Fiskifréttir - 27.11.1987, Síða 6

Fiskiþing/Stjórnun fiskveiðanna
6
Fiskiþingi, hinu 46. í röðinni lauk um sl. helgi og eins og við
mátti búast, var það stjórn fiskveiðanna sem var mál málanna að
þessu sinni. Skiptar skoðanir voru um leiðir og t.a.m. klofnaði
sjávarútvegsnefndin í afstöðu sinni, þrátt fyrir þá „sáttaleið“ sem
lögð var fram. Eins og svo oft áður, var það svæðaskiptingin í
suður- og norðursvæði sem skipaði mönnum í flokka. Miklar
athugasemdir voru gerðar við tillögur sjávarútvegsnefndarinnar í
almennum umræðum og um tíma stefndi í óefni vegna fjölda
breytingartillagna. Það voru aðallega fulltrúar af suðursvæði sem
voru óhressir með tillögur nefndarinnar en norðursvæðinu barst
þó óvæntur liðsstyrkur er Tómas Þorvaldsson úr Grindavík lagði
fram dagskrártillögu þess efnis að gengið yrði til atkvæða um
tillögur nefndarinnar án þess að ræða breytingartillögurnar. Við
þetta hitnaði talsvert í kolunum en fundarstjórinn, Marteinn
Friðriksson ákvað þá að bera undir atkvæði tillögu um að ljúka
umræðum. Var það samþykkt með öllum greiddum atkvæðum
gegn einu. Síðan var gengið til atkvæða um tillögu Tómasar og var
hún felld með 16 atkvæðum gegn 13. Breytingartillögurnar fengu
því þinglega meðferð en hér á eftir verður stiklað á stóru í umræð-
um um þetta viðkvæma mál.
Það var Guðjón A. Kristjáns-
son, formaður FFSI og frummæl-
andi fyrir tillögum sjávarútvegs-
nefndar, sem hóf umræðuna, en
rétt er að geta þess að með honum í
nefndinni voru: Eiríkur Tómas-
son, Grindavík, Jón Páll Halldórs-
son, ísafirði, Jóhann K. Sigurðs-
son, Neskaupsstað, Kristján As-
geirsson, Húsavík, Sævar
Friðþjófsson, Hellissandi, Sveinn
Hjörtur Hjartarson, Reykjavík,
Hilmar Rósmundsson, Vest-
mannaeyjum, Kristján Loftsson,
Hafnarfirði og Hjalti Einarsson,
Reykjavík.
I máli Guðjóns A. Kristjánsson-
ar, kom fram að mikilvægt væri að
þingheimur næði samstöðu um til-
lögurnar, til þess að hægt yrði að
hafa áhrif á stjórnun fiskveiðanna.
Guðjón minnti á þá miklu ólgu
sem væri í þjóðfélaginu og sagði að
ef fulltrúar á Fiskiþingi bæru ekki
gæfu til þess að ná samstöðu um
þetta mikilvæga mál, þá væri ekki
hægt að ætlast til þess að aðrir
gerðu það fyrir þá. Guðjón fór því
næst yfir tillögur nefndarinnar og
gat fyrirvara sem Sveinn, Hilmar,
Kristján L. og Hjalti höfðu gert við
nefndarálitið.
(Sveinn hafði fyrirvara á því
hvort heimila ætti flutning á afla-
reynslu sóknarmarksskipa milli
skipa innan sama útgerðarstaðar;
Kristján Loftsson gerði athuga-
semdir við tillögu um fækkun
sóknardaga á tímabilinu maí-ágúst
í því skyni að draga úr útflutningi á
ferskfiski, um flutning á afla-
reynslu sóknarmarksskipa og þá
grein að við ákvörðun aflahámarks
þorsks og karfa hjá sóknarmark-
stogurum, skuli þess gætt að jafn-
ræði sé á milli svæða. Hilmar Rós-
mundsson tók undir þennan síð-
asta lið og loks hafði Hjalti
Einarsson fyrirvara á varðandi það
álag sem reiknað er á óunninn fisk
sem fluttur er á erlenda markaði)
Guðjón A. Kr. Árni Ben.
