Morgunblaðið - 15.02.2021, Side 21

þakklátar fyrir allar dýrmætu
stundirnar með þér.
Þín afabörn,
Egill Gautur, Halla og
Sigríður.
Kveðja frá
Knattspyrnufélaginu Fram
Við fráfall Birgis Lúðvíksson-
ar, heiðursfélaga Knattspyrnu-
félagsins Fram, sjá Framarar á
eftir öflugum félagsmanni sem
setti sterkan svip á félagslíf
Fram. Birgir, sem var gerður
heiðursfélagi Fram á 95 ára af-
mælisárinu 2003, lagði til ófá
handtökin til að efla félagið, af
miklum dugnaði, krafti og
ódrepandi baráttuvilja. Birgir
var mikill félagsmaður, sem
unni félagi sínu heitt og mætti
við tímamót, alltaf léttur í
lundu.
Birgir var fæddur og uppal-
inn Framari, sem keppti bæði í
knattspyrnu og handknattleik
frá barnsaldri. Blátt blóð rann
um æðar hans. Hann erfði
Framgenið frá föður sínum,
Lúðvík Thorberg Þorgeirssyni,
sem var aðeins 18 ára þegar
hann gerðist stjórnarmaður í
Fram, og móður sinni, Sigríði
Halldórsdóttur.
Þegar Birgir fæddist 3. maí
1937 var pabbi hans leikmaður
og formaður Fram (1935-1937),
24 ára gamall, og varð síðan
heiðursfélagi. Þrír bræður Sig-
ríðar voru einnig formenn
Fram; Guðmundur, Ólafur og
Sigurður. Guðmundur var
nefndur „faðir Fram“ – eftir að
hann blés í herlúðra 1928, þegar
Fram var nærri dautt. Undir
hans stjórn hófst sögulegt tíma-
bil, sem er kallað „endurreisn-
artímabilið“. Lúðvík Thorberg
tók virkan þátt í því tímabili.
Birgir varð Íslandsmeistari
með meistaraflokki Fram í
knattspyrnu 1962, en þá lék
hann við hlið bræðra sinna,
Halldórs og Þorgeirs. Guð-
mundur Jónsson, þjálfari Fram,
hafði þetta að segja um Birgi,
sem lék í stöðu bakvarðar:
„Birgir var traustur og brást
aldrei. Það var erfitt fyrir and-
stæðinga að leika á hann og var
Birgir mjög góður í návígum og
nýtti sér ýmsar hreyfingar úr
handknattleiknum.“
Þegar Birgir lagði keppnis-
skóna á hilluna sneri hann sér
að félagsmálum og gegndi
margvíslegum trúnaðarstörfum
fyrir Fram. Hann varð formað-
ur knattspyrnudeildar 1960-
1961, síðan formaður hand-
knattleiksdeildar í 11 ár; fyrst
1963-1969 og síðan 1976-1981.
Karlalið Fram varð gríðarlega
sterkt og varð Íslandsmeistari
fjórum sinnum á fyrra formanns-
tímabili Birgis og 1968 varð
Fram Íslandsmeistari í fimm
flokkum af sjö, karla og kvenna.
Birgir átti stóran þátt í þeim
uppgangi og á síðari formanns-
tímabili hans voru Framkonur
óstöðvandi; hömpuðu 17 bikurum
og urðu Íslandsmeistarar fimm
ár í röð; bæði innan- og utan-
húss.
Birgir var formaður aðal-
stjórnar Fram 1986-1989.
Birgir barðist fyrir því að
Fram eignaðist eigið íþróttahús,
en talaði lengi fyrir daufum eyr-
um. Hörð barátta Birgis skilaði
árangri, handknattleiksmenn og
-konur Fram gátu hreiðrað um
sig í Safamýrinni; nýtt íþrótta-
hús var vígt 21. ágúst 1994.
Gleðin var mikil, Framarar
höfðu eignast heimavöll!
