Dagrenning - 01.06.1939, Side 11

DAGRENNING
309
og syndi henni ernbættis-skjölin.
í stað f>ess, sem ég hugði að hún
yrði í sjöunda himni af gleði vfir
öllu pessu, pá tók hún fréttunum
pegjandalega, og sem sér finndist
fáttum. Þegar ég hafði útskf rt
hið nffengna embætti mitt fyrir
henni. og málað með fögrum lit-
um á spjald framtíðarinnar pá
$50.00, sem ég átti að fá, f>á varð
henni á, -að sleppa út úr sér pess-
um ógætnis orðum: ‘'Hann hefir
séð, að pú varst græningi.” Ég
varð eins og sneiptur rakki við
pessi orð Sigríðar. pvílíkt hafði
hún aldrei sagt við mig áður.
Mánaðar tímann á eftir, var
ég á stanzlausu ferðalagi um endi-
langa og pvera nylenduna og kom
við á hverju heimili, og predikaði
gleðiboðskap minn fyrir fólkinU.
Mér var hvergi vísað á dyr, en í
öllum tilfellum fálega tekið eftir
að ég hafði gert ijóst erindi mitt.
Þeir menn, sem höfðu verið tnín-
ir beztu vinir og kunningjar, peir
jafnvel köstuðu að inér ónotum,
ogég komst fljótlega að pví, aðég
var að vinna illa pokkað verk er
mundi hlaða á mig óvinsældum.
En, er ég var á göngu minni yfir
ófæra vegi í blindhríð af flugum,
og var að hugsa um pað, hvað
petta starf væri að gera mig óvin-
sælann meðal nýlendufólks,
og annara, pá skaut einlagt
upp 50 dollurunum fyrir andarts
sjónunt mínum, og byrgðu alt
annað útsýni.
Svo kom að kosningadegin-
utn og hann leið að kvöldi. At-
kvæðin voru talin, og við taining-
unu kont í ljós, að flokkurinn,
sem ég hafði verið í heilan mán-
uð að hefja til skýjanna, varð
undir við atkvæðagreiðsluna, svo
stórkostlega. Fólkið hafði ekki
trúað neinu af pví, sem ég hafði
verið að predika pví. Stjórnin
var endurkosin, og. ég stóð eftir
ginntur oggabbaður, ogbúinn að
tapa áliti og tiltrú vina minna,
og jafnvel hún Sigríður mín fór
að sýna pað í ýmsa, að hún leit
svo á, sem eski væri pví illa ráð-
ið, að heyra álit annara á sumu,
sem ég sagði frá, áður en hún
undirritaði pað sem ábyggilegt.
Ég fór svo að garfa í pví, að
innheimta dollarana, bæði fyrir
pá sök, að ég purfti peirra fyrir
heimilið, sem ég hafði vanrækt
mjög síðasta mánuðinn, og líka
vegna pess, að ég hugsaði að pað
kynni að mýkja skap Sigríðar, er
hún sæi dollara skammirnar, Ég
lagði pví af stað, fótgangandi, til
Winnipeg, að reyna að hafa upp