Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.10.2021, Blaðsíða 12

Á
Sauðárkróki býr Sigurfinnur
Jónsson, kominn á tíræðisaldur
en vel ern. Finni, eins og hann
er ávallt kallaður, hefur marga
fjöruna sopið á langri ævi og
margsinnis sloppið með skrekkinn. Reyndar
segist Finni aldrei finna til hræðslu, en við
komum að því síðar. Hann býður mér til sætis
í uppáhaldsherbergi sínu sem hann kallar
veiðiherbergið. Þar inni má finna ótal gripi,
tæki og tól tengd veiðimennsku. Bækurnar í
hillunum eru margar um rjúpur eða ævin-
týramennsku og háskafarir. Í horninu er
rammlæstur byssuskápur, á vegg hangir
læstur skápur fullur af skotum og tveir haus-
ar af villisvínum hanga brosandi yfir blaða-
manni þar sem hann sýpur á kaffi úr postu-
línsbolla.
Finni sest í sófann á móti mér og setur sig í
sögumannsstellingar. Hann strýkur á sér
gervihandlegginn og byrjar á að tala um helsta
áhugamálið, rjúpnaveiðar. Það verður blaða-
manni fljótt ljóst að hér fer líklega einn mesti
skotveiðimaður Íslands, en Finni hefur gengið
á rjúpu í 75 ár.
„Ég á kannski heimsmetið, en ég byrjaði um
þrettán ára gamall,“ segir Finni sem er í dag
91 árs.
Við ræðum fleira en ástríðu hans fyrir skot-
veiði, því Finni hefur lent í lífsháska oftar en
einu sinni og oftar en tvisvar. Svo oft hefur
hann komist í hann krappan að skrifuð var um
hann bók árið 1999, rituð af sveitunga hans,
Árna Gunnarssyni. Bókin nefnist Háspenna-
lífshætta.
Hugsaði bara um að lifa af
Finni er ættaður af Reykjaströndinni en hefur
lengst af búið á Sauðárkróki. Hann stundaði
sveitastörf sem barn og unglingur og fór svo á
sjó sautján ára gamall. Eftir áralanga sjó-
mennsku réð hann sig til Rarik og vann þar
sem línumaður, við vélgæslu og á skrifstofu í
rúma hálfa öld. Eitt starfa hans var að leggja
háspennulínur víða um land.
Hinn 30. maí árið 1973 þegar Finni var 43
ára lenti hann í hræðilegu slysi við vinnu sína.
„Ég meiddi mig þar ansi illa. Ég lenti í há-
spennustraumi og það brann af mér höndin og
fóturinn fór líka illa. Ég var að laga línuna
þarna á einum stað og fékk ekki að taka
strauminn af, sem var tómt rugl. Ég var í belti
en datt úr staurnum og hékk þar, snerist og
missti annan skóinn og greip þá með vinstri
hendinni í vírinn.“
Ellefu þúsund volta háspennustraumur fór í
gegnum líkama hans og er kraftaverk að Finni
lifði það af.
Það hlýtur að hafa verið ansi vont!
„Já, ég held að þetta sé versti bruni sem
hægt er að lenda í, hann fer alveg í gegnum
mann. Ég brann líka á hælunum.“
Hvað hugsaðir þú þegar þetta gerðist?
„Ég hugsaði bara um að lifa af. Fingurnir
voru eins og klær, það var allt hold farið af
þeim. Fótleggurinn brann inn í bein; það skein
bara inn í beinið og ég missti fjórtán senti-
metra bút af lærinu. Ég komst svo niður með
hjálp Sigurðar A. Ólasonar, vinnufélaga míns,“
segir Finni og segist hafa verið fluttur á spít-
alann á Sauðárkróki.
Ekki meiri kvalir í helvíti
„Svo var ég látinn bíða þar eftir áætlunarvél í
fimm tíma.“
Varstu ekki að drepast úr verkjum?
„Ég drapst ekki. En fólk hefur kannski
haldið að ég myndi drepast, því ekki var boðið
upp á sjúkravél suður sem er mjög sérstakt.
Ég var óhemjukvalinn. Það eru ekki meiri
kvalir í helvíti, það getur ekki verið. Ég hafði
fengið smá morfín á Sauðárkróki en þegar ég
kom á Landspítalann sagði læknirinn Árni
Björnsson að ég mætti ekki fá morfín. Hann
sagði að það myndi drepa mig og sagði að ég
hefði ekki mátt fá neitt morfín áður en ég fór í
flugið. Svo gat hann ekki tekið handlegginn
fyrr en viku seinna því hann treysti mér ekki í
aðgerð. Handleggurinn var svo tekinn af og
húð grædd á lærið á mér,“ segir Finni og segir
áfallið hafa að vonum verið mikið.
„Ég held að það sé ekki hægt að fá meira
áfall. Ég efast um það, nema að missa barnið
sitt, segir Finni,“ en dóttir hans Elsa lést fyrir
tæpu ári, langt fyrir aldur fram.
Rjúpan bjargaði mér
Sigurfinnur Jónsson, fyrrverandi línumaður og rjúpnaskytta, hefur komist í hann krappan oftar en einu sinni. Hann lenti í
skelfilegu slysi þegar hann var um fertugt þegar hann fékk í sig háspennustraum og missti við það handlegg og skaddaðist á
fæti. Hann lét það ekki stöðva sig en Finni hefur veitt rjúpur í 75 ár og segir hann rjúpuna vera sinn bjargvætt.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Finni stendur í dyragættinni á veiðiherberg-
inu sínu, en þar inni má sjá ýmsa muni tengda
hans helsta áhugamáli, skotveiði. Hann er
líklega mesta rjúpnaskytta landsins en Finni
gekk til rjúpna í 75 ár í 1.330 ferðum. Það
jafngildir tæpum fjórum heilum árum sem
Finni hefur eytt á fjöllum með byssu í hendi.
Morgunblaðið/Ásdís
Finni var strax heltekinn af rjúpnaveiði sem ung-
ur maður, en hann byrjaði að skjóta rjúpu þrett-
án ára. Lífið snerist um ástríðuna, rjúpnaveiði.
Finni sést hér með fálkaunga á uppleið í Drangey,
en unganum var svo skilað. Þar fékk hann eitt
sinn stein í höfuðið, en hjálmurinn varði hann.
VIÐTAL
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3.10. 2021