Alþýðublaðið - 13.01.1920, Blaðsíða 2

2
ALfÝÐUBLAÐIÐ
hráefni handa verksmiðjunum og
nóga fæðu handa fólkinu.
Eina leiðin er, að Evrópumenn
komi framleiðslunni í samt lag.
Ef allir vinna ekki að því sam-
huga, verður árangurinn eymd og
hungursneyð.
Þjóðverjum verður að hjálpa.
Hervaldsandinn er þar ekki lengur
ríkjandi. Nái verzlun og fram-
leiðsla Þjóðverja að komast í samt
lag aftur, munu þeir verða hinir
síðustu, sem hyggja á strið.
En bráðlega mun þjóðabanda*
lagið komast á, og mun það fá
breytt miklu til batnaðar. Mun
eigi hætta á að strið komi fyrir
aftur, er frjálslyndu flokkarnir ráða
öllu í heiminum".
Samkvæmt símskeyti hafa Ame-
ríkumenn neitað að taka þátt í
Þjóðabandalaginu, en að líkindum
verða auðmenn Ameríku eins fyrir
|>ví við óskum Þjóðabandalagsins.
Nýkomin skeyti herma, að Paish
gangi málaleitanir sínar ílla í
Ameríku.
X
TiðrinisMttur Horptil.
Pátt getur Morgunbl. rétt sagt
eða frá fáu sbýrt svo ábyggilegt
sé, er gefi rétta hugmynd. Má
þar meðal annars benda á um-
sögn þess um afrnæli I. O. G. T.
er það flutti 10. þ. m. Þar stend-
ur að reglan á íslandi sé 26 ára,
en á að vera 36 ára. Fyrsta
stúkan var stofnúð 10. jan. 1884,
stúkan ísafold á Akureyri. Blaðið
hælir svo Good-Templurum fyrir
starfsemi þeirra meðan þeir unnu
að bindindi, og gerir það ineð
fjálgleik miklum, en svo þegar að
banninu kemur, þá varð annað
hljóð í strbkknum. Það telur
bindindið gott og blessað, og heflr
ekkert á móti því, að menn hætti
að láta í sig áfengí, en harmar
það aftur seinna í greininni, að
mönnum skuli vera meinað að
láta í sig hvað sem þeim líki.
Sennilega er til of mikils mælst,
að ætlast til þess að Morgunbl.
skilji það, að bindindi og bann er
í eðli sínu eitt og hið sama, og
það er rangt að viðurkenna ann-
að, en mótmæla hinu. Hér eru
fáir hreinir andbanningar. Einn
þeirra er Sigurður Lýðsson. Hann
er á móti öllu bindindi, öllum
takmörkunum á áfengissölu. Hann
vill hafa alt frjálst. Þetta er stefna
sem maður getur virt, því hún
er samkvæm sjálfri sér, þótt mað-
ur standi gersamlega á öndverðum
mei\ Um þessa menn er alt öðru
máli að gegna en viðrinisháttinn
í Morgunblaðinu. J. Á.
Sóðarnir oj snjérinn.
Eg er heldur þrifinn maður, og
virði þá menn og konur mikils,
sem sýna hreinlæti í allri um-
gengni, jafnt utan húss sem inn-
an. Það hefir því sært mig tals-
vert, þegar eg hefi séð konur
hella úr skolpfötum sinum í götu-
ræsin og fylla þau með allskonar
óþverra, sem svo hefir orðið að
liggja þangað til hreinsunarmenn
bæjarins hafa komið og ekið því
burtu. Á þessu ber þó ekki eins
mikið á þeim tíma árs, sem snjó-
laust er.
En nú er snjórinn kominn.
Hann segir til, hvar sóðarnir
eiga heima Fyrir utan hús þeirra
eru forarvilpur, sem eru sýnilegur
vottur um óþrifnaðar- og hugsun-
arleysis umgengnina utan húss og
gefa hverjum góðum manni á-
stæðu til að ætla,, að lík muni
umgengnin vera í öðru innan
húss. ^
Pessi óþrifnaðar innsigli þurfa
viðkomandi húseigendur og hús-
mæður að afmá sem fyrst, vel
vitandi það, að blessaður snjórinn
segir til þéirra, og auglýsir þá
fyrir öllum þeim, sem um göt-
urnar fara.
Og margir munu fara að eins
og eg; eg fletti upp í Bæjar-
skránni og fann þar nöfn allra
sóðanna, sem í húsunum búa.
Þegar eg svo mæti þeim einhver-
staðar vel klæddum og uppstrokn-
um, segi eg við sjálfan mig (og
stundum við náunga minn): „Þú
ert samt sóði; snjórinn hefir kom-
ið upp um þig“.
Annars er það einkennilegt, að
menn skuli ekki Skilja það sem
er eins auðvelt og þetta:
Niðurföllin í götunum eru fyrir
regnvatnið, skolpleiðslurnar í hús-
inu eru fyrir skolpið, sorpkass-
arnir fyrir sorpið og öskuna, sal-
ernin fyrir saurinn.
íbúar þeirra húsa, sem snjórinn
setur í sóðaflokkinn, ættu hér eftir
að vita það, að hver hreinlegur og
þrifinn maður sem fram hjá geng-
ur, lítur á þá með megri fyrir-
litningu. Og öllum er varla sama.
um það. á. i.
fú Sviss.
Khöfn 11. jan.
Símað er frá París, að sendi-
nefnd sé væntanleg þangað frá
Sviss til að fá fulla tryggingu
fyrir því, að hlutleysi landsins sé
viðurkent þó að það gangi í þjóða-
bandalagið.
Pýzkir fangar im.
Khöfn 11. jan.
Clemenceau (forsætisráðherra
Frakka) hefir undirskrifað skipun
um að byrja heimflutning þýzkra
herfanga frá Frakklandi.
[Frakkar hafa fram að þessu
neitað að skila föngnum þýzkum
hermönnum, nema þeir fengju frá
Þýzkalandi tvo verkamenn fyrir
hvern fanga er þeir skiluðu. 456
þús, hermönnum þýzkum, sem
Frakkar höfðu tekið til fanga í
stríðinu, hefir þannig í hálft þriðja
missiri, eftir að stríðið hætti, verið
haldið frá því að komast heim til
konu, bárna, vina og ættingja og
hefir þessi miskunarlausa aðferð
Frakka vakið mikla gremju, eígi
að eins í Þýzkalandi, heldur hefir
hún einnig komið fram í frjáls-
lyndum enskum blöðum.]
í hafnargerðinni vinna að
staðaldri um fimmtíu manns. Pað
er unnið á þrem stöðum aðallega.
Úti á graftarvél, í uppfyllingunni
við Ingólfsgarð og inni í Öskjuhlíð.