Morgunblaðið - 09.02.2021, Side 21

Það liggur hvítklædd
sál við dauðans dyr,
hún dagsins verkum
hefur lokið,
er myrkrið nálgast, hógvær hugur
spyr:
hvort hjartað verði núna laust við okið.
Þannig yrkir skáldið Kristján
Hreinsson. Sigfús vinur minn
Ólafsson hefur lokið verkum sín-
um í þessari jarðvist. Hann var
trölltryggur, vel klæddur sént-
ilmaður í glanspússuðum skóm
og brot í buxum. Sigfús var
hæglátur en vissi svo sannarlega
hvað hann vildi. Hann lærði
mjólkurfræði í Danmörku og
vann við fagið um tíma. Tónlist-
argyðjan var honum í blóð borin.
Hann nam við Tónlistarskóla
Reykjavíkur, útskrifaðist og
kenndi síðan við Tónlistarskóla
Árnesinga. Á þessum tíma var
sjaldgæft að menn tækju sig
upp, hættu í öruggu starfi og
létu drauma sína rætast. Það
þarf kjark og áræði til, en þann
kjark höfðu þau bæði hjónin,
hann og Svanborg, hin farsæla
ljósmóðir sem var hans sterka
stoð í lífinu.
Það var einmitt í gegnum tón-
listina sem ég kynntist Sigfúsi.
Hann og Gissur Geirsson réðu
mig í hljómsveit hins síðar-
nefnda. Það var skemmtilegur
tími, mikið að gera og við spil-
uðum allt upp í þrjú kvöld í viku
og hristumst um þjóðvegi lands-
ins. Stefán bróðir Svanborgar
var traustur rótari. Hljómsveitin
slípaðist og við náðum vel saman
þrátt fyrir talsverðan aldurs-
mun. Við vorum eins og nútíma
töffararnir segja, e.t.v. ekki
„sveittustu Finnarnir í gufu-
baðinu“ en með okkur tókst vin-
skapur sem varði ævilangt. Það
var líka stuð á böllunum. Tón-
listin tengir menn saman á
ákveðinn, traustan og óútskýr-
anlegan hátt. Tónlistarmenn eru
oft viðkvæmir og það var Sigfús
vinur minn svo sannarlega, enda
hafði reynt verulega á hann í
byrjun lífsgöngu. Hann var ná-
kvæmur og traustur vinur vina
sinna. Hann hafði ríka þörf fyrir
að gefa og gleðja. Mætti oft á
hjúkrunar- og dvalarheimili á
Suðurlandi til þess að gleðja
heimilisfólk með tónlist. Hann
heimsótti oft „fóstra minn“, Jón
bónda í Hallgeirsey, og við spil-
uðum saman. Hann gaf okkur
nótnahefti sem hann hafði tekið
saman og gefið út. Hann samdi
falleg dægurlög sem m.a. kepptu
í undanrásum Söngvakeppni
Evrópu, eitt þeirra söng m.a.
Haukur Morteins með tilþrifum.
Eftir að þau Svanborg hættu
hefðbundinni vinnu lifðu þau
mjög heilsusamlegu lífi og nutu
svo sannarlega lífsins. Þangað til
Sigfús veiktist af alvarlegu
krabbameini sem lagði hann að
velli. Það var okið ógurlega. Ég
kveð þennan vin minn sem
studdi mig og hvatti alltaf til
allra góðra verka, með ljóði eftir
Pálma föður minn sem var
Fjallamaður eins og Sigfús.
Í hljómum er vorið, ástin og allt þar á
milli,
en aðeins ef tónninn er hreinn og
fluttur af snilli.
Að njóta og gleðjast og nema er innri
þörf.
Af músík verður þú bjartsýnn og betri
maður,
þú byrjar daginn syngjandi og
morgunglaður.
Hógvær er listin, en hugljúf við öll þín
störf.
Við Steinunn vottum Svan-
borgu, Guðmundi Rúnari og að-
standendum öllum okkar dýpstu
Sigfús Ólafsson
✝ Sigfús Ólafssonfæddist 30. apr-
íl 1944. Hann lést
28. janúar 2021.
Útför hans fór
fram 5. febrúar
2021.
samúð. Í fullvissu
um að hjartað sé
laust við ok krabba-
meinsins, myrkrið
víki og austrið eilífa
taki við bjart og
fagurt. Far í friði,
góði vinur.
Ísólfur Gylfi
Pálmason.
Vinur okkar Sig-
fús Ólafsson er látinn eftir stutt
en erfið veikindi.
