Morgunblaðið - 09.02.2021, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 2021
✝ Marsibil Guð-rún Anna
Gunnarsdóttir
fæddist 22. febr-
úar1933. Hún lést á
Hrafnistu, Nesvöll-
um, 1. febrúar 2021.
Hún var sjöunda í
röð níu systkina.
Foreldrar hennar
voru Gunnar Guð-
mundsson, fæddur
30. maí 1898, látinn
23. október 1987, og Guðmunda
Jóna Jónsdóttir, fædd 19. októ-
ber 1905, látin 21. október 1991.
Börn þeirra eru: Jón Gunn-
arsson, fæddur 8. ágúst 1921, dá-
inn 6. mars 1991, Guðmunda
Steinunn Gunnarsdóttir, fædd 1.
mars 1923, dáin 9. október 2011,
Gunnar Ríkharður Gunnarsson,
fæddur 5. ágúst 1924, dáinn 14.
nóvember 2007, Guðmundur Að-
alsteinn Gunnarsson, fæddur 17.
apríl 1926, dáinn 15. júní 1927,
Aðalsteinn Gunn-
arsson, fæddur 2.
mars 1928, dáinn 2.
júlí 2013, Björgvin
Hofs Gunnarsson,
fæddur 23. nóv-
ember 1931, dáinn
24. ágúst 2017. Eft-
irlifandi eru Katrín
Gunnarsdóttir,
fædd 25. janúar
1941, og Kristján
Gunnarsson, fædd-
ur 19. maí 1943, bæði búsett á
Þingeyri við Dýrafjörð.
Útförin fer fram frá Keflavík-
urkirkju 9. febrúar 2021 klukkan
13.
Í ljósi aðstæðna munu ein-
ungis nánustu aðstandendur
vera viðstaddir athöfnina. At-
höfninni verður streymt á:
www.facebook.com/groups/marsibil
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Mig langar að minnast
tengdamóður minnar og vinkonu
með nokkrum orðum.
Billa var ótrúlegur dugnaðar-
forkur, miklaði ekkert fyrir sér,
alveg sama hvort það var í vinnu
eða áhugamálum.
Alltaf til í að hjálpa ef einhver
var í erfiðleikum.
Við áttum yndislegan vinskap
í gegnum öll árin.
Billa var einhver besta
prjónakona sem ég hef kynnst.
Ég var svo heppin að vera með
Billu í 10 daga í endaðan nóv-
ember sem ég mun lifa á lengi.
Ótrúlega dýrmætt fyrir mig.
Ég vil þakka heimahjúkrun í
Reykjanesbæ sem var frábær.
Elsku Billa, takk fyrir mig, ég
sé þig í sumarlandinu.
Birna Ísaksdóttir.
Það eru margar góðar minn-
ingar sem koma upp í hugann
þegar komið er að því að kveðja
Billömmu.
Það fyrsta sem kemur upp í
hugann okkar eru myndirnar af
okkur í öllum þeim fötum sem
hún hefur saumað og prjónað á
okkur í gegnum tíðina. Hún var
svo mögnuð handavinnukona, að
nota uppskrift var eitthvað sem
hún þurfti ekki. Það var nóg að
lýsa því sem maður óskaði sér og
hún töfraði það fram. Við höfum
alltaf dáðst að hæfileikum hennar
og henni tókst að smita okkur af
áhuganum. Það var alltaf hægt að
stóla á hjálp frá henni, hún hafði
ráð við öllum lykkjuföllum og
endalausa þolinmæði við að
kenna manni.
Hún var svo góð amma og vildi
alltaf allt fyrir okkur gera. Þegar
við komum í heimsókn til þess að
„hjálpa“ ömmu að spóla lopaplöt-
urnar upp í hnykla þá lét hún
eins og maður væri að gera henni
mikinn greiða og svo fékk maður
jafnvel vasapening fyrir. En það
besta sem maður græddi var
spjall og knús hjá ömmu.
Billamma var ótrúlega sjálf-
stæð, sterk og fyndin kona sem
lét ekkert stoppa sig. Hún var
hörkutól sem gat alltaf bjargað
sér með ýmsum heimagerðum re-
medíum. Ef kvefið ætlaði að kíkja
í heimsókn þá var hún ekki lengi
að hita mjólk með hvítlauk sem
hún bruddi eins og brjóstsykur
og ef henni var illt einhvers stað-
ar í kroppnum þá þurfti bara að
djöflast á staðnum með rafstuðs-
græjunni þar til verkurinn fór.