Birgir er einn af þeim fé-
lagsmönnum sem tóku ekki
krónu fyrir það sem þeir gerðu
og voru alltaf tilbúnir til átaka
þegar til þeirra var leitað – til
að halda merki félagsins hátt á
lofti; „traustur og brást aldrei!“
Framarar kveðja og minnast
Birgis með þakklæti fyrir mikið
starf í þágu félagsins. Eigin-
konu hans Helgu Brynjólfsdótt-
ur og fjölskyldu eru sendar
hugheilar samúðarkveðjur.
Sigmundur Ó. Steinarsson.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. FEBRÚAR 2021
✝ Kristjana Þur-íður Jónsdóttir
(Sissa) fæddist á
Sólvangi í Hafn-
arfirði 16. mars
1961. Hún lést á
heimili sínu 6.
febrúar 2021 eftir
hetjulega baráttu
við lífhimnu-
krabbamein síðasta
árið. Kristjana var
dóttir hjónanna
Droplaugar Benediktsdóttur, f.
17. október 1937, d. 2. júlí 2004
og Jóns Stefáns Hannessonar,
f. 8. janúar 1936, d. 6. janúar
2003. Systkini Kristjönu eru
Benedikt Þór, f. 2. apríl 1957,
g. Fanneyju Helgu Friðriks-
dóttur; Hannes Jónas, f. 16. júlí
1959, g. Auði Gunnarsdóttur og
Andrea Kristín, f. 7. Júlí 1966,
g. Jóhannesi Inga Kolbeinssyni.
Kristjana giftist Stefáni Ás-
geirssyni Olsen 18. maí 2019 en
þau hófu sambúð árið 1991 og
hafa því átt samvistir í 30 ár.
Dóttir Kristjönu er Hanna Jóna
Ragnarsdóttir, f. 28. mars 1980.
Maður hennar er Kristján Páll
Kristjánsson, f. 4. nóvember
1979 og eiga þau dæturnar
Petrúnellu Aðalheiði, f. 11.
2016 hafa Kristjana og Stefán
búið sér heimili í Reyrengi 34 í
Grafarvogi.
Kristjana vann í fiskvinnu í
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar
sem unglingur auk þess sem
hún var í sveit eitt sumar. Sem
ung kona vann hún nokkur ár
á Skattstofunni í Hafnarfirði,
þaðan lá leið hennar í Lög-
heimtuna og síðar á fasteigna-
söluna Kjörbýli í Kópavogi þar
sem hún vann til ársins 2000 en
eftir það vann Kristjana hjá
Hagkaupum til ársins 2018,
fyrst í Smáratorgi og síðar
Smáralind en fluttist svo yfir í
Hagkaup í Garðabæ þar sem
hún var aðstoðarverslunarstjóri
þar til hún ákvað að kominn
væri tími á breytingar og að
huga að eigin heilsu og ham-
ingju. Golfið heillaði og þau
hjónin hófu saman stund á því
sporti. Að sama skapi nýtti
Kristjana tímann til frekara
náms en hún var langt komin
með að afla sér bókhaldararétt-
inda.
Útför Kristjönu fer fram frá
Grafarvogskirkju 15. febrúar
2021 kl. 13. Vegna aðstæðna í
samfélaginu og vegna sam-
komutakmarkana verða aðeins
nánasta fjölskylda og vinir við-
stödd útförina. Hægt verður að
fylgjast með streymi á:
https://youtu.be/jjAUNegHizU
og virkan hlekk á streymi
má finna á
https://www.mbl.is/andlat
október 1998 og
Katrínu Diljá, f.
29. maí 2006. Þau
búa í Danmörku.
Dóttir Stefáns er
Una Olsen, f. 5.
maí 1984. Maður
hennar er Meisam
Rafiei, þau eiga
soninn Mána og
eru búsett í Banda-
ríkjunum.