Hvar á að taka
viðbótina?
Að lokinni framsögu Guðjóns,
tók Árni Benediktsson (Rvk.) til
máls og taldi að ýmis atriði nefnd-
arálitsins þyrftu frekari endur-
skoðunar við. Árni sagði að eftir
að fulltrúar fiskvinnslunnar hefðu
fallið frá þeirri kröfu að fá að ráð-
stafa helmingi aflans, væri útilok-
að að þessir aðilar gætu sætt sig við
minna en 20% álag á þann fisk sem
fluttur væri út ferskur, en í tillög-
um nefndarinnar var gert ráð fyrir
10% álagi. Árni sagði það sína
skoðun að klásúla sem fjallar um
að taka þurfi tillit til mikillar rýrn-
unar tekna af loðnuveiðum hjá
loðnuskipunum, væri hin eina í
nefndarálitinu sem þyrfti sérstakra
útskýringa við. Hvað væri átt við
og hvaðan ætti að taka þann við-
bótarkvóta sem verið væri að gefa í
skyn að loðnuskipin fengju? Til-
lögur um takmarkanir á veiðum
smábáta taldi Árni mjög til bóta en
hann lauk máli sínu með því að
gagnrýna þau endurskoðunar-
ákvæði sem fram komu í tillögum
nefndarinnar.
— Allt gengur aftur. Gallinn við
stjórnun fiskveiðanna er sá að hún
hefur aldrei verið samþykkt til
nægilega langs tíma. Eg hélt að
það væri sæmilegt samkomulag
hér um stjórnun til fjögurra ára og
við ættum að athuga okkar gang
með þetta endurskoðunarákvæði
eftir tvö ár. Eg er hins vegar til-
búinn til þess að styðja ótakmark-
aðan gildistíma laganna, sagði
Árni Benediktsson.
Eiríkur Tóm. Hilmar Rósm.
„Sýnd veiði en ekki
gefín“
Eiríkur Tómasson (Grindavík) tók
að sér að svara fyrir eigendur
loðnuskipanna og benti á þá stað-
reynd að þessi skip hefðu öll afla-
reynslu í bolfiski. Þessi reynsla
hefði verið skorin niður við gildis-
töku kvótakerfisins. Pað væri því
grunnur fyrir því að þessi skip gætu
aftur fengið kvóta, sagði Eiríkur
og gat þess til marks um þá rýrnun
sem orðið hefur á tekjum loðnu-
skipanna, að fyrir gildistöku
kvótakerfisins hefðu tekjurnar
verið á borð við tekjur togara af
minni gerð en nú væru loðnuskipin
vart nema hálfdrættingar.
Hilmar Rósmundsson
(Vestm.eyjar) tók næstur til máls
og gerði grein fyrir fyrirvara sínum
varðandi jafnræði í þorskígildum
milli landssvæða. Hilmar lagði
fram breytingartillögu við nefnd-
arálitið þar sem orðin „í þorsk-
ígildum“ eru felld út.
— Þetta virðist ekki mikil breyt-
ing en er það þó. Eg vil benda á að
Hafrannsóknastofnunin hefur lagt
til að dregið verði úr karfaveiðum
vegna slæms ástands stofnsins.
Petta gæti því verið sýnd veiði en
ekki gefin, sagði Hilmar Rós-
mundsson og benti á það máli sínu
til stuðnings að aðeins 2 af 14 tog-
urum á suðursvæði hefðu náð því
að veiða 1400 tonn af karfa eða
meira á tilteknu tímabili og eins
þyrfti að hafa í huga að ef verið
væri að vinna karfa í húsunum,
væri vinnsluverðmætið aðeins um
40% ef borið væri saman við
þorskinn.
Benedikt Thor. Kristján Loftss.
Allsherjarorlof er
lausnin
Kristján Loftsson (Hafnarfj.)
gerði fyrst tillögu um flutning á 10
sóknardögum frá tímabilinu maí til
ágúst yfir á önnur veiðitímabil, að
umtalsefni. Kristján sagði að
helstu rökin sem hann hefði heyrt,
til réttlætingar slíkum flutningi,
væru þau að vana starfsfólkið væri
í sumarfríum og þess vegna væri
fiskurinn fluttur óunninn úr landi.