Auðvitað var þessi rafstuðsgræja
fullkomið leikfang fyrir ömmu-
börnin sem skemmtu sér alltaf
vel með því að elta hvort annað
um húsið vopnuð rafmagni.
Billömmu verður sárt saknað
en hún mun lifa áfram í hjarta
okkar og minningum.
Marsibil Lillý
og Ragna Dögg.
Elsku Billa amma mín er fall-
in frá.
Mínar fyrstu minningar af
Billu ömmu eru líklega þegar
hún las fyrir mig myndasögur
fyrir svefninn sem barn, þetta
voru ekki myndasögur sem ég
hafði komið með heldur mynda-
sögur sem hún sjálf var að lesa
og maður lá dolfallinn yfir. Billa
amma var víst mikið fyrir
myndasögur og mér skilst að
pabbi hafi á unglingsárunum
orðið ansi hissa þegar hann
komst að því að hann var
skírður eftir ljóninu Núma úr
Tarzan-myndasögunum en ekki
Núma Rómarkeisara, og núna
erum við orðnir þrír ættliðir af
Númum.
Á barns- og unglingsárunum
gaukaði amma iðulega einhverj-
um seðlum að manni og var
stefnan þá sett beint út á víd-
eóleigu að leigja vídeóspólu og
kaupa svo nammi fyrir afgang-
inn. Síðan lagðist maður fyrir í
rauða sófanum hjá henni og
horfði með henni á meðan hún
sat og prjónaði eina af þeim
ótalmörgu ullarpeysum sem
hún gaf mér. Hún var nú til í að
horfa á hvað sem var, en eina
reglan sem hún setti var að það
mætti ekki skarast á við Jessicu
Fletcher eða Leiðarljós. Það
var líka vinsælt að kíkja við hjá
Billu ömmu seinnipartinn þegar
hún kom heim úr vinnunni í
flatkökugerðinni og smurði
heitar flatkökur með rúllu-
pylsu, það gerist ekki mikið
betra.
Billu ömmu fannst mikilvægt
að barnabörnin stæðu sig vel í
skóla og kom á fót hvatakerfi
þar sem greidd var ákveðin
fjárhæð eftir því hver einkunn-
in var í hverju fagi og vanalega
var það fyrsta sem maður gerði
eftir einkunnaafhendingu að
reikna út Billu ömmu-hagnað-
inn sinn.
Börnin mín voru svo heppin
að fá að kynnast langömmu
sinni og voru alltaf spennt fyrir
heimsóknum til hennar, þá var
spjallað við ömmu, hið ýmsa
glingur skoðað og smáhlutir
sem hún hafði sankað að sér um
árin og síðast en ekki síst leikið
við köttinn. Amma var alltaf
með einhver dýr á heimilinu, í
talsverðan tíma var það páfa-
gaukur en á seinni árum voru
þetta kettir sem iðulega voru
nefndir eftir hundum í fjöl-
skyldunni, það var alltaf stutt í
húmorinn hjá ömmu.
Billa amma var alltaf ótrú-
lega hress og hlæjandi og þótt
heilsubrestir síðustu áranna
hefðu lítil áhrif á það þá held ég
að hún hafi verið hvíldinni fegin
og sé á betri stað í dag. Hvíldu í
friði, elsku Billa amma mín, þín
verður sárt saknað.
Einar Númi.
Marsibil
Gunnarsdóttir
Elsku amma mín.
Takk fyrir minn-
ingarnar sem ég fæ
að eiga um þig. Minningar frá því
að koma með út í garð að tína rifs-
ber og minningar frá því að koma
með út í gróðurhús að smakka
gúrkurnar og vínberin. Takk fyrir
að kenna mér ýmislegt um blóm
og takk fyrir að leyfa mér svo oft
að koma með og hjálpa til. Þetta
eru minningar sem ég fæ að eiga.
