Huginn - 01.10.1946, Síða 13
FEÉTTARITAEI ' SKEIFAE ....
i>að var einn heiðríkan morgun um dag-
inn að ég labhaði niður í bs. Ritstjóri
eins af Reykjavíkur-blöðunum hafði beðið
mig að skrifa smá grein í blaðið sitt,
svona rett til þess að fylla upp í eyð-
urnar, eins og hann komst að orði.
Eftir að hafa skoðað huga minn tvisvar
afréð eg að fara í Savinnuskólann og kynna
mór hið daglega líf nemendanna og ba.rattu
þeirra við námið. áður en óg veit af, e.r
eg kominn alla leið að Sambandshusinu og
legg nu leið mína upp á við og er brátt
kominn upp á fimmtu hæð. Þarna hljómuðu á
móti mer mikil gleðilæti og vissi 'óg þá,
að óg mundi kominn. á leiðarenda, enda
reyndist svo vera og þegar. eg leit inn um
hinar gylltu dyr skólans, sá óg mikinn
fjölda af ungu og fjörugu fólki, sem virt-
ist mjög ánægt með tilveruna og skemmtu
sumir sór með því að kasta gamanyrðum sín
á milli, sem aðrir hlógu svo að. En aðrir
hóldu sig aftur á móti utan við allt þess
háttar og ræddu saman uun áhugamál sín.
Ég staðnæmdist um stund úti við dyr
og virti fyrir mór hópinn. SÓ óg þá hvar
maður stefnir fram ganginn og v'ar hann
æði valdsmannslegur, enda viku allir ár
v-egi fyrir honum eins og þarÉ væri höfð-
ingi á ferð. RÓtt á eftir heyrði óg hina
hvellandi hljóma skólabjöllunnar, því að
það var nefnilega vorið að hrin^ja inn í
tíma. Kom þá mikill skriður á hópinn og
þusti hver inn um sínar dyr. Að síðustu
var eg einn eftir á ganginum. Ég fór nú
að virða fyrir mór skolann, en hann er nu
fluttur í ný húsakynni. MÓr var litið út
um glugga á hægri hönd og sá óg þar
breiðar svalir fyrir utan. Þaðan er dá-
samlegt útsýniEsjan í fjarska en fyrir
neðan blasir "Grænmetið" við með hóp af
kvenfolki'innbyrðis. Til vinstri handar
eru kennslustofurnar, þrjár að tölu. fjg
geng framhjá tveim fyrstu stofunum, því
að það er ekki laust við að óg kvíði
fyrir því að fara inn fyrir, enda er hjart
að í mer farið að slá óvenju hratt, en
þegar óg kem að þriðju dyrunum er ekki um
anhað að gera en að herða sig upp og vera
hvergi smeikur. Ég bankaði því lauslega á
dyrnar og gekk inn. Það var dásamleg sjón.
sem við mór blasti, f löngum röðum við
bnrðin sátu ungir og myndarlegir menn .
Erh. í næsta blaðiu
L