Alþýðublaðið - 22.07.1925, Blaðsíða 3

" xepvpisbrm'mm
ÁIIs konar sjðvátryggingar.
8ímar 542 og 309 (framkriemdarstjórl)
Símuefnt: luaurauce.
Vátvygglð kjá þessu alhmleuda félagll
Þá fer v©l um kag yðap
MálningarvOrnr
Zinkhvíta. blýhvíta, fernisolía
þurkefni, terpentína' þurrir
litir, Japanlakk, eikar og
Kópal lökk og rnargt fleira.
Góöar verur, Odýrsr v0rur
Hf, rafmf. Hiti & Ljús,
Lasjgavegi 20 B. — Sísui 830.
Nokkur eintök al >Hefnd
jarlsfrúarlnnar* fáðt á Lanfás-
vagl 15.
Veggmyndir, failegar og ódýr*
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
nrlnn hefir leltt yfir ísierzku
þjóðina f gengisfallinu, er
hann hefir hrundlð af staðe.
Stefndnr hefir hlns vegar al
garlega mótmælt írekta og mála
kostaaðar krölu stefnanda og
sömnleiðis ómerkingatkröínnnl
cema að þvf, er snertlr nmmælin
nndir 3 I 33. tölublaði og hln
tllfærðu ummæli f 40. tölublaðl
undir 61, og sömuleiðis hefir *
hann vlðurktnt, að o\ strangt
sé t!i orða tekið f hinum tlitærðu
ummælum undir 7 gagnvart út
flytjondum, en neitar þv/, að hin
átöida uromæli séu sögð í þalm
tilgangi að melða æru nokkurs,
heldur sé þetta pólltisk skoðun
biaðsins, sem það teljt sky du
sfna að leiða athygli þjóðarinnar
e.ð, auk þest, sem ummæiunum
Papplr alis konar,
Papplrspokar,
Kaupið þ«r, sem ódýrast er I
Hevlul Olausen,
Sími 39.
ðtbreiðið Aiþýfiublaðið
hvur sm þ!ð eruð eg
hvert uia feiS ferið!
sé ekkt beint að stefnanda sér-
staklega. og sé því ekki ástæða
tii að ómerkja hin átöidu um-
mæli. Auk þess hefir staíndar
vlijað gefa f skyn, að stsfnandl
hsfi grætt á genglslækkun fs-
lenzku krónuanar. (Frh)
Innlená tlðindi.
(Frá fréttastofnnni.)
fsnfiiöi, 20. júlí.
Síldveiði í reknet: Saltaöar um
2000 tn (á ísafiröi). farkiaust
enn. Töður farnar að skemmast.
Búnaðaimálastjóri fór hóöau í
dag vestur í fjörðu áleiðis til
Alþýðumenn!):
Hefi nú með síðustu skipum fengið
mikið af ódýram, en smekklegum fata-
efnum, fisamt mjög sterkuna tauum í
verkamannabuxur og stakka-jakka. —
Komið fyrst til mín!
Guðm. B. Vikar,
i klæðakeri; Laugavegi 8.
Rahara8to?a Einars J. Jóns-
sonar eráLaugav. xoB Síml 1624
(Inngangur frá Klapparstfg.)
Barðastrandar. Heflr hann farib
hringferö um Strandir og Djúp, V.
Borgarfirði eystra, 20. júií.
Stúdentasöngflokkurlnn söng í
nótt eftir kl. 12. Húsfyllir. Áheyr
endur ánægðlr.
Hús Jóns Björnssonar brann í
fyrra dag. Það var vátrygt. íbú
andinn var Jón Jóhannesson kenn-
ari, og miati hann aleigu sfna.
Munir hans voru óvátryggðir.
Óvíst um upptök eldsins.
Goysimikill hiti af sóiu hér í
gær, og var þurkuriDn óspart nob-
aður til þess að þurka flsk og
töðu. Er heynýting góð, og bafa
flestir þurkað það, sem þeir áttu
úti af heyjum.
Fiskafli batnandi. Góður á Langa-
nesi. E.
Edgar Rice Burrougbs: Vilti Tarzan.
gæti losnað við hana. En á þvi var sá ljóður, að hann
var hræddur við hana og hefði ekki þorað að leggja til
við hana, nema hún svæfi. En alt i einu datt honum
ráð i hug; það lcom svo skjótlega og af sliku afli, að
hann rauk á fætur mitt á meðal sofandi félaga sinna.
Þegar dagaði, var Usanga hinn óþolinmóbasti, og
strax og snætt hafði verið, kallaði hann menn sina fyrir
sig og talaði við þá afsiðis.
Bretinn hafði alt af gætur á surti og réð af látbragði
hans, að eitthvað nýtt var á seyði, sem hann var að
útskýra fyrir mönnum sinum og geta þeim fyrirskip-
anir út af. ílann sá svertingjana líta tíl sin nokkrum
Binnum og einu sinni á Bertu.
Bretanum datt i hug, að nú væri eitthvað bruggað,
sem væri sér og stúlkunni til ills. Iíann hafði þvi enn
etrangari gætur á svertingjunum, þótt hann vissi, að
þeir gætu farið með hann, sem þeim sýndist. Hann var
gersamlega vopnlaus.
Haraldur Percy Smith-Oldwick þurfti ekkí lengi að
bíða til þess að uppgötva nokkuð af ráðagerð Usanga.
Yarla hafði surtur lokið skipunum sinum, er hópur
manna haus nálgaðist Bretann, en þrír gengu til
stúlkunnar.
Orðalaust vörpuðu svertingjarnir Bretanum til jarðar
á grúfu. Hann brauzt um, en árangurslaust. Þegar
hann var nægilega bundinn, var honum velt við, og
! sá hann þá, að cins hafði verið farið með Bertu.
Smith-Oldwick lá þannig, ab hann sá um sléttuna og
flugvélína skamt á burtu. Usanga var að tala við
!.. stúlkuna, sem hristi höfuöið mjög ákveðið.
„Hvað segir hann?“ kallaði Bretinn.
p „Hann ætlar burt með mig i flugvélinni,“ kallaði
■i Berta.' „Hann segis.t ætla meb mig lengra inn i landið,
þar sem hann verði konungur og ég ein af konum
hans,“ og sér tii mestu undrunar sá Bretinn liana brosa,
um leið og húi hætii við: „en á þvi er engin liætta,
þvi að innan farra mlnútna erum við bæði dauð; —