Við kynntumst Sigfúsi fyrst á
fullorðinsárum þegar Svanborg
eiginkona hans hóf ljósmóður-
nám ásamt fríðum hópi kvenna
alls staðar að af landinu. Á þess-
um árum var Sigfús við tón-
menntanám í Reykjavík.
Upp frá þessu varð til sam-
heldinn hópur, „ljósmæðraholl-
ið“, ásamt fylgikörlum þar sem
það átti við og ýmsir þar orðnir
góðir í fæðingarfræðum eftir að
hafa verið meðlimir í ljósmæðra-
hollinu öll þessi ár.
Samverustundirnar urðu
margar, ýmsar skemmtanir og
oft tók Sigfús fram gítarinn eða
hljómborðið. Síðasta ferðin okk-
ar var frábær ferð til Berlínar
fyrir tveimur árum. Sigfús og
Svanborg urðu frá byrjun nánir
vinir okkar og margar urðu sam-
verustundirnar ýmist á Selfossi
eða í bænum.
Sigfús var mikill vinur
barnanna okkar og oft var mikið
fjör hjá þeim þegar hann kom í
heimsókn enda mjög barngóður.
Minnisstætt er þegar þau hjónin
komu í heimsókn til okkar árið
1982 meðan við bjuggum í
Þýskalandi. Þar áttum við góðar
stundir saman og börnin nutu
hverrar mínútu með Sigfúsi.
Annað minnisstætt atvik er
eitt sinn þegar við tókum á móti
stórum hópi danskra skólabarna
og höfðum mælt okkur mót við
Sigfús og Svanborgu í Hvera-
gerði. Þegar Sigfús hitti hópinn
fór hann með allan skarann og
bauð upp á ís við miklar vin-
sældir. Þarna stóð hann glerfínn
og virðulegur í miðjum hópnum.
Vorum við þá spurð af einum
nemandanum hvort þetta væri
forsetinn! Þannig var Sigfús,
alltaf snyrtilegur, vel klæddur
og virðulegur. Hann var rólynd-
ur, hlýlegur í fasi og mikill
drengskaparmaður. Þá var Sig-
fús mjög trúaður maður. Eitt af
áhugamálum hans var að safna
gömlum biblíum og kom hann
ósjaldan við á fornbókasölum
þegar hann var á ferð bæði
heima og erlendis.
Tónlistin var alltaf ofarlega í
huga Sigfúsar enda fóru þar
saman störf hans sem tónlistar-
kennari og áhugamál hans sem
flest tengdust tónlistinni þar
sem hann var bæði mikill laga-
smiður, sendi frá sér hljómdisk
með frumsömdum lögum og
samdi auk þess og gaf út
kennsluefni.
Arnar Freyr elsta barnabarn-
ið gekk í fótspor hans og lagði
tónlistina fyrir sig. Maður fann
hvað Sigfús var stoltur af hon-
um, hvatti hann og styrkti á all-
an hátt.
Það er komið skarð í vinahóp-
inn. Eftir situr minningin um
góðan dreng.
Svanborgu, Guðmundi Rúnari
og stórfjölskyldunni sendum við
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Oddur og Katrín.
Á kveðjustund er margs að
minnast. Kynni okkar Sigfúsar
dýpkuðu þegar ég kom inn í
verkefni sem nánu vinirnir, Sig-
fús og mágur minn, Ásgeir Sig-
urðsson skólastjóri Tónlistar-
skólans, unnu saman á
tónlistarsviðinu. Þeir vinirnir
áttu nána samleið í þrjá áratugi.
Ásgeir raddsetti mörg lög Sig-
fúsar og síðustu árin var hann
daglegur gestur hjá Ásgeiri.
Hann kom í morgunkaffið með
Fréttablaðið og þar ræddu þeir
saman um tóntegund og hljóma í
nýjasta lagi Sigfúsar. Þessar
morgunstundir voru þeim mikil
afþreying og endurnæring. Tón-
listin var þeim innilegt hjartans
mál. Sigfús var einnig mikill
bókasafnari og fundvís á bækur
sem tengdust hans áhugamálum
á sviði tónlistar og dulfræði.
Þessar bækur opnuðu fyrir þeim
mörg svið þeirra fræða. Það var
fróðlegt að fylgjast með þessum
umræðum þeirra. Ég var stadd-
ur hjá Ásgeiri skömmu fyrir jól
síðasta morguninn sem Sigfús
kom með blaðið. Hljóðlega
kvaddi hann og þakkaði liðnar
stundir og alla samvinnu á tón-
listarsviðinu.