Ég er innilega þakklát fyrir að
hafa náð að kynnast þér áður enn
veikindin tóku yfir. Sjálf kynntist
ég þér eins og lítil börn gera. Ég
kynntist aðallega ömmu í Hlíðar-
túni, sem hafði alltaf svo margt
spennandi að sýna mér. Ég hef í
seinni tíð fengið að „kynnast“ þér
meira gegnum frásagnir frá fjöl-
skyldunni sem náði að þekkja þig
lengur. Í frásögnunum fæ ég að
kynnast duglegu ömmu, sem var
klár og þrautseig. Þannig veit ég
að þú varst bæði yndisleg amma
og vönduð manneskja. Það er nóg
til að vita að ég vil verða lík ömmu
þegar ég verð stór.
Megir þú hvíla í friði og lifa
áfram í hlýjum minningum.
Þín dótturdóttir,
Þula Katrín.
Að sögn mömmu sjálfrar voru
hún og Lilja systir hennar fyrstu
stelpurnar við Laugaveginn sem
klæddust síðbuxum í uppvextin-
um. Það kom sér vel þar sem þeim
þótti gaman að príla og þær ferð-
uðust gjarnan um Laugaveginn og
nágrenni hans eftir húsþökunum.
Þó að Álfheiður hafi fæðst í
Hjarðarnesi á Kjalarnesi - og búið
lengst af í Hlíðartúnshverfi í Mos-
fellsbæ - átti hún alltaf taugar til
æskuslóðanna við Laugaveginn.
Henni gekk vel í skóla og hún
hafði gaman af því að læra. Hún
var metnaðarfull og lagði alúð sína
í allt sem hún tók sér fyrir hendur,
hvort sem það voru félagsstörf,
nám, vinna eða áhugamál. Hún lét
því ekki staðar numið eftir grunn-
nám heldur fór í Samvinnuskól-
ann á Bifröst, þar sem hún hitti
lífsförunautinn, Sigurð Hreiðar.
Eftir brautskráningu frá Bifröst
tók hún sér hlé frá námi í nokkur
ár, en sinnti margvíslegum störf-
um samhliða heimilishaldi og
barnauppeldi, allt frá verslunar-
störfum og bakstri fyrir mötu-
neyti, yfir í þýðingar á greinum og
jafnvel heilum bókum. Þegar
börnin voru komin á legg lauk hún
stúdentsprófi frá Fjölbrautaskól-
anum í Breiðholti og síðan lá leiðin
í félagsfræði- og svo félagsráð-
gjafarnám við Háskóla Íslands.
Hún starfaði svo við félagsráðgjöf
þar til starfsævinni lauk, þar sem
hún var þekkt fyrir vandvirkni og
skilvirkni.
Mömmu var margt til lista lagt,
meðal annars spilaði hún á gítar,
harmoniku og píanó, lærði söng og
söng í kórum áratugum saman.
Hún var hjartahlý, greiðvikin og
knúin til að láta gott af sér leiða.
Ekki aðeins var val hennar á
starfsvettvangi til marks um það,
heldur tóku þau hjón einnig að sér
að vera helgarforeldrar fyrir lítinn
dreng, auk þess sem Álfheiður var
sjálfboðaliði hjá hjálparsíma
Rauða krossins um tíma, studdi
ýmiss konar hjálparstarf og tók
iðulega að sér margvíslega aðstoð
fyrir vini og ættingja, svo nokkuð
sé nefnt.
Síklifrandi síðbuxnagrallarinn
af Laugaveginum náði að fagna
áttræðisafmæli í nóvember síðast-
Álfheiður
Guðlaugsdóttir
✝ Álfheiður Guð-laugsdóttir
fæddist 28. nóv-
ember 1940. Hún
andaðist 18. desem-
ber 2020.
Jarðarför henn-
ar hefur farið fram
í kyrrþey.
liðnum, þótt það
væri meira að nafn-
inu til. Fyrir um 20
árum byrjaði að bera
á Alzheimer-sjúk-
dómnum hjá Álfheiði
og síðustu árin var
hún alveg horfin inn
í þann heim sem ein-
kennir sjúkdóminn.
Við viljum muna
hana eins og hún var
áður en þau ósköp
dundu yfir og minnumst fjölhæfr-
ar og kærleiksríkrar konu sem lét
svo margt gott af sér leiða.
Helga, Guðlaug (Gulla)
og Gunnsteinn.
Elsku amma (og langamma)
Takk fyrir allar dýrmætu
minningarnar.
Þú kenndir mér að meta góða
bók og gafst mér meðal annars all-
ar Harry Potter-bækurnar, um
leið og þær komu út á íslensku.