Kristjana ólst
upp í Hafnarfirði, fyrstu árin
með foreldrum og bræðrum í
húsi móðurforeldra í Ljósaklifi,
þá í nokkur ár í Garðbæ en
bæði húsin eru í hrauninu við
sjóinn neðan við Hrafnistu í
Hafnarfirði. Í janúar 1967, þeg-
ar yngsta systirin hafði bæst í
barnahópinn, fluttist fjöl-
skyldan í raðhús við Álfaskeið
89. Kristjana keypti sína fyrstu
íbúð árið 1984 að Álfaskeiði 90
en þaðan lá leiðin í risíbúð við
Drápuhlíð 26 þar sem hún bjó
þegar þau Stefán tóku saman.
Þá fluttu þau saman í húsnæði
Stefáns á Dragavegi 5 en síðar
keyptu þau lóð í Ekrusmára 18
í Kópavogi og byggðu sér
heimili sem þau fluttu inn í á
vormánuðum árið 1998. Frá
Kær vinkona er fallin frá.
Vinskapur okkar Sissu hófst í
barnaskóla.
Við brölluðum margt saman í
gegnum árin og eitt er víst að
manni leiddist aldrei þegar
Sissa var með í för.
Sissa var bara 18 ára þegar
hún eignaðist sólskinsgeislann
sinn hana Hönnu Jónu.
Maður myndi ætla að við
hefðum átt að vitkast mikið við
þennan áfanga en þegar árin
liðu var barnið oft að siða okkur
til og segja okkur að hætta
þessum fíflalátum.
Auðvitað þroskaðist Sissa
helling við að verða móðir svona
ung og hafði hún gífurlega
ábyrgðarkennd fyrir velferð
Hönnu Jónu.
Árið 1988 kynntist Sissa hon-
um Stebba sínum. Þar hitti hún
sálufélaga sinn sem varð hennar
besti vinur. Sissa hóf sambúð
með Stebba á Dragavegi og
gekk hann Hönnu Jónu í föð-
urstað.
Ég flutti til Köben og svo á
Ísafjörð og urðu samskipti stop-
ulli á þessum tíma.
Við heyrðumst alltaf af og til
í síma og héldum sambandi þótt
langt væri á milli.
En svo kom að bestu ákvörð-
un sem við höfum tekið á seinni
árum.
Eftir ákvörðun um að hittast
á löngum laugardegi var rölt
niður Laugaveg og stoppað á
nokkrum (lesist mörgum) bör-
um.
Systa vinkona okkar var ný-
byrjuð í golfi og fór mikinn um
ágæti þessarar íþróttar.
Ég, Sissa og Ása vorum ekki
alveg vissar hvort þetta væri
eitthvað fyrir okkur en áður en
dagur var að kveldi kominn
höfðum við tekið ákvörðun um
að fara á golfnámskeið með
Systu og Lilju.
Systa þorði nú ekki annað en
að hringja næsta morgun og
spyrja hvort vínandinn góði
hefði tekið þessa ákvörðun en
svo var nú aldeilis ekki.
Sissa hafði aldrei haldið á
golfkylfu þegar námskeiðið
hófst en fljótlega kom í ljós að
hún hafði mikla hæfileika í golf-
inu.
Hún mætti sumarið á eftir
næstum á hverjum degi á golf-
völlinn og er óhætt að segja að
hún hafi kolfallið fyrir þessari
skemmtilegu íþrótt.
Sissa náði að smita Stebba af
golfáhuganum og náðu þau smá-
tíma þar sem þau gátu samein-
ast um áhugamálið.
Sissa og Stebbi voru nú ekk-
ert að flýta sér í að gifta sig en
drifu loks í því í maí 2019.
Fegurri og ástfangnari brúð-
ur en Sissa var þennan dag er
vandfundin.
Ég var svo heppin að hafa
ásamt Ásu fengið að fara með í
brúðkaups-golfferð til Póllands
með Sissu og Stebba í sept-
ember 2019.