— Það er til ráð við þessu, sagði
Kristján Loftsson. — Samkvæmt
orlofslögunum er hægt að boða
allsherjarorlof á ákveðnum tíma,
með mánaðar fyrirvara, sagði
Kristján en hann taldi að með
þessari tillögu væri verið að reka
t.d. frystitogarana út á sjó á þeim
tímabilum er veður væri verra og
sóknin erfiðari en síðan ætti að
senda sjómennina í sólbað á sumr-
in.
Kristján sagðist vera sáttur við
allar aðrar tillögur nefndarinnar
að því undanskildu að hann lagði
til að þrjú síðustu orð í tillögu um
flutning á aflareyslu sóknarmarks-
skipa, yrðu strokuð út en þetta eru
orðin: „innan sama útgerðarstað-
ar“ og Kristján sagðist einnig taka
undir gagnrýni Hilmars Rós-
mundssonar á svæðaskiptinguna,
ástandið væri algjörlega óviðun-
andi fyrir suðursvæðið. Vísaði
hann í því sambandi til talna um
afkomu útgerðarinnar (bls. 59 í
Útgerð og afkoma) en þar stæði
svart á hvítu að hagnaður sunnan-
togara árið 1986 væri tæplega átta
Frá setningu Fiskiþings. Þorsteinn Gíslason fiskimálastjóri í ræðustóli (Ljósm. BREIN).
„Þar er ekki
sáttaleið að
kúska annan
aðilann...“
Fiskifréttir fylgjast með lokaaf-
greiðslu á ályktun Fiskiþings
um stjórn fiskveiða — Jöfnuður
milli landshluta í brennidepli
millj. kr. eða um 11% af tekjum en
tæp 21 millj. kr. á norðursvæði eða
um 22% af tekjum. Það væru þessi
11% sem um væri deilt og lagði
Kristján til að þetta ágreiningsefni
yrði leyst í eitt skipti fyrir öll.
Varðandi hugmyndir um aflahá-
mark á karfa hjá sóknarmarks-
skipunum, sagðist Kristján leyfa
sér að endurflytja tillögu sem hann
hefði flutt í nefndinni. Þessi tillaga
hefði verið felld á jöfnum atkvæð-
um og rétt væri að allir þingfull-
trúar fengu nú að taka afstöðu til
hennar, sagði Kristján en tillaga
hans hljóðaði á þá leið að heimilt
yrði að breyta þorskaflamarki yfir í
aðrar tegundir að undanskildum
karfa, þar sem heimildin yrði
áfram 10%.
Byggðaröskun?
Benedikt Thorarensen (Þorl.höfn)
tók næstur til máls og minnti þing-
fulltrúa á að þeir stæðu nú frammi
fyrir löngum gildistíma laganna.
Tekjumunur milli vinnslu og skipa
og milli svæða væri svo mikill að
ekki yrði hjá því komist að taka
tillit til þess við setningu laganna.
Benedikt flutti því næst tillögu sem
kvað á um fjölgun sóknardaga ver-
tíðarbáta á vetrarvertíð, með til-
heyrandi fækkun á öðrum tímabil-
um.
Sævar Friðþjófsson (Hellis-
sandi) sagðist í hjarta sínu vera á
móti kvótakerfinu en þar sem
verið væri að ræða frumvarpið um
stjórnun fiskveiðanna, skyldi hann
halda sig við það. Sævar sagðist
vera stórkostlega hræddur við að
frumvarpið hefði byggðaröskun í
för með sér og hann væri einnig
hræddur við að binda það til svo
langs tíma. Hann væri hins vegar
fylgjandi því að heimild um veiðar
umfram úthlutað aflamark, væri
10% í stað 7% eins og tillögur
nefndarinnargerðu ráð fyrir. Þetta
væri mikið atriði t.d. fyrir línubáta
á vertíð, sagði Sævar Friðþjóðs-
son.
