Dagrenning - 01.06.1939, Qupperneq 6

Úrið mitt.
Lærdómsrík smásaga eftir Mark Twain,
—★—
Þetta ljómandi úr mitt,
hafði gengið alveg uppá mín-
útu í 18 mánuði, án þess, að
flýta sér eða seinka, án þess
einu sinni að gera sig líklegt
til að hrökkva sundur, og án
þess, að ver kið í því hefði bil-
að mindstu vitund.
Jeg var farinn að halda,
að það væri alveg óskeikult og
áleit gerð þess og innri bygg-
ingu óforgengilega. En eitt
kvöld gleymdi ég að draga þaö
upp. Þettaergði mig til muna
því að í atviki þessu sá ég
fyrirboða einhverrar óham-
ingju. Smám saman komst ég
þó í betra skap, dró úrið upp,
setti það af handa hófi og sló
frá mér öllum áhyggjum.
Daginn eftir fór ég til hins
bezta úrsmiðs í bænum, til að
fá það sett, svo nákvæmlega
rétt, sem unt væri. Foringi
úrsmiðjunnar tók við úrinu
og fór að setja það. um leið og
hann sagði: “Það gengur f jór-
um mínútum of hægt. Við
verðum að færa stillinálina
dálítið til.”
Jeg reyndi hvað ég gat til
þess, að aftra honum frá, að
hreifa stillinálina og að koma
honum í skilning um, að það
gengi makalaust nákvæmlega,
en það var ómögulegt, alt sem
þessi auli gat skilið var það,
að úrið gengi 4 mínútum of
hægt, og þess vegna þyrfti
nauðsynlega, að snúa stillinál-
inni. Af þessari ástæðu fram-
kvæmdi hann !íka þenna sví-
virðilega glæp. með miskunar-
lausri ró, en égdansaði hring-
inn í kringum hann eins og
vitlaus maður, og sárbændi
hann, að snerta ekki við úr-
inú framar.
Úrið mitt iór nú að flýta
sér. Það flýtti sér æ meira og
meira með hverjum deginum.
Áður en vika var liðin, var
það búið að fá ógurlega hita-
veiki, og sló æð þess sjálfsagt
150 slög á mínútunni. Þegar
liðnir voru tveir mánuðir voru