Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.04.2021, Page 28

28 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18.4. 2021
LESBÓK
RÁÐGÁTA Too Close, nýir glæpaþættir frá bresku sjón-
varpsstöðinni ITV, hafa verið að fá glimrandi dóma í heima-
landinu. Þannig gefur gagnrýnandi blaðsins The Guardian
þeim fullt hús stjarna, fimm stykki, og segir alltaf dásamlegt
þegar sjónvarpsefni er betra en það þurfi í raun og sann að
vera. Too Close fjallar um móður sem grunuð er um að
hafa ekið bíl sínum fram af brú með þeim afleiðingum að
tvö börn hennar týndu lífi. Móðirin kveðst ekki muna
neitt og geðlæknir er fenginn á vettvang til að meta
sakhæfi hennar. Emily Watson fer með hlutverk
geðlæknisins en Denise Gough leikur móðurina.
Báðar fá mikið lof fyrir frammistöðu sína í umsögn
The Guardian, einkum Gough sem spáð er verð-
launum þegar sjónvarpsárið 2021 verður gert upp.
Banaði hún börnunum?
Denise
Gough leik-
ur móðurina
grunuðu.
AFP
DRAUMUR Breska leikkonan Kelly Macdonald
segir það draumi líkast að hafa fengið hlutverk í
hinum vinsælu lögregluþáttum Line of Duty en
hún gekk til liðs við þættina fyrir nýjustu ser-
íuna, sem er sú sjötta í röðinni. „Þetta er nánast
eins og að vera hinn nýi [James] Bond eða eitt-
hvað þvíumlíkt. Kannski má bera þetta saman
við Doctor Who,“ segir hún í samtali við breska
blaðið The Independent. Hún hefur ekki síður
gaman af umræðunum og vangaveltunum úti í
bæ, en margir hafa skoðun á því sem er að ger-
ast í Line of Duty. „Það er svo magnað að þætt-
irnir komi vikulega, þannig að fólk þarf að bíða
til að halda samræðum sínum áfram.“
Eins og að vera hinn nýi Bond
Kelly Macdonald er ánægð í vinnunni.
AFP
Joey Belladonna og Scott Ian í ham.
Þraxað í
fjóra áratugi
AFMÆLI Anthrax vinnur nú hörð-
um höndum að undirbúningi mik-
illar afmælisveislu en í sumar verða
fjörutíu ár liðin frá því þetta goð-
sagnakennda þrassband var stofn-
að í New York. Ekki liggur fyrir
hvað þeir miltisbrandar ætla ná-
kvæmlega að gera en trymbillinn
geðþekki Charlie Benante lét að því
liggja í samtali við Eonmusic í vik-
unni að um streymi af einhverju
tagi yrði að ræða, þar sem leikin
yrðu lög frá ferlinum, sem sum
hver hafa sjaldan eða jafnvel aldrei
heyrst áður á tónleikum. Nefndi
hann júní eða júlí í þessu sambandi.
„Okkur langar að gera eitthvað al-
veg sérstakt,“ sagði Benante.
Á
rið er 1981. Hjartað berst um
í brjóstinu á tíu ára gömlum
dreng á leiðinni með flunku-
nýjum grænum og hvítum vagni
Strætisvagna Akureyrar úr Þorpinu
niður á Ráðhústorg. Honum liggur á,
enda að fara að kaupa sína fyrstu
hljómplötu í þessu lífi, og biður vagn-
stjórann kurteislega, eins og uppeldið
býður honum, að kitla bensíngjöfina
örlítið meira. Sá er ekki aldeilis á
þeim buxunum enda nýbúinn að eign-
ast þríbura og staðráðinn í að fara sér
í engu óðslega. Vagninn – man ekki
leiðarnúmerið en það hlýtur að hafa
verið 2, var Brekkan ekki leið 1? – er
því á áætlun þegar hann rennir inn á
stæðið sitt við Nætursöluna sem þá
var og hét. Hrörlegur timburskúr en
með sál, þar sem nú standa kuldaleg
steinsteypt háhýsi. Akureyri rauk allt
í einu inn í 21. öldina eins og svo
margir ámóta bæir hér á norðurslóð.
Enginn tími er fyrir kók í gleri og
krembrauð í Nætursölunni enda er
pilturinn ungi, sem hér heldur á
penna öllum þessum árum síðar, sem
fyrr segir á leið í plötubúðina á Ráð-
hústorginu, þar sem nú er kökubúð,
skjöplist mér ekki. Ég man ekki fyrir
mitt litla líf hvað plötubúðin hét en
þeir sem muna það mega endilega
senda mér línu áður en ég rifja þessa
frægðarför upp næst – væntanlega að
tíu árum liðnum.