Jón Páll Halldórsson (ísafj.) gat
þess í máli sínu að þörf væri á að
allir þingfulltrúar legðu sig fram
um að ná samkomulagi og hann
harmaði það að Kristján Loftsson
og Hilmar Rósmundsson skyldu
ekki hafa átt samleið með öðrum
nefndarmönnum. Jón Páll sagðist
verða að leiðrétta ummæli Krist-
jáns. Allsherjarorlof í einn mánuð
væri engin lausn. Minna mætti á að
skólafólk skapaði sér tekjur með
sumarvinnunni og þessar tekjur
væru mjög mikilvægar fyrir heimil-
in. Vöntun á vinnuafli yfir sumar-
mánuðina væri ekki staðbundið
vandamál, heldur ætti þetta við um
land allt. Þetta endurspeglaðist
best í því að af þeim 35 þúsund
tonnum af þorski sem flutt voru út
í fyrra, hefðu 15 þúsund tonn
veiðst á tímabilinu maí-ágúst.
Sævar Þór. Jóhann K.
, Jöfnuði er náð“
— Ég hélt að ég þyrfti ekki í
pontu vegna máls sem búið er að
nudda í gegnum nefndina á níu og
hálfum tíma, sagði Jóhann K. Sig-
urðsson (Nesk.stað), sem næstur
kvaddi sér hljóðs. Jóhann sagði
„sunnanmenn" sívælandi og hann
hefði haldið að börn væru ánægð
þegar búið væri að færa þeim gjafir
- heilu tertufötin. — Við erum að
samþykkja jöfnuð sem komst á í
fyrra, sagði Jóhann.
Jóhann gerði því næst loðnu-
veiðarnar og afkomu loðnuskip-
anna að umtalsefni og sagði að
mjög hefði hallað á loðnuskipin.
Málið snerist um að afkoman væri
nú upp á 60 til 65 millj. kr. á ári en
ekki væri ósanngjarnt að loðnu-
skipin fengju aflaverðmæti upp á
90 til 95 millj. kr. á ári.
Hjalti Einarsson (Rvk.) kvaddi
sér hljóðs þegar hér var komið
sögu og þakkaði Guðjóni A. Krist-
jánssyni, skörulega verkstjórn í
nefndinni. Án hans ótrúlegu þekk-
ingar á stjórn fiskveiðanna hefði
vinnan ekki gengið jafnvel og raun
bar vitni, sagði Hjalti og ítrekaði
að Guðjón hefði sannarlega reynt
að sætta sjónarmið manna.
Guðjón A. Kristjánsson, kom
nú aftur í ræðustól og ræddi fyrst
afkomu loðnuskipanna. Guðjón
sagði að nú ætti að taka upp kvóta-
skiptingu í úthafsrækju sem mörg
loðnuskip hefðu sótt í og vafalaust
myndi það hafa enn meiri áhrif á
afkomuna. Guðjón sagði að
nefndin hefði ekki haft mótaðar
tillögur um það hvernig tryggja
ætti loðnuskipunum eðlilegan
rekstrargrundvöll enda væri tals-
verð óvissa ríkjandi varðandi
þessa útgerð. Guðjón gerði því
næst vinnubrögðin í sjávarút-
vegsnefndinni og gagnrýni á tillög-
ur nefndarinnar að umtalsefni.
— Við töldum okkur ganga
langt til sátt með þessum tillögum.
Ef menn eru á öðru máli er kominn
upp nýr flötur. Þá er enginn sátta-
punktur í sjónmáli eða á að færa
þorskveiðarnar suður og vertíðar-
veiðar norður? Ef menn leggja til
að þorskafli verði jafnaður, þá
spyr ég hvaðan eigi að taka þann
viðbótarafla sem 46 skip á suður-
svæði vilja fá í sinn hlut. Á að færa
aflann frá bátunum yfir á togarana
eða jafnvel frá togurum af norð-
ursvæði yfir á togara á suðursvæði?
