Dagrenning - 01.06.1939, Blaðsíða 12
310
DAGRENNING
ájjessum makalausa “B. 0.” En
kann fannst f>á livergi, ogenginn
*if pessum “leiðandl” mönnum
uokksins vissu neitt um hann, né
dollarana mína, Ég er nú fyrir
mörgum árum búinn aðslá feirri
hugsun frá rnér, að ég sjái fessa
pemnga nokkurn tírna, enda hefir
f>ví verið stungið að mér í trún-
aði, að til J>ess, yrði égfyrstað
finna herra “B.O.” Hann kvað
hafa verið dæmalaust pössunar-
samur í pélitizkum fjármálum.
Þannig byrjaði f>á og endaði
mmn stjérnmála ferill í Ameríku.
Síðan hefi ég haft sérstaklega
stóra skömm á ölluin pélitizkum
útsendurum og iitið á pá, sem enn
storkostlegri plágu fyrir n/lend-
una heldur er, nokkurn tíma bél-
an var f>egar hún geysaði, og er
pé vissulega með frn', ekki gert
iitið úr f>eim hörmungum sem
sú pest leiddi yfir félkið. Ég hefi
aldrei fengist við neittf>ess hattar
siðan, og aldrei greitt atkvæði,
við fylkis- né ríkiskosningar. E>að
er' engum pélitizkum flokk að
trúa, fað hefir tíminn og reynsl-
an sannað mér.
Aumingja Nyja fsland! Það
hefi r orðið að pola margar hörm-
ungar uin sína daga. Fyrst geys-
nði hélan, svo péltizkir útsendar-
ar, f>á hestaprangarar, saumavéla
og skilvindu agentar og trúmálu-
n/gerfingar. Og alt f>etta dét
kom frá Winnipeg, nema ein
biðu-koila, sem fauk til nylend-
unnar sunnan frá Bandaríkjum,
og festi rætur, f>é margt væri gert
til f>ess að varna f>ví að svo yrði.
*
* *
Eftir að sveitarstjérn komst
á í Nyja fslandi, var f>að talið all
veglegt embætti aðkomastí “ráð-
ið,” eins og pað var kailað. Ég
hafði sterka löngun til f>ess, að
komast í f>að embætti. Mér fanst
ég rnundi geta gert f>ar talsyert
gagn. og með f>ví bætt að nokkru
fyrir f>ann éskunda, sem ég gerði
n/lendubúum með atkvæðasmöl-
un minni forðum daga. Ég taldi
áreiðanlegt, að ég mundi ná kosn-
ingu ef ég reyndi f>að, en ég var
half hræddurum, að Sigriður mín
tæki f>ví illa, að ég fœri að gefa
mig við f>ess háttar, f>ví f>að hlyti
að draga að mun starf mitt frá
búinu. Samt sem áður áræddi ég
J>að eitt haustið. að færa f>etta í
tal við Sigríði mína, með skelfi-
legri hægð og lipurð. Hún sagði
bara ekki neit f>á í svipinn, en
starði á mig, og mér var émögu-
legt að reikna út, hvað bjé undir
hví augnaráði, (frumhald)