Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.02.2021, Side 14

Eins og gefur að skilja þá er Óskar 100% ör-
yrki í dag. Hann ber kerfinu ágætlega söguna
enda hafi hann verið með góðar tryggingar
gegnum Íslandshótel, þar sem hann vann síð-
ast. Ekki sé yfir neinu að kvarta. „Ég er kom-
inn með sund- og strætókort,“ segir hann á
léttum nótum. „Það var þannig lagað ekkert
erfitt að sætta sig við örorkuna en ég viður-
kenni að það var svolítið skrýtið að heyra það
upphátt í fyrsta skipti. Þá var ég á leið í sund
og starfsmaðurinn kannaðist ekki við kortið
mitt og ætlaði ekki að taka það gilt. Þá skarst
annar gestur í leikinn og benti honum á, að
þetta væri allt í lagi. Ég væri nefnilega ör-
yrki.“
Þetta rúma ár hefur verið mikil rússíbana-
reið fyrir Óskar og fjölskyldu hans. Í sept-
ember fór hann í læknisskoðun og fékk þau
tíðindi hjá Jakobi að hann væri hraustur en að
það væri ennþá eitthvað eftir af æxlinu þarna
uppi og að sjúkdómurinn væri ólæknandi. „Ég
heyrði bara að ég væri hraustur og krossbrá
því þegar Sigurður fór í framhaldinu að tala
um að ég þyrfti að halda mínu striki og vera
tilbúinn í næsta slag. Þetta myndi koma aftur
og verða erfiðara. Hvorki væri hægt að geisla
mig aftur né fara inn í höfuðið á mér. Ég
spurði um hvað hann væri að tala, Jakob hefði
sagt að ég væri hraustur. Já, sagði Sigurður,
það er alveg rétt en hann sagði annað líka.
Sjúkdómurinn er ólæknandi. Þá skildi ég þetta
auðvitað betur. Krabbameinið er ekkert á för-
um.“
Ýmsir hliðarkvillar
Rúmir þrettán mánuðir eru síðan hann veikt-
ist. Óskar segir að sér líði ágætlega miðað við
aðstæður og sé þakklátur fyrir hvern einasta
mánuð, hvern einasta dag. „Ég er eins og
GSM-sími, það fara bara 30-40% inn á hleðsl-
þetta er ekki sjúkrastofnun. Maður er ekki
sjúklingur þarna inni, heldur bara manneskja.
Tekið er á mataræðinu, stressinu og öllu
mögulegu sem fylgir því að greinast með
krabbamein.“
Óskar hefur gripið til allskyns nýjunga í
sínu lífi. Þannig byrjaði hann að hugleiða í
mars á síðasta ári. „Ég hélt ekki að hugleiðsla
væri neitt fyrir mig en hún hefur hjálpað mér
heilmikið. Ég hugleiði í fimmtán mínútur
tvisvar á dag, um miðjan daginn og fyrir svefn-
inn, og það er eins og að setja heilann í þvotta-
vél. Hann kemur hreinn og ferskur út á eftir.
Það tók mig um tvær vikur að ná tökum á
þessu.“
Ströng lyfjameðferðin stóð í fimm mánuði
en að því loknu var gert hlé á henni til að lík-
ami Óskars gæti jafnað sig. Ekki hefur verið
ákveðið hvort hann fari í aðra slíka meðferð.
„Þeir hreinsuðu allt æxlið út nema um það bil
10% sem liggja á mjög viðkvæmum stað. Hefði
sú rest verið tekin hefði það getað lamað mig
bæði á höndum og fótum.“
Ekki verður um fleiri geislameðferðir að
ræða út af staðsetningu æxlisins, það er ein-
ungis er hægt að geisla þetta tiltekna svæði í
höfðinu einu sinni. „Verði það gert aftur eru
tvöfalt meiri líkur á því að maður komi verri
út,“ segir Óskar.