Sigfús stundaði nám í Tónlist-
arskóla Reykjavíkur og lauk þar
kennaraprófi 1980. Hann var
tónlistarkennari við Tónlistar-
skóla Árnesinga 1980-2010 og
stjórnaði Karlakór Selfoss í tvö
ár. Hann var einn af stofnendum
danshljómsveitar Þorsteins Guð-
mundssonar, lék þar í fjögur ár,
og síðar í danshjómsveit Giss-
urar Geirssonar í sjö ár. Sigfús
gaf út fjórar kennslubækur „Þú
og hljómborðið“ fyrir byrjendur
í hljómborðsleik. Hann samdi
fjölda sönglaga og tónverka og
gaf hann út söngvasafnið „Kór-
lög Sigfúsar Ólafssonar“ síðast-
liðið ár.
Sigfús helgaði lífshlaup sítt og
tómstundir tónlistinni fram á
síðustu stundu. Án nokkurs fyr-
irvara og fyrirhafnarlaust komu
fram í huga hans nýjar sviðs-
myndir í tónum, sem hann náði
oftast að skrásetja. Fyrir nokkr-
um árum hófum við mjög svo
ánægjulegt samstarf á vettvangi
tónlistarinnar. Hann renndi inn
til mín nýjum lögum sem höfðu
komið fram í huga hans og gaf
hann þeim ákveðið nafn. Hann
fór fram á að túlkuð væru hug-
hrif og nafngift tónverkanna á
læsilegu máli. Ég taldi mig
vanbúinn og vanhæfan að ná
æskilegum hughrifum og túlkun
þessara tónverka sem hann
sendi mér. Hann ýtti þessu samt
áfram og með fulltingi okkar
frábæra raddsetjara Ásgeirs
Sigurðssonar unnum við þetta
saman. Talsverður árangur náð-
ist og á hann 18 lög við ljóð mín
sem komu í söngvaheftunum
„Tónlistin gleður“.
„Til tónlistarinnar“ nefnist
eitt af lögum Sigfúsar. Í ljóðinu
er reynt að túlka tónhrif lagsins
á víðasta sviði í anda hans.
Á tónlistar veldinu víðasta sviðinu
verðmætust hrifgjöf er sérhverri þjóð.
Hinir töfrandi hljómar svo tárhreinir
svífandi,
tóngaldra seiðandi gullhörpu óð.
Æðsta tilbeiðsla mannsins á tónsviði
boðandi
tindrandi hugblæ í ómælis sjóð.
Þegar hljóðtöfrar sindrandi helgisvör
tendrandi
heillandi guðdómleg ljóð.
Við Ásgeir þökkum náið sam-
starf og vináttu og sendum inni-
legar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar. Blessuð sé minning
Sigfúsar.
Hljóðlátur hljómþýður kliður
hógvært á dyrnar er barið.
Vor hæsti höfuðsmiður
heyrir og veitir svarið.
Hjörtur Þórarinsson.
Á útfarardegi Sigfúsar Ólafs-
sonar tónlistarkennara á Sel-
fossi vil ég minnast hans og rifja
upp kynni mín af einstökum tón-
listarmanni og öðlingi sem hann
var. Það var haustið 1960 sem
leiðir okkar lágu saman í Hér-
aðsskólanum á Skógum undir
Eyjafjöllum. Segja má að Sigfús
hafi þar verið á heimavelli þar
sem hann ólst upp hjá föðursyst-
ur sinni á Lambafelli undir
Eyjafjöllum eftir að hann missti
móður sína ungur að árum. Ég
kom hins vegar í skólann alla
leið vestan af Snæfellsnesi. Sig-
fús hafði verið á Skógum vet-
urinn áður og þekkti því flesta
skólafélaga okkar í 3. bekk og
tók mér nýliðanum vel. Hann
var árinu eldri en ég og tók mig
undir sinn verndarvæng og
kynnti mig fyrir öllu varðandi
skólann og félagslífið. Áður en
langt var liðið á haustið var Sig-
fús búinn að stofna hljómsveit
og dubba mig upp sem trommu-
leikara í skólahljómsveitinni. Má
segja að í þeim góða hópi hafi
vinátta okkar fest rætur sem
aldrei slitnuðu. Á þessum árum
voru héraðsskólarnir mjög mót-
andi gagnvart nemendum og í
Skógaskóla var mikil festa
ríkjandi í kennslu og öllu fé-
lagsstarfi sem birtist að ég tel í
samheldni nemenda. Útskriftar-
nemendur Skógaskóla vorið
1961 hafa haldið hópinn allar
götur síðan og minnast góðra
daga undir Eyjafjöllunum. Þar
kynntist ég sérstakri vorblíðu
sem Sigfús þekkti vel, fannst
vera sjálfsögð og bar jafnan lof á
svæðið. Að lokinni skólavistinni
héldum við Sigfús sambandi
okkar. Má segja að sameiginleg-
ur tónlistaráhugi hafi tengt okk-
ur böndum og þegar ég hóf nám
í höfuðborginni var ég tíður
gestur á heimili hans og við fór-
um saman í kvikmyndahús, á
tónleika, á sveitaböll og þá oftast
austur fyrir fjall. Þar var hann
vel kunnugur, ekki síst á Hellu
og Hvolsvelli. En Sigfús var í
raun sérfræðingur í þessari
merkilegu menningu sem fylgdi
hljóðfæraleikurum sem héldu
uppi fjörinu á sveitaböllunum.