Þessi golfferð átti að verða sú
fyrsta af mörgum en örlögin
tóku í taumana og í dag ylja ég
mér við minningar úr þessari
dásamlegu ferð.
Sissa tók örlögum sínum af
mikilli yfirvegun. Í einu af síð-
ustu samtölum sem við áttum
sagðist Sissa hafa átt dásamlegt
líf, hún væri sátt við allt og alla
og sæi ekki eftir neinu.
Elsku Sissa, ég kveð þið með
ást og söknuði og vona að það
séu golfvellir í handanheimum
svo þú getir haldið áfram að
lækka forgjöfina.
Elsku Stebbi, Hanna Jóna,
Andrea, bræður, barnabörn og
tengdasonur, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Þín vinkona
Soffía (Soffa).
Ótal minningar streyma í
gegn þessa dagana, góðar gleði-
ríkar minningar sem mér þykir
óendanlega vænt um.
Minningarnar ylja, ég græt
og hlæ til skiptis, hjartað fyllist
af sorg en jafnframt gleði á
sama tíma, því vináttan þín, það
að hafa átt þig að, er ólýsanlegt
og ég er svo þakklát fyrir það.
Þið mamma stóðuð ykkur ótrú-
lega vel í uppeldinu á okkur
Hönnu Jónu, þið ungu mæðurn-
ar sem tókust á við móðurhlut-
verkið saman, því ég lít svo á að
ég hafi átt tvær mömmur,
kjarnakonur sem ólu mig upp –
með smá aðstoð frá ömmu
Droplaugu.
Föstudaginn síðastliðinn var
ég að tala við Hönnu Jónu í sím-
ann, bara eins og við gerum
vanalega. Orðin okkar og til-
finningar voru aðeins þyngri
þann daginn þar sem við rædd-
um sorg, dauðann, lífið og ást-
ina. Ég sagði henni að ég væri á
leiðinni til þín, Sissu og Stebba í
kaffi og spjall á laugardeginum
með mömmu og að ég myndi
hringja í hana í gegnum mynd-
símtal, þá gætum við allar verið
saman.
Á laugardeginum fór ég í
kaffi til Stebba.
Nærvera þín var allsráðandi
og mér fannst þú vera þarna
með okkur. Ég beið alltaf eftir
að þú kæmir fram og segðir ein-
hvern viskumola. Þið Stebbi
hafið byggt upp einstakt heimili,
sem faðmar mann þegar labbað
er inn, og hlakka ég til að geta
farið áfram í kaffi til Stebba, því
þú verður alltaf þar með okkur.
Rétt fyrir brúðkaupsdaginn
minn í september sendir þú mér
eftirfarandi skilaboð:
„Ég er einmitt búin að vera
að hugsa svo mikið til þín þessa
dagana og mér finnst þetta
ástand ferlega fúlt. Við eigum
svo innilega skilið að fá að hitt-
ast. Elska þig svo mikið og er
svo stolt af þér fallega verðandi
brúður. Kjóllinn er æði. Þú ert
undurfögur. Máni er heppnasti
maður í heimi. Svo njóttu dags-
ins þín í botn, ég fylgist með
streyminu og grenja úr mér
augun af stolti, gleði og ást.
Elska þig gullið mitt.“
Streymið heldur áfram og ég
trúi því staðfastlega að þú hald-
ir áfram að fylgjast með okkur.
Takk fyrir allt elsku Sissa
mín, þar til við sjáumst, heyr-
umst og hlæjum saman aftur!
Þín
Þuríður (Þurí).
Systur í nær 55 ár og að auki
bestu vinkonur síðustu 40 árin.
Við vorum sko „bara systur“
fyrstu 15 árin enda ég fimm ár-
um yngri, með fílsminni og frek
(að sumra mati). Það kom þó
ekki í veg fyrir það að ég átti
dásamlega systur í Sissu allt frá
fyrsta minni.
