Dagrenning - 01.02.1939, Blaðsíða 22
240
ll!lllllll|l|||lllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllll!l!lllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Ó, Nú Lýgur Minn
Rimneskur Faðir
ll!lll!llllllllllllllllllll!llllllllllllllllll!IIIIIIIIIHIIII!lllllllllllllllllllllllllllllll>1
[niðurlag]
ekki tjáði af að draga, og sagði:
“Já, f>að ersatt, tvisvar var pað”.
Presturinn spurði enn hvort J>að
væri alveg víst, að hún hefði ekki
brotið oftar en tvisvar, og full-
yrti kerlingþað. Sagði J>á tneð-
hjálparinn í altarinu: “jú, J>að
var J>risvar”. En kerlingin fór
að gráta og sagði: “0, nú lýgur
minn himneskur faðir”.
Nælur
Isveitinni minni voru
haldnir tveir kvenn-
félagsfundir umþað leiti. sem
Einar sál. Kvaran var hér
síðast á ferð og flutti fyrir-
lestur sinn um “sálarrann-
sóknir”. Á öðrum þessum
fundi komu nokkrar eldri
konur upp með það, að bjóða
herra Kvaran að koma þar í
bygð og flytja fyrirlestur
sinn. Ræddu konurnar um
þetta dálítið aftur og fram
unz þær heyra snökt og ýlfur.
Þeim varð litið þangað sem
ÐAGRENNING
hljóðið kom, og sjá þær sér
til mikillrar skelfingar, að
tvær af yngri konum kvenn-
félagsins eru farnar að gráta
með miklum kippum og klúta
þurkingi en tárin hörnuðu og
urðu sem ís og hrundu af
hvörmum þeirra s v o ekki
hefði þurft klútanna við, sem
þerru. Þegar þær voru spurð-
ar af hverju þeirra ógleði
stafaði, svöruðu þær: að þær
gætu ekki hugsað til þess, að
jafn óguðlegur maður sem
E. H. Kvaran kæmi inn í
þeirrabygð.—Þær vildu fá
a ð halda sinni barnatrú
óáreittar. Var því hætt við
heimboðið.
Á síðari fundinum kom
það sama til umræðu með E.
H. K., og fór á sömu leið.
Þannig tapaði bygðin
sér nauðsynlegri fróðleik en
fengist hefir með öllum
kvennfélagsfundum samlögð-
um frá upphafi.
A. E.
*
|h G var staddur í Winnipeg
fyrir nokkru og gekk ég
inn til Kringlu en þar var þann
lielkulda að finna, að ég forðaði
mér út aftur í vetrarhl/juna.
A. E.