Þangað kom unga fólkið í hundr-
aða tali stundum bæði laugar-
dagskvöld og sunnudagskvöld.
Sigfús var eftirsóttur hljóðfæra-
leikari og sinnti því starfi af
mikilli elju jafnframt því að
sinna starfi sínu sem mjólkur-
fræðingur. Sigfús sneri sér síðar
að tónlistarnámi og tónlistar-
kennslu sem varð hans aðal-
starfsvettvangur í áratugi. Tón-
listin var Sigfúsi sem köllun.
Hann samdi kennslubækur,
samdi og gaf út tónverk fyrir
kóra af einstakri vandvirkni og
var tónlistarsköpunin honum í
blóð borin. Þrátt fyrir að við Sig-
fús höfum verið búsettir hvor í
sínum landshlutanum rofnaði
aldrei sambandið á milli okkar.
Og þegar hans góða kona, Svan-
borg Egilsdóttir, starfaði sem
ljósmóðir við Sjúkrahús St.
Franciskussystra í Stykkishólmi
í tvö sumur gafst aftur tækifæri
til nánari samskipta okkar
gömlu skólafélaganna og þá
kynntumst við hjónin Svanborgu
betur, tryggð hennar og vináttu.
Ég minnist Sigfúsar með þakk-
læti og votta Svanborgu og syni
þeirra Guðmundi Rúnari og fjöl-
skyldu hans samúð. Blessuð sé
minning góðs vinar.
Sturla Böðvarsson.
Sigfús nágranni okkar og
vinur er fallinn frá og við eigum
eftir að sakna hans. Það voru
þau hjónin hann og Svanborg
sem bentu okkur á að lóðin við
hliðina á húsinu þeirra væri
laus en á þeim árum var ekki
mikið um lausar lóðir á Selfossi.
Það var seinna sem sveitarfé-
lagið fór að kaupa jarðir í ná-
grenni bæjarins og bærinn tók
að vaxa. Á þessum tíma vann
Sigfús í Mjólkurbúi Flóamanna
enda lærður mjólkurfræðingur.
Það féll ekki vel saman að vinna
í mjólkurbúinu þar sem dag-
urinn var tekinn snemma og
unnið nánast alla virka sem
helgidaga og spila svo á böllum
með hinum ýmsu hljómsveitum
eins og Sigfús gerði. Þá voru
sveitaböllin haldin í hinum
ýmsu samkomuhúsum á Suður-
landi og hljómsveitir Þorsteins
Guðmundssonar og Gissurar
Geirssonar voru vinsælar á
þessum árum og Sigfús lék með
þeim.
Það var því mikill dugnaður í
þeim hjónum þegar þau tóku
sig upp, leigðu út húsið sitt og
fluttu til Reykjavíkur, Svan-
borg fór í ljósmæðraskólann og
Sigfús í Tónlistarskóla Reykja-
víkur þaðan sem hann útskrif-
aðist sem tónmenntakennari
1980. Það var ekki eins sjálf-
sagt þá og þykir nú að skipta
um starfsvettvang en þetta
gerðu þau og urðu farsæl í sín-
um störfum á Selfossi.
Nágrennið við þau hjónin
hefur alltaf gengið með ágæt-
um. Þegar Sigfús fór í málning-
argallann á vorin og fór að mála
húsið að utan fóru krakkarnir
okkur út til að hjálpa Sigfúsi.
