Gnúpverjinn - 01.04.1938, Blaðsíða 6

en á Suðurlandi j okhu? er þo engin Toot
í máli, Tpótt aðrir seu syndugir. Það er
h.eldur þróttlaust mál: stragur, suba,
spýda, .posteinn, en svona tala margir,
eins cg ])eir séu að lognast útaf gx-út-
máttlausir, en auðvitað á að segja:
stralcur, súpa, spyta, Þorsteinn o„s.frv,
Engan vil eg þó livet ja til þess. að segja
puntur, pon:-ta. os frv., með mikla a'-
h.erslu á röngum stað, eins og margir
Fcr ðlendingar gera,
G-egnum utvarpið keyrum við fjölda
ræðumanna og sömgmanna., Semiir tala skýrt
og gxreini lega, cvo að kvert atkvæði h.eyr-
ist, aðrir þræla orðunum útúr sér eins
og þeir seu dottandi með munninn h.álf-
fullan af ull* Slikur ræðu og söngtexta-
fluttningur er óskemmtdlegur, einkum ef
mann langar til að h.eyra það, sem farið
er með, því að þessi "ullarframleiðsla"
er stundum litt skiljanleg.
Eins og kunnugt er, er miki ð gert ti3.
þess, að kenna fólki réttritun og er það
nauðsynlegt, annars yrði ritmálið ljót
samsuða, nokkurskonar andlegt qæti, En
kingað til iiefur, að eg helú^úáj-lig lítið
gert til þess að kenna folki að taia, þo
er það areiðaniegt að sa, sem talar skyrt
a h-sgara með að skrifa rótt en annars,
þvn að eins og kunnugt er, skrifa margir
eins og þeir tala« í sumum skólum er þó
reynt að laga framburðinn í sambandi við
sumar námsgreinarnar.
Eins og allir • vitá,'tala flestir marg#
falt meira en þeir skrifa, þess vegna
þarf einnig að vanda talmalið, þva að
eyruu neimta sitt alveg eins ov' augun.
Margt fólk hugsor sem svo: "Það er
alveg sama, hvað sagt er og hvernig það
er sagt,.bara ef það skilst". Þetta er
skaðlegur h.ugsimarh.áttur, en á meðan
hugsað er svona suhuulega, þarf ekki við
goðu að buast í þessu efni* lysir þetta
mjög svipuðum cmenskuhrag og þeim, sem
felst í orounum: "Það draslast". Hugsun-
in, sem felst í þessum tveim orðum vinn-
ur oiíkur miki ð tjón. Þessi hugsunarhátt-
ur styð’.':r að eyðileggingu og skemdum a
mörg’a, sen annars nætti lagfæra í einu
kasti^ 0g yfirl.eitt er allur dráttur á
því, sem nauðsyr.lega þarf að framkvæma
eða lagfæra, alltaf til tjons.
Við eigum að vinna á móti öllu þvi,
sem-skaðlegt er. Við eigum að leiðrótta
máifar krakkanna 1 stað þess að Hlægja
að ambögum þeirra, og ^firieitt er £að
skylda allra að vinna^á móti allri ó-
menningu, h.vort sem ?aun kemur fram i orð-
um eða ath.öfnuia.,
Sigríöur j5h.anr.sdóttir.
FYRIR SFI LkBÆEEHIMA»
Þeir, sem eitthvað hafa spilað Wist
eða' Bridge, liafa sjálfsagt veitt því
eftirtekt, á h.ve geypiðiarga vegu spilin
geta skipst a milli spilamannanna. Eg
h.ef að gcimni minu reiknað þetta út, hvað
margskonar spil geta komið fyrir, Talan
er 635613559600. Þess vegna er það í einu
tilfelli á móti þessuri tölu, að búast
ma við að fá allan spaðann a h.endina.
Þetta er miklu Hærrá tala en svo að við
áttum okkur á h.enni. Segjum, að 400 nenn
tækju sig til að sþila-og hvert spil tæki
1 mínútu. Þá yrðu spiluð 100 spil á mín-
útunni eða á dag 7x000 spil, ef spilað
væri í 12 tima. Þessir menn yrðu að spila.
í rúm 6000 ár til þess, að möguleiki væri
til, að öll hugsanleg spil hefðu kornið
fyrdr h.já þeim.— í Lhombre geta spilin
ekki fallið "nema"á 27323888 vegu. Spila-
mennirnir fyrnefndu þyrftu þ-ði ekki að
spila nema rúma þrjá mán. til þess að
mögulegt væri , að öll hug'sanleg spil hefði
komið fyrir. Ef einhver óskar eftir skýr-
inguflá því hvernig eg hef reiknað þá út
þá er eg reiðubúinn að láta þær í tó.
Bjarni pálsson.
DÓ EEEI RÁÐÍLLAUS.
£ þedm tíma, sem áfengisbannið var i
Ameríku, gerðist eftir farandi saga:
Skipstjóri einn, semvar a förum þang—
að, langaði einu sinni til að fara í land
með nokkrar fþöskur af einhverju sterku,
svo að hann gæti glatt sig með einum.kum—
inga smum, sem atti þar heima. En þetta
var hægara sagt en gjört, því að á bryggj-
unni hóldu tollþjónarnir strangan vörð.
En karl var ekki á því að deyja ráðalaus,
Hann tekur það til bragðs aö hann nsa: í
skipsköttinn, lætur hann ofan í tösku og
gengur svo með hana í hendinni upp á
bryggjuna. Ekki hafði hann langt faríðe?
hann var stöðvaður af tollþjóni, sem sMp—
aði honum að opna töskuna. Það sagðist
skipstjóri ekki nega, því að hann væri með
skipsköttinn í henni og hann myndi strax
stökkva sína leið, ef að honum væri hleypt
uto Tollþjeninum þótti þetta ótrúleg saga
og neytti hins lagalega róttar síns, ti.i
að opna töskuna, en a sama augnabliki
hentist kötturinn upp úr henni og var óð—
ara kominn útí skipið aftura Skipstjóri
valdi tollþjóninum ofögur orð um leið og
hann hljóp á eftir kettinum, iil þess að
handsama hann í annað sinn. Að vörmu rpori
kom hann aftur og hélt nú leiðar sinnar
oareittur af tollþjónunum.
lítgefandi: Ungmennafelag Gnúpverja.
Hitstjóti: Kolbeinn Johannsson.