Á að taka 300 tonn af þeim togur-
um sem náðu kvótanum og færa
yfir til þeirra sem ekki náðu einu
sinni 1200 tonnum? Menn verða að
segja þetta hreint úr, sagði Guðjón
en í máli hans kom jafnframt fram
að eigin aflareynsla togara á norð-
ursvæði væri í flestum tilfellum
komin fram úr þeim 1750 tonnum
sem sóknarmarkið kvæði á um.
Guðjón hafði einnig skýringar á
því hvers vegna karfaafli togara af
suðursvæði hefði minnkað.
— Þeir hanga fyrir norðan og
reyna að ná þorskinum. Það hefur
farið fyrir þeim eins og það færi
fyrir mér ef ég hengi á Reykja-
neshryggnum og reyndi að veiða
karfann, sagði Guðjón A. Krist-
jánsson.
Guðm. Run. Sturlaugur
Gengið á bátakvótann?
Guðmundur Runófsson (Grund-
arfj.) mælti næst fyrir stuttri breyt-
ingartillögu við h- lið tillagna sjáv-
arútvegsnefndar, en Guðmundur
lagði til að við breytingu á afla-
hámarki yrði þess vandlega gætt að
fullur jöfnuður ríkti milli svæða.
Eiríkur Tómasson, ræddi um
um margnefnda jöfnun milli lands-
hluta og sagði að hann fengi ekki
betur séð en að þetta þýddi hækk-
un á heildarkvóta, nema togarar
sunnanlands ætluðu að ganga á
kvóta bátanna.
— Það gengur ekki. Það hafa
þeir gert nógu lengi, sagði Eiríkur
Tómasson.
Sturlaugur Sturlaugsson (Akra-
nesi), gerði útflutning á ferskum
fiski að umtalsefni og þær tillögur
sem komið hafa fram um álögur á
slíkan útflutning. Sturlaugur
kvaðst vera mótfallinn 20% lági,
10% væri nægilegt. Varðandi jöfn-
un milli suður- og norðursvæðis og
þá umræðu sem fram hefði farið á
þinginu, sagði Sturlaugur að vera
kynni að það jafnræði væri komið
á milli skipa, en það væri ekki
komið á milli vinnslustöðva í um-
ræddum landshlutum. Framlegðin
í þorskinum væri svo mikið hærri
en í karfanum að líku væri ekki
saman að jafna. Sturlaugur gat
þess einnig að hugmyndir um afla-
hámark í karfa gætu komið sér
mjög illa fyrir marga og 1400 tonn
væri of lág tala. Til samanburðar
mætti nefna að togarar HB & co.,
Haraldur Böðvarsson og Sturlaug-
ur H. Böðvarsson, væru nú búnir
að afla 2200 og 2400 tonna af karfa
á árinu.
Guðmundur S. Maríasson,
framkvæmdastjóri Félags rækju og
hörpudiskframleiðenda tók næst-
ur til máls og byrjaði á að þakka
þingheimi fyrir að hafa tekið félag-
ið inn sem fullgildan aðila á Fiski-
þing (en það gerðist í atkvæða-
greiðslu skömmu áður og var þá
reyndar Landssamband smábáta-
eigenda einnig tekið inn). Guð-
mundur mælti síðan fyrir tillögu
sem gekk út á áskorun til stjórn-
valda um að samræma rækjuveiðar
og vinnslu.
Einar K. Guðfinnsson (Bolung-
arvík), steig næstur í ræðustól og
sagði að það væri sáttavilji sem
einkenndi tillögur sjávarútvegsn-
efndarinnar og að gerð væri tilraun
til þess að skapa meiri sveigjan-
leika innan kvótakerfisins. Einar
sagði að búið væri að flytja mikinn
afla yfir á suðursvæði frá norður-
svæði og vitnaði í því sambandi til
talna um aflaaukningu sunnan-
skipa, sem hefði verið á milli 90 og
215% á meðan aflaaukningin fyrir
norðan hefði aðeins verið 50 til
70%.
— Það var hagkvæmt fyrir sunn-
anskipin að „dudda“ á karfanum
1983 og það er ekkert óeðlilegt að
staðir fái að njóta staðhátta, sagði
Einar og minnti á lokum á fólks-
flóttann suður og sagði að ef menn
vildu taka upp jöfnun, ættu þeir að
beita sér fyrir því að hlutirnir kost-
uðu það sama úti á landi og í
Reykjavík.