Þau fengu auðvitað að mála
líka. Sigfús var svona skorp-
umaður, allt skyldi klára og það
samdægurs og gekk hann því
oft nærri sér. Sigfús hafði gam-
an af börnum og þeir voru ófáir
matchbox-bílarnir sem dóttur-
sonur okkar fékk frá honum.
Það hefur því verið erfitt fyrir
hann með 3 barnabörn búandi í
Þýskalandi og geta ekki hitt
þau síðustu mánuðina nema á
Skype. Arnar Freyr hefur verið
þeim mikil stoð. Við höfum allt-
af dáðst að þeim hjónum fyrir
hvernig þau hafa alltaf tekið
móður Arnars Freys, henni
Dóru, sem tengdadóttur þó
sambúð hennar og Guðmundar
Rúnars sé löngu lokið. Vitum
ekki hvort þetta er algengt en
til mikillar fyrirmyndar að okk-
ar mati.
Sigfús var mikið snyrti-
menni, alltaf í vönduðum fötum
og passaði vel upp á skóna sína
sem voru auðvitað flestir frá
Lloyd. Hans jóga gæti hafa fal-
ist í því að pússa skóna sína.
Fyrir einhverjum árum keypti
hann upp lager af skóhlífum og
úthlutaði svo til vina sinna því
honum var líka umhugað um
skótau þeirra. Sama var með
Old spice-hársjampó. Hann
færði okkur Fréttablaðið mörg
ár. Svona litlir hlutir skipta
máli.
Sigfús átti auðvelt með að
setja saman texta við lögin sín
þó hann hafi oft fengið aðra til
verka. En hann átti það til að
skreppa í bíltúr til að velta fyrir
sér texta eða lagi sem hann var
með í smíðum. Stundum vissi
Svanborg ekkert hvert hann
hafði farið, þá var hann bara í
sínum tónlistarheimi.
Við gætum talið upp margt
sem við nágrannarnir höfum
brallað saman en minningarnar
lifa og þær eru bara góðar.
Svanborgu, Guðmundi Rúnari og
Arnari Frey sendum við fjöl-
skyldan okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Blessuð sé minning
vinar okkar Sigfúsar Ólafssonar.
Guðfinna og Guðmundur.
Sigfús mágur minn kom í fjöl-
skylduna áður en ég kom í heim-
inn svo ég átti frá mínum fyrsta
degi mág.
Þakklæti til Sigfúsar skilar
sér í
mörgum skemmtilegum minn-
ingum um heimsókn hjá Svan-
borgu systur Sigfúsar og Guð-
mundi, fá að gista, bíóferð,
bíltúr, sækja Svanborgu í Kefla-
vík er hún var að koma úr flugi,
það var nú ævintýri. Sveitaferð-
ir, skoða fossa og margar aðrar
ferðir sem við systur nutum með
þeim.
Margs er að minnast en ég
staðnæmist hér.
Takk fyrir mig og mína kæri
mágur.
Guð varðveiti þig í þinni ferð.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þín yngsta mágkona,
Sigríður Egilsdóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 2021
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS V. JÓHANNESSONAR,
Espihóli, Eyjafjarðarsveit.
Sigrún Eydís Jónsdóttir Guðmundur Bj. Guðmundsson
Kristinn Viðar Jónsson Ásta Guðrún Sveinsdóttir
Jóhannes Ævar Jónsson Sigurlaug Björnsdóttir
Valgerður Anna Jónsdóttir Rúnar Ísleifsson
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu við andlát móður okkar,
JÓNÍNU MARGRÉTAR
BALDVINSDÓTTUR
kennara,
Borgarholtsbraut í Kópavogi,
sem lést sunnudaginn 24. janúar á
Landspítalanum. Útförin hefur farið fram.
Unnur Mjöll Vestergård
Snorri Freyr Dónaldsson
og fjölskyldur
Ég vil senda einlægar þakkir til ykkar allra
sem hafið sýnt okkur samúð, vináttu og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
eiginmanns og föður,
STEFÁNS KARLSSONAR,
vinar, fyrirmyndar og stoðar okkar
og styttu,
Fagrahjalla 92, Kópavogi.
Án ykkar hefðum við ekki getað farið í gegnum síðustu daga,
stuðningur ykkar hefur verið ómetanlegur og fyrir það verðum
við ævinlega þakklát.
Sigurlaug Rúna Rúnarsdóttir
Kristófer Stefánsson
Rúnar Stefánsson
Ingimar Stefánsson