voru Björn Krist-
jánsson, Gig. Eggerz og Magrnis
Guðmundsson. Á þessu árabili eyddu
þeir 50 miljónum utan íjárlaga 1
algerðu heimildarleysi. Er þaö líka
met i óheimilum fjáraustrí.