Í gamla daga átti Sissa for-
láta Barbie-dúkku sem ég öf-
undaði hana mikið af. Sissa vissi
af áhuga mínum og stundum
bauðst hún til að gefa mér Bar-
bie-dúkkuna ef ég t.d. skryppi
út í búð að kaupa kók, síríus-
lengju og lakkrísrúllu. Ég var
alltaf til en einhvern veginn
æxlaðist það svo eftir hvert sinn
að þetta var ekki „alvöru“ og ég
fékk ekki að eiga Barbie. Þetta
yfirfærðist svo á ýmislegt annað
sem ég ágirntist, hún lofaði að
gefa mér eitthvað ef ég hlypi út
í búð en svo þegar heim var
komið þá var það bara „Barbie“
sem þýddi að þetta var bara
gabb. Ég féll alltaf fyrir þessu
bragði, aftur og aftur … og
myndi eflaust gera enn ef hún
reyndi.
Ég dáði stóru systur mína
takmarkalaust og ekki minnkaði
sú aðdáun eftir að æskuárunum
lauk og við urðum ungar dömur
og fundum það út að við værum
bara skratti skemmtilegar og
skemmtum okkur vel saman allt
upp frá því. Fyrst vorum við
ungar og einhleypar einstæðar
mæður, síðan vorum við sam-
taka í því að finna okkur góða
eiginmenn, hún hann Stebba
sinn og ég hann Jóa minn. Dæt-
ur okkar voru líka eins og syst-
ur og eiga sér ekki síðri sögu en
við systurnar.
Við Jói skutumst oft til Sissu
og Stebba um helgar til að spila,
ræða málin og skemmta okkur.
Stundum enduðu kvöldin úti á
lífinu og þótti okkur það ekki
leiðinlegt. Á þeim árum sem við
Jói bjuggum „úti“ og síðar á
Hólmavík, þá voru Sissa og
Stebbi dugleg að heimsækja
okkur og eigum við því ótal-
margar ljúfar minningar frá
þeim tímum. Skemmtilegast var
þegar börn og barnabörn voru
með og við systur sáum glöggt
ríkidæmið okkar.
Sissa var forkur til verka,
hafði einstaka skipulagsgáfu og
næmt fegurðar- og formskyn.
Það lék í höndum hennar að
gera fallegt í kringum sig. Hún
elskaði fólkið sitt og vildi allt
fyrir það gera, bæði stóra og
smáa.
Sissa hætta að vinna fyrir
nokkrum árum en síðustu
starfsárin var hún aðstoðar-
verslunarstjóri í Hagkaup í
Garðabænum. Henni fannst
starfið skemmtilegt og átti
marga góða vinnufélaga. En
starfið var slítandi og stal öllum
stundum í kringum stórhátíðir
og Sissu fannst kominn tími á
breytingar. Hún hafði oftar en
einu sinni orð á því hvað hún
væri glöð yfir því að hafa hætt
að vinna. Hún naut svo sann-
arlega þessara síðustu ára, elsk-
aði fjölskylduna sína, tíkina
Skottu, golfið og naut þess að
gera heimilið sitt að notalegum
verustað.
Ég kveð mína kæru systur
með söknuð í hjarta og þakklæti
fyrir allt og allt.
Elsku Stebbi, Hanna Jóna,
Krissi, Peta, Kata, Unnur Ósk,
Meisam og Máni. Ég votta ykk-
ur mínar dýpstu samúð, megi
allar góðar vættir styrkja ykkur
og styðja.
Andrea Kristín Jónsdóttir.
Meira á www.mbl.is/andlat
Kristjana Þuríður
Jónsdóttir
Kveðja frá
Álftaneskórnum
Álftaneskórinn
var stofnaður árið 1981. Þó að
kórinn væri stofnaður til þess að
flytja aðallega veraldlega tónlist
tóku kórfélagar fljótlega að sér
að syngja við athafnir í Bessa-
staðakirkju.