Einar K. Guðf. Guðm. Mar.
Vinnslan í öðru sæti
Jón Ólafsson frá Félagi fiskimjöls-
framleiðanda, sagði að hann sæti
nú Fiskiþing í fyrsta sinn og það
virtist svo sem að vinnslan væri þar
í öðru sæti. Það væru útgerðar-
menn sem stæðu ofan á og rifust
um kvótann. Það hefði verið rætt
um afkomu loðnuskipanna en
loðnuverksmiðjurnar virtust ekki
skipta máli á þessari samkomu.
Jón sagði að fjórum tillögum fiski-
mjölsframleiðenda hefði verið vís-
að til sjávarútvegsnefndar en
aðeins ein hefði hlotið þar af-
greiðslu. Jón sagðist því ætla að
flytja þessar tillögur að nýju enda
taldi hann að þær fengju betri
meðferð í atkvæðagreiðslu á þing-
inu en innan sjávarútvegsnefndar-
innar. Tillögur Jóns voru eftirtald-
ar:
í fyrsta lagi að 20% loðnukvót-
ans yrðu gefin frjáls í því skyni að
örva menn til þess að senda báta
sína til veiða í upphafi vertíðar. í
7
öðru lagi að reynt yrði til þrautar
að ná samningum við Grænlend-
inga um kaup á loðnukvóta þeirra,
en Jón sagðist hafa upplýsingar um
það að Færeyingar hefðu keypt
þennan 60 þúsund tonna kvóta
fyrir u.þ.b. 12 millj. kr. Ef þessi
loðna hefði verið unnin hér á
landi, hefði útflutningsverðmæti
afurðanna numið 300 millj. kr. í
Þriðja lagi lagði Jón til að sams
konar álag yrði tekið upp á loðnu
sem landað væri erlendis og nú
væri lagt á bolfisk sem fluttur væri
út ferskur.
Aðalsteinn Valdimarsson (Eski-
firði) mótmælti tillögu Jóns um
20% frjálsan loðnukvóta enda
hefði verið ágætur friður milli eig-
enda loðnuskipa um útdeilingu
kvótans.
— Ég vara menn við því að fara
að hringla með það sem ágætur
friður hefur verið um, sagði Aðal-
steinn en hann tók hins vegar undir
tillögu Jóns um kaup á loðnukvóta
Grænlendinga.
Ný fiskveiðistefna
Guðjón A. Kristjánsson, kom nú í
ræðustól í þriðja sinn og sagði að
með tillögu Guðmundar Runólfs-
sonar um „fullan jöfnuð milli
svæða“, væri verið að breyta öllu
kerfinu og lagt væri til að tekin yrði
upp alveg ný fiskveiðistefna. —
Það er verið að jafna verðmætin
hjá togurunum með því að taka
upp karfaaflahámark. Tillaga
Guðmundar Runólfssonar er
óframkvæmanleg þótt unnið væri í
málinu í heilt ár. Varðandi loðnu-
tillöguna, sagðist Guðjón ekki
hafa heyrt á skipstjórum að þeir
væru óánægðir með núverandi
ástand.
— En ég spyr. Hvers vegna
reyndu loðnuverksmiðjurnar ekki
að kaupa kvóta Grænlendinga og
fá skip til þess að veiða hann fyrir
sig?
Guðjón sagðist að síðustu ekki
reikna með að koma aftur í ræðu-
stól vegna þessa máls. Hann væri
ekki sáttur við allt það sem í tillög-
um nefndarinnar væri en honum
hefði verið falið að reyna að finna
sáttaleið í málinu og það hefði
hann gert.