Óskar hélt ekki bara áfram að mæta í
ræktina meðan á lyfjameðferðinni stóð,
hann fór líka út að ganga með hundinn,
mætti í afmælisveislur og þar fram eftir göt-
unum. „Ég var frjáls maður á meðan enda
fóðraði ég mig á jákvæðni,“ segir Óskar sem
leitaði meðal annars í smiðju til þekktra
hugarfarsþjálfara eins og Bandaríkjamann-
anna Tony Robbins og Jim Rohn. Það hafi
skipt miklu máli enda ekkert vopn sterkara í
mannlegum raunum en hugarfarið. „Ég
hlusta líka mikið á Guðna Gunnarsson á
Rope Yoga-setrinu. Jákvæðni skiptir svo
miklu máli, ekki síst á þessum erfiðu tímum
kórónuveirunnar.“
Bóndi í Borgarfirðinum
Aðstoð og hvatning hefur ekki bara borist frá
fagmönnum, kollegar Óskars kunna greinilega
sitthvað fyrir sér líka. „Völli Snær kokkur
[Völundur Snær Völundarson] hringdi í mig
síðasta vor en við höfum verið ágætis kunn-
ingjar gegnum tíðina. Völli er að upplagi mjög
hvetjandi og hugmyndaríkur maður og vildi
endilega fara með mig í bíltúr upp í Borgar-
fjörð að hitta gamlan bónda sem myndi skoða
mig. Bóndinn, Snorri Hjálmarsson að nafni, er
víst í sambandi við einhverja sem við hin náum
ekki til. Hann fékk vitrun á sínum tíma og hef-
ur upp frá því helgað sig því að hjálpa fólki og
tekur ekki krónu fyrir. Þetta var ákaflega for-
vitnileg heimsókn og gerði mér bara gott.“
Völundur lét ekki þar við sitja. „Hann hafði
líka uppi á konu í Bandaríkjunum, Susan Hil-
burger, sem hefur lifað í níu ár með samskonar
krabbamein og ég. Læknum tókst að vísu að
hreinsa allt æxlið út hjá henni. Völli vildi endi-
lega koma mér í samband við hana og sagðist
hafa fengið nokkra félaga okkar til að styðja
verkefnið; borga fyrir fjarfundi með Susan
sem heldur úti ráðgjöf fyrir fólk með þessa
tegund krabbameins. Þeir fundir hafa gefið
mér mikið en ég komst að því seinna að Völli
hafði greitt þetta allt úr eigin vasa. Ég fæ hon-
um seint fullþakkað. Í dag spegla ég allt í
þríeykinu, Jakobi, Sigurði og Susan.“
Að sögn Óskars leggur Susan mikla áherslu
á næringarfræðina. Eins hafa þau fengið mikla
hjálp frá Írisi Gunnarsdóttur vinkonu þeirra
Maríu sem m.a. kom Óskari í samband við
Ingu Kristjánsdóttur næringarþerapista. Hún
kom heim til Óskars og fór næringarlega yfir
allt sem máli skipti og lét hann henda út öllu
sem var óæskilegt. Þá eru Jón Óttar og Mar-
grét, fyrrnefndir vinir hans í Bandaríkjunum,
ætíð með puttann á púlsinum. „Við erum það
sem við borðum, bæði matarlega og ekki síður
andlega. Það þarf bæði að fóðra magann og
hugann. Vonandi verður mín saga til þess að
hjálpa einhverjum að taka meiri ábyrgð á sinni
heilsu, þó ekki væri nema fimm manns. Þá yrði
ég glaður.“
Hleðslutækið Völli Snær
Fari hann út af sporinu segir Óskar fjölskyldu
sína, ættinga og vini snögga að rétta kúrsinn.
„Einu sinni hafði ég orð á því við Völla hvað ég
væri ánægður með það að Finnur sonur minn
passaði í jakkafötin mín. Svipurinn á Völla
varð eitthvað skrýtinn og hann hringdi svo í
mig seinna um daginn: „Óskar, þú átt sjálfur
eftir að nota fötin þín lengi. Hver hefur gefið
þér leyfi til að deyja?““
Óskar brosir þegar hann hugsar um þetta.
„Að heyra í manni eins og Völla er eins og að fá
fulla hleðslu á símann. Brýning af þessu tagi
heldur manni gangandi og gefur manni ótrú-
lega mikið. Það hjálpar líka mikið að vinna
með æðruleysisbænina, ef jákvæðnin víkur um
stund. Sumu get ég einfaldlega ekki breytt og
einbeiti mér þess vegna að hinu sem mögulega
er hægt að breyta.“
’Ef eitthvað er, þá er ég baraákveðnari í að standa migenn betur. Ég er kominn meðeitt ár og ætla mér að fara í tvö
ár og síðan þrjú. Það kemur
ekki til greina að gefast upp.
Rúmir þrettán mánuðir eru síðan
hann veiktist. Óskar segir að sér
líði ágætlega miðað við aðstæður
og sé þakklátur fyrir hvern ein-
asta mánuð, hvern einasta dag.
Morgunblaðið/Eggert
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14.2. 2021