Bækurnar á ég enn þá. Þú kennd-
ir mér að prjóna. Ég man sumarið
2000 sem ég var hjá þér og afa og
þú hjálpaðir mér að prjóna heilt
bútateppi fyrir nýfædda litlu syst-
ur mína. Þú kenndir mer að skrifa
dagbók, sem ég geri enn þann dag
í dag. Fyrir tilviljun fann ég, fyrir
nokkrum dögum, dagbók frá
sumrinu 1994 sem þú hjálpaðir
mér að skrifa í. Eftir að við flutt-
um til Danmerkur eyddi ég hverju
sumri hjá þér og afa. Þið tókuð
mig meðal annars með norður í
Nýjabæ og þar veiddum við tvær
alls konar gersemar úr ánni sem
ég fékk svo að eiga. Við rákum kýr
og hesta af landareigninni með því
að hlaupa ótalmarga kílómetra á
eftir þeim, og þú kenndir mér líka
að vaska upp. Sem barn vissi ég
heldur ekkert betra en að skríða
upp í til þín og afa á nóttunni og fá
að liggja i miðjunni. Þegar þú
saumaðir fékk ég að sitja hjá þér
og horfa á, eða leika mér með fal-
legu glerkúlurnar þínar. Eitt sum-
arið hjálpaðir þú mér að festa
gervineglur á mig, og í hvert skipti
sem ein datt af, varstu strax kom-
in með naglalímið til þess að
hjálpa mér að líma hana aftur á.
Þú kenndir mér að spila Rommý,
Fimm hundruð, Ólsen Ólsen og
mörg fleiri spil og þú varst alltaf
til í að spila við mig.
Sem táningur, eftir að við vor-
um flutt aftur til Íslands, kom ég
oft til ykkar bara til þess að vera
hjá þér og afa. Bauð sjálfri mér í
grjónagraut eða eitthvað álíka. En
kjötsúpan þín var og verður alltaf
best. Þegar ég var barn borðaði ég
á mig gat þegar þú bjóst til kjöt-
súpu. Ég gerði það líka sem tán-
ingur. Og sem fullorðin. Ég hef
margoft reynt að búa til kjötsúp-
una þína, en það hefur hingað til
ekki tekist. Kjötsúpan hennar
ömmu er og verður alltaf best.
Þú kallaðir mig ljósið þitt,
skottið þitt og smelltir alltaf ást-
úðlegum kossi á kinnina á mér.
Stelpurnar mínar fengu því miður
ekki að kynnast langömmu eins og
hún var þegar ég var barn. En
þær fengu þó að hitta þig nokkr-
um sinnum síðustu árin og vita
hver langamma Álfheiður var,
sem ég er þakklát fyrir.
Minningarnar eru margar, en
efstar í huga eru þær mörgu
kvöldstundir sem ég eyddi með
þér þar sem þú, meðal annars,
kenndir mér kvöldbæn, sem ég
hef kennt stelpunum mínum og
sem mig langar að kveðja þig með:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Hinsta kveðja frá okkur stelp-
unum í Skógarlundi.
Eik Skorradóttir Friis,
Saga Martinsdóttir Friis,
Björk Martinsdóttir Friis.
Fallinn er frá einn
af mætum sonum
Svarfaðardals, Kiddi
Hær eins og við vinir
hans kölluðum hann.
Hann var ekki einn af þeim sem
trana sér fram til mikilla metorða
eða kapphlaups í velferðarsam-
félaginu. Hann á hins vegar að baki
langan og farsælan feril í þjónustu
við fólkið sitt í heimahéraði og ná-
grenni. Hann var hagleiksmaður,
duglegur og úrræðagóður í fjöl-
breyttum verkefnum, sem hann
þjónaði samferðamönnum sínum
með. Hann á að baki óvenjulangan
starfsferil, en lengst vann hann
sem bifvélavirki ásamt mörgum
öðrum störfum, pípulögnum og
annarri skyldri starfsemi. Oft var
vinnudagurinn langur við misþægi-
legar aðstæður. Hann hafði til að
bera þolgæði, úthald og gott skap-
lyndi, sem reyndist honum vel á
annasömum umbreytingatímum.
Kristinn Jónsson
✝ Kristinn Jóns-son fæddist 27.
desember 1928.
Hann lést 31. jan-
úar 2021. Útförin
fór fram 6. febrúar
2021.