Kristján Ásgeirsson, (Húsavík),
einn nefndarmanna, sagði að
stefnt hefði verið að því með störf-
um nefndarinnar að allir hefðu
fjárhagslegan ávinning af. Nú
lægju hins vegar margar breyting-
artillögur fyrir þinginu og ef svo
héldi fram yrði þetta til þess að
frumvarp ráðherra yrði samþykkt
óbreytt eða að sóknarmarkið yrði
fellt niður þannig að aðeins afla-
markið kæmi til greina. Málflutn-
ing Kristjáns Loftssonar sagði
Kristján Ásgeirsson, dæmi um eig-
inhagsmunapot sem heyrðist alltaf
öðru hverju.
r \ 4
■ ^ mLl ' r \ * i V j
f - kt J h
1 J
iSSZ/r V A
Kristján Ásg. Tómas Þorv.
Eins og við kristnitökuna
Tómas Þorvaldsson, (Grindavík)
tók næstur til máls og sagði að sér
sýndist staðan á þinginu svipuð og
við kristnitökuna árið 1000.
— Menn skiptast hér í tvo hópa
og fram er komið tillöguregn. Við
verðum að standa einhuga að því
sem við látum frá okkur fara en
mér sýnist að svo geti vart orðið
eins og málum er nú háttað. Ég vil
því leggja fram dagskrártillögu um
að þingforseti beri plaggið (tillög-
ur sjávarútvegsnefndar) fram eins
og það kom frá nefndinni, sagði
Tómas en við þetta sló stundar-
korn þögn á þingheim á meðan
menn veltu vöngum yfir þessari
nýju stöðú.
Það var svo Marteinn Friðriks-
son, þingforseti sem tók af skarið
og ákvað að þessi dagskrártillaga
skyldi borin upp, þrátt fyrir mikil
mótmæli ýmissa í salnum. Fyrst gaf
Marteinn þeim sem á mælenda-
skrá voru, tækifæri til þess að ljúka
máli sínu.
Jón B. Stefánsson (Þorl. höfn)
tók síðan til máls og fjallaði um
gönuhlaup þingmannanna 32, eins
og hann orðaði það. Hann bar því
næst fram viðbótartillögu en í
henni var gert ráð fyrir að ef sókn-
armarksskip séu seld milli svæða,
þá fylgi þeim fyrra aflamark þeirra
en þau fái ekki sjálfkrafa hækkun
Guðmundur Runólfsson var síð-
astur á mælendaskrá og kvað fast
að orði. Guðmundur sagðist ekki
sætta sig við þá skilgreiningu að
þetta væri sáttatillaga frá nefnd-
inni ef nefndarálitið væri túlkað
rétt.
— Ég held að lífshagsmunir
fólks vegi það þungt að það sé ekki
hægt að kasta þeim frá sér bara til
þess að ná sáttum. Menn verða að
berjast fyrir sínum hagsmunum og
ef menn halda að þetta sé mála-
miðlun þá er það rangt. Það er
verið að kúska annan aðilann og
það kalla ég ekki sátt. Það er talað
um 90 til 215% aflaaukningu en
minna um það hvernig stendur á
henni. Skýringin er einfaldlega
fólgin í þeirri nauðvörn að kaupa
okkur kvóta, sagði Guðmundur og
sagði að ekki þýddi að hlaupast frá
vandanum, heldur yrðu menn að
gjöra svo vel að vinna betur.
Litlar breytingar
Að loknu máli Guðmundar, tók
þingforseti til máls, las úr fundar-
sköpum og leitaði síðan stuðnings
þingsins við þá tillögu að umræð-
um um málið væri þar með Iokið.
Þessi tillaga var samþykkt með öll-
um greiddum atkvæðum gegn einu
og hugðist Marteinn Friðriksson
því bera dagskrártillögu Tómasar
undir atkvæði. Enn varð nokkur
háreysti í salnum og m.a. gerði
Marías Þ. Guðmundsson (Rvk.)
athugasemd við fundarsköp og
taldi fáheyrt að með þessu móti
væri hægt að slá striki yfir fram-
komnar breytingartillögur og
svipta menn þannig málfrelsi og
þeim rétti að bera fram réttmætar
tillögur. Ekki var tekið tillit til
þessara orða og var tillagan borin
upp við svo búið. Það kom nokkuð
á óvart eftir það sem á undan var