Jón Breiðfjörð kom til liðs við
Álftaneskórinn nokkru eftir að
þau hjón, hann og Elín Jóhanns-
Jón Breiðfjörð
Höskuldsson
✝ Jón BreiðfjörðHöskuldsson
fæddist 22. ágúst
1938. Hann lést 23.
janúar 2021.
Jón var jarð-
sunginn 4. febrúar
2021.
dóttir, reistu sér
hús í landi Sveins-
kots sem var í eigu
föður Elínar. Jón
var alla tíð traustur
og samviskusamur
kórfélagi og söng
síðast með kórnum
um jólin 2019.
Mikið jafnræði
var með þeim hjón-
um Jóni og Elínu og
voru þau einstak-
lega samhent. Bæði tóku þau
þátt í sveitarstjórnarmálum hér
á Álftanesi og einnig hefur Elín
verið mjög virk í kirkjustarfi
Bessastaðasóknar og var for-
maður sóknarnefndar þangað til
nýlega. Samstarf kórsins við
sóknarnefndina er náið og ætíð
hefur verið gott að eiga samtal
við Elínu. Kórinn hefur því notið
þess að eiga þau bæði að.
Jón var mikill kóramaður og
söng í ýmsum kórum gegnum
árin. Hann hafði mjög góða
bassarödd og var öruggur söng-
maður og var því mikill styrkur
fyrir kórinn. Jón og Elín voru
mjög góðir félagar bæði í ferða-
lögum kórsins og eins þegar kór-
félagar gerðu sér glaðan dag.
Kórfélagar hafa til dæmis um
margra ára skeið haft samveru-
stund eftir aðventuhátíð sóknar-
innar. Fyrir nokkrum árum
buðu Jón og Elín kórnum að
hafa þessa samverustund á fal-
legu heimili þeirra í Litlubæj-
arvör þar sem gleðin var við
völd.
Við þökkum kærum vini ára-
langa samfylgd og sendum Elínu
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur. Minningin um þennan
góða og glaða samferðamann ylj-
ar okkur öllum.
F.h. Álftaneskórsins,
Sigrún Helgadóttir og
Sæbjörg Einarsdóttir.
Nú kveðjum við
Svavar.
Það var mikil
gæfa að þekkja
hann. Í honum var
svo auðvelt og gott
að finna félaga til að spjalla við um
hvað sem var.
Þegar ég æfði mig á píanóið hjá
þeim ömmu í Mávahlíðinni endaði
hann á því að þakka mér kærlega
fyrir tónleikana. Þegar ég sagði
honum frá hestanámskeiði sem ég
hafði verið á fór hann með mig í
reiðtúr og kenndi mér að nefna
alla litina á hestunum. Þegar ég
sagðist hafa lesið Laxdælu í skól-
anum og haft gaman af keyrði
Svavar Gestsson
✝ Svavar Gests-son fæddist 26.
júní 1944. Hann lést
18. janúar 2021. Út-
för Svavars fór fram
2. febrúar 2021.
hann með mig um
söguslóðirnar, sýndi
mér hvar Guðrún
Ósvífursdóttir bjó
og hvar fóstbræð-
urnir Kjartan og
Bolli áttu að hafa
mæst í hinsta sinn.
Hann kenndi mér að
planta trjám, að
segja „altså“, að
ganga með hendur
fyrir aftan bak og að
borða rjóma með bláberjum en
ekki bláber með rjóma.
Hann kenndi mér þannig ótal-
margt og var mér alltaf afskap-
lega góður. Og ég veit að sömu
sögu hafa fjölmargir aðrir að
segja af Svavari.
Ég mun sakna hans mikið og
verð alltaf þakklát fyrir að hafa
fengið að telja hann til fjölskyld-
unnar minnar.
Hrefna Svavarsdóttir.