Þessum góðu eig-
inleikum hans kynnt-
ist ég vel, er við
ásamt tveim félögum
okkar stofnuðum
fyrirtækið Plast- og
stálgluggar á Dalvík,
sem við byggðum yfir
og rákum saman í á
hálfan annan áratug.
Aldrei man ég eftir
að okkur yrði nokk-
urn tíma sundurorða
eða að ósamkomulag yrði við mis-
munandi úrlausnarefni og er þar af
mörgu að taka. Það var okkur mest
um vert að skila góðu verki og hafa
ánægju af, þótt vinnudagurinn
væri oft langur. Ef við fólkið, sem
byggjum þetta land í dag, hefðum
til að bera sömu lyndiseinkunn og
Kiddi Hær sýndi í sínu lífshlaupi,
væri samfélagið að mörgu leyti
heiðarlegra, nægjusamara, sann-
gjarnara og betra en það er í dag.
Genginn er góður drengur og
grandvar. Ég vil þakka honum alla
samfylgd, samstarf og samveru.
Við Ása sendum Rósalind og allri
stórfjölskyldunni innilegar samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning
Kristins Jónssonar.
Sveinn Elías Jónsson.
Alveg frá því við
vorum agnarsmá
komum við heim í
sveitina í öllum frí-
um, hvenær sem
tækifæri gafst, þar beiðst þú með
opna arma og góðlátlegt bros, ávallt
tilbúin að sjá um barnabörnin þín.
Það er þyngra en tárum taki að
skrifa þessi orð, þennan litla þakk-
lætisvott sem samt nær ekki yfir
það hvað við elskum þig, hversu
mikilvæg þú varst okkur og hvað
við söknum þín mikið.
Amma Dæda var elskulegasta
og besta amma sem börn geta
hugsað sér. Boðin og búin að gera
allt fyrir barnabörnin sín og síðar
barnabarnabörnin. Það verður
tómlegt að koma heim í sveitina
héðan í frá þegar amma er ekki til
staðar að sjá um lömbin sín, blómin,
heimilið og alla sem ber að garði í
Miðdalsgröf, sveitinni sinni. Enginn
var óvelkominn, allir fengu pláss,
allir fengu kaffi, engum vísað frá.
Amma gerði allt fyrir alla, alveg
Guðfríður
Guðjónsdóttir
✝ Guðfríður Guð-jónsdóttir
(Dæda) fæddist 31.
maí 1935. Hún lést
1. febrúar 2021.
Útförin fór fram
8. febrúar 2021.
sama hver átti í hlut,
allir voru jafnir í
hennar augum, þó svo
við barnabörnin vær-
um kannski helst til
ofdekruð af henni,
allavega í augum for-
eldra, en við nutum
góðs af því.
Enginn vissi meira
um heimahagana en
amma, hverja einustu
þúfu, fjall, lækjar-
sprænu eða horfinn bæ sem átti sér
nafn var hún með á hreinu. Sagði
okkur öllum sem nálæg vorum
óspart frá öllum nöfnum og kenni-
leitum, þó svo að lítil eyru væru
kannski ekki að hlusta af athygli og
vildu frekar leika sér í grasinu eða
bara horfa á vídeó á rigningardög-
um.
Prjónarnir voru aldrei langt frá,
peysurnar, vettlingarnir og húfurn-
ar komu af prjónunum eins og í
verksmiðju og sitjum við á fjársjóði
af fallegum prjónafatnaði.
Takk amma fyrir spilin, takk fyr-
ir samveruna, takk fyrir að gefa
okkur yndislega æsku í sveitinni,
takk fyrir að vera okkur svona góð,
við elskum þig ávallt og gleymum
þér aldrei.
Björn, Arnar Smári
og Hjördís Þóra.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GUNNAR JÓHANNSSON,
Hlynsölum 3, Kópavogi,
lést laugardaginn 30. janúar.
Útförin fer fram frá Lindakirkju
fimmtudaginn 11. febrúar klukkan 13 að viðstöddum nánustu
ættingjum og vinum. Streymt verður frá athöfninni:
www.lindakirkja.is/utfarir.
G. Inga Elíasdóttir
Einar Gunnarsson Elísabet Þórðardóttir
Þorsteinn Gunnarsson Ragnheiður Pétursdóttir
og barnabörn