Einhverjar plötur voru til á heim-
ilinu á þessum tíma og ábyggilega hef
ég fengið sumar þeirra að gjöf frá for-
eldrum mínum, Halla og Ladda, Jör-
und og þá kappa og mögulega ein-
hverjar bræðingsskífur með
vinsælasta poppinu, Pottþétt þetta
eða Pottþétt hitt, eða komu þær
seinna? En nú var alvara hlaupin í
málið; ég sjálfur að velja og kaupa
fyrir eigið fé og aðeins ein skífa kom
til greina, fyrsta plata breska rokka-
billípönkbandsins Tenpole Tudor,
Eddie, Old Bob, Dick and Gary. Ég
hafði séð þessa vösku kappa í Skon-
rok(k)i hjá Þorgeiri Ástvaldssyni og
varð að komast yfir gripinn. Tenpole
Tudor voru engar mélkisur; heldur
brynvarðir töffarar sem sveifluðu
fimlega um sig sverðum. Tónlistin var
líka ágæt og umfram allt hress – sér-
samin fyrir tíu ára stráka í Þorpinu.
Hlaut að vera.
Það voru því sár vonbrigði þegar
ég komst að raun um að Eddie, Old
Bob, Dick and Gary var hreint ekki til
í ónefndu plötubúðinni á Ráðhústorg-
inu. Hvurslags búlla er þetta eig-
inlega? hugsaði ég með mér. Er henni
ekki kunnugt um helstu strauma og
stefnur í rokkheimum? Þekkja menn
kannski ekki einu sinni Þorgeir Ást-
valdsson?
Ég var ekki með neitt plan B en
fyrst ég var kominn alla leið oní bæ
var ekki um annað að ræða en að
kaupa aðra plötu. Fyrir valinu varð
Get Lucky með kanadíska iðnaðar-
rokkbandinu Loverboy (þessi með
fingurna og þröngu rauðu leðurbux-
urnar á kóverinu). Það band hringdi
einhverjum bjöllum enda ábyggilega
verið sýnt í Skonrok(k)i líka. Þetta
voru þó aum býtti.
Þið getið rétt ímyndað ykkur að
þau voru þung, skrefin út úr búðinni.
Á þeirri stuttu leið dró hins vegar
óvænt til tíðinda; ég rakst sumsé á
stand á miðju gólfinu með fáeinum
hljómsnældum eða kassettum. Og
viti menn, haldiði að Eddie, Old Bob,
Dick and Gary hafi ekki beðið eftir
mér þar. Átekta. Ég þóttist að vonum
hafa himin höndum tekið og reyk-
spólaði (eða smækaði, eins og það var
kallað fyrir norðan) aftur að af-
greiðsluborðinu og óskaði eftir því að
skipta á Loverboy-plötunni og
snældunni sem var að brenna gat á
lófann á mér – svo sjóðheit var hún.
Við skiptum ekki hér!
En björninn var ekki unninn. „Við
skiptum ekki hér,“ sagði af-
greiðslumaðurinn kuldalega.
Ha?
„Nei, ófrávíkjanleg regla!“
En bíddu, þú varst að afgreiða mig
fyrir hálfri mínútu og ég var ekki
einu sinni farinn út úr búðinni!
Þeir sem þekkja mig vita að það er
djúpt á geðvonskunni en þegar hún
er vakin úr dvala, eins og þegar rétt-
lætiskenndinni er misboðið, þá set ég
í brýnnar. Ætli svipurinn á mér
þarna við borðið hafi ekki verið eins
og þegar ég er (óverðskuldað)
Eddie, Old
Bob, Dick and
Gary. Snældan
sem keypt var á
Akureyri fyrir
fjörutíu árum.
Snældu-
vitlaus snáði
Fjörutíu ár eru um helgina liðin frá því fyrsta
breiðskífa æringjanna í breska rokkabillípönk-
bandinu Tenpole Tudor kom út. Það var einmitt
fyrsta platan sem greinarhöfundur festi kaup á.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
- heimili, hönnun, tíska
og samkvæmislífið
Lífstílsvefurinn okkar
- fylgt landsmönnum í 10 ár
SMARTLAND
MÖRTUMARÍU
Vertu með
á nótunum