Dagrenning - 01.03.1935, Qupperneq 7

Marz, 1935.
íDagrenning
7 .Blaðs
nema viS máltíSir. ”
“VitiS þér til, aS nokkrir aSrir hafi
yitaS hvar þessi hálsfesti var geymd?”
“Nei, ég álýt, aS þaS hafi engir vitaS
aSrir en maSurinn minn.”
Jón sat hugsi nokkra stund og bankaSi
meS fingur gómunum ofan í skrifborSiS. "HafiS
þér leitaS af ySur allan grun í herbergi ySar og á
öSrum stöSum í húsinu? Getur ekki skeS, aS þér
hafi lagt festina síSast á annan staS en þér eruS
vanar aS gera?”
“ÞaS hefSi þá veriS í fyrsta skifti í
þessi 15 ár. Eg er sannfærS um, aS ég hefi ekki
gert þaS.”
“Eg skal koma heim til ySar í kvöld.
Ég þarf aS athuga umhyerfiS og eiga tal viS vinnu
fólkiS áSur en ég ákveS nokkuS. Þér skuliS ekki
minnast á þaS viS neinn, aS þér hafiS komiS hingaS
eSa átt tal viS mig um þetta mál. ÞaS væri gott ef
þér gætuS séS svo um, aS maSurinn ySar og vinnu
fólkiS væri heima, án þess þó aS geta nokkuS um
þaS aS mín sé von þangaS. Ég kem klukkan 7 í
kvöld. ’'
“Þakka ySur fyrir. Ég skal haga
mér í öllu eins og þér hafiS fyrir mælt.”
AS svo mæltu stóS frú Holt upp og
gekk fram aS dyrunum. Þar staSnæmdist hún og
setti slöriS fyrir andlitiS aftur eins og þaS var
þegar hún kom inn.
“VeriS þér sælir, hr. Sæmundsson
og þakka ySur fyrir. Ég á þá von á ySur kl. 7 í
kvöld.” Svo fór hún út úr skrifstofunni og hurSin
féll aS hælum hennar og aSskildu þau í bili, Jón
og þennan nýja gest hans.
Þegar frú Holt var farin, fór Jón aS
hugsa um þetta nýja mál. Hann hafSi oft fengist
viS svona mál áSur, en þó fanst honum aS þetta
koma sér öSruvísi fyrir sjónir en nokkur þeirra er
hann hafSi áSur glímt viS af líku tagi. Er hann
hafSi velt þessu fyrir sér í huganum fram og aftur
um stund, leggur hann ritblýiS frá sér á borSiS og
segir upphátt viS sjálfann sig: “Jæja, hvaS um
þaS, ég fer þangaS í kvöld kl. 7 og sé hvaS setur. ”
II. Kafli
Heima hjá frú Holt.
lukkan var orSin 5 eftir hádegi þegar frú
Holt kom heim frá því, aS tala viS Jón
á skrifstófu hans og segja frá tapi sínu.
Hún hafSi þurft víSa viS aS koma á leiSinni því
margar átti hún kunningja konurnar og hún áleit
þaS ekki rétt aS svo fram hjá húsum þeirra
“Cfefet TOja”
sa
U erfikenning er orðin að átrúnaði
hjá sumum íslendingum, að Jón
forseti SigurSsson hafi haft fyrir
einkunnarorð:
“Aldrei aS Víkja”
Þetta er þó ekki rétt. Þessi einkunnarorð.
svona stýluð, hafa verið búin til og honum
lögð í munn. Verður þess vart hjá Matthías
skáldi Jochumsyni þar, sem hann segir: “og
ritaði djúpt á sinn riddaraskjöld, sitt rausnar-
orð aldrei að víkja.”
Einkunnarorð Jóns Sigurðsonar var
stutt, ein tvö orð:
“Ekki Víkja.”
Þessi orð lét hann grafa á innsigli sitt
—og Þar standa þau enn; svo að ekki verður
um þráttað, hversu þau sé, rétt eftir höfð,
í fljótu bragði getur mönnum fundist,
að þetta sé alveg það sama, en það er þó ekki
og mun glögg og næm hugsun finna mis-
muninn.
“Aldrei að víkja” gæti verið lífsregla,
þrákálfs eins og stefnufasts spekings.
En “Ekki víkja” er boðorð — foringja-
boðorð til fylgismanna, og —sjálfs sín.
Hygginn foringi leggur ekki óneyddur
til orustu nema ti! að sigra, og þá er sjálf-
sagðasta boðorðið: “Ekki víkja.”
Jón Si gurðsson var hershöfðingi i æfi-
löngu stríði, og það hefir verið bent á það í
rœðum og ritum af hverju Jón Sígurðsson
gat ávalt staðið við orð sitt: “Ekki víkja,”
það var af því, að hann hugsaði sitt mál svo
vel, að hann fór aldrei lengra en hann gat
staðið við. Hann var sjálfum sér samþykkur,
—í gær, í dag og á morgun.
• • •
• • •
Fróöleikur
Brú yfir Niagara fljótið nálagt bæ-
num Buffalo í New York ríkinu er lýst með
rafljósum. Fram á miðja brúna, Bandaríkja
megin, er hún lýst af rafljósafélagi og kostar
það $43.00 á mánuði. Canada megin er hinn
helmingur brúarinnar lýsturfrá rafstöð fylkis-
ins og kostar það aðeins $8.00 á mánuði, eða
$35.00 minna. Hvert fara